Nang magising ako ay wala nanaman si Kaius sa tabi ko. I couldn't help but heaved a sigh as I reached for my phone. My forehead creased when there weren't any messages from him.
Lagi naman niya sinasabi sa 'kin kahit sa text lang kung saan siya pupunta, bakit ngayon wala? Hindi pa ba siya umaalis?
I got a little excited. Dali-dali akong umalis sa kama at tinignan ang kwarto namin kung sakaling nandito pa rin siya at nasa banyo lang o sa walk-in closet. Pero hindi ko naman siya nakita kaya naghilamos na ako at nag-tootbrush bago magpalit ng damit.
Bumaba ako sa kusina ngunit wala rin siya do'n. Ginamit ko na rin ang intercom para magtanong sa mga kasama namin sa bahay, ang sabi nila ay hindi pa nila nakitang umalis si Kaius.
Kaya naman hinanap ko siya sa loob ng mansyon, sinubukan ko na rin siyang tawagan pero hindi naman sumasagot. Dinala ako ng mga paa ko sa silid kung nasaan ang billiards niya.
Dati ay hindi ako pumupunta ro'n dahil
Mabilis ang bawat hakbang ni Kaius kaya nahihirapan akong sumabay. Matapos naming marinig ang balita kay Violet ay agad siyang sumugod sa mansyon ng magulang niya.“Kaius, please calm down.” Hindi niya man lang ako nilingon at patuloy pa rin ang paglalakad.Sigurado akong galit siya ngayon. Nag-away raw kasi si Kylie at ang chairman kaya naglayas ang kapatid niya. Ilang araw na simula no’ng umalis si Kylie sa mansyon pero ngayon lang sinabi kay Kaius. Hindi pa nga ata babanggitin sa amin kung hindi lang napunta si Kylie sa kamay ng mga kalaban nila.They mentioned the name of the organization pero sa sobrang dami ng tumatakbo sa isip ko kanina ay hindi ko maalala.Ngayon ay naglalakad kami sa isang pasilyo na maraming kalalakihan ang nagbabantay, sa tingin ko ay mga tauhan ito ng ama niya. Agad na tinulak ni Kaius ang mga pinto sa dulo ng pasilyo at pumasok sa opisina ng ama n
"Let me go," Mahina kong saad. Umaasa na maririnig at pakakawalan niya rin ako.Hindi ko alam kung ilang araw na nakatali ang mga paa ko gamit ang isang kadena, namumula na rin ang parte kung saan 'yon nakatali.Umupo siya sa kama upang magpantay ang mukha namin. Gusto ko siyang saktan, gusto kong magalit. Pero wala ako sa lugar para gawin 'yon."Will you promise me that you'll be a good girl Everleigh?" Walang tigil sa pagbuhos ang mga luha ko, saka ako napilitang tumango. Nabigla ako nang hilain niya 'yong parte ng damit ko sa balikat upang ilapit ako sa kaniya."No running away from me, or you'll suffer worse than this," Sinigurado niyang maririni
"You're awake," isang baritong boses ang narinig ko mula sa likod. Kaya naman napalingon ako."W-What are you?""Before that, Let's talk about the deal. I think my part is almost done, it's time for yours," lumapit siya sa 'kin. Naalala ko ang tungkol do'n, ngunit ano ba ang gusto niya makuha pa sa 'kin? Wala naman akong maibibigay."I want you to marry me, we can have an annulment after a year—"Ano? Ayaw ko!" Kaya nga ako sumakay sa kotse niya ay para takasan ang isang kasal."Here me out, sweetheart. I can save you from whichever hell you're from. Kasal lang ang kailangan ko, you can live your lif
Nang matapos kaming kumain ay muling pumasok ang mga katulong niya. Hindi ko nga alam paano nila nalaman na tapos na kami. Hindi ko rin naubos lahat ng hinain nila, masyado kasing marami para sa isang tao lang.Kanina pa siya nakatingin sa phone niya, ano kayang trabaho niya. Baka naman hindi totoo ang mga baril na 'yon, collection kaya?May kasama ba siya rito, mukhang malaki 'yong bahay. Ang lungkot siguro kung siya lang mag-isa. Tapos nasa gitna pa ata ng gubat.Binalik ko ang tingin ko sa kaniya, bagay sa kaniya 'yong kilay niya, parang laging galit. What captured my attention was his eyes, It looks so perfect and held so much emotion. Second was the scar near it, despite having an obvious scar on his face, he still looks...godly.
Maraming tumatakbo ngayon sa isip ko. At hindi pa rin ako makamove on sa nakita ko, kaya madali nila akong nalabas sa silid na 'yon."Naku, ano po bang ginagaw—"Bitawan niyo ako," sabi ko sa mga babaeng nakahawak sa 'kin. Mukhang mga katulong sila rito."Dadalhin po namin kayo sa kwarto niyo," nakayuko pa ang babae habang sinasabi 'yon." Sabing bitawan niyo ako!" sinunod nila ang sinabi ko. Agad akong napaupo, dahil nang-hihina pa rin ang tuhod ko."Huwag niyo kong hawakan," giit ko nang subukan nila ako ulit alalayan. Kailangan kong makita ang labas, kung ano ang paligid nito. Kung paano ako lalayo."Iwan niyo
Matapos naming mag-usap ay lumabas na siya ng silid. Ako naman ay nanood lang, kahit papaano ay nawawala saglit sa isip ko ang mga problema. Hindi ko na rin namalayan ang paglipas ng oras.Nakatulog din ako ng tatlong oras, may mga dumating na katulong paggising ko, nagdala sila ng pagkain. Matapos kong kumain ay nanood lang ulit ako.Hanggang sa makarinig ako ng ingay sa labas, at ang malakas na sara ng pinto. Tumayo ako mula sa kama at binuksan ang pinto ng kwarto ko. Paglabas ko ng silid ay hindi ko makita si Laira.Bigla naman akong kinabahan nang makita ang dugo sa sahig, sinundan ito ng mga mata ko. Meron din sa tapat ng pinto ng kwarto ni Kai–Natigilan ako dahil sa narinig, parang may nabasag sa loob ng kwar
Nabigla ako sa naging sagot niya. Ano bang buhay ang meron siya. Mukhang wala na siyang balak sabihin pa ang ibang detalye."You still look like someone with a lot of questions," pansin niya."Because I do," tugon ko. Kung sasabihin ko ba ang mga sikreto ko ay gano'n din ang gagawin niya?Aside from the people involved, I didn't tell anyone about Ryle. About how my life turned upside down. Is it alright to tell him?"I'm born into a damn Mafia clan, currently one of the bosses, and yet the whole shit will be handed down to me soon. That's what my brother wants, the power and wealth that I will soon receive. That's why more people are trying to kill me, even my brother. Did that answer your questions?" My jaw dropped, tha
"Just give up, Everleigh!" Ryle's voice was enough to make me tremble, Why is he here? Akala ko ba natakasan ko na siya? Bakit!Gusto kong kumawala, pero hindi ko magalaw ang sarili kong katawan. My body was moving but I wasn't the one controlling it. Ryle was on top of me while I was on the bed."You ungrateful b*tch!" isang malakas na sampal ang inabot ko sa kaniya."I can give you everything you ever wanted, but if you keep resisting, Everleigh..." No... I remember this day. It was where it all started, where the nightmare became unbearable. He wrapped the familiar chains on my ankle, then used handcuffs on both of my hands before tying it at the bed's headboard.Ki