CHAPTER 4

NAGKATINGINAN kaming dalawa ni Kendric. Unti-unti ako nitong ibinaba. Agad ko 

namang inayos ang sarili mula sa aking buhok at sa damit na suot. 

Tuluyang humiwalay sa'kin si Kendric. Muli ko itong tiningnan ngunit blankong mukha 

nito ang aking nabungaran. Agad itong tumalikod at tinungo ang balkone ng aking 

kwarto. 

Sinundan ko ito. Ganoon nalang ang aking gulat ng makita itong tumalon at 

maglambitin sa sanga ng malaking puno na nakadungaw sa balkonahe ko. 

"Kendric? Ayos ka lang ba?" Mahinang boses na saad ko na puno ng pag-aalala. 

Sinuri-suri ko ang puno nagbabakasakaling makita ito ngunit nabigo ako. Linipat ko ang 

tingin sa ibaba ng hardin upang hanapin ito doon ngunit ni anino nito ay hindi ko makita. 

Sinalakay ako ng sobrang kaba dahil sa hindi ko matukoy kung nasaan na ito at kung 

maayos lang ba ang lagay nito pagkatapos ng ginawa. 

Sa kabilang banda ay hindi ko namalayan na nakapasok na pala si mama sa loob ng 

kwarto. 

"Nahli, what are you doing there? Aren't you supposed to be readying for the dinner? At 

bakit nakabaliktad ang suot mong damit?" Lumapit ito sa'kin at sinuri ako ang titig mula 

ulo hanggang paa. 

Kung kanina ay nag-aalala ako para kay Kendric ngayon naman ay kinakabahan ako 

para sa sarili. 

"Ahm, bi-bigla po kasing namatay ang ilaw ng kwarto kaya dali-dali akong lumabas at 

basta nalang nagsuot ng damit." Kinakabahan kong pagsisinungaling. 

"How come na namatay ang ilaw? Henry made sure that the electricity connected to this 

room is well-maintained because I told him that you're afraid of darkness." 

Naguguluhang saad nito. 

"I don't know 'Ma but it really happened." 

"Okay, I'll talk to Henry later about this. By the way, get dress. Kanina ka pa namin 

hinihintay nandoon na rin si Kendric." Sabi nito at hinaplos ang ulo ko. 

Nandoon na siya? Grabeng sirang-ulo 'yon, pinakaba pa ako! 

Sinunod ko ito pagkatapos ay pumasok sa closet at naghanap ng bagong underwears 

at mga damit. 

"Bakit ka nga pala nasa balkonahe at sumisilip-silip pa sa hardin? May nahulog ka bang 

gamit doon nang namatay ang ilaw?" Muling usisa nito. 

"Wala po 'Ma." Maikling sagot ko saka pumasok na ulit sa banyo upang magpalit. 

Mukhang nakumbinsi naman ito dahil hindi na ulit nagtanong. 

"Okay, bababa na ako. Sumunod ka nalang sa baba at pakibilisan dahil kanina ka pa 

hinihintay." Saad nito at narinig kong naglakad na ito paalis at ilang sandali pa ay 

biglang tumunog ang pinto hudyat na nakaalis na nga ito sa silid. 

Habang nagpapalit ay naalala ko ang namagitan sa'min ni Kendric ilang minuto palang 

nakalipas. 

Hell! I need to distance myself from that man. What happened to them must not happen 

again, or else may masasaktan.  

----- 

PAGKABABA KO, nandoon na nga si Kendric na prenteng nakaupo sa upuan.  

"Here she comes." Nakangitiing turan ng Papa ni Kendric. 

Binigyan ko ito ng kaunting ngiti ganoon din si mama na pinagmamasdan ako habang 

dahan-dahan lumalapit sa dining table. 

"Diyan ka na umupo sa tabi ni Kendric." Utos ni mama na agad ko namang sinunod. 

Nasa gitnang dulo ng dining table ang Papa ni Kendric samantala si mama naman ay 

nasa kaliwang bahagi ng mesa malapit sa pwesto nito. Sa kasamaang palad ay 

magkatabi kami ng pwesto ni Kendric na halos ilang pulgada lang ang pagitan sa isa't 

isa. 

