LOGINShare
บทที่ 6 เสี่ยวเฮยก็ตามมาด้วย!!!
Last Updated:
2025-01-29 12:55:12บทที่ 6 เสี่ยวเฮยก็ตามมาด้วย!!!
..."เหมียวววววววว!"...
เสียงร้องแหลมดังขึ้นกะทันหัน ทำให้หยางชิงโม่สะดุ้ง เธอหันไปตามเสียงด้วยความตื่นเต้น หัวใจเต้นรัว "เสี่ยวเฮย!! เจ้าเสี่ยวเฮยหรือเปล่า?" เธอรีบลุกขึ้นจากที่นั่ง เรียกมันเสียงดังด้วยความหวัง
ท่ามกลางแสงสลัวของสถานที่แปลกประหลาด เจ้าแมวสีดำตัวอ้วนกลมปรากฏตัวขึ้น มันชำเลืองมองหยางชิงโม่ด้วยสายตาที่ไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันหลังนั่งเลียขนของมันต่อ ด้านหลังที่อ้วนกลมเหมือนถังแก๊สเล็ก ๆ ทำให้เธอมั่นใจว่านั่นคือเจ้าเสี่ยวเฮยของเธอแน่นอน แมวตัวไหนจะอ้วนกลมขนาดนี้ได้ถ้าไม่ใช่มัน?
ครู่หนึ่ง มันแอบชำเลืองมองเธออีกครั้ง สายตาที่ส่งมาเหมือนจะบอกว่า "จะเสียงดังทำไม?" แต่หยางชิงโม่ไม่ถือสา เธอยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับด้วยความดีใจ เธอรีบวิ่งเข้าไปหาเจ้าแมวตัวน้อย อุ้มมันมากอดแน่น ๆ
ขนปุยสีดำสนิทมันวาวของมันบ่งบอกว่ามันกินดีอยู่ดีและอุดมสมบูรณ์มาก แม้แต่เด็ก ๆ ในแถวนี้ยังผอมแห้ง แต่เสี่ยวเฮยกลับอ้วนกลมเป็นถังแก๊สน้อย ๆ ขนของมันนุ่มนิ่ม เมื่อเธอยกมันสัมผัสกับแก้มของเธอ เสียง "เพอร์" เบา ๆ ดังก้องอยู่ในหู ราวกับกลัวว่ามันจะหายไปอีกครั้ง เธอกอดมันแน่นขึ้น
เสียงหัวเราะคิกคักของเธอดังก้องไปทั่วบริเวณ สะท้อนถึงความสุขที่เปี่ยมล้นในใจ หยางชิงโม่รู้สึกว่าโลกทั้งใบสว่างไสวขึ้นเมื่อได้พบกับเจ้าเสี่ยวเฮยอีกครั้ง ความกังวลและความเหงาทั้งหมดหายไป เธอกระซิบกับมันเบา ๆ "ข้าคิดถึงเจ้ามากเลย เจ้าแมวขี้เกียจของข้า"
เสี่ยวเฮยเพียงหรี่ตามองเล็กน้อย ก่อนจะพ่นลมหายใจเบา ๆ แล้วซุกตัวเข้าหาอ้อมแขนของเธอ ทั้งสองกลับมาพบกันอีกครั้งในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย แต่ความผูกพันระหว่างพวกเขายังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
หยางชิงโม่ก้มมองเจ้าเสี่ยวเฮย ดวงตาสีฟ้าใสของมันจ้องมองเธอ จมูกเล็กๆ สีชมพูยื่นมาดมของหน้าของเธออย่างสนใจ และเหมือนมันก็ต้องการจะให้แน่ใจว่า หญิงคนนี้คือคนที่มันคิดว่าใช่คนๆ แน่นอน เมื่อมันพิสูจน์กลิ่นแล้ว เห็นว่าเป็นคนๆ เดียวกันจากนั้น พวงหางยาวสีดำของมันก็พันรอบแขนของเธอ ราวกับต้องการกอดเธอไว้เช่นกัน ในปี 1978 ที่หยางชิงโม่ย้อนเวลามานั้นเธอไม่รู้จักใครเลยจริงๆ แต่อย่างน้อยมีเจ้าเสี่ยวเฮยอยู่ด้วยเธอก็รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยเธอยังมีเพื่อนที่มาจากที่ที่เธอจากมาด้วยนั้นเอง
“เสี่ยวเฮย!!...เสี่ยวเฮย...แกตามฉันมาจริงๆ เหรอ..โอยดีใจจังเลย.”
