Share
Chapter 30
Chapter 30: An ey for this feeling
"DRINK this Mikaela."
Mamasa-masa ang mata kong nilingon ang nakalahad na maligamgam na tubig sa harapan ko. Si ate ang nag-abot nito sa akin. Napasinok pa akong inabot ito.
"Mikaela, calm down. It's alright now." pagpapakalma sa akin ni Sean.
Sa kabila ng pag-aamo nila ay tila naging isa akong bato na walang naririnig. Basta ang alam ko, I am badly terrified. Napatungo ako at nakita ang kamay kong mabilis na gumagalaw. I am shaking. Hindi ko makontrol at mapigil ang panginginig. Dala ito ng takot.
Napatungo ako lalo. I don't know but I am deeply hurt. The fact that I don't know or recognize myself now hurts me so bad. I felt like a stranger to myself. The Mikaela that is capable of doing unbelievable things is a stranger to me.
"Mikaela? Bakit nandito ka--bakit ka may baril?!"
Nang lingunin ko s'ya ay bumungad sa akin ang gulat na mukha at nanlalaking mga mata nito.
Kaugnay na kabanata
Mikaela Chapter 31
Chapter 31: Truth for my thoughtsHINDI maipaliwanag ang aking nararamdaman habang nakatitig sa patong-patong na regalong nasa harapan ko ngayon. Hindi dahil mamahalin ang mga ito, pero dahil ito ay nagmula sa kanilang mga puso. Tanda ito ng kanilang pasasalamat sa akin.I didn't think that being appreciated by unknown people feels great. Ako na ang nagsasabi, sobrang sarap sa pakiramdam.Inisa-isa kong tingnan ang mga regalo. Ang iba ay may sulat ng pasasalamat habang ang iba ay walang pangalan kung kanino manggaling. Mukhang mas pinili nilang magpasalamat nang hindi ko nalalaman. Ganon pa man, it made my heart jump."I don't know what to say..." mahinang bulong ko sa aking sarili.Akmang bubuksan ko ang isa sa aking regalong natanggap nang biglang bumukas ang pinto at bumungad sa akin si Ms. De Luna na hinihingal pa kaya kaagad akong napatayo at napakunot noo."What is it now, Ms. D--"Z-Zero! Si Z-Zer--""What about Galand?!" natatarantang sagot ko sakan'ya at kaagad na lumapit."S
Mikaela Chapter 32
Chapter 32: Line after wealthTahimik lang akong nakatitig sa harapan. Pinagmamasdan ang dinaraaanan namin ni Galand.Nandito kami sa sasakyan dahil pupunta kami sa police station. Pupuntahan ko si Hugo to talk about things. Itatanong ko na rin sakan'ya ang maaring itanong ng kalaban sakan'ya sa susunod na hearing.Originally, ang schedule ng hearing ay dapat bukas na but the other team keeps on adjusting it. Palibhasa ay mapepera kaya madaling nabayaran ang mga tiwaling tao.Sabi ko nga kanina, tahimik lang akong nakatitig but deep inside ay nabibwisit ako kay Galand. Maya't maya ang sulyap nito sa akin na kapag tiningnan ko naman ay umiiwas ng tingin. Noong nakaraan pa s'ya ganito. Simula noong mahospital s'ya ay mukha ng tanga ang akto nito."You can either stare or don't look at me at all,"Naibulalas ko nang maramdamang papatingin na naman s'ya sa direksyon ko. Binaling ko ang tingin ko rito na kaagad namang nag-iwas ng tingin."H-Hindi kita tinitingnan ah!""So guni-guni ko lan
Mikaela Chapter 33
Chapter 33: Almost a loser Pinalagatok ko ang aking leeg at humikab. Napatingin ako sa digital clock sa aking table at nakitang 11:23 na ng gabi. Sa wakas. Natapos ko rin ang dapat tapusin. Pinagtyagaan ko talagang tapusin ito ngayong araw kahit na abutin ako ng gabi. Kapag hindi ko tinatapos kaagad, pakiramdam ko ay sobrang dami. Napabuntong-hininga ako nang maalala na wala na si Galand ngayon dito. Nag-paalam ito sa akin na may importanteng lakad pero hindi sinasabi sa akin kung saan kaya hindi na ako nagpumilit sa kabila ng kyuryusidad na nararamdaman. Inayos ko muna sandali ang aking mga gamit bago lumabas ng building. Nagpaalam pa sa akin ang guard kaya tinanguhan ko lang ito at nginitian. Mabilis naman akong sumakay ng sasakyan at muling napahikab. I'm really sleepy right now. Gustong-gusto ko na matulog but I can't just sleep here. Binuksan ko ang makina ng sasakyan at kaagad itong pinaandar. In-on ko na rin ang radyo at nilakasan nang marinig na tumutugtog ang kantang Dom
Mikaela Chapter 34
