Masuk四
คำพูดนั้นทำให้ถังหูลู่ถึงกับหน้าแดงก่ำ “หยุดล้อหนูสักที!” เธอโวยวายก่อนจะอุ้มเป่าเปาออกจากห้องนั่งเล่น ทิ้งเสียงหัวเราะขบขันของพี่ชายทั้งสองไว้เบื้องหลัง เมื่อกลับมาที่ห้องของตัวเอง ถังหูลู่นั่งลงบนเตียงพร้อมกับเป่าเปาในอ้อมกอด “เป่าเปา...พวกเฮียก็ชอบแกล้งแม่แบบนี้ตลอด แต่แม่ไม่ถือหรอก...ใช่ไหมลูก” เธอกระซิบเบา ๆ พร้อมกับลูบขนสีขาวนุ่มอย่างอ่อนโยน เสียงเหมียวเบา ๆ ที่ตอบกลับมาทำให้เธอยิ้มออกมาในที่สุด... เวลา 20:00 น. ทันทีที่ถังหูลู่ลงมายังชั้นล่าง กลิ่นหอมของอาหารจีนลอยมาจากห้องครัวชวนให้น้ำลายสอ เธอพบหยวนชิงหลาน แม่เลี้ยงของเธอ กำลังสวมผ้ากันเปื้อนยืนจัดการกับหม้อซุปที่ส่งไอร้อนกรุ่นไปทั่วครัว โต๊ะอาหารถูกจัดเรียงด้วยจานชามที่เตรียมไว้รออาหารจานหลัก ราวกับเป็นฉากในภาพยนตร์ที่แสนอบอุ่น “น้องถัง...เห็นพวกอาเฮียบ้างไหมลูก?” หยวนชิงหลานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เป็นกันเอง เธอยิ้มขณะหันมาเช็ดมือกับผ้าขาวสะอาด “ไม่เห็นเลยค่ะ...” ถังหูลู่ตอบพลางเดินเข้าไปในครัว สายตาเธอสอดส่องไปยังเตาอาหารและโต๊ะที่พ่อของเธอกำลังหั่นผักอย่างคล่องแคล่ว รอยยิ้มและบทสนทนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างพ่อกับแม่เลี้ยงช่างดูเหมือนครอบครัวในฝัน “ช่วยไปตามพวกอาเฮียมาหน่อยได้ไหมคะลูก? อาหารจะเสร็จแล้ว...เราจะได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน” หยวนชิงหลานเอ่ยขอร้อง พร้อมรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน “ได้เลยค่ะ เดี๋ยวหนูไปดูให้” ถังหูลู่ตอบเสียงใส ก่อนจะหันหลังเดินออกไป แต่ในใจกลับรู้สึกถึงความไม่ปกติเล็ก ๆ เพราะพี่ชายทั้งสองของเธอมักไม่ได้อยู่ในที่ที่เธอคาดไว้... ถังหูลู่เริ่มออกตามหา “พวกอาเฮียไปอยู่ไหนกันนะ...” เธอพึมพำพลางเดินตระเวนไปทั่วบ้านที่แสนกว้างขวาง เสียงฝีเท้าของเธอสะท้อนก้องไปตามทางเดินที่เงียบสงัด เธอเปิดประตูห้องหนึ่งแล้วก็อีกห้อง แต่ยังไม่เจอใคร จนกระทั่งมาถึงห้องออกกำลังกาย เสียงหนักเบาที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอจากภายในทำให้เธอชะงักและลังเลเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูออกช้า ๆ ภาพที่เห็นทำให้เธอหยุดหายใจชั่วครู่... หยวนยิงและหยวนหลงกำลังออกกำลังกายอยู่ในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า ร่างกายของทั้งคู่มีเหงื่อเกาะพราว กล้ามเนื้อของพวกเขาดูแข็งแรงและคมชัดราวกับรูปสลัก เส้นเอ็นที่ข้อมือและต้นแขนยิ่งขับให้พวกเขาดูทรงพลังยิ่งขึ้น “พวกเฮีย...ปะ...ไปกินข้าวกันได้แล้ว...” เสียงของถังหูลู่ขาดห้วง ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่ได้ สายตาของเธอพยายามหลบเลี่ยงแต่ก็อดที่จะเผลอมองเรือนร่างที่ดูดึงดูดของพวกเขาไม่ได้ “อาหมวย มาออกกำลังกายกับพวกเฮียเถอะ ก่อนที่จะกลายเป็นหมูในเร็ว ๆ นี้” หยวนหลงแกล้งพูดอย่างขี้เล่น ก่อนจะหยุดการวิดพื้นและยิ้มยั่ว “เฮีย...