เธอยกมันขึ้นมาสบตาหนึ่งทีจากนั้นก็เอาหน้าซุกลงไปที่พุงอันใหญ่โตของมันหนึ่งที แล้วพามันเข้ามาในบ้านทันที...เจ้าหัวผักกาดทั้ง3คนที่กำลังนั่งกินโจ๊กอยู่ใกล้จะหมดชามแล้ว เมื่อเห็นว่าแม่อุ้มบางอย่างเป็นก้อนอ้วนๆ สีดำอยู่ในอ้อมแขนเดินเข้ามาในบ้านพวกเขาทั้งสามก็ถึงกับวางช้อนที่กำลังตักกินโจ๊ก แล้วจ้องเจ้าสี่ยวเฮยดวงตาเป็นประกาย.....
เด็กน้อยเสี่ยวเป่ารีบกระโดดลงจากเก้าอี้เล็กของเขา แล้ววิ่งปรี่มาหาแม่ของเขา สายตาจดจ้องไปที่เจ้าเหมียวสีดำสนิทที่แม่อุ้มอยู่ รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเขา มือเล็กๆ ยื่นออกไปลูบขนนุ่มนิ่มเบาๆ
"แมว แมว. ขนนุ่มนิ่มจังเลยครับแม่" เสียงเรียกนั้นเต็มไปด้วยความรักและความเอ็นดูจากนั้นก็ทั้งลูบขนและจกพุงเจ้าเสี่ยวเฮย และหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
“มันชื่อเจ้าเสี่ยวเฮยจ๊ะ” หยางชิงโม่บอก
เจ้าหนูน้อยยิ้มกว้างขึ้น ก่อนจะหันไปมองเจ้าเหมียวอีกครั้ง ดวงตากลมโตเปล่งประกายด้วยความซุกซน
"อืม... เสี่ยวเฮยอยากกินโจ้กไหม?" เด็กน้อยเอ่ยถาม
ทันใดนั้น เจ้าเหมียวสีดำก็พยายามสะบัดออกจากอ้อมแขนของหยางชิงโม่และกระโดดไปที่โต๊ะตัวเล็กและแสนจะเก่าตัวนั้นที่ครอบครัวของเธอกำลังนั่งกินโจ๊กกันอยู่ มันเดินหางฟูๆ ตั้งตรง ไปที่ชามโจ๊กและดมๆ ไปทั้ง 4 ชาม จากนั้นก็ชะแง้หน้าไปหาเด็กน้อย ร้องเหมียวๆ ราวกับตอบรับว่ามันก็จะกินเหมือนกันนั้นเอง
"แม่ครับเอาเสี่ยวเฮยไปกินโจ๊กได้มั้ยครับ ผมจะแบ่งหมูในชามให้มันกิน!"
เสี่ยวเป่าถึงกับจะยอมเสียสละหมูในชามโจ๊กให้เจ้าเสี่ยวเฮยเลยทีเดียว เมื่อเธอพยักหน้าเขาก็ร้องด้วยความดีใจเด็กน้อยรีบวิ่งไปในครัวและ หยิบชามเปล่าออกมา จากนั้นก็ตักหมูที่เขาอุตส่าห์เก็บไว้กินคำสุดท้ายออกมาใส่ชามและเลื่อนไปให้เจ้าเหมียวเสี่ยวเฮย จากนั้นเด็กๆ ทั้งสามต่างก็ตักหมูที่เหลือกันคนละชิ้นสองชิ้นมาใส่ชามให้มันทุกคน จนหยางชิงโม่ต้องยิ้มออกมา และเธอก็ตักหมูออกมา 1 ชิ้นแล้ววางให้มันเช่นนั้น เจ้าเสี่ยวเฮยเหลือบตามองเธอแว๊บหนึ่งก็จะก้มหน้าและกินหมูทั้งสี่ชิ้นนั้นทันที
"อ้า... อ้า..."
