Hindi pa ako nakakapasok sa school ay marami na akong nakikitang mga estudyanteng nakasibilyan. Foundation day ngayon at required ang hindi mag-uniform, siyempre kaniya-kaniyang pakulo yan kada booth. May iilang makukulay ang suot at magkakaparehas, marahil ay nasa iisang booth lang sila. Napangiti ako nang nakita ko sa Claris sa di kalayuan, nakangiting kumakaway sa akin. Parang kahapon lang ay badtrip na badtrip siya dahil naghintay kami ng matagal sa groupmates namin tapos ngayon para siyang may dilig, charot.
Simpleng peach shirt, jeans, and rubber shoes ang suot niya. Samantalang ako ay peach polo shirt at high waist jeans. Sabay kaming pumasok at halos malula kami sa dami ng estudyante.
"Ayos na ba lahat?" tanong ko.
Pagkatapos naming magluto kahapon ay kinakailangan pa nilang pumunta rito kahapon dahil nagkaroon ng maliit na problema. Hindi rin ako nakasama dahil hindi niya ako pinasama, family bonding daw namin iyon at kayang-kaya na raw nilang ayusin iyon.
"Ayos na ayos." Nag-thumbs up siya, napatawa kaming dalawa.
"Mauna ka na, ilalagay ko lang sa locker itong gamit ko," paalam ko.
"Ay wow, hinintay pa kita nang napakatagal tapos pauunahin mo rin pala ako,"
Nang-aasar ko siyang tiningnan. "Alam kong miss na miss mo ako pero mamaya na ang bebe time natin ah." Sinundan ko iyon nang malakas na tawa.
"Gaga!" asik niya at binatukan ako.
Napahawak ako sa parteng binatukan niya. Mapanakit talaga 'tong babaeng 'to, ang liit-liit pero ang bigat ng kamay.
Pabiro ko siyang sinamaan ng tingin. "Hindi ako pinanganak ng mama ko para maging battered wife!" malakas na sabi ko.
"Ikaw!" Hahampasin niya sana ko nang tumakbo ako papalayo sa kaniya habang humahalakhak
"Humanda ka sa 'kin mamaya!"
Binelatan ko siya kaya mas lalong sumama ang mukha niya. Tumakbo na uli ako dahil baka maabutan niya ako. Pikon talaga ang babaeng ’yon.
Hindi maalis ang ngiti sa labi ko hanggang sa makarating ako sa locker. What a beautiful start of the day.
"Oh my God!" Napatalon ako at napahawak sa d****b ko dahil sa gulat nang bumungad sa akin pagkasarado ko ng locker ang hindi kilalang mukha.
Jusko! Akala ko sinusundo na ako ni kamatayan.
"Sorry miss, nagulat ba kita?" Kamot-ulo niyang tanong, hindi pa siya makarating sa akin nang diretso
"Ay hindi, napatawa mo ako," sarkastikong ani ko.
"Pasensiya na, ayaw kasi kitang istorbohin,"
Hindi ko siya pinansin at nilagpasan siya ngunit hindi pa ako nakakalayo nang higitin niya ang kanang kamay ko hanggang sa naramdaman ko na lang na may malamig na bagay na dumapo sa pulso ko.
Nanlaki ang mga mata ko nang makitang posas iyon. What the–
"Pasensiya na uli miss pero huhulihin muna kita dahil nakasuot ka ng polo shirt at relo." Tuluyan na niyang pinosasan ang dalawang kamay ko.
Magsasalita pa sana ako nang hilahin niya ako papunta sa booth nila. Potek na ’yan, ni hindi ko nga alam yung booth nila, kung alam ko lang puwedeng mahuli ang nakasuot ng polo shirt at relo edi sana hindi ito yung sinuot ko. Kailangan pa ako sa booth namin!
"Match booth?" bulong ko nang mabasa ang booth name nila.
"Ano 'to wrestling?" takang tanong ko na nakapagpatawa sa mga nakarinig.
"No, you'll have a date." sagot niya
Saktong nakita ko ang nakapaskil, dito mo malalaman kung sino ang ipapares sa ’yo. Nakita ko ang suot ko at ang match koo kuno ay may blue handkerchief, round glasses, and longsleeve shirt.
"Magkano bayad?" Nilingon ko siya. "Magbabayad ako basta huwag mo ako isali rito, need ako sa booth namin."
Umiling siya tanda na hindi puwede. Agad na umalma ang kaloob-looban ko pero bago pa ako makasagot muli ay pinasok na niya ako sa isang room.
"Enjoy!"
"Hoy wait! Sandali lang!" Sigaw ko. Parang wala siyang narinig at naglakad lang nang dire-diretso.
Nawala na siya sa pangingin ko kaya wala akong nagawa kundi ang pumasok sa loob. Nakakainis! Nagawa pa niyang ngumiti nang gano'n, yung halos hindi na makita ang mata niya parang ang saya-saya pa siya na may naiistorbo siya.
Kumunot ang noo ko nang mapansin kong may nakaupo sa dulo. So nauna siya sa 'kin, huh? Nahinto ako sa paglalakad nang mag-angat siya ng tingin at gano'n na lang ang gulat ko nang makilala kung sino 'yon. Bumakas din ang gulat sa mukha niya pero gaya na lang ng laging nangyayari, bumabalik sa walang reaksiyon ang kaniyang mukha. Sumama ang tingin ko at kinuyom ang mga kamao nang maalala ang huli naming pag-uusap.
Imbis na sumagot ay yumuko siya at tinakpan ang mukha niya kaya napairap ako. Wow, parang siya pa yung galit. Hindi na ako nagsalita pa at umupo na lang sa upuan na nasa kabilang dulo.Hindi ko siya makita dahil madilim. Tss, bakit ba kasi walang kailaw-ilaw rito?"'Wag mong sabihing ikaw yung ka-match ko?" pagputol ko sa katahimikan.Nag-angat siya ng tingin at tinginan din ako sa mata. Parang kung may anong mahika ang humihila sa akin ang mga mata niya. I want to see his eyes without glasses.Umiling ako nang ma-realize kung ano ang iniisip ko. There's no way I would like to see his eyes. Ang pangit ng ugali niya, antipatiko."Then I won't," sagot niya.Hindi ko na lamang iyon pinansin, kahit sa boses niya ay naiinis ako."Bakit kasi siya pa?" inis na bulong ko."As if I like you to be
"Hindi mo man lang ako tinulungan kanina,""For what?" aniya habang nasa daan pa rin ang tingin."Pasalamat ka dahil sa akin nakalabas tayo," pagyayabang ko.Tumingin siya sa akin. "Why would I?" sambit niya dahilan para mawala ang ngiti ko."Kung hindi ko tinanggihang sagutin yung huli edi sana nasa loob pa tayo!" asik ko.Antipatikong 'to, di man lang magpasalamat."Tss, sama ng ugali," bulong ko"Tss, pikon,"Bigla akong napatingin sa kaniya nang gayahin niya ako."Arogante!" malakas na ang pagkakasabi ko.Huminto siya at tumingin sa akin kaya huminto rin ako, nilaban ko ang titig niya."Uto-uto," mabagal ang pagkakasabi niya, dinidiinan ang bawat pantig.Unti-unting sumama ang tingin ko sa kaniya at pa
Nakabusangot na nakayuko ako habang pinaglalaruan ang mga daliri ko sa ibabaw ng hita ko."Anong ginaagwa mo rito? diba sabi ko 'wag ka muna pumasok dahil baka lalong lumala iyang paa mo?" inis na asik ni Claris, sa tono ng boses niya ay para tuloy siyang nai-stress sa anak.Nanatili akong nakayuko at hindi na sumagot. Gusto ko lang naman bumawi dahil sa nangyari kahapon kahit hindi niya sabihin alam ko namang nahihirapan siya. Baka nga wala siyang maayos na tulog at kain kakaintindi nitong booth."Elmer," tawag niya kay Elmer na nag-aayos ng mga upuan."Yes, madam!" ngiting aniya nang makalapit sa amin na ikinatawa ko, ang energetic niya.Pabirong inirapan ni Claris si Elmer at hinawakan ito sa balikat. "Puwede bang pakihatid si Jam sa bahay nila? Baka kasi mapano," pakiusap niya.Tututol na sana ako nang may naisip akong plano kaya sa halip na magreklamo ay
Hindi ko na inulit dahil mukhang wala siyang balak sabihin sa 'kin. Hindi ko na rin siya sinagot at tinuon na lang ang pansin sa paa ko, naaaninag ko pa siya sa peripheral vision ko na pilit inaaninag ang paa ko. Sinubukan kong tumayo pero hindi ko pa nailalapag ang paa kong may pilay nang matumba ako. Napapikit ako sa kirot. Kung alam ko lang na may impact yung pagbagsak ko edi sana hindi ko na sinubukan. "Let me help you," rinig kong sabi niya, ramdam ko ang presensiya niya sa likod ko. Kinakabahan man at gulat sa naging akto niya ay maingat ko siyang nilingon, siyempre hindi ko hahayaang makita niya ang emosyong meron ako. First time ata naming magkaroon ng maayos na usapan at siya pa ang nag-initiate. Oo maayos na 'to sa 'kin dahil compare sa nagdaang usapan namin, ito lang ata ang walang inisan. Hindi pa ako nakakasagot nang yumukod siya at marahang hinawakan ang kamay
It's been 2 days since nangyari ang tagpo namin ni Ali no'n. Dalawang araw na rin akong absent kaya ngayon ay naisipan ko nang pumasok. Hindi naman na masakit yung paa ko pero iniiwasan ko pa rin ang maglakad nang mabilis. Abot-abot ang sermon ko kina mama at papa no'ng nagkapilay ako, dagdag mo pa si kuya na kung makapag-react e parang naputulan ako ng paa. Saka gusto ko pa rin na makatulong sa booth at ma-experience yung ibang booth, except doon sa matching booth. Psh. "'Yung paa mo ingatan mo. Sinasabi ko talaga sa 'yo." Duro ni kuya sa paa ko. Seryoso niya iyong sinabi pero hindi ko maiwasang matawa. "Yes, father." biro ko at saka siya kinawayan. Inirapan pa niya ako bago pumasok sa kotseng hinuhulugan pa nita at umalis. Sungit, palibhasa walang lovelife. Nang papasok na ako sa gate ay may pamilyar na bulto akong nakita, bumibili ng taho. Naii
Pagkatapos ng senaryong iyon ay feeling ko wala na akong mukhang maihaharap sa kanila. Hindi ko rin naman naisip ang posibilidad na magkamag-anak sila pero kasi hindi naman halata. Pero noong ma-realize ko na wala namang nakakaalam na gano'n ang iniisip ko maliban kay Claris, nagkunwari akong hindi ko naisip ang bagay na 'yon.It's ironic because after the meeting, we bond like we're long lost best friends. Sumali kami sa iba't ibang game booth, we also tried eating, kung ano ang madaanan namin at mukhang masarap ay game na game kami. Though hindi masyadong umiimik si Ali, feeling ko naman nag-eenjoy siya kasi hindi naman siya sasama sa 'min hanggang sa matapos kami kung hindi siya nag-eenjoy no?It's been a week since that happen, simula no'n ay hindi ko na nakausap pa si Ali. Kapag hindi hectic ang schedule ko ay sinusundan ko siya at sinusubukang kausapin pero kahit paghinga niya ay hindi mabigay sa 'kin. The truth is I don't feel d
"Ah basta naiinis ako sa kanila," maktol ko habang kumakain ng chips at nakadikit sa tenga ko ang phone."Kanino ka ba kasi naiinis? kanina ka pa paulit ulit." Napatawa ako sa isip ko nang marinig ang tono ng boses ni Ali parang gusto na niya kong tirisin dahil hindi niya ako maintindihan.He's being grumpy again, pero sanay naman na ako. Hindi siya si Ali kung hindi siya grumpy."Sa binabasa kong libro, kasi ang chu-choosy nila mahal naman ang isa't isa tapos ang daming excuse hindi na lang manligaw at sumugal daig pa nila yung 12 years old na naghahanap ng true love sa Facebook" tuloy-tuloy na sabi ko."What?! You're talking too fast. I can't understand." Kahit hindi ko pa siya nakikita ay naiimagine ko na nakakunot ang noo niya ngayon."Sabi ko, ang ganda ko," pagbibiro ko.Kahit na naiinis siya ay patuloy ko pa rin siyang inaasar. Hindi ko na napigilan an
Magkakrus ang dalawang braso ni kuya habang taas-babang nakatingin kay Ali. Kanina pa siya ganiyan, ewan ko ba kung bakit hindi siya nahihilo. Napatingin sa kaniya si Ali at maangas niya itong tinanguan kaya siniko ko si kuya."Kuya!" bulong ko.Lumabas si mama mula sa kusina dala ang isang baso ng juice at palabok. Abot tainga ang ngiti nito at panay asikaso kay Ali. Sumunod na rin si Papa, seryoso lang ang mukha niya ngunit hindi gaya ng kay kuya na parang nanghahamon ng away."Bagong kaibigan ka ba ni Jammy?" malambing na tanong ni mama habang binibigay ang isang baso ng juice kay Ali.Pasimple pa munang tumingin sa 'kin si Ali bago kunin at inumin. Sa tingin ko ay nahihiya siya kahit na walang reaksyon ang mukha niya. Tatlo ba naman ang nakatingin sa kaniya, e."Ah yes po. May usapan po kasi kami ni Jam ngayon kaya po sinundo ko siya." Tumingin siya sa akin at ginalaw-gilaw a