นี่หนูพูดดีด้วยแล้วนะ ยังจะมาแกล้งกันอีกเหรอ?” เธอกล่าวเสียงสั่นเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำจนปิดไม่มิด เธอพยายามดันแว่นตาให้เข้าที่ หวังว่าจะช่วยกลบเกลื่อนความเขินอาย “แล้วเฮียหยิงล่ะไปไหน...?” ถังหูลู่ถามหา พยายามปิดบังความรู้สึกของตัวเองเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ทันใดนั้นเอง เสียงกระซิบเบา ๆ ดังขึ้นที่ข้างหู “ก็อยู่นี่ไง...” หยวนยิงเข้ามาจากด้านหลังโดยที่เธอไม่ทันระวังตัว “เหี้ย!” ถังหูลู่อุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ ก่อนที่จะถอยหลังออกไปโดยไม่ได้มองทาง และเกือบสะดุดนัมเบลที่วางอยู่บนพื้น แต่ก่อนที่เธอจะล้มลง... มือใหญ่และแข็งแรงของหยวนยิงก็เข้ามาประคองเธอไว้ทัน ความใกล้ชิดทำให้ถังหูลู่ได้กลิ่นเหงื่อของเขา กลิ่นที่ไม่น่าจะหอมกลับมีเสน่ห์จนเธออดไม่ได้ที่จะสูดลึก ๆ “เรียกเฮียสิ...อย่าเรียกเหี้ย มันไม่สุภาพนะ...” หยวนยิงพูดพร้อมรอยยิ้มขี้เล่น แต่ดวงตาของเขาดูมีบางสิ่งซ่อนอยู่ To be continued...เธอเม้มริมฝีปากแน่นเล็กน้อยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นไหว“แต่มันจะดีจริง ๆ เหรอคะ... ที่พวกเฮียมาเป็นแฟนหนูกันทั้งสองคนเลย...?”มือเล็กบีบมือพวกเขาแน่นขึ้นจนสัมผัสถึงแรงสั่นที่แผ่วเบาแต่แน่วแน่หยวนยิงหันไปสบตาเธอ เขายกมือลูบผมเธออย่างปลอบประโลม “ไหงไม่มั่นใจขึ้นมาล่ะเด็กดี...?”ถังหูลู่หลุบตาลง มองเห็นเพียงผ้าปูเตียงที่ยับย่นจากเรื่องราวเมื่อครู่เธอสูดหายใจแผ่วเบา ก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมาในแบบที่เธอเป็น“ก็เพราะพอได้มีเซ็กส์ด้วยกันและนอนด้วยกันแบบนี้แล้ว...มันทำให้ใจหนูอ่อนยวบยาบแปลก ๆ เหมือนหัวใจมันละลายไปหมดแล้วน่ะค่ะ...”เสียงของเธอสั่นเครือ เสียงหัวเราะแห้ง ๆ กลืนหายอยู่ในลำคอ ความรู้สึกอ่อนไหวกำลังพัดผ่านเธออย่างช้า ๆ ราวกับสายลมที่มากับกลิ่นฝนหยวนหลงที่เงียบไปเอื้อมมืออีกข้างมากุมมือเธอ ประคองมือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ด้วยมือหนาทั้งสอง ราวกับจะปลอบโยนและปกป้องในเวลาเดียวกันเขายิ้ม พลางเอ่ยแซว “ยังอยากได้อีกเหรอ...เซ็กส์น่ะ?” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนแต่แฝงไว้ด้วยความห่วงใยไม่ปิดบังถังหูลู่หัวเราะแผ่ว ๆ ส่ายศีรษะน้อย ๆ“หนูไม่ไหวแล้ว...” เสียงเธอฟังดูเหนื่อยอ่อน แต่รอยยิ้มของเธอกลับอ
一百四十八 “อึ๊ก...เฮียบีบนมหนูแรงไปแล้วนะคะ!?” เสียงของเธอสั่นพร่า ขณะดิ้นพล่านอยู่ท่ามกลางสัตว์ร้าย มันทั้งอึดอัด จุกเสียด เสียวซ่าน และวาบหวามเกินคำบรรยาย ในร่องรักก็โดนกระทุ้งแรง... ในรูก้นเองก็โดนกระแทกสวนไม่ขาดสาย ... ถังหูลู่ไม่ได้พักผ่อนจริง ๆ เลย เพราะงั้นเธอจึงอ่อนไหวต่อทุกสัมผัสเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม... แม้เธอจะต้องการหลีกหนี แต่พวกเขาก็คงจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ “อยากได้แรงกว่านี้อีกเหรอ?” หยวนยิงแสยะยิ้มชั่วร้าย “แค่นี้ยังไม่พอใจอีกหรือไง?” หยวนหลงหัวเราะเย้ยหยัน แต่ถังหูลู่กลับทำให้เขาพวกเลือดร้อนขึ้นอีกครั้งด้วยคำตอบที่ท้าทาย... “เปล่าค่ะ...อยากโดนพวกเฮียบีบคอไปด้วยและกระแทกไปด้วยมากกว่า...” หญิงสาวยังคงยั่วเย้าไม่เลิกราวกับเสียสติไปแล้ว “ปากแซ่บดีจริง ๆ ...” หยวนยิงคำรามในลำคอ ก่อนที่จะกระทุ้งมดลูกเธอสุดแรงด้วยการแทงสุดถอดสุดอย่างรวดเร็ว “อย่างนี้ต้องโดนหนัก ๆ ” หยวนหลงรัดตรึงเธอแน่นขึ้นอีก ขณะที่กระแทกสวนเธอไม่หยุดยั้ง พวกเขารุกไล้เธออย่างไม่ปล่อยวาง ร่างกายของถังหูลู่คือเวทีแห่งแรงปรารถนา ที่ซึ่งสองบุรุษผลัดกันร่ายรำด้วยความหิวกระหาย ท่อนเนื้อของพวกเขาเป็นร
ภาพนั้นทำให้หยวนยิงหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะจับสะเอวบางของเธออย่างแนบแน่น แล้วสอดใส่ท่อนเอ็นของตนเข้าที่กลางกลีบเนื้อสีชมพูระเรื่อ—ที่ตอนนี้ทั้งบานคลี่และชุ่มฉ่ำ ราวกับกลีบดอกไม้ที่เบ่งบานในยามรุ่งอรุณและเมื่อทั้งสองประสานแรงกันอย่างแนบแน่น ร่างบางของถังหูลู่ก็แทบจะลอยคว้างขึ้นสู่ขอบฟ้าแห่งเสน่หา ถูกผลักดันให้ทะยานขึ้นไปในความสุขสมอย่างไร้จุดสิ้นสุด แผ่นหลังโค้งงอรับแรงรักของพวกเขาอย่างซ่านสะเทือนในเรือนกาย...“พวกเฮีย... ยังไหวอยู่อีกเหรอคะ...” เสียงเธอสั่นเครือ เบาหวิวแทบไร้แรง พูดไปพร้อมกับยืดแขนไปด้านหลัง เผยเรือนร่างยั่วยวนทั้งหมดโดยการเผยใต้วงแขน ขณะที่ใช้ฝ่ามือเล็กประคองจับลำคอแกร่งของหยวนหลงไว้มั่นหยวนหลงเพียงยิ้มบาง มือหนาสอดผ่านสีข้างลำตัวเธอ ลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบบราบ ก่อนจะขึ้นไปยังหน้าอกอวบอิ่มและยอดปทุมถันสีชมพูหวาน ราวกับจะปลอบโยนความเหน็ดเหนื่อยของเธอด้วยความรัญจวน “เรื่อย ๆ นั่นแหละ...” เขาพึมพำด้วยเสียงต่ำที่ขับกล่อมประสาท พร้อมละเล่นยอดอกเต่งตึงคู่นี้ของเธออย่างสนุกสนาน ทำให้เธอสั่นไหวทุกครั้งที่เริ่มบีบคลึงหรือดึงแรง“ยิ่งเป็นอาหมวยด้วยแล้ว พวกเ
一百四十七 เมื่อเขาเข้าประชิดตัว ความร้อนในร่างก็ระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง มือหนาโอบเธอไว้แน่น ราวกับต้องการหลอมรวมร่างทั้งสองให้กลายเป็นหนึ่งเดียว เสียงหอบหายใจของทั้งสองดังสะท้อนกับผนังห้อง ผสานกับเสียงจูบลึกที่แลกเปลี่ยนราวจะดูดดึงวิญญาณกันและกัน ร่างของหยวนหลงเคลื่อนไหวอย่างหนักหน่วง ดุดัน แต่แฝงด้วยความอาทร ในขณะที่ถังหูลู่ตอบสนองอย่างหมดหัวใจ—ไม่ใช่เพียงแค่ร่างกายที่คล้องเกี่ยว แต่คืออารมณ์ ความอ่อนแอ และความปรารถนาที่ท่วมท้นไร้ขีดจำกัด เมื่อถึงจุดสูงสุดของการปลดปล่อย—เสียงสุดท้ายที่เปล่งออกมาก็ไม่ใช่เพียงเสียงแห่งความเสียวซ่าน แต่คือเสียงของผู้ที่เสร็จสมและยอมจำนนให้แก่ความสัมพันธ์อันเร่าร้อน ที่ไม่รู้จะเรียกว่าความรัก ความใคร่ หรือความคลั่งไคล้ดี... หลังจากนั้นการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันก็เริ่มต้นขึ้นอีกรอบ... กระจกบานใหญ่หน้าห้องน้ำสะท้อนภาพของหญิงสาวร่างบางผู้หนึ่ง—ถังหูลู่ยืนค้ำอ่างล้างหน้า ร่างเปลือยเปล่าเปียกเหงื่อเกร็งสั่น ดวงตาภายใต้แว่นกลมที่ไหลลงสู่ขอบจมูกแดงเรื่อจากแรงอารมณ์ เธอมองเห็นเงาในกระจกของตนเอง—สะท้อนใบหน้าที่แดงระเรื่อ ผสมความเหนื่อยล้าและความกระหายชนิดหยุดไม่อ
ในห้องนอนของหยวนหลงเสียงลมหายใจของทั้งสามคนสอดประสานกันอย่างอ่อนระโหย เหงื่อยังไหลย้อยเกาะผิวกายราวกับหยดน้ำค้างที่หลงเหลือในยามรุ่งสาง—บ่งบอกถึงความร้อนแรงที่เพิ่งสงบลงราวพายุที่เพิ่งผ่านพ้นถังหูลู่นอนแนบอยู่บนผืนอกแกร่งของหยวนยิง ร่างกายอ่อนแรงดั่งดอกไม้ที่เพิ่งบานสะพรั่งแล้วถูกสายลมกระโชกแรงพัดซัดจนกลีบร่วงหล่น เธอหายใจถี่ สะโพกยังสั่นระริกจากแรงกระตุกครั้งสุดท้าย คล้ายกับร่างกายยังไม่ยอมรับว่าสงครามแห่งอารมณ์ได้ยุติลงแล้วเมื่อความสงบเริ่มกลับคืนมา ทั้งหยวนยิงและหยวนหลงจึงค่อย ๆ ถอนกายออกจากเธออย่างนุ่มนวล ค่อย ๆ แทนที่ด้วยความโล่งโหว่งท่อนเนื้อใหญ่ยาวราวแขนทั้งสองถูกขย้อนออกมาจากรูร่องของถังหูลู่ ขณะที่หยวนยิงและหยวนหลงช่วยกันพยุงอุ้มเธอขึ้นอย่างทะนุถนอมในที่สุด เมื่อขาดการถูกเติมเต็ม ทั้งร่องรักและรูก้นต่างก็เปิดเผยตัว แสดงให้เห็นถึงความกลวงโบ๋และบานเบอะอย่างน่าตกใจของพวกมันไม่นานนัก รูร่องดังกล่าวก็ค่อย ๆ ถ่ายเทของเหลวสีขาวขุ่นที่ไม่สามารถกักเก็บออกมาเป็นจำนวนมาก พวกมันหยาดเยิ้มอย่างหนืดเหนียวออกจากทั้งสองรูร่อง ก่อนที่จะจรดลงบนเตียงนอนผ้าปูที่นอนสีเทาเข้มตัดกับสีของของเห
一百四十六 ในตอนนั้นเอง... “เฮีย...เฮีย! เฮีย!!” เสียงหวานรีบเปล่งออกจากเรียวปากที่สั่นระริกของถังหูลู่ หญิงสาวในแว่นตากลมที่เคยไร้เดียงสา บัดนี้กลับลนลานราวกับไฟในกายกำลังลุกโชนจนควบคุมไม่อยู่ “หนูจะเสร็จแล้ว...จะเสร็จ...ใกล้แล้ว!” ถ้อยคำที่พร่ำพรูออกมาอย่างสับสนสื่อถึงคลื่นความรู้สึกที่กำลังพัดกระหน่ำภายในจิตใจของเธอ ถังหูลู่พยายามยึดมั่นกับเศษเสี้ยวของสติที่หลงเหลือ ขณะที่ร่างกายสั่นสะท้านสาหัสทุกครั้งที่ถูกกระแทกอย่างหนักหน่วงจากทั้งสองชาย ความรู้สึกตึงเครียด สับสน เสียวซ่าน และต้องการจะปลดปล่อย...หลอมรวมกันเป็นคลื่นความสุขที่ยากจะอธิบาย “อา...ยังตอดแน่นได้อีกนะ...ทั้ง ๆ ที่ก็พึ่งโบ๋ไป!” หยวนยิงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงพร่าเหือดแห้งไปด้วยแรงอารมณ์ ดวงตาคู่นั้นทอประกายคล้ายคนที่เพิ่งได้ลิ้มรสของต้องห้าม เขาโถมแรงสวนเธอหนักหน่วงที่สุดเท่าที่ทำได้ ร่างหนาของเขาตึงเกร็งและสั่นสะท้านไม่ต่างจากร่างบางของถังเธอ ขณะที่มือหนาข้างหนึ่งคว้ารั้งเอวบางไว้แน่นหนาสุดขีด อีกข้างยังคงกำขยำเนื้อนมขาวเนียนไม่หยุดหย่อน กระทั่งทำให้มันปรากฏรอยแดงรูปฝ่ามือจำนวนมาก... ครั้งนี้ พวกเขาร่วมรักกันอย่างดุเดือด