เสี่ยวเป่าร้องเมื่อเห็นเสี่ยวเฮยกินหมูที่เขาให้หมดและหันไปมองในชามอีก หยางชิงโม่เห็นเช่นนั้นก็เข้าไปในครัวและเอาหมูออกมาอีกหลายชิ้น เธอแบ่งหมูใส่ชามให้เด็กๆ ทั้งสามอีกคนละ 2-3 ชิ้นจากนั้นก็เอาไปใส่ชามของเจ้าเสี่ยวเฮยด้วย เจ้าเหมียวอ้าปากกว้างและกินหมูจนหมดชามอีกครั้ง และดูเหมือนว่ามันจะอิ่มแล้ว มันเดินไปที่โต๊ะอีกด้านจากนั้นก็ทำความสะอาดขนของตัวเองอย่างขะมักเขม้นทีเดียว เมื่อเด็กๆ เห็นรอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเด็กน้อยทั้งสาม พวกเขาต่างก็เขามองเจ้าเหมียวด้วยความรักและเอ็นดูจากนั้นก็หันมองแม่ของพวกเขาพร้อมกันทันทีและเอ่ยขึ้นมาว่า
“แม่ครับพวกเราเลี้ยงมันได้ใช่ไหมครับ?” เด็กน้อยพูดพร้อมกัน หยางชิงโม่ได้แต่ไปที่เด็กแต่ละคนก่อนจะค่อยๆ พยักหน้าเบา ๆ
“เฮ้!!!!”
เสียงร้องของเด็กๆ ดังลั่นขึ้นมาพร้อมกันทันที
Latest chapter
80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook) บทส่งท้าย ส่งต่อแหวนมิติ
บทส่งท้าย ส่งต่อแหวนมิติ2 วันต่อมาคู่สามีภรรยาหลังจากที่พากันไปจดทะเบียนเรียบร้อยแล้ว พวกเขาจึงขับรถไปที่บริเวณที่เป็นเรือนสี่ประสานที่พวกเขาเคยอยู่ตั้งแต่ในยุค 70 เมื่อขับรถผ่านและจอดมอง พวกเขาเห็นเรือนสี่ประสานที่ยังคงงดงามและมีมนต์เสน่ห์เช่นเดิม นั้นสามารถบอกได้ว่าลูกๆ หลานๆ ของพวกเขานั้นดูแลเรือนหลังนี้เอาไว้อย่างดี พวกเขาจอดรถและเฝ้ามองอยู่ที่ประตูตั้งแต่เช้าไม่นานก็เห็นรถโรลส-รอยซ์สีขาวคันใหญ่ค่อยๆ ขับออกมาขณะที่รถคันนั้นกำลังจะขับผ่านพวกเขาไป รถโรลส-รอยซ์คันนั้นก็หยุดกะทันหันเพียงไม่นานประตูก็เปิดออก คนที่ออกมาจากประตูรถเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่แต่งกายเหมือนชุดอนุบาลเรียบร้อย เธอเปิดประตูออกมาแล้วรีบวิ่งกลับไปที่ประตูบ้านทันที ประตูเรือนสี่ประสานยังไม่ทันได้ปิดก็มีร่างสูงของชายหนุ่มคนหนึ่งรีบวิ่งมาในมือของเขานั้นมีกล่องเล็กอยู่ 2 สอง ดูเหมือนว่าจะเป็นกล่องข้าว เขายื่นกล่องข้าวใบเล็กนั้นให้กับเจ้าเด็กน้อยจากนั้นก็เดินจูงเธอมาและเปิดประตูรถให้เธอเมื่อเสร็จก็ยกมือขึ้นบ๊ายบาย 2-3 ครั้งก่อนจะปิดประตู และยืนมองจนกระทั่งรถคนนั้นหายไปจากสายตา เขากำลังจะกลับเข้าไปที่บ้านแต่เหมือนว่าเขา
80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook) บทที่ 103 จากฮีโร่สู้ผู้ร้าย
บทที่ 103 จากฮีโร่สู้ผู้ร้ายเช้าวันต่อต่อมาเกิดข่าวใหญ่ที่สะเทือนเมืองหลวงปักกิ่งขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อหยวนเปียวน้องของภรรยารองของท่านผู้นำ จากที่เมื่อไม่กี่วันก่อนเขาคือฮีโร่ที่เข้าช่วยเหลือท่านผู้นำจนตัวเองได้รับบาดเจ็บอาการเป็นตายเท่ากัน มาวันนี้อาการของเขากลับมาดีขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเลย และที่ทำให้ตกใจมากกว่าเดิมนั้นก็คือ เขาขอให้ทางหมอและพยาบาลช่วยอัดคลิปให้ ตอนแรกพวกหมอและพยาบาลนึกว่าเขาจะอัดคลิปเพื่อบอกให้คนที่เป็นห่วงเขาไม่ต้องห่วงเขาสบายดี แต่ที่ไหนได้คลิปที่เขาอัดกลับกลายเป็นการสารภาพความผิดทั้งหมดที่เขาเคยทำมา รวมทั้งการวางแผนกับพี่สาวของตัวเองซึ่งก็คือภรรยารองของท่านผู้นำเพื่อที่จะสังหารเขานั้นเอง และยังได้บอกอีกว่าพวกเขาคือ ผู้ร้ายข้ามชาติที่แฝงตัวอยู่ในประเทศนานแล้ว และรอเพียงเวลาที่จะลงมือสังหารท่านผู้นำนั้นเองเมื่อคลิปการสารภาพของเขากระจายออกไป ทำให้เกิดคลื่นใหญ่ขึ้นในสังคมทันที เหล่าผู้รักษาความปลอดภัยต่างก็รีบเข้าเพื่ออารักขาท่านผู้นำและพวกเขาได้รวบตัวของภรรยารองของท่านผู้นำเอาไว้เพื่อสอบสวนต่อไป ถึงแม้ว่าเธอจะปฎิเสธทุกข้อหาที่น้องชายของเธอพูดก็ตาม ตอ
80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook) บทที่ 102 ความทรงจำที่หวนคืน
บทที่ 102ความทรงจำที่หวนคืนเมื่อหยางชิงโม่ออกจากห้องของเฉินหวังตงได้ เธอก็รีบยกหูโทรหาน้องสาวจางหมี่ของเธอทันที“พี่หมอให้หยดน้ำทิพย์ไปเขากินหรือคะ” จางหมี่เอ่ยถามมาตามสาย“ใช่แล้วน้องหมี่ พี่ก็เลยจะถามน้องว่าน้ำทิพย์จะมีผลต่อความทรงจำของเขาหรือไม่นะสิ”หยางชิงโม่เอ่ยออกมาเธอออกจะเป็นกังวลเล็กน้อย“มีผลค่ะ นั้นคือหากว่าเขาสูญเสียความทรงจำไปจริงๆ เขาก็จะกลับมาจำได้อย่างแน่นอน แต่หากว่าเขาไม่มีความทรงจำนั้นอยู่แล้ว น้ำทิพย์ก็เพียงจะทำให้เขาเฉลียวฉลาดมากขึ้นเท่านั้นเอง”จางหมี่บอกคุณสมบัติของน้ำทิพย์สวรรค์ของเธอให้กับพี่หมอหยางชิงโม่ไป ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องใช้น้ำทิพย์เพื่อกระตุ้นความทรงจำเขาเลยด้วยซ้ำ เพราะอีกไม่นานเขาก็จะจำเธอได้แล้ว แต่ว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน พวกเขาจะได้ไม่เสียเวลาดีๆ ในชีวิตไป จางหมี่คิด“เช่นนั้นแสดงว่าหากเขาเป็นเฉินหวังตงของพี่จริงๆ เขาก็จะจำพี่ได้แล้วใช่หรือไม่?"หยางชิงโม่ยังต้องการคำตอบเพื่อความแน่ใจ“ใช่แล้วค่ะ เขาจะจำพี่ได้แน่นอน ที่นี่ก็ขึ้นอยู่กับพี่หมอแล้วว่าจะตัดสินใจอย่างไร แต่ฉันก็อยากจะบอกพี่หมอเหมือนกันว่า คู่ชีวิตที่ดีนั้นหาไม่ได้ง่ายน
