Share

Chapter 5

Penulis: Bambiewp2024
last update Terakhir Diperbarui: 2025-02-06 14:11:12

PABALIK-balik ang lakad ko at namamawis din ang mga kamay ko. Ewan ko, nang malaman kongmafia clan pala itong napasok ko, parang kinutuban ako ng hindi maganda. Hindi ko na rin tinapos yung pagluluto sa kusina at parang nawalan ako ng gana na matuto. Parang bigla akong natuliro. Parang natakot ako bigla sa napasukan ko. 

Oh Lord, gusto kong yumaman pero hindi sa ganitong paraan! Akala ko normal na mayamang pamilya lang napasukan ko, kundi super duper powerful din pala. Normal ang namamatay sa bahay na ito? Ibig sabihin, may mga multo rito? Tapos pinatay ang mga magulang ni Terrence! Tapos kanina, may narinig akong putok ng baril, ibig sabihin may pinatay sa loob ng mansyon na ito! Hindi ko yata kakayanin na makapangasawa ng mamamatay tao o makihalubilo sa mga taong pumapatay. Hindi sa pagiging choosy ko or p****k na nga mademand pa, pero heler, gusto kong mamuhay ng mapayapa! Yung masaya, walang stress, marami pera pero mabubuhay ng matagal. So meaning kapag naging asawa ko na as in si Terrence, pwedeng habulin ako ng kamatayan! Kung ganito lang din pala, mukhang balik p****kerist na lang ako kaysa matsugi ng advance!

Napatalon ako sa gulat ng may biglang kumatok. Kinuha ko agad ang sandals na suot ko at hinandang ibato sa kung sino man ang papasok. Baka mamaya niyan ako na pala i-next nilang patayin! Nang bumukas ang pinto ay binato ko agad ang sandals ko na may six inch heels. At sa sobrang kaba at hindi na kinilala kung sino ang papasok, hindi ko alam na ang pumasok pala si Terrence at tinamaan siya sa noo!

“The fvck is your problem, b*tch?!” Sigaw niya at mabilis namang rumesponde yung mga nakasunod na men in black sa labas, ang isa ay nagtutok sakin ng baril at ang dalawa naman ay nasa gilid ni Terrence. 

“Boss, speak, kill her or not,” malamig na sabi ng lalaking tinutukan ako ng baril. Nanlamig naman ako sa sinabi niya at napaupo sa kama. Natatakot ako. Hindi ko alam na si Terrence ang pumasok, hindi ko sinasadya, pero bakit papatayin ako agad? Dahil lang sa pagtama ng sandals ko na 6 inch heels sa noo niya! Tiningnan ko naman si Terrence at napansin kong may kaonting dugo sa kanyang noo, namumula ito at nag marka ang takong ng sandals ko. 

“Damn it, let her go! Don’t point a gun on her dumbass! Umalis na kayo!” sigaw niya at mabilis silang umalis sa harapan namin kasabay ng pagsara ng pinto. “You! Bakit mo ko binato?! Is this your way of welcoming your fiance?” malamig na sabi niya at naglakad sa harapan ko. 

Nanginig ako bigla. “So-sorry… hi-hindi ko naman sinasadya, nataranta lang ako!”

“Really? Oh baka nagpapapansin ka lang? It’s been 3 days since we’ve met,” aniya habang tinatanggal ang butones ng kanyang white long sleeve. “Bakit nga pala parang takot na takot ka? Hindi ka ganyan nung una. Anong nalaman mo?” sabi niya at b inuksan ang zipper ng  kanyang pantalon. Bigla akong napatingin sa maumbok na bahaging iyon. 

“Kasi ang sabi–”

“Shhh… don’t answer it. I want you to pleasure me. I don’t care what you say, you’re just a trash and anytime will dispose,” malamig niyang sabi saka tinapat sakin ang mahaba at malaki niyang pag-aari. “Eat… repeat and plead…” aniya at hinawakan ang ulo ko at dinerekta doon. Wala akong nagawa kundi sundin ang sinasabi niya. Iniisip ko na ito nga talaga ako, sunod-sunuran at parausan. Ayoko pang mamatay dahil ako lang inaasahan ng pamilya ko. Kung susundin ko ang ipinag-uutos niya para madugtungan lang ang buhay ko, gagawin ko. 

I heard his moan nang mas nilaliman ko ang pagkain sa pagkalalaki niya. Napapikit ako ng mariin at mas ipinagpatuloy ang ginagawa. Napansin ko naman ang pagdiin niya sa paghawak sa ulo ko, ilang saglit ay napansin kong itinaas niya ang buhok ko at mariin akong sinabunutan. Ibig sabihin ay nanggigigil at nasasarapan siya sa ginagawa ko. 

“Damn it, damn it! Yes, faster b*tch! You’re mine!” sigaw niya at kinokontrol na ang aking ulo sa pagbilis ng paglabas-pasok. Hiningal naman ako at medyo nasamid kaya napahinto ako.

“Are you already tired?!” aniya sa madilim na titig sakin. Kinutuban ako ng takot at mabilis na sinubo muli ang kanya ngunit tinulak niya ako ng marahas. Napahiga ako sa kama. Alam kong nakitaan niya ako ng takot. Muli naman akong napatingin sa pinto nang makarinig muli ng putok ng baril. Napaimpit ako ng sigaw at sinubsob ang sarili sa unan na malapit sakin. Nanginig ako. Ayoko na rito, gusto ko ng umuwi! 

