Just by seeing him, I was instantly reminded of all I've been through. I did not want to let fear take over me, but the feeling was overwhelming. My heart was palpitating and my chest felt tight.
"Everleigh." Umatras ako habang nakatingin pa rin kay Ryle.
Hindi ko pa mapapansin na ilang beses na pala ako tinawag ni Kaius kung hindi pa siya tumayo sa harap ko. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko kaya napaangat ako ng tingin.
"Why?" tanong niya.
He was staring directly into my eyes, as if he's trying to read me.
"W-where's the restroom?" Gusto ko na mawala sa paningin ko si Ryle, pakiramdam ko ay hindi kakalma ang puso ko hanggang sa nakikita ko pa siya.
"She seems fine. Phobia siguro? trauma, gano'n. It's better to seek help from professionals." Kanina pa ko nakakarinig ng ingay, parang may nag-uusap sa tabi ko na masasaktan ko kapag hindi pa nanahimik.Minulat ko ang mga mata at inis na bumangon, natigilan ang dalawa nang humarap ako sakanila. Kaya naman pala maingay. Bakit ba kailangan ay dito sila mag-usap!Kumunot ang noo nilang dalawa dahil sa masama kong tingin."What did you do?" tanong ni Kaius kay Dean."Eh bat ako nanaman? ikaw asawa nyan," depensa ni Dean."Anong ginagawa niyo rito?""You didn't want me to leave so I stayed," sagot ni Kaius. Bigla kong naala
"Then," They were both looking at me, waiting for me to continue. "I'm excited to meet Kylie."Ngumiti si Kaius sa 'kin, pero nawala 'yon no'ng mapunta ang tingin niya kay Dean. Kahit tuloy ako ay napatingin sa katabi ko. Kumunot ang noo ko nang mapansin ang ekspresyon ng mukha niya. He was looking down and it's as if he remembered someone he lost.Napansin niya ang tingin namin sa kaniya kaya agad na nagbago ang ekspresyon niya, napakamot siya sa ulo sabay pinilit tumawa."Kakain na tayo?" sabi na lang niya, halatang ayaw pag-usapan ang iniisip. I did not want to pry so I just shrugged it off."Almost done," sagot ni Kaius.There was a dining table big enough for four people
Subukan ko man hindi isipin ay nag-aalala pa rin ako sa kapatid ko, kahit pa alam kong siya ang paborito ni mama. Siguradong mahihirapan siyang tanggapin ang katotohanan. What if she turns out like me? suffocated because of our family?"Hey, relax," pansin ni Kaius sa akin.Isang pilit na ngiti ang binigay ko sa kaniya bago buksan ang pinto ng magiging kwarto ko. Kumunot ang noo ko nang makita ang dalawang kama na laman ng silid, binalik ko ang tingin kay Kaius. Mukhang dito rin ang pasok niya, nasa likod ko lang siya't tila ba hinihintay akong pumasok.Nauna na nga ako pumasok at umupo sa kamang pinakamalapit sa akin. Siguro ayaw niya rin akong iwan mag-isa."Pahinga ka na, ako na bahala sa gamit natin," sabi niya.
"Kaius!" bungad sa 'min ng isang may edad na lalaki. Hindi halata sa katawan nito ang edad ngunit puti na ang mga buhok niya, halata rin na gwapo ito no'ng kabataan niya."Pa, this is Everleigh." Napunta sa akin ang tingin ng lalaking kaharap. Papa ba ang tawag ni Kaius sa lolo niya?"Your wife." Lumapit sa 'kin ang lolo niya kaya agad akong ngumiti. Medyo kinakabahan pa ako at hindi alam kung anong sasabihin. Mag-mamano ba ako? baka hindi nila gusto 'yon.Nagulat ako nang ilagay nito ang dalawang kamay sa magkabilang balikat ko."She's beautiful! I like her!" nakangiting saad nito."Tatakutin mo siya sa ginagawa mo," sabi ni Kaius sabay hila sa 'kin palapit sa sa kaniya, dahi
Lumabas si Kaius mula sa kwarto niya at saka sinara ang pinto. I soon realized who the girl was, Pauline—his ex.I felt disappointed, betrayed. I wasn't expecting to see him with another girl. Masyado akong naniwala sa mga sinabi niya, naniwala akong sa 'kin lang siya gano'n. Kaya siguro ang bigat sa pakiramdam ngayon.Bigla kong naalala kung paano niya ako alagaan, gano'n din ba siya kay Pauline? An unfamiliar bitterness filled my heart just by thinking about it."Kaius?" I stared at him. Alam kong hindi niya kailangan magpaliwanag, at hindi ko rin alam kung bakit gusto kong marinig ang paliwanag niya.Gusto kong sabihin niya na nagkamali lang ako ng nakita, o kahit yung gasgas na linya na 'it's not what it looks like'."Everleigh, I don't think I can join you for lunch. Baka hindi rin ako makauwi before dinner, I really have something important to do today..." Nakaramdam ako ng kung anong kirot sa puso ko, did he really just o
Kahit ayaw ko siyang makasalubong ay gusto kong makita sila Poppy, baka sakaling mas gumaan ang pakiramdam ko kapag nakita ko sila.Pero mukhang minamalas talaga ako ngayong araw, he was already with the dogs. Aalis na sana ako kaso napansin ata ako ni Poppy kaya tumakbo ito papunta sa 'kin, sinundan ng tingin ni Kaius si Poppy hanggang sa magtama ang tingin namin."Everleigh." Binitawan niya si Dalia bago lumapit sa 'kin."Akala ko ba may pupuntaha ka?" Malakas ang tibok ng puso ko pero hindi ko 'yon pinahalata sa kaniya."That can wait, kailangan pa natin mag-usap." Hindi ko gustong pag-usapan 'yon ngayon, pero mukhang hindi ko rin siya matatakasan."I thought it was i
Napunta ang mata ko kay Kaius, nakasuot ito ng itim na sando, tumutulo ang pawis sa mukha at leeg niya. May hawak naman siyang towel para punasan 'yon. Saglit akong natigilan nang mapunta ang mata ko sa biceps niya.Mukhang katatapos lang mag-work out, he pushed his hair back before looking at me. Agad naman akong nag-iwas ng tingin, baka sabihin niya ay tinititigan ko siya. Binalik ko ang atensyon ko sa niluluto."Good morning, Everleigh. Good morning girls," aniya."Good morning," bati ko.Sinalubong siya agad nila Poppy na kanina lang ay hindi inaalis ang tingin sa 'kin. As soon as I finished cooking and preparing our breakfast, we sat next to each other and started eating.
Napatingin ako sa kaliwa ko nang mapansin ang isang kotse na huminto sa tabi namin, si Violet. Wala gaanong dumadaan na sasakyan dito kaya kinuha na rin niya ang kabilang lane, kahit naman may dumating na sasakyan ay mukhang hindi rin sila dadaan."Kaius, are you sure you can take them? hindi ba marami sila? dalawa lang kayo," tanong ko sa kaniya."Two?" he chuckled like the situation isn't even affecting him."Yeah, you and Violet," sagot ko.Mas lalo lang siyang natawa kaya kumunot ang noo ko."You really didn't include, Dean?""Akala ko ba doktor mo siya?""Don't w