80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook) บทที่ 101 เป็นแฟนกันเถอะนะครับ
บทที่ 101 เป็นแฟนกันเถอะนะครับหยางชิงโม่ที่อยู่ในชุดกาวน์ของแพทย์ยืนมองดูร่างของคนไข้ที่ตอนนี้มีสายระโยงระยางเพื่อพยุงชีวิตเขาเต็มไปหมด หมอที่มาตรวจดูอาการของเขาต่างก็ตกอยู่ในอาการงวยงง กันมาก เพราะว่าแผลของเขาที่รับนั้นมันเล็กมาก ไม่ถึง10 เซนติเมตรด้วยซ้ำแต่ว่าอาการของเขานั้นมีหลายครั้งที่ถึงกลับมีอาการหัวใจล้มเหลว พวกเขาต่างพยายามเต็มที่ที่จะช่วยชีวิตของคนไข้รายสำคัญคนนี้ของท่านผู้นำเอาไว้ เพราะแน่นอนว่าพวกเขาทุกคนต่างก็ได้รับข่าวสารเรื่องการที่เขาเป็นผู้ช่วยเหลือท่านผู้นำเอาไว้จากผู้ร้ายหยางชิงโม่นั้นก่อนที่จะมาที่นี่เธอได้โทรหาน้องสาวจางหมี่แล้ว โดยถามว่ายาที่เธอให้มานั้นจะเกิดอาการอย่างไรกับคนที่โดนซึ่งจางหมี่ก็ได้บอกรายละเอียดมาจนครบและเด็กสาวคนนั้นยังบอกอีกว่าหากจะรักษาให้หายเพียงให้หยดน้ำทิพย์เข้าปากเพียง1หยดเท่านั้นเอง และหากว่าอยากจะให้คนร้ายสารภาพและซัดทอดไปถึงผู้บงการจำเป็นต้องมียาอีกตัวที่จะทำให้ประสาทของคนไข้หลอนและสารภาพออกมาเอง โดยการที่เขาจะสารภาพนั้นอาจจะใช้เวลา 1 หรือ 2 วันหลังจากที่เขาอาการดีขึ้น โดยที่พวกเธอไม่ต้องทำอะไร และแน่นอนว่าตอนนี้ยาเม็ดนั้นอยู่ในมือของเ
80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook) บทที่ 100 ข่าวเด่นประเด็นร้อน
บทที่ 100 ข่าวเด่นประเด็นร้อนเมื่อเหตุการณ์สงบลงเจ้าหน้าที่ได้เข้ามาจับกุมตัวของคนร้ายและรถพยาบาลได้นำตัวของหยวนเปียวผู้ที่ได้เข้ามาช่วยท่านผู้นำไปส่งโรงพยาบาล ทุกอย่างก็เริ่มคลี่คลาย ท่านผู้นำเดินมาหาหมอหยางชิงโม่ที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่และมือของเธอข้างหนึ่งก็ถูกเฉินหวังตรงจับเอาไว้แน่น“ผมต้องขอโทษคุณหมอด้วยนะครับที่การมาทานอาหารครั้งนี้ทำให้คุณหมอตกอกตกใจขนาดนี้ ไม่นึกจริงๆ การรักษาความปลอดภัยของผมจะหละหลวมขนาดนี้ ผมคงต้องกลับไปจัดการใหม่อีกครั้งแล้วล่ะ” ท่านผู้นำกล่าวขึ้นมา“ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นเหตุสุดวิสัย พวกเราไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” หยางชิงโม่พูดขึ้นมา“คุณหมอหยางคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ ฉันกลัวมากเลยค่ะ” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาและร่างของเธอก็ถูกกอดเอาไว้จากด้านหลัง และมือที่ถูกเฉินหวังตงจับเอาไว้แน่นนั้นก็ถูกดึงออก