Parang hindi ako makapaniwala sa nangyayari sakin ngayon. Ang alam ko lang ay dapat makikipag sex ako sa halagang dalawang milyong pesos, pero hindi pa pala doon natatapos. Kailangan ko raw mabuntis, manganak at maikasal kay Terrence para makuha ko ang buong mana ng mga Ashford. Sa lahat ng sinabi ng kanyang Lolo, napansin kong walang imik si Terrence. Ako lang nag rereact kahit na pinupukulan niya na ako ng masamang tingin. Ngayon ay narito kami sa dining table, sobrang haba at kumikintab ang kulay gold na lamesang ito. Pansin ko na halos lahat ng kanilang mwebles at kagamitan ay naghahalong gold at silver ang kulay. Talagang nananampal ng yaman!
“So, Raisha… my agent told me you can perform a night with my grandchild. If ever, kasi hindi ko rin alam, is it possible na mabuntis ka na agad after a week?” Napainom ako ng tubig sa sinabi ng Lolo. Hindi ko rin alam ang sasabihin ko kasi wala rin naman akong kaalam-alam dyan.
“Actually—”
"No, Grandpa. A night is not enough. Also, have you already checked if she's okay with carrying a child? Did you know her work before you met her? Really, sa ganitong babae mo ko gustong pakasalan?”
Tumikhim naman ako sa ibig sabihin ni Terrence. Ganito ba siya nandidiri sa mga p****k? High end p****k kaya ako.
“Yes, Terrence. My agent told me everything and sya ang napupusuan kong maging mapangasawa mo. Kaya whether you like it not, siya ang babaeng para sayo. If you refused, then all of my shares, inheritance and also my name, will no longer yours. “
“Pero bakit sa katulad nya?! Why not choose a better woman for me, huh? Yung— alright, she’s damn sexy and pretty, but she’s a prostitute! Baka may sakit ‘tong babaeng to!”
Hindi na ako nakapag timpi. “Excuse me, kahit na p****k ako. Lagi akong nachecheck ng clinic namin. And… my taste ako sa lalaki hindi basta-basta nagpapagamit. And for your information, kahit na ganito ang work ko, wala akong inaagrabyadong tao!”
“Yeah, exactly. Ako pa lang” sarkastiko niyang sabi. Nailing naman ang Lolo at tumawa ng napakalakas. Napatingin tuloy kaming lahat sa kanya.
“That's what I like about you, Raisha… pls change also that man's behavior, kasi kung hindi, malapit ko na yan itakwil.”
“She will never change me, Lolo. No one did. And this kind of setup is really crazy! Ilan bang babae ang gusto mong madamay sa kalokohan mo? Hindi ka pa ba nadadala? You—”
Nagulat ako sa biglang pagtutok ng isang men in black ng baril kay Terrence. Napatakip ako sa bibig ko. “Really, young man? In front of Raisha? That’s what I told you before… right? Pabaya ka kaya nangyayari yon…” sagot naman ng Lolo at sinenyasan ang men in black na ibaba ang baril.
“Hindi, Lo. You’re just desperate…”
“I know, I am. Kaya kung hindi ka makikipag cooperate, I’m telling you right now, mauubos tayo. Lahat ng pinaghirapan ng Ashford ay mawawala dahil sa kapalpakan mo…” bakit parang kinabahan ako sa sinasabi ng Lolo. Ano ba ‘tong pinag-uusapan nila. Nagkatitigan pa silang dalawa at napangisi ang matanda. “Hindi ka ba nahihiya sa parents mo na nabigo mo sila until now? Kaya prove it to me, bago pa ako ang magpaputok ng baril sayo.”
DINALA ako ng katulong sa kwartong nakaalan daw sakin at kay Terrence. Dapat daw ay mayroong mangyari sa amin sa gabing ito. Inikot ko pa ang paningin ko kasi baka mamaya ay may CCTV pa pala rito at mag p*rn showing pa yung Lolo ni Terrence! Pero buti naman at mukhang wala. Hinaplos ko naman yung kamang kinauupuan ko. Sobrang lambot at sobrang kinis ng higaan kung ikukumpara sa papag na hinihigaan ko sa bahay. Magandang tumalon-talon dito or should I say, magandang gumawa ng iba’t-ibang posisyon dito kapag ganito kalambot ang babagsakan. Napahagikgik ako sa naisip.
