Sorry for the late update guys. As return, I wrote Ali's POV. What can you say about it? Don't be shy to comment down and criticisms is highly appreciated. I hope you like this chapter. Enjoy reading!
Pupungas-pungas at halos dumikit sa sahig ang nguso ko sa sobrang pagkasimangot. Ginulo ko ang buhok kong wala pang suklay at saka tumingin sa mga kaibigan kong inosenteng nakatingin sa akin, na para bang hindi nila binulabog ang tulog ko. "Bakit ganiyan ka makasimangot? Dapat nga magpasalamat ka dahil kung hindi kami pumunta rito, hindi ka rin maliligo," nakataas ang kilay ngunit pabirong ani Claris. Sunod na nagtawanan ang iba at sumang-ayon sa sinabi niya. Mas lalong humaba ang nguso ko. Kainis! Nakaplano na ang araw ko at wala roon ang bigla nilang pagpunta rito at ayain akong manood ng movie! Feeling ko sobrang drained ako kahit wala naman ako ginawa kundi ang mahiga. Ganito ba ang feeling na ma-reject? Lumapit sa akin si Jared at inakbayan ako. "Don't be sad na, aaliwin ka na nga namin, eh,""Ikaw lang, tanga. Tutal mukha ka namang clown," asik ni Kate. Dwayne let out a chuckle."Clown kasi ako ang nagpapasaya sa 'yo?" ngiting aso ni Jared. Palipat-lipat lang ang tingin ko
"Stop talking about food, Ali. Pustahan tayo katatapos mo lang kumain 'no?" pagpapahinto at akusa ko sa kaniya. I-kuwento ba naman sa akin 'yong kinain niya ngayong araw. Nagba-blog ba siya at ako lang ang viewer?"What? Pustahan din tayo nagugutom ka na ngayon pero wala kang pagkain. Kawawa ka naman," sinundan niya iyon nang malakas na tawa.Lalong sumama ang mukha ko. Bwisit, akala ko matutuwa ako ngayong kausap ko siya, paano ko nakalimutang bully pala ang isang 'to? "Ah so iniinggit mo lang pala ako? Alam mo bang lalo akong nagutom dahil sa mga pinagsasabi mo? How dare you?! Next time hindi na ako makikipag-call—""Let's meet later, hmm? I missed you," malambing at masuyong sambit niya, wala na ang mapang-asar na tono kanina. Napahinto ako ng ilang segundo at napakapa sa dibdib ko at gano'n na naman kalakas ang tibok nito. Dumapa ako sa kama habang hinahampas-hampas ang mga unan ko."Arghh! Nakakainis ka talaga!" tili ko habang patuloy pa rin sa paghampas. Rinig ko ang halakhak
I almost jump out of shocked when Ali put his hand around my waist. Kanina lang ay sinabi niyang babawi siya and I guess sa ganitong paraan siya babawi. Todo asikaso rin siya sa akin kanina habang kumakain kami, though sanay na ako dahil lagi naman niya 'yon ginagawa pero parang l-um-evel up kasi. Nakatabi lang siya sa akin the whole time. He's being extra clingy, but I like it. "Hindi ka na nahihiya? Natatakot?" tanong ko nang mapansing komportable na siya sa ginagawa. Kahit kanina habang kumakain kami ay lantaran ang panlalambing niya."Babawi ako, remember? I'm trying and I didn't know I'll enjoy this," aniya nang pagkabaling sa akin, bakas ang tuwa sa mga mata niya. He then kissed my forehead. "Enjoy?" hindi ko masyadong naintindihan ang sinabi niya.A smirk formed on his lips, "Yeah, I enjoy this, walking beside you comfortably, touching you. And besides, I should be proud, no," paliwanag niya habang hindi pa rin nawawala ang ngisi sa labi. Kumunot ang noo ko sa huli niyang
Kung may pa-contest man na pinaka-kabado sa buong mundo ay baka siguro ako na ang manalo. Kahit sa panaginip ko ay ang darating na anniversary ng grandparents ni Ali ang dumadalaw sa akin. Hindi ako tinantanan. Animo'y napakabilis pa ng araw dahil ito na ang oras para makilala ko ang pamilya ni Ali Pagkagising na pagkagising ko pa lang ay sinisikmura na ako sa kaba. Hindi ko alam kung gutom pa ba ’to o dysmenorrhea na. Hindi kasi ako nakakain dahil sa sobrang pagkabahala. Nag-drive thru kami ni Ali pero hindi ko rin naman ginagalaw. "Come on, don't be nervous. They will like you. Promise." Ali said as he hold my hand while his other hand is on the maneuver. Dahan-dahan akong lumingon sa kaniya. Binigyan niya lang ako nang maliit na ngiti ngunit sapat na para kumalma ako, pero may kaba pa rin siyempre."Mukha ka ng basang sisiw hindi na prinsesa," sinundan niya iyon ng hagikgik. Sinamaan ko siya ng tingin at sa huli naman ay kumuha pa rin ng tissue para magpunas. Feeling ko nga pa