Ilang sandali pa ay nag-serve na ag mga pagkain ang mga kasambahay.  

"Kumusta ang pagkain Nahli?" Tanong ng Papa ni Kendric habang kumakain. 

"Masarap po Sir." Tugon ko dito dahil totoo namang masarap ang mga handang 

pagkain. 

"Just call me Tito Henry or better yet Papa nalang. Pamilya na tayo, okay?" Malambing 

na saad nito na ikinangiti naman ng kanyang ina. 

Isang mahinang tango lang ang kanyang isinagot dito. 

"By the way, saan ka nga pala nakita ni Kendric kanina?" Biglang tanong ni Tito na 

ikinalaki ng mata ko. 

Liningon ko si Kendric, napansin ko ang ngisi nito habang tahimik na kumakain. 

"Sa may dampa po Tito." Sagot ko na ikinatawa ni Kendric. 

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa naging reaksiyon ni Kendric. Napatingin tuloy si 

mama at ang Papa nito. 

"What are you laughing about?" Naguguluhan na tanong ni Tito Henry kay Kendric. 

Binalingan ko ito ng matalim na tingin. Subalit, kaysa tumigil ito sa tila pang-iinis nito ay 

parang natuwa pa ito sa naging reaksiyon ko. 

"Nothing Papa, I just remembered something funny." Sagot nito habang ngumingisi pa 

rin. 

Nagkibit-balikat nalang si Tito Henry sa naging sagot ni Kendric. At muli ding ibinaling 

ang atensiyon nito sa'kin. 

"Sa dampa ba kamo? Nasa liblib na bahagi na 'yon ng hacienda at doon madalas si 

Kendric. Mabuti naman nakita ka niya bago dumilim. Sa susunod 'wag ka nang basta 

aalis ha, grabe ang pag-aalala sa'yo ng Mama mo." 

"Opo Tito, di na po mauulit. Pasensya na po." Paumanhin ko habang tango na may 

kaunting ngiti ang itinugon nito sa'kin 

Mabait. 'Yun ang una kong napuna sa lalaki. Halata din rito ang pag-aalaga at 

pagmamahal nito para sa Mama ko. Sana nga lang, hindi rin ito katulad ng iba na sa 

kalaunan iiwan din si mama. 

Nalipat ang usapan tungkol sa kasal pagkalipas ng ilang minuto. Halata sa mga ito ang 

excitement sa nalalapit na kasal. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil sa 

kasiyahan na nakikita ko sa mga mata ng aking ina. 

The dinner went well. Pagkatapos din niyon ay agad akong nagpaalam upang 

magpahinga na. With all the things that happened today, I feel so exhausted. 

Agad naman akong nakatulog nang mapagdesisyonan kong humiga sa kama. The 

mattress feels so comfortable and warm. Tila hinihile ako nito na di ko namalayan na 

nakatulog na ako ng tuluyan. 

Subalit, sa kalagitnaan ng gabi ay bigla akong nagising at nabungaran kong nakapatay 

ang ilaw sa loob ng kwarto. 

Agad akong inatake ng kaba. Takot ako sa dilim. Pakiramdam ko ay di ako 

nakakahinga. 

Dahan-dahan akong bumangon at kinapa ang side table na nasa kanang bahagi ng 

aking kama. Pinilit kong kapahin ang side lamp na naroon subalit sa labis na taranta ko 

at nasagi ko ito. 

Umalingawngaw ang tonog ng pagkabasag nito sa buong kwarto. Mas labis akong 

natakot dahil doon. 

Niyakap ko ang aking mga tuhod at isiniksik ang sarili sa kumot. Tuluyang bumuhos 

ang aking mga luha. At unti-unting nagbalik sa'kin ang mga alaala ng masalimuot na 

nakaraan na pilit kong ibinabaon sa limot. 

"Hello dear little kitten, I missed you." 

NO!!!! 

To be continued... 

MissToxotis|RATED 18 

Enjoy Reading!