Chapter 1. Kailangan ng Trabaho

SHIN'S POV

"Lola, aalis po muna ako susubukan ko po ulit maghanap ng mapapasukang trabaho. Kayo po muna ang bahala kay baby Jaleel " paalam ko sa aking lola.

Ganito ang araw araw na routine ko dahil pahirapan makahanap ng trabaho.

Ayoko naman na kasing umasa sa kikitain ng lola ko sa maliit na tindahan nya lalo pa at nadadagdagan ang mga bayarin.Mula kasi nung umalis si ate wala ng katuwang si lola sa paghahanap buhay. 20 years old naman na ako kaya kahit anong trabaho papasukan ko na.

Naglakad ako papunta sa bayan baka sakaling may naghahanap bilang tindera.

"Naku ineng wala kaming bakante ngayon, pasensya ka na" ani ng tindera ng gulay.

"Sige po salamat" buntong hininga kong wika.

Hahakbang na sana ako ng marinig ko ang isang ale na namimili ng gulay.

"Neng, baka gusto mong mamasukan bilang kasambahay?" tanong nito.

Nabuhayan ako ng loob sa winika ng ale.

"Sige po, kahit anong trabaho po tatanggapin ko" masayang wika ko.

"Halika sumama ka sa akin. Manang Cora na lang ang itawag mo sa akin" nakangiting wika nito. Sumunod na lamang ako kay Manang Cora at tinulungan ko na rin syang bitbitin ang pinamili nya.

Nakarating kami ng parking lot at isang van ang huminto.

"Tara na , sumakay ka na" yaya ni Manang Cora. Tumango lamang ako at umupo sa tabi nya.

Jusko, mukhang swerte ang araw ko ngayon ah.

Yayamanin ang magiging amo ko.

"Kinakabahan ka ba? Malapit na tayo" tanong ni Manang Cora. Habang binabaybay namin ang daan at pumasok ang sinasakyan namin sa isang subdivision.

"Ito ang Dela Fuente Subdivision, pagmamay-ari to ng amo natin" wika ni Manang Cora.

Manghang mangha ako sa mga nakikita ko bukod sa maganda, talagang naka-maintain ang kalinisan dito sa lugar.

"Nandito na tayo" ani ni Manang Cora at bumaba na sa sasakyan. Sinundan ko lang si Manang Cora papasok ng mansion.

Hindi ko maiwasan na mapatingin sa kabuuan ng mansion.

"Parang palasyo naman pala to Manang" namamangha kong turan. Napangiti naman si Manang Cora sa winika ko at dumiretso na kami sa kusina para ibaba ang mga gulay at isda.

"Sino yang kasama mo manang?" taas kilay na tanong ng isang maid.

"Ah, ito si Shin . Makakasama natin sya dito sa bahay at Shin ito naman si Kiara" nakangiting wika ni Manang Cora.

Hinagod ako ng tingin ni Kiara mula ulo hanggang paa. Nakita ko ang panghuhusga sa mga mata nya.

"Teka Shin , sandali ah .. Kukunin ko lang yung mga form na pi Fill-up-an mo" ani ni Manang Cora. Ngumiti lang ako at tumango bilang tugon kay Manang Cora.

"Well Shin, I just want to remind you" ani ni Kiara habang naka Cross arms at nakataas pa ang isang kilay.

Jusko, hindi maganda ang pakiramdam ko sa babaeng ito ah.

Plakado ang make up, yung kilay nagmumukhang linta na  tapos ang pisngi parang hinog na kamatis sa sobrang pula. Ano ba naman tong babaeng to? Maid din ba sya ? pero bakit parang  sa club pumapasok. Hapit na hapit ang uniform nya kulang nalang ilantad nya ang mga dibdib nya.

Gusto kong matawa sa itsura nya. Nakaayos ang mukha tapos yung leeg, ang itiiimm.

"Pinagtatawanan mo ko?" mataray na wika nya. Hindi ko namalayan na nangingiti pala ako habang tinitignan ko ang itsura nya. Paano ba naman kasi, hindi ka naman maaakit kundi madidistract ka lang.