Naramdaman ko ang paglundo ni Terrence sa kama. Naramdaman ko rin ang paghaplos niya sa braso ko. Haplos na marahan at tila may pag-aalala. Kahit na nanginginig ay hinarap ko siya, nakita ko sa mga mata niya na nag-aalala nga siya kumpara kanina na akala mo eh papatayin na ako. 

“Kaya ka biglang natakot dahil sa mga naririnig mong putok ng baril, tama?” Hindi ako nakapagsalita at nakatitig lang ako sa kanya. “If you’re going to be my wife, dapat ready ka rin mamatay, Raisha. Dahil sa pagsapi mo sa pamilya, meaning, kaya mong talikuran ang lahat para sakin.”

“Hindi ko maintindihan, Terrence… bakit kayo pumapatay… dito sa bahay na ito? Normal lang na may namamatay?” 

“Kaya sila namamatay kasi may nilabag sila sa Casa, one wrong move, you’ll die here. Kaya kung ako sa’yo, maging behave ka lang at sumunod sakin para wala kang problema.” 

“Paano kung umayaw na ako? Kuhanin niyo na yung pera, ibabalik ko. Kahit hindi na tayo magpakasal, ayoko na… kailangan ako ng pamilya ko, Terrence. Ako lang inaasahan nila…” pagmamakaawa ko. 

“Bakit sakin mo sinasabi yan? Bakit hindi don sa matanda? Siya ang may gustong ipakasal ka sakin, hindi ako. Pero payo ko lang, like what I’ve said, one wrong move, you’ll die here…” nadismaya ako sa sinabi ni Terrence. Mas nalungkot ako ng sobra. Kung ganon ay hindi na ako makakaalis pa rito? Paano sila Momi at mga kapatid ko? 

Pareho kaming napatingin ni Terrence sa biglaang pumasok sa aming silid. Yung mayordoma. Hinagis ko naman agad yung unan sa ari ni Terrence dahil hanggang ngayon ay tayong-tayo ito. Nakunot-noo naman siya sa ginawa ko at nagtaka. Duh, baka makita b****a mo, atakihin pa ang matanda!

“Young Master and Lady Raisha, tawag kayo ni Master sa library room.”

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • A Night Worth Millions   Chapter 68

    Raisha’s POVNakakabingi.Hindi putok ng baril. Hindi sigawan. Hindi yapak ng mga tauhan. Hindi sigaw ng pangalan ko sa gitna ng gulo.Kundi katahimikan.Yung klase ng katahimikang parang sinasakal ako habang nakaupo lang sa gitna ng malawak na silid na puro salamin ang dingding. Lahat ng sulok, may repleksyon ako. Lahat ng direksyon, ako ang nakikita ko.Pero kahit pa sobrang dami ng bersyon ko sa paligid, bakit parang hindi ko pa rin kilala ang sarili ko?Isang linggo na. Pitong araw. Isang daan at animnapu’t walong oras. Pero parang kahapon lang nang mangyari ‘yon—ang gabing 'yon na halos mapunit ang boses ko sa sigaw, sa takot, sa pangalang paulit-ulit kong binibigkas.Please, 'wag 'yung mga anak ko...Hanggang ngayon, nararamdaman ko pa rin ang init ng mga matang ‘yon. Hindi init ng pagmamahal. Kundi apoy ng galit. Apoy ng pagnanasa. Apoy ng intensyon.Minsan, napapaisip ako kung tama bang nasa poder ako ng pamilya ko. Kung tama bang ang lalaking minahal ko—at nagbigay sa akin n

  • A Night Worth Millions   Chapter 67

    Raisha’s POVMalamig. Hindi lang dahil madaling-araw pa lang, kundi dahil nararamdaman ko na naman ang panibagong kaba na hindi ko maipaliwanag. Nasa loob kami ng itim na SUV ni Terrence. Tahimik siya habang nagmamaneho. Walang radyo, walang kahit anong tunog kundi ang ugong ng makina at tibok ng puso kong para bang sasabog sa bawat liko ng sasakyan.Walang ibang sasakyan sa kalsadang iyon. Parang kami lang ang gumagalaw sa mundo. Wala ring ilaw sa paligid kundi ang headlights na sumusuyod sa madamong daan. Pakiramdam ko, anytime, may susulpot na kung ano. O kung sino. Masyado yata akong naging kabado. Kinalma ko ang sarili dahil hindi ito nakakatulong sa mga anak ko. "Are we almost there?" tanong ko, bahagyang tiningnan ang madilim na paligid.Tumango siya. "Few more minutes, baby. Malapit na tayo sa property. It’s well-guarded. Nandun na rin si Lucas."Napatigil ako. Lucas? Sino naman yun? Guard? Alalay niya? Hindi ko alam kung anong mararamdaman. Mukha namang naintindihan ni Terr

  • A Night Worth Millions   Chapter 66

    Raisha’s POV"And you… who are you in all this, Terrence?"Tumingin siya sa akin, masidhi ang tingin. "I was a miserable mafia boss before you came into my life. Now I’m the man you chose. The father of your children. The man who’s willing to burn the whole world just to keep you safe."Nanatili akong tahimik. Hindi ko alam kung matatakot ