Ashrielle's POV
"You could turn on the radio if you want" dinig kong sabi ni Trevor, diretso ang tingin nitong nagmamaneho. But I did not listen. I'm too preoccupied with how the hell I did still end up in the car of this man! Ilang pakiusap na ang ginawa ko at ilang pilit na ngiti ang binigay ko kay daddy, pero para yatang hindi n'ya nakukuha ang gusto kong sabihin. I crossed my feet and arms in annoyance, making my dress crumple upwards, which showed my bare legs. I did not mind pulling it down since it's not really that exposing, and I was used to it. As I slightly leaned my head towards the window, an exaggerated cough enveloped my ears. I looked at him swiftly. His face is grim, but his ears and neck are red. Is he sick? "Hey, are you... okay?" I asked him. He coughed again when I asked. He looks shocked. What's so shocking about asking if he's okay? "I'm good. Don't worry" He said after composing his self. Though I did not believe him. He seems sick. What if mahawa ako? Omg, I cannot. Maya-maya lamang ay may padami na ng padami ang mga nakikita kong tao. Maraming nag bebenta sa magkabilang kalsada at rinig ko ang ingay ng bayan. Sa dulo ng kahabaan nito ay isang malaking lumang church. Medyo bumagal ang andar nang sasakyan dahil sa dami ng taong namimili at tumatawid, ilang minuto pa ang itinagal namin sa gitna ng daan nang pihitin n'ya pakanan ang manibela at itinigil ang sasakyan sa parking space. Nanatili ang katahimikan sa loob lang ng sasakyan, ni isa sa aming dalawa ay walang nagsasalita at gumagalaw. It felt so awkward. "So, what are we actually gonna do? Hmm?" I bluntly asked. "Oh! We'll go to the church first. After that, we will look around. Baka may magustuhan kang bilhin dito, they have lots of local products here." He said. Scratching his and smiled at me. "Shall we?" Pagkatapos ay mabilis siyang bumaba nang sasakyan at umikot para pagbuksan ako ng pinto. I smiled with him, he looks so gentleman. The warm breeze and sunlight immediately hugged me as soon as I jumped off the car. I turned my gaze to Trevor, seeing him wearing sunglasses. He looks like a cowboy in the countryside. While I looked like he's little sister, as we go through the crowd, I always get bumped into someone else, causing distance between me and Trevor. As soon as he noticed it, he grabbed my wrist and pulled me closer to him. Even until we reached the gate of the church, he did not let go of my hand. I feel like many pairs of eyes are looking at us. And when I looked around, I realized my suspicion was right. Every passing person looks at us and suddenly whispers to each other or grins. It felt really uncomfortable. Bago pa man kami makapasok sa simbahan ay sinita ko na ang nakahawak niyang kamay sa akin. "Uhm... hindi naman na siksikan ang tao dito. Pwede mo na ako bitawan." I said as I looked at him. "Sorry" He doesn't look sorry. More like hesitant... or a bit sad. I don't know. His eyes is too mysterious, it's scares me. Even if he no longer holding me, the warmth, and his touch's still lingering in my wrist. Naunang maglakad si Trevor sa akin kaya ngayon ay sinusundan ko s'ya. Nakita kong kakaunti ang mga naka upo sa harap kaya siguro sa pangalawang hilera ng mga upuan ako dinala ni Trevor. Sandali lamang akong umupo at lumuhod agad para sa taimtim na panalangin. Ilang sandali lang ay naramdaman kong may lumuhod din sa tabi ko dahil bahagyang lumubog ang niluluhuran ko. Pagtapos kong manalangin ay agad dumapo ang paningin ko sa katabi. Mahigpit na magka daop ang mga kamay niya, nakapikit na akala mo ay natutulog lang at nakatuko ang ulo sa magka daop na kamay. Ang payapa niya tignan sa ganitong sitwasyon. Nagulat ako sa bigla niyang pag angat nang ulo, tanda na tapos na siyang magdasal, agad naman akong napatayo at umupo bigla sa kaba. Paano ba naman kasi, nahuli niya akong nakatingin sa kanya. Bigla tuloy akong ginapangan ng hiya. Hmp! "Are you done?" Ani Trevor. Tumango naman ako dito at saka inanyayahan na akong lumabas.Mahigpit ang aking kapit sa dulo ng aking saya. Sa tingin ko at ilang minuto na rin ang nakalipas mula nang maupo kami rito dahil medyo nakakaramdam na ng ngalay ang mga binti ko.Mataas ang parte ng kinalalagyan namin kung kaya ay kitang-kita ang kabuuan ng farm. Palubog na ang araw at ramdam ko na rin ang malamig na simoy ng hangin. I hugged myself and slowly brushed my shoulders. I glanced in his direction and caught him staring at me. "You should go. They might be looking for you now." He spat.I looked at my wristwatch and realized that it was past 5 in the afternoon. Kuya Damian told us to come back at 6. "Oh shoot! I forgot" I immediately stood, turned my back at him and fixed my dress. Maigi kong pinagpagan ang laylayan ng aking saya dahil sa mga nakasabit na dahon na nalaglag mula sa puno ng sinisilungan namin ngayon. I felt him stood behind me. Nang makaharap ako sa kanya ay naabutan kong akmang itinataas n'ya ang kaliwang kamay papunta sa tuktok ng ulo ko. "What is it?"