Unti-unti kong ginalaw ang aking daliri saka dahan-dahang iminulat ang mata. Malabo pa ang paningin ko kaya pilit akong kumukurap upang maging malinaw ito. Naaaninag ko ang isang lalaking nakaputi sa harapan ko na animo'y doktor.Maya-maya lang ay biglang luminaw ang mata ko at mukhang hindi iyon napansin ng doctor. Pinagmasdan ko s'ya na parang may kinakalikot na tila ba may balak na gawing hindi kaaya-aya. Bigla ang pagragasa ng kaba sa aking dibdib nang tumagilid ang doctor. Naka-medical mask ito kaya hindi ko mamukhaan. Nakita ko ang isang bote at kaagad nanlaki ang mga mata ko nang makita na bote iyon ng lason.Sa lagay ko ngayon ay hindi ko kayang makipaglabanan ng dahasan. Nanghihina ang katawan ko dahil kagagaling ko lang sa pagtulog.Nanginginig kong tinanggal ang swero mula sa aking braso at pasimpleng inipit iyon sa kama. Kaagad akong pumikit nang biglang humarap ang doktor o kung tunay nga ba iyong doktor. Sinsisipat-sipat nito ang syringe bago lumapit sa swero ko. Walan
Mikaela Chapter 1
Chapter 1: Mischance is a good luck "...WITH all the indirect presumptions. The charge does not have enough evidence. Furthermore, there is no direct proof to prove this case." Tumingala ako at ngumiti ng peke sa aking kliyente. He smirked in satisfcation . Daig pa niya ang nanalo sa lotto kung ngumisi. Nakita ko ang pagbaling niya ng tingin sa akin bago itinaas ang hinlalaki niya mula sa kamay na nakaposas. "By the later part of the Criminal Law Article..."Heto na ulit nag pinakahi-hintay ko at ng aking kliyente, ang hatol. Malalim akong huminga at tumingin ng diretso habang hinihintay ang pagta-tapos ng sasabihin. "...I hereby sentenced acquittal to the accused." As expected. Nakarinig ako ng mga paghagulhol mula sa pamilya ng biktima, still seeking for justice. Kinekwestyon pa rin ang batas dahil hindi nabigyang katarungan ang nangyari sa kamag-anak nila. But what can they do? Law is law. A decision is a decision. Luckily—no, scratch that, obviously lagi sa akin pumapabor an
Mikaela Chapter 2
Chapter 2: Enlighten me, please "Mommy, kailan po ba magigising si Tita? Namimiss ko na po sya." "Hush. Baby. Natutulog lang ang tita mo. Don't worry. She'll wake up later." Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata dahil sa narinig ngunit puting ilaw lamang ang sumalubong sa akin. Kumurap-kurap ako hanggang sa luminaw na ang mata ko. "Kailan pong later? Ang tagal na po ng later na yan mommy. I can't wait na." "Later is mamaya, baby." "Mamaya po?" "Yes--- Mikaela! Oh God you're awake!" Dahan-dahan akong napatingin ng may biglang lumapit sa akin. "Tita Mikaaaaaaaa!" Napaigtad ako ng biglang may dumamba sa akin. Napatingin ako sa doctor na may kausap sa phone, maya-maya pa ay pumasok na ang ilang nurse dito sa loob. &n
Mikaela Chapter 3
Chapter 3: Strange act of a stranger "YOU'RE not going to drive anymore. I won't let you." saad ni ate habang nakatingin sa unahan kaya napasimangot ako. Papunta kami ngayon sa SPA Experts. Sinamahan niya ako katulad ng pangako niya sa akin 7 months ago before ako maaksidente. "Ate, aksidente lang yun. Nag turn kasi ako kaya hindi ko kaagad napansin yung ambulance na paparating." giit ko. No way. Hindi ako papayag na mag-commute papasok at pauwi sa trabaho. You see, I'm a lawyer, I need a personal car. "Yun nga. That was just an accident, aksidenteng dahilan ng muntikan mo ng pagkamatay. Saka hindi natin alam kung kailan mangyayari ang aksidente. We need to be sure and safe. Baka sa susunod, hindi na kayanin ng katawan mo." napailing ako sa sinabi ni ate. I'm a great lawyer but laws are nothing against my sister. Ewan ko ba, wala akong maisagot kapag sya ang kau
Mikaela Chapter 4
Chapter 4: Won't listen to you Mabilis kong kinuha ang susi ng aking kotse sa loob ng drawer. Pupunta na ako sa company para magpakita kina sir Attorney bago dumiretso sa court. I'm going to prove someone's innocence para sa pera. Kailangan kong maipanalo ang case na ito, hindi lang dahil sa pera, kailangan hindi pumangit ang record ko. Alam mo na, kapag maganda ang record mo, maraming malalaking kliyente ang kukuha at magbabayad sa'yo dahil wala ka pang nahahawakan na kasong natalo. Dahan-dahan kong binuksan ang condo ko. Sumilip ako sa katapat na pinto at maingat na lumabas upang hindi makalikha ng tunog. Tahimik kong sinara ang pinto at napangiting tagumpay ng hindi iyon mag-ingay.
Pinakabagong kabanata