"Ah ,hindi po. Masaya lang po ako at magkakaroon na ako ng trabaho" pagdadahilan ko.

"Well, uulitin ko ang sinabi ko. I just want to remind you na hindi pwedeng mapalapit o mang-akit ang maid sa mga amo lalo ka na at baguhan ka" ani nya na nakataas pa rin ang kilay. Geez, pigilan nyo ko baka burahin ko ang mala-linta na kilay nito.

"Wow, coming from you?" bulong ko.

"May sinasabi ka ba?" ani nya.

"Ay naku, wala po" ani ko habang kinakaway ang kamay ko.

Hindi naman na sya nagsalita at tuluyan na akong tinalikuran.

Nakabalik na si Manang Cora dala ang mga form at natapos ko na itong fill-upan . Nilibot nya na rin ako sa kabuuan ng mansion para ipakita at ipaliwanag ang mga trabaho sa bawat parte ng mansion.

Malaki ang mansion, sabagay madami naman kami kasambahay dito kaya hindi naman ako siguro mahihirapan.

"Oh ano Shin kaya ba?" tanong ni Manang Cora.

"Opo, kakayanin." determinado kong wika.

Nasa kalagitnaan kami ng pag-uusap nang bumukas ang gate at tatlong mamahaling motor ang pumarada.

Pag-alis nila ng kanilang mga helmet. Parang nag slow motion ang lahat. Oh my God. Bakit umuulan ng naggwagwapuhang lalaki dito? Ang mga maasul-asul na mata, makakapal na kilay. Maging ang mga matatangos at mapupula at maninipis na labi na parang ang sarap halikan. Ayiieee!

"Hindi kaya pasukan ng langaw ang bibig mo Shin?" pang-aasar ni Manang Cora at pilit na pinipigilan ang pagtawa.

Nanlaki ang mata ko sa tinuran ni Manang. Jusko nakakahiya. Nakita pa nya akong nakanganga. Sino ba naman ang hindi mapapanganga kung ganun lagi ang matatanaw mo.

Mas lalo tuloy akong nae-excite magtrabaho. Kahit hindi ako mag day off mapagsilbihan ko lang sila.

Lumalakas ang kabog ng dibdib ko lalo ng makalapit sila sa amin. Sa tanang buhay ko ngayon lang ako nakakita ng tunay na gwapo.

"Nandito na pala kayo, nagugutom na ba kayo? magpapahanda ako ng pagkain" ani ni Manang sa kanila.

"Kumain na po kami" wika ng isang gwapo.

"Magpadala na lang kayo sa pool ng beer at paborito kong pulutan Manang " wika ng isang gwapo na nasa unahan. Siguro sya ang amo namin.

"Sino yang kausap mo Manang?" tanong ng isa. Buti pa sya napansin ako.

"Ah , Siya nga pala si Shin,bagong maid natin dito. Shin ito si Sir Neo, sya ang amo natin at ang mga kaibigan nya. Si Ivan, Caleb at Drake" pakilala ni Manang Cora.

"Magandang araw po sa inyo mga Sir" wika ko at isang matamis na ngiti ang ginawad ko. Bahagya akong yumuko bilang respeto sa kanila.

Tinignan lang ako sandali ni Sir Neo at bumalik sa pakikipag-usap kay Manang. Matapos ang usapan nila dumiretso na sila sa loob.

Ouch naman. Ang suplado naman ng amo ko pasalamat sya gwapo sya. Hindi yata tatalab ang kagandahan ko sa amo namin .

"Shin ano ba?! trabaho ang pinunta mo at hindi ang pagpantasyahan ang amo mo" ani ko sa isip ko.

Umuwi na ako sa amin at inayos ko na ang mga dadalhin kong mga damit . Stay in kasi ako, pag day off namin dun lang ako pwedeng umuwi.

Kinausap ko na rin si lola at sya na daw ang bahala kay baby Jaleel. Naging masaya ako dahil sa wakas makakatulong na ako kay lola. May lungkot din ako nararamdaman dahil once a week ko na lang makikita ang anak ko pero laban lang. Para naman sa pamilya ko itong gagawin ko.