Kinabukasan ay maaga akong ginambala ng mga kapatid ko. As usual, nauna na naman sina kuya Damian at kuya Elion, masyado talagang early bird ang mga 'to. At saka sumunod naman sina kiya Casper at kuya Dusk. Kasama na yata talaga sa morning routine nila ang pag punta sa kwarto ko para tumambay, dati naman ay pupunta lang sila sa'kin para batiin ako. Siguro nga ay talagang bored lang ang mga kapatid ko. Hindi kasi nila magawang gumawa ng kalokohan dahil baka sila ang paglinisin nang dumi ng mga kabayo sa rancho. Lalaki naman ang mga kuya ko, pero daig pa nila ako sa kaartehan. Isa pang nakagawian dito, tuwing umaga ay kumakatok si Aella sa kwarto ko para ayain kaming kumain. At ilang beses ko na ring napapansin na laging nag iiwasan nang tingin si kuya Damian at Aella. Si kuya Damian na kung hindi uubuhin ay bigla na lang mag-walk out, si Aella naman ay parati lang naka yuko at namumula. The atmosphere is smelling out. I'll chika this to kuya Casper. Nang matapos kaming mag umagahan ay
Trevor's POV After we went to the church, I took her to the nearest food court to eat before we went to the other stores. I know she's new to the menu of the eatery, so I was the one who chose our food. I ordered two servings of Pares Mami and garlic rice. As we went to sit near the ceiling fan, she frantically looked at the food. She observed it with excitement. She grabbed a spoon and took a quick sip of pares soup. Her eyes widen in the cutest way I've ever seen. She giggled and continued eating the dish. I didn't notice that I was smiling from ear to ear when she asked me why I wasn't eating. I told her I'm full. Actually, I really haven't eaten anything yet since this morning because I was too excited to see her when I heard she's going to the mansion with her dad. I can't take away my sight. I feel like I'm going to lose a minute of my life. I can't miss this chance of seeing her in this state... for the first time. "Are you sure hindi ka kakain?" Ashrielle asks. I didn't dare
Ashrielle's POV "You could turn on the radio if you want" dinig kong sabi ni Trevor, diretso ang tingin nitong nagmamaneho. But I did not listen. I'm too preoccupied with how the hell I did still end up in the car of this man! Ilang pakiusap na ang ginawa ko at ilang pilit na ngiti ang binigay ko kay daddy, pero para yatang hindi n'ya nakukuha ang gusto kong sabihin. I crossed my feet and arms in annoyance, making my dress crumple upwards, which showed my bare legs. I did not mind pulling it down since it's not really that exposing, and I was used to it. As I slightly leaned my head towards the window, an exaggerated cough enveloped my ears. I looked at him swiftly. His face is grim, but his ears and neck are red. Is he sick? "Hey, are you... okay?" I asked him. He coughed again when I asked. He looks shocked. What's so shocking about asking if he's okay? "I'm good. Don't worry" He said after composing his self. Though I did not believe him. He seems sick. What if mahawa ako? O
Tulad kahapon ay tinanghali na naman ako ng gising. Hindi ulit ako pinatulog ng nangyari sa dinner. Nakakasama talaga sa sistema ko ang lalaking iyon! Kuya Casper keeps throwing me accusing and doubtful stares. Alam kong kagabi n'ya pa ako gustong tanungin kung anong nangyari pero hindi niya ako nalapitan dahil agad nga akong nagtago. Simula naman kaninang umaga ay panay ang iwas ko sa kanya tuwing nagkakasalubong kaming dalawa. Siguro ay hindi na nakatiis si kuya Casper at s'ya na mismo ang nag punta sa kwarto ko. He's sitting right in front of me here on my room's balcony. He looks like a crazy rich Asian wearing only his tiger print robe. His hair is tied. He's crossed legs. He gracefully sips his green tea while he throws me stares that feel like daggers. Kuya Casper is only like this when he's around me. Of all my brothers, kuya Casper knows me too well. He knows if im uneasy, if im bothered, or if im hiding something. If he smell something fishy, he would immediately find wher
Ashrielle's POV Tatlumpung minuto ang nakalipas nang makapag paalam ako. Suot ang spaghetti strap white daisy dress at strappy flat shoes ay babaybayin ko ang kahabaan mula sa mansyon hanggang sa lumang bahay. Mula sa main gate ay umikot ako sa likod nang mansyon, paakyat ang daan papunta doon, mainit pero hindi naman alintana dahil maraming malalaking puno ang nagkalat kaya tama lang para hindi tamaan nang mainit na sikat ng araw. Ilang minuto na akong naglalakad ay hindi ko pa rin matanaw ang kabuuan ng bahay. Tanging bubong lang nito. Akala ko ay malapit lang ito dahil kung titignan mula sa kwarto ko ay mukha ngang malapit lang. Pero hindi! Malayo pala! Maya-maya lamang ay nabuhayan ang nananamlay kong katawa, tumigil ako sa tapat ng malaking gate at hinayaan ang sariling mamangha. Sobrang laki nito sa malapitan, mas elegante ang dating kumpara sa mansyon nila tita Marissa. Mahahalata mo ang kalumaan nito magmula sa kinakalawang na gate, nagkalat na tuyong dahon sa labas at loob