"Oh sorry!" I immediately help her to get her things na nahulog dahil sa pagkakabangga ko sa kanya. "Are you okay?" I said and looked at her. Medyo nanlaki ang mga mata at nakaawang ang labi niyang nakatingin sa 'kin. Gano'n din ako. How can I forget that face? "I didn't saw you, I'm sorry,"I apologized again. "No, okay lang." Ngiti niya ngunit mababakas na ang inis sa boses at mukha. "Can I get my bag? My fiance is waiting for me," maarte niyang inilahad ang kanan niyang kamay. Fiance? Is that him? It feels like my heart torn into pieces. I thought naka-moved on na 'ko, akala ko kaya ko na, pero makarinig lang ako ng may kinalaman sa kanya nasasaktan na agad ako. "Babe! What happened? You okay?" A tall man gently approached her. I can't move, all I can do is to stare at him. It'
Halos lumipad na ako sa pagtakbo nang sobrang bilis papuntang room. Paano ba naman kasi, hindi ako ginising ng kapatid ko nagkataon pa na may ibe-bake kami ngayon."Mabubungangaan na naman ako nito," bulong ko sa aking sarili at mas binilisan pa ang pagtakbo.Humaharang na sa mukha ko ang walang suklay na mahaba kong buhok pero wala muna akong pakialam.Kahit habol ang hininga ay nakangiti akong napahinto malapit sa room."Mukhang hindi pa ako late, nandito pa sila," sabi ko habang tinatanaw ang iilang tao na nasa loob."Hoy bakla! Anong nginingiti-ngiti mo riyan? Para kang baliw, late ka na nga, e,"Napawi ang ngiti ko at nagtatanong ang mga matang tinignan ang nagsabi n'on."Anong late? Nasa room pa nga ang classmates natin," ani ko saka tinuro ang classroom."Tanga! Ibang s
Everytime na may nababasa o napapanood ako about sa kuya na sweet, maalaga, maalalahanin, napapaisip na lang ako kung babae ba talaga ang kuya ko at tinatago niya lang. Pero malabong mangyari 'yon. Kung ang bida nga sa action movies ay may enemy, siyempre ako rin, ang kuya ko. Halos lahat ata ng bagay ay pinagaawayan namin. Kahit hotdog hindi nakalagpas. Naalala ko pa noong bata ako, laging sinasabi sa amin ni lola na magbigayan kaming magkapatid dahil kami lang ang magkakaramay. Pero hanggang ngayon sa ilang bagay lang kami nagbibigayan. Naturingang kuya pero isip bata. "Ba't ganiyan ka makatingin? 'wag mo 'kong tingnan," sabi ng kuya kong nasa tabi ko, nakaupo kami sa sofa habang hinihintay sila mama sa taas. "Pakialam mo? Mata mo ba 'to?" Naiinis pa rin ako sa kaniya, kung ginising niya ako nang maaga kahapon edi sana hindi ako na-warning-an. Sasagot na s
Hindi pa ako nakakapasok sa school ay marami na akong nakikitang mga estudyanteng nakasibilyan. Foundation day ngayon at required ang hindi mag-uniform, siyempre kaniya-kaniyang pakulo yan kada booth. May iilang makukulay ang suot at magkakaparehas, marahil ay nasa iisang booth lang sila. Napangiti ako nang nakita ko sa Claris sa di kalayuan, nakangiting kumakaway sa akin. Parang kahapon lang ay badtrip na badtrip siya dahil naghintay kami ng matagal sa groupmates namin tapos ngayon para siyang may dilig, charot.Simpleng peach shirt, jeans, and rubber shoes ang suot niya. Samantalang ako ay peach polo shirt at high waist jeans. Sabay kaming pumasok at halos malula kami sa dami ng estudyante."Ayos na ba lahat?" tanong ko.Pagkatapos naming magluto kahapon ay kinakailangan pa nilang pumunta rito kahapon dahil nagkaroon ng maliit na problema. Hindi rin ako nakasama dahil hindi niya ako pinasama, family b