IAN'S POV:
"Bakit ngayon ka lang dumating anak?"
"Oo nga Kuya Yanyan!" Sabat din ni Angel sa sinabi ni Nanay pagkapasok ko sa bahay namin.
Gabi na akong nakauwi rito. Hindi ko alam kung anong oras na ba, ang tanging nasa isipan ko lang ay ang mga napagdaanan ni Kuya Jack sa kamay ng mga organisasyon.
Hindi ako makapaniwala. Sobrang galit na galit ako sa kaniya noon. Minura at sinusumpa ko pa siya na mamatay na siya.
Pero ngayon kinain ko ang lahat. Nagpalipas ako ng buong gabi sa bahay ng girlfriend ko. Sa kaniya ko nilabas ang sakit ng nalaman ko. Sinabi ko rin sa kaniya na huwag na huwag sasabihin kay Ate Linzie ang tungkol kay Kuya Jack.
Magkakagulo na naman ang lahat. Baka ibuntong sa akin nito ang galit.
Pero kahit na ilang araw pa lang kami nagkakilala ni Kuya. Ramdam ko ang pagiging makatao nito. May usapan na mabangis at wala siya
(After 1 year)KREIAH'S POV:"Ano na naman 'yang maling desisyon ang gagawin mo? Kuya–really?! Sa America mo talaga balak pumunta at manirahan? Akala ko ba ayaw mo sa Japan at America dahil nagreresembla sa ating magulang? What now? " Pagdududang aniko sa kaharap ko na may hawak ng dalawang maleta.Sure na sure na talaga siya sa balak niyang gawin. Hindi ko naman siya pipigilan pero...Kakaiba 'e. May nangyari ba noong mga araw at taon na wala ako?Kahit kailanman ay hindi pa man lang kami nagkakausap nang matino ng lalaking ito. Inuuna ko muna ang pamilya ko dahil matagal na naming inaasam ang ganitong buhay.'Yung walang problema at sisira sa aming pamilya na naman."Hayaan mo na si Jack. He seems serious on his decision. Basta tama na lang ngayon." Sinamaan naman ng tingin nitong si Jack ang asawa ko na natatawa na lang.&
LINZIE'S POV:Isang taon na pala ang nakakalipas. May isa na rin kaming anak ni Mike. Hindi ako nagsisisi na pinakasalan ko ang tatay ng anak ko at magiging anak pa namin.Tama lang din ang ginawa ko. Hindi talaga ako ganon marunong maghintay. Nasa parte na ng pagkatao ko 'yon. Pero ginawa ko pa rin ang pangako ko kay Jack. Naghintay ako, kaso anong hihintayin ko? Maging matanda na ako tapos si Jack may asawa't anak na pala.Kahit na may pamilya na ako. Tinuloy ko pa rin ang pagtatrabaho rito sa bookstore. Ang daddy niya na ang nagpapasweldo sa akin.Noong una malapit kami sa isa't isa ng daddy niya. Pero nang malaman na may boyfriend na ako. Biglang nagbago ang simoy ng hangin.Ang secretary na lang nito ang nagbibigay sa akin ng sweldo ko linggo-linggo."Hi Linzie!" Masayang bati ng mga taong matagal ko ng hindi nakita.Si Aze at si Fro
JACK'S POV:Lumipas ang mga araw, linggo, buwan at taon. Tuluyan ng naging masaya ang aking isipan at puso habang pinagmamasdan ang mga magandang bulaklak na tanging sa Hokkaido ko lang makikita.Ang Furano."Oh! Hey! Long time no see!" Napalingon agad ako sa sumigaw sa aking direksyon.Nakita ko si Ace na may hawak na camera. Nakangiti siyang lumapit sa akin.May napansin din akong singsing sa may kaniyang palasingsingan. Isang infinity ring."Sino naman ang ginayuma mong nilalang na papakasal sa iyo?"Napabusangot naman siya sabay takbo sa aking likuran. Hindi ko nakuha agad ang kaniyang naiisip kaya napa-aray na lang ako sa biglaan nitong pagsampa sa aking likuran."Hanggang ngayon pa rin ba gustong-gusto mo sa likuran ko? Kapag nagkikita tayo panay ka talon? Kung sino man ang malas na papakasal sa 'yo. Panigurado
LINZIE's POV: Tapos na ang kasal ni Ace at ganap na bagong mag-asawa na sila ng asawa niya. Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala, noon ay mukha pa lang siyang bata sa aking paningin. Ngayon ay hindi na. Para na siyang isang nakakatakot na tao na hindi dapat binabangga. Matipuno at bakat na bakat na rin ang dibdib nito sa sobrang sikip sa kaniya ang damit na pangkasal. Napalingon naman ako sa katabi niya. Masaya itong pinagmamasdan ang asawa, halata talaga sa mukha na kontento na siya. Ganon din si Ace. They really fall in love with each other. I hope ganon din sa akin, sana kung hindi ako naging tanga noong mga panahon na 'yon sana katulad din ako ni Ace na masayang pinagmamasdan ang kaniyang minamahal. At sinasabi sa sarili na… Sa wakas! T
(Jack And Kreiah is only 29 years old this time)JACK'S POV:"What are you doing here?" Walang emosyon kong tanong sa kakarating pa lang na si Rizhui pagkapasok sa opisina ko.Wala itong kahiya-hiyang umupo sa may sofa na malapit sa direksyon ko at malamig din akong tinignan.Akala mo naman madadala niya ako sa ganitong tingin lang. Baka gusto niyang tuluyan kong gawin ang pagpaslang sa kaniya.'Yung wala ng halong pagpapanggap at sarili kong kagustuhan lang ang namamayapa sa aking sarili."Where's my wife and son? Don't lie to me Jack.""Oh! That woman? Akala ko ba nag-divorce na kayo? Saka, I don't know either, kasama niya ba ako sa bahay niya ng mga panahong nagpapanggap kayong dalawa na nagkakasakitan?""We're not hurting each other. And she's still my wife. Tsk!" Salungat naman niya sa sinabi ko na agara
JACK'S POV:"Here's the mafia king! Are you ready?" Kakalabas ko pa lang sa kotse ko pero ang dami na agad ang pumunta sa direksyon ko. Pawang mga kasamahan ko at ang iba naman ay nagbabantay sa iba't ibang pwesto.Hindi na sa akin bago ang ganitong ekena. But not in this way, ginagawa lang nila ito kapag natapos na nila ang misyon na target namin sa araw na ito."Yeah. So, what are you doing here, Giro? You should—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng patigilin niya ako mula rito.Did he already forgot who is me? Hindi niya ba alam kung sino ang pinuputulan niya ng salita. But...whatever!"We already killed the enemies inside. Ang bagal mo kasi 'e." Napataas naman ang aking kilay sa narinig.Matalim ko pa siyang tiningnan at mabilis na iginalaw ang aking kanang kamay.Hinawakan ko ang kaniyang necktie at mahigpit na inilapit sa
JACK'S POV:"Hoy Jack! Anyare sa mukha mo? Para kang pinagsakluban ng lupa? Oh! Matagal ka na palang nasa lupa, 'di ba?" Matalim ko namang tiningnan si Froyd. "Joke lang naman. Hindi ka mabiro kahit ilang saglit lang. Ano ba talagang nangyari? Mukha ka kasing papatay riyan sa itsura mo?" Dagdag niya pa sa kaniyang sinabi.Kakapasok ko pa lang sa loob ng bahay boses na agad niya ang bumungad sa harapan ko. Ni hindi man lang ko pinagpahinga kahit ilang minuto lang bago siya magsasalita. Minsan gusto ko na talagang wasakin ang pagmumukha niya para hindi ko na marinig ang boses ng isang palaka. Kokak na lang nang kokak.But no... ayokong ilabas niya ang tunay na katauhan niya. Hindi naman ako natatakot sa maaaring mangyari, ayoko lang maniwala sa mga bagay na hindi ko iniisip na totoo. Bakit naman kasi may katulad pa niya sa mundo? I'm not against with him. I'm just worried about this guy. Tatanga-tanga pa naman kahit
Jack's POV: "What? Are you insane?!" Pag-uulit niya pa sa kaniyang sinabi. Napaismid na lang ako dahil sa lalaking ito at tuluyang lumayo sa kaniyang direksyon. Napaupo ako sa mahabang sofa at napahawak muli sa aking sentido. Pumikit pa ako saglit upang mag-isip na naman ng tama. At naalala ko na bukas ay pupunta ako ng bookstore. Kailangan kong alamin kung ano na bang nangyayari. Nagagawa ba ni Samantha ang kaniyang trabaho.'I hope so... halata rin sa babaeng iyon na may tinatagong kalandian. Tsk!'"Hoy!" Pambubulabog na naman ni Froyd sa aking pagmumuni. Nawalan na tuloy ako sa konsentrasyon. "Can. You. Please. Shut. Up." May diin ngunit malumanay kong saad.Napanguso naman siya at napabaling ang tingin sa bintana na aking tiningnan kani-kanina lang. Dahil sa nawalan na ako sa pagko-konsentrasyon sa pag-iisip, ay pinagmasdan ko na lang ang lalaking ito. Napansin ko naman kung paano magbago ang kaniyang itsura, hindi n