Chapter 6

Ang bilis ng panahon. Days, weeks, months, and years had passed at ito kami ngayon.

“Let me,” mahinang sabi niya. Alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin. Walang pagdadalawang isip kong binigay si Scarlett sa kaniya. Medyo mabigat na rin si Scarlett at hindi ko siya kayang kargahin.

Tulog na ang mga kasambahay kaya masyadong tahimik ang bahay. Hindi na ako nagtanong sa kaniya kung saan niya dadalhin si Scarlett. Nakasunod lang ako sa kaniya habang karga niya ang anak ko. Mabilis kong binuksan ang pintuan sa kwarto namin.

Yeah, Chester and I shares the same room together. Wala namang mali kasi kasal naman kami and also, we have needs. Sa ilang taong magkasama kami ay hindi ko naman sinasabing hindi kami nagtabi. Ginagawa rin naman namin kung ano ang ginagawa ng mga mag-asawa because we are practically married to each other. Kailangan ko rin naman na ibigay ang pangangailangan niya.

“Let’s go downstairs. I’ll cook for you,” mahina niyang sabi.

I rolled my eyes at his statement. “Busog