ตอนที่ 23 – ก่อนจะไป (วันที่ 16 จาก 21 วัน) แรงบันดาลใจจากเพลง “เรื่องที่ขอ – ลุลา”บ่ายวันนั้นอากาศครึ้ม…ฝนยังไม่ตก แต่ใจคิมิกลับหนักหน่วงเหมือนฟ้าจะเทลงมาได้ทุกเมื่อเธออยู่หน้าจอโน้ตบุ๊ก เปิดกล่องแชทที่คุ้นตา กล่องนั้นมีชื่อว่า "น้ำ" ปรากฏเป็นสีม่วงนุ่ม ๆ ที่เธอตั้งไว้เอง กลายเป็นสีประจำตัวของน้ำในใจเธออีกแค่ห้าวันเท่านั้น...วันที่ 21 จะมาถึง แต่นั่นไม่ใช่เส้นตายของการสารภาพรัก มันคือเส้นตายของชีวิตเธอไม่เคยขออะไรจากน้ำมากนัก มีเพียงการได้คุยกันทุกวัน ทุกนาทีที่น้ำพิมพ์ตอบ คือชีวิตที่คิมิรู้สึกว่าตัวเองยังหายใจวันนี้...วันที่ 16 คิมิหยิบคำถามที่เธอเขียนเก็บไว้ในสมุดบันทึก แค่ได้รู้จักอีกนิด...อีกหน่อย...ก็พอแล้วเธอพิมพ์แชทไปทีละคำ...คิมิ: 124. แกไป กทม. นี่เขตไหนอ่ะที่ไปบ่อย แล้วไปพักไหมน้ำ: เขตบางกะปิ~ ไปหาญาติบ่อย ๆ แถวนั้นเลยเหมือนได้พักด้วย 😂 เดินห้าง ลองร้านใหม่ ๆ เพลินเลยแหละคิมิ: 125. แกชอบคุยเล่น ๆ หรือคุยลึก ๆ อ่ะน้ำ: ขึ้นอยู่กับคนเลยนะ แต่กับคนที่ไว้ใจจะชอบคุยลึก ๆ มากกว่า มันรู้สึกอบอุ่นดี 🥹คิมิ: 126. ถ้ามีโอกาส 1 ข้อ อยากขออะไร(คิมิมองคำถามในจอ ก่อนจะ
ตอนที่ 22: ยื้อ (วันที่ 15 ของ 21 วัน / คิมิยังมีเวลาอีก 15 วัน)เสียงเพลงเบา ๆ ดังคลอผ่านลำโพงเก่าในห้องนอนที่มืดสนิท คิมินั่งกอดเข่าบนเตียง มือกำโทรศัพท์ไว้แน่น แม้จะไม่ได้สั่น แต่ในใจเธอกลับไม่มั่นคงเลยสักนิด“ก็มันยังไม่พร้อม...ที่จะเสียเธอไปอีกคน”เพลง ยื้อ ของเบน ชลาทิศ ดังสะท้อนเข้าหัวใจในจังหวะเดียวกับที่เธอกำลังส่งคำถามไปหาน้ำทีละข้อ วันนี้คือวันที่ 15 ของ 21 วันแล้ว เธอเหลือเวลาอีกแค่ 6 วันในการอยู่ใกล้น้ำอย่างคนธรรมดา และอีก 15 วันในชีวิตที่นับถอยหลังทุกเช้า...คิมิเหลือบตาดูแชท น้ำพิมพ์ตอบมาแล้ว เธออ่านมันทีละบรรทัด ช้า ๆ เหมือนกลัวเวลาจะหมดไปคิมิ: 95. ปกติแกใช้เวลาอาบน้ำกี่นาทีอ่ะ?น้ำ: ขึ้นอยู่กับอารมณ์อะ ถ้ารีบก็ 10 นาที แต่ถ้าเหนื่อยหรือคิดอะไรเยอะ ๆ ก็ครึ่งชั่วโมงได้เลย ชอบแช่น้ำอุ่น ๆ ฟังเพลงเบา ๆ แล้วก็เงียบไปเฉย ๆคิมิ: 96. เคยกินรถด่วน ดักแด้ไหม แกกลัวหนอนไหมน้ำ: รถด่วนเคยลองตอนเด็ก ๆ เพราะพ่อชวนกิน ฮ่าๆ รสชาติเหมือนข้าวคั่วเลย ดักแด้ไม่กล้าอะ หนอนยิ่งไม่เอาเลย ขนลุก กลัวมากกกกคิมิ: 97. ถ้าเศร้าแล้วทำอะไรให้ดีขึ้น?น้ำ: ฟังเพลงเศร้าให้สุด ๆ แล้วน
ตอนที่ 21 – จับมือไว้นะอย่าปล่อย“จะจับมือเธออย่างนี้เรื่อยไป… ขอแค่มั่นใจฉันมีเธอเสมอ…”คิมิยืนพิงโต๊ะไม้ตัวเล็กในมุมห้องทำงานของตัวเอง แสงแดดบ่ายวันอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านลายจุดสีฟ้าอ่อนที่เธอชอบ ด้านข้างมีขวดน้ำเปล่า กับยากล่องเล็ก ๆ ที่วางอยู่เงียบ ๆ บนชั้น วันนี้เธอไม่อยากมองมันเธอหยิบมือถือขึ้นมา เปิดหน้าจอแชทกับ "น้ำ" หญิงสาวที่คิมิรู้สึกเหมือนเป็นดวงจันทร์ในคืนที่หัวใจมืดมิดคิมิ: “79. วันนี้ขอถามเรื่องชีวิตประจำเดือนได้ป่ะ แกเป็นช่วงไหนอ่ะ”ผ่านไปเพียง 2 นาที น้ำก็ตอบมา พร้อมอิโมจิหัวเราะเล็กน้อยน้ำ: “ก็ได้สิ 555 เราเป็นช่วงกลางเดือนนะ บางทีเลท แต่ไม่เกิน 3-4 วัน”คิมิยิ้ม ยังกดพิมพ์ต่อทันทีคิมิ: “80. เป็นประจำเดือนแล้วปวดมากไหม ต้องกินยาแก้ปวดไหม”น้ำ: “ปวดทุกทีเลย โดยเฉพาะวันแรก ถ้าไม่กินพารา + นอนกอดหมอน ก็คือตาย”คิมิ: “81. อาการตอนเป็นประจำเดือนของแกเป็นอย่างไร”น้ำ: “ปวดท้อง ปวดหลัง หงุดหงิด อยากกินหวาน แล้วก็นอยด์แบบไร้เหตุผลมาก”คิมิอ่านแล้วเงียบไปครู่ เธอนึกถึงคืนก่อน ที่น้ำบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก คุยกับคิมิแล้วมันดีขึ้น"คิมิ: “82. แกมีอาการเหวี่ยงหรือวีนไหม”
ตอนที่ 20 — ทำได้แค่ฝันเช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน เงียบๆ คนเดียวและไม่อยากตื่นขึ้นพบใคร เพราะว่าใจก็ยังเสียดาย ที่ฝันดีๆ กำลังจะจบและหายไป ... ทำได้แค่นั้น ทำได้แค่นี้ ทำได้เพียงแค่ฝันเสียงเครื่องปรับอากาศดังหึ่งเบา ๆ ในห้องนอนที่มีเพียงแสงแดดลอดม่านเข้ามาเป็นเงาจาง ๆ บนผนังคิมิยังคงนอนนิ่งอยู่บนที่นอน กลางความเงียบสงัดของเช้าวันที่ 13 ใน 21 วันที่ตั้งใจจะใช้ทุกวินาทีกับน้ำให้มีความหมาย... แต่สำหรับเธอเอง คงเหลือเวลาอีกเพียง 17 วัน เท่านั้นเมื่อคืน… เธอฝันถึงน้ำอีกแล้วคิมิลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า เปิดมือถือ แล้วกดบันทึกเสียงสั้น ๆ ไว้ก่อนจะทักแชทน้ำไป“วันนี้ฝันถึงแกอีกแล้ว :) ฝันเหมือนจริงมาก แบบ...มีแค่เราในโลกนี้เลยอ่ะ”—คิมิ: ฝันเมื่อคืน ฉันกับแกอยู่ริมทะเลอ่ะ เรานั่งอยู่บนทรายใกล้น้ำ ชุดนอนเหมือนเดิมที่ฉันใส่ทุกคืน แกใส่เสื้อยืดสีชมพูอ่อน กางเกงขาสั้นแบบที่ชอบ แกนั่งข้าง ๆ ฉัน เอียงหัวพิงไหล่ฉันเฉยเลย แล้วก็พูดว่า “อยากอยู่ตรงนี้นาน ๆ อ่ะ” ฉันไม่ได้ตอบอะไร แค่มองหน้าแกแล้วก็กอดเบา ๆ …ตื่นมาปุ๊บ น้ำตาไหลเฉยคิมิพิมพ์แล้วก็กดส่ง พร้อมแนบอีโมจิหน้ายิ้มเศร้า ๆ ไปให้—
ตอนที่ 19 – เธอคือฝันดี“ฝันเมื่อคืน...ฝันว่าเราไปเที่ยวด้วยกันอ่ะ”คิมิพิมพ์ข้อความสั้นๆ ส่งให้น้ำในแชทตอนเกือบเที่ยงคืน ทั้งที่เธอรู้ว่าน้ำอาจจะหลับไปแล้ว แต่เธอก็ยังคงพิมพ์ต่ออย่างไม่หยุด“เราเดินด้วยกันในทุ่งหญ้า แดดอ่อนๆ ลมพัดเบาๆ แกยิ้มให้เรา แล้วก็พูดว่า ‘อยากให้เวลาหยุดตรงนี้จัง’ เราเลยยิ้มกลับแล้วบอกว่า ‘เราก็เหมือนกัน’... มันดูธรรมดามากเลยเนอะ แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันชัดมาก เราจำได้ทุกดีเทลเลย”คิมิถอนหายใจ หลับตาพิงพนักเก้าอี้พลางนึกถึงเสียงหัวเราะของน้ำในฝันนั้นมันอ่อนโยน มันอบอุ่น และมันคือฝันดี... ฝันดีที่ไม่มีวันเป็นจริงเธอไม่กล้าบอกน้ำตรงๆ ว่าเธอรัก เพราะรู้ดีว่า…มันจะไม่มีวันสมหวังในโน้ตของคิมิ มีหัวข้อใหม่เขียนไว้ว่า “คำถามวันนี้” เธอเริ่มต้นส่งคำถามเหมือนทุกวัน—แม้จะไม่รู้ว่าน้ำจะตอบเมื่อไรมีพี่น้องกี่คนนะพี่น้องมีครอบครัวไหม หรือทำงานอะไรตอนนี้แกใช้มือถือรุ่นไรอ่ะชอบถ่ายรูป (ไปถ่ายให้คนอื่น) หรือ ชอบให้คนถ่ายอ่ะ เน้นเซลฟี่ไหมติดแอปไหนมากที่สุด เล่น tiktok ig fb ไหนบ่อยสุดชอบกินลาบเป็ดไหม?เธอกดส่งแล้วก็วางโทรศัพท์ลง เงยหน้ามองเพดานที่ว่างเปล่า…เหมือนช่อ
ตอนที่ 18 – นิยายเรื่องเธอ วันที่ 11 จาก 21 วัน (คิมิเหลือเวลา 19 วันในชีวิต)ถ้าฉันจะเขียนเรียงร้อยเรื่องราวสักเรื่องหนึ่ง ขอเลือกเขียนเพียงเรื่องของฉันและเธอ...เสียงเพลงจากลำโพงเล็ก ๆ บนโต๊ะไม้เปิดวนซ้ำเป็นรอบที่ 7 คิมิ วีทูบเบอร์สาวเจ้าของช่อง “คิมิ.ฟุกุ.ยุเมะ” พิงหลังพนักเก้าอี้ มองสมุดเล่มเล็กในมือที่เขียนว่า 21 วัน ฉันรักเธอ อยู่หน้าปกนิยายที่เขียนจากข้อความตอบกลับทุกวันของ “น้ำ” หญิงสาวที่เธอเคยแอบชอบ หญิงสาวที่...เธอยังรักวันนี้คือวันที่ 11 เหลือเวลาอีก 10 วันใน “ภารกิจ 21 วัน” และอีก 19 วันในชีวิตจริงของเธอเธอสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนพิมพ์คำถามข้อใหม่ลงในแชท “60. ช่วงนี้แกมีคนคุยบ้างป่าว?”น้ำตอบกลับมาช้า ๆ ราวกับกลัวว่าคำตอบจะเปลี่ยนอะไรบางอย่าง“มีคนนึงที่คุย ๆ อยู่แหละ ยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ก็โอเคนะ 😊”คิมิอ่านข้อความนั้นนานกว่าที่ควรจะใช้เวลา ความเงียบในห้องกลายเป็นผ้าห่มหนัก ๆ ที่คลุมเธอไว้เธอวางสมุดลงบนตัก หันไปมองจอมอนิเตอร์ที่เคยใช้ตัดคลิป Vlog กับเสียงเล่านิยาย วันนี้เธอไม่มีแรงจะพากย์อะไรทั้งนั้น แต่เธอก็ยังพิมพ์ต่อ...“61. แกชอบธรรมชาติ ภูเขาสินะ ถ้าที