จากมือใหญ่แข็งแรงและมีมือเล็กขาวนวลนั้นก็มาจับเอาไว้แทนเฉินหวังตงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่เจ้าบ้าหรูอี้มาแย่ง ‘แฟน’ ของเขาไปและมันยังพัฒนาถึงขั้นกอด ‘แฟน’ ของเขาอีกหยางชิงโม่ที่ถูกกอดจากด้านหลังก็ตกใจเล็กน้อย แต่เมื่อตั้งสติได้เธอก็ยกมือขึ้นมาลูบมือของจ้าวหรูอี้แล้วปล
80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook) บทที่ 99 ดินเนอร์กับท่านผู้นำประเทศ ep 2
บทที่ 99 ดินเนอร์กับท่านผู้นำประเทศ ep 2 เมื่ออาหารถูกเสิร์ฟบนโต๊ะ หยางชิงโม่และท่านผู้นำและไม้ประดับคู่นั้นก็เริ่มทานอาหาร บรรยากาศระหว่างมื้ออาหารเต็มไปด้วยความอบอุ่น ท่านผู้นำเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เธอฟัง หยางชิงโม่รู้สึกประทับใจกับความรู้และประสบการณ์ของเขามากจ้าวชุนหยางนั่งทานอาหารมื้อค่ำอย่างเอร็ดอร่อย รอบตัวเขามีเพียงองครักษ์ 2 นาย ยืนประจำการอยู่ห่างๆ บรรยากาศภายในห้องอาหารเงียบสงบ แสงไฟสีนวลสาดส่องลงมาสร้างบรรยากาศอบอุ่นทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นจากด้านหลังของเขาแต่เมื่อมองไปเห็นเขาเพียงพนักงานที่กำลังถือถาดเพื่อจะนำไวน์มาเสิร์ฟให้พวกเขาเท่านั้น พนักงานชายคนนั้นเดินมาทางด้านหลังและก่อนที่ทุกคนจะทันตั้งตัวเขาก็ชักมีดเล่มเล็กออกมาและจ่อไปที่คอของท่านผู้นำประเทศทันที“อย่าขยับไม่อย่างนั้นฉันจะเชือดคอผู้นำของพวกแกแน่นอน” น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นเป็นภาษาจีนแต่ว่าสำเนียงนั้นไม่ชัดเจนเหมือนว่าคนที่พูดเป็นชาวต่างประเทศอย่างไรอย่างนั้นตอนนี้ทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้น มันเป็นไปได้อย่างไรกับการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดขนาดนี้แต่ยังมีคนร้ายสามารถเล็ดลอด
You may also like
ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ
อันเข่อซิง1.7K viewsคุณหนูผู้นี้มีงานลับ
橙花4.5K viewsการสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ
รสผลไม้1.4K viewsปีศาจสาวและเหล่าฮาเร็มของนาง
ซูเมี่ยวหลิง675 viewsศึกเทพชิงพิภพ
นักเขียนบ้านนา134 viewsพระเอกหลงยุค
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k241 viewsเกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี
Madam Hangover2.3K views5/B โรงพยาบาลต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก77 views