Nahinto naman ako sa pag-iimagine dahil may kumatok. Yung katulong kanina na naghatid sakin dito ay may dala-dala siyang mga bagay na parang pamilyar sakin.
“Madame, ito ang iba’t-ibang klase ng sex toy na pwede niyong gamitin ni Young Master, narito din ang iba’t-ibang pills na pwede niyong gamitin para mas maromansa kayo pareho, ito ang mga pwede niyong suotin pampaakit, at ito naman ang mga gamit after ninyong mag sex.”
Halos mahiya ako sa mga nakikita ko. Bakit may mga pakulong ganto? Talagang pinaghandaan at pinag-isipan ang mga kakailanganin namin sa pagsesex. Kapag ako naman sa ibang lalaki, wala ng props! Subo, s****p at pasok lang okay na.
“Kailangan ba talaga ‘to? Hindi ba pwedeng kapaan kami? I mean, touch by touch kami hehehe,” inangat ko pa ang sex toy na feeling ko ay ipapasok sa aking kiffy. Nakakatakot naman kung ma-stock to at hindi makalabas sa loob!
“Hindi po pwede, Madame. Utos po yan ng Master. Kahit alin sa mga yan ay kailangang magamit.”
“Teka… paano niyo naman malalaman kung nagagamit namin yan or paano niyo malalaman kung nagsesex kami? Manunuod ba si Lolo?!” Halos pahisterikal kong tanong at ni-double check ang buong paligid.
“Nakakatuwa ka naman, Madame. Wala pong manunuod sa inyo. Privacy niyo yan. Kayo na pong bahala sa setup niyo pero kailangan kahit isa, may magamit po kayo ah?”
“I’ll do my best…. Pero, na saan na ba si Terrence?”
“Kausap pa po ang Master, aakyat na rin po yon pagkatapos.”
Matapos umalis ng katulong ay muli akong naupo sa kama. Pinagmasdan ko yung mga gamit na binigay sakin. Mukhang hindi naman masama kung gagamitin ko ang isa sa mga ito. Baka mas mag enjoy pa siya sa gagawin ko.
Hinanda ko naman na ang sarili ko. Sinuot ko yung lingerie na dala-dala kanina at tumingin sa body mirror. Ngayon lang ako nakasuot ng ganitong kaganda at ka sexy na lingerie. Kasi yung mga lingerie sa work ko, halos luma na at laspag na. Ginagamit din kasi ng ibang p****k. Kaya itong suot ko, memorable at talagang may presyo. Nagmukha tuloy akong mayamang p****k.
Napatingin naman ako agad sa pinto ng bumukas ito. Nakita ko si Terrence nakakunot noong nakatingin sakin. Napansin ko ang malagkit niyang tingin nang madako ito sa dibdib ko. Alam kong sa lahat ng p****k sa Red Ring na pinagtatrabahuhan ko, ako ang may pinakamagandang katawan. Kaya halos nagbibid ang mga kalalakihan mapamatanda o bachelor para lang maikama ako.
“This is all you want, right? I'll give you the beast you're looking for…" aniya saka ako sinunggaban ng nag-aalab na halik.
Raisha’s POVMalamig. Hindi lang dahil madaling-araw pa lang, kundi dahil nararamdaman ko na naman ang panibagong kaba na hindi ko maipaliwanag. Nasa loob kami ng itim na SUV ni Terrence. Tahimik siya habang nagmamaneho. Walang radyo, walang kahit anong tunog kundi ang ugong ng makina at tibok ng puso kong para bang sasabog sa bawat liko ng sasakyan.Walang ibang sasakyan sa kalsadang iyon. Parang kami lang ang gumagalaw sa mundo. Wala ring ilaw sa paligid kundi ang headlights na sumusuyod sa madamong daan. Pakiramdam ko, anytime, may susulpot na kung ano. O kung sino. Masyado yata akong naging kabado. Kinalma ko ang sarili dahil hindi ito nakakatulong sa mga anak ko. "Are we almost there?" tanong ko, bahagyang tiningnan ang madilim na paligid.Tumango siya. "Few more minutes, baby. Malapit na tayo sa property. It’s well-guarded. Nandun na rin si Lucas."Napatigil ako. Lucas? Sino naman yun? Guard? Alalay niya? Hindi ko alam kung anong mararamdaman. Mukha namang naintindihan ni Terr
Raisha’s POV"And you… who are you in all this, Terrence?"Tumingin siya sa akin, masidhi ang tingin. "I was a miserable mafia boss before you came into my life. Now I’m the man you chose. The father of your children. The man who’s willing to burn the whole world just to keep you safe."Nanatili akong tahimik. Hindi ko alam kung matatakot ba ako o mapapalapit pa lalo sa kanya dahil sa sinabi niyang iyon. He’s the father of my children… hindi ko pa man gaano pinapaniwalaan pero yung mga anak ko sa loob parang kiti-kiti kung maka-react. Well, mukhang ito nga talaga ang tatay nila. Ito nga yata ang tinatawag na lukso ng dugo. Lumapit siya ng kaunti, halos magkalapit na ang mga mukha namin. Hinawakan niya ang aking ibabang labi. Gustuhin ko mang ilayo ang mukha pero tila naging estatwa ako sa kanyang mga mata. Punong-puno ito ng sinseridad at takot. "I know I sound like a monster. But you married me knowing who I am. And you loved every dark, twisted part of me." Napalunok ako sa sinabi
Raisha's POVAng dilim ng paligid ay tila sumasalamin sa gulo ng isipan ko. Nasa loob kami ng isang abandonadong safehouse—sira-sira ang mga pader, may mga basag na bintana, at ang amoy ng amag ay kumakapit sa bawat sulok. Pero sa kabila ng lahat, dito ako dinala ni Terrence matapos kaming habulin ng mga tauhan ni Xander."You need to rest," sabi niya, habang inaayos ang lumang sofa na may punit-punit na upholstery. "It’s not much, but it’s safe—for now."Umupo ako, hawak-hawak ang tiyan ko. Ramdam ko ang pagod ng mga anak ko sa loob. "Salamat," mahina kong tugon.Tahimik siyang umupo sa tabi ko, ang mga mata'y nakatuon sa akin. "Raisha, I know this is overwhelming. But I need you to trust me."Tumingin ako sa kanya, pilit inaalala ang mga alaala na tila nawala. "I want to, Terrence. But I don't remember anything."Huminga siya ng malalim, ang kanyang mga mata'y puno ng sakit. "I understand. But know this—I will do everything to protect you and our children."Napayuko ako, pinipigilan
Raisha's POVMABILIS ANG HAKBANG ko kahit hindi ko alam kung saan ako patungo. Parang ang ingay ng mundo kahit tahimik naman ang paligid. Pati ang mga huni ng ibon sa Malesice Park, parang biglang naging sigaw na humahabol sa akin. Tuluy-tuloy ang iyak ko habang pinipilit kong itago ang sarili sa lilim ng mga puno. Kahit sobrang sakit ng puson ko, hindi ako huminto. Kinakabahan na baka maabutan ng mga humahabol sakin. Mabuti na lamang at nakalayo ako sa isang lalaki kanina, narinig ko na tinawag niya ako sa aking pangalan. Mukhang hindi rin mapagkakatiwalaan. Madami talaga ang gusto akong saktan pati na ng mga anak ko. Kailangan naming makalayo. Kailangan ko silang protektahan. “My twins… kapit kayo kay Mommy ha… kailangan nating lumayo, kailangan nating maging ligtas…”Bawat hakbang ko ay parang may tinatakasang multo. Hindi lang si Xander. Hindi lang 'yung mga kasabwat niya. Kundi pati ang sakit ng mga kasinungalingang tinanggap ko bilang totoo. Bakit ba kasi nawalan ako ng alaala?
Raisha’s POVGAYA ng inaasahan ko ay sinamahan ulit ako ni Xander. Pero sa ibang park niya ako dinala, dito sa Malesice Park. Hindi ko alam kung bakit pero ang tahimik ng lugar na ’to. Para bang... pinipilit akong kalmahin kahit ang gulo-gulo sa loob ko. The trees sway lazily, and the scent of fresh grass lingers in the air. Nakakagaan. Nakakapanatag. For the first time in weeks, parang nakakahinga ako nang maluwag.I look down at myself. Suot ko pa rin ’yung simple cream-colored knitted dress na pinili ni Xander para sa akin kaninang umaga. Soft, stretchy, and comfortable for my seven-month baby bump. Sabi niya bagay daw sa ’kin. That it makes me look calm and gentle—exactly what I don’t feel inside.Napahawak ako sa tiyan ko. My baby. The only thing that keeps me grounded. The only proof that I had a past before everything blurred into nothing.“Are you okay?”Napalingon ako kay Xander. Nakaupo siya sa tabi ko, isang siko nakapatong sa backrest ng bench habang nakatitig sa akin. His
Raisha’s POVMay kakaiba.Hindi ko maipaliwanag kung anong pakiramdam ‘to pero simula pa lang kanina habang nakaupo kami ni Xander sa park, parang may mabigat na bumabalot sa paligid, lalo na rin sa pagitan naming dalawa. Akala ko pagod lang ako. O baka dahil buntis ako kaya overreacting ako sa mga simpleng bagay. Pero the way he looked at me kanina... hindi siya ‘yung Xander na kilala ko. Hindi siya ‘yung bestfriend ko. ‘Yung taong nag-aalala sakin palagi. ‘Yung laging masaya. Maingay. Malambing.Kanina, habang nakatitig siya sa kawalan, parang may ibang tao sa loob ng katawan niya. Ibang mata. Ibang lakad. Ibang kilos. Parang anytime may sasabog sa kanya. "Rai, tara, need na natin umuwi… magpahinga ka na." Napatango na lang ako. Umakbay siya, and I leaned into him, gaya ng nakasanayan. Pero sa loob-loob ko, tinatanong ko ang sarili ko—bakit parang may lamat na sa tiwala ko sa kanya? Bakit parang may tinatago siya?Madalas kong mapanaginipan ang mga piraso ng aking alaala—yung hind
Xander's POVI've always been a good actor. The kind of actor who knew how to smile with sincerity, laugh with ease, cry with sympathy. Pretending to be Raisha’s gay best friend was the easiest role I ever played—because I got to stay close to her, protect her… or so she thought.The truth? I never wanted to protect her. I wanted to use her. Siya lang naman kasi ang sagot para mapabagsak ko ang mga kumakalaban sakin. At mas lalo kong pagbubutihan ang actingan ko para mas makuha ko ang loob niya. Lalo pa’t wala siyang maalala ngayon. Alam kong nag-iisip din itong babaeng ito. Hindi pa rin mawawala sa dugo niya ang pagiging Montenegro, mauutak at tuso. I clenched my fists. Montenegro tss. Totoo naman ang sinabi ko kay Raisha na yung Kuya niya ay minurder ang isang clan na naglelead kung na saan siya. Ang clan na mayroong 350 katao, pinatay niya lahat ng mag-isa lang. Ang tindi ng galit ni Lucas nung malaman niyang nawawala ang kapatid niya. Isama pa ang galit ng isang Terrence Ashford n
"Boss, there’s movement in Prague. May nakapagsabi sa isa sa ating mga sources, a woman matching Raisha’s description was seen escorted out of a safe house by the Luceros."Carlos’ voice cut through my thoughts like a blade. I turned to him, jaw clenched. "Show me."He tossed a folder onto the table. Inside were blurry surveillance photos. A woman with her face partially covered, but those eyes—God, those eyes looked like hers."She’s under heavy guard," Lucas said. "It’s like they’re hiding a ghost."A twisted grin spread across my face. "Then it’s time we haunt them."Within hours, we were in the air. The jet roared across the sky while my mind screamed louder. This could be it. Another shot. Another piece to the puzzle. And even if it wasn’t her—Someone would bleed for daring to pretend.We arrived in Prague under cover of night, our people already deployed. I watched the monitors from our mobile command center as we tracked the convoy. I didn’t blink. I couldn’t. I sat forward, e
Terrence’s POVThe jet hadn’t even fully stopped when I was already out of my seat, fingers gripping the armrest like it owed me answers. My lungs burned with every breath. Hawaii’s night air met me with a warm breeze, but it didn’t calm the storm that was ripping through my chest.Lucas trailed right behind me, his stance tight, every muscle in his body ready to strike. Neither of us said a word. We didn’t need to. The silence between us screamed louder than bullets—this was it. We’d followed the trail across oceans, through blood and betrayal, and it led us here: a secluded beach house at the edge of Oahu.It looked peaceful. Untouched. The kind of place lovers would disappear to, not a battlefield.But I wasn’t here for peace.I was here for my wife.My boots landed hard on the wooden path leading to the house, the creaking under my weight syncing with the crash of waves in the distance. The smell of the sea lingered in the air—salt, sand, and something sharp underneath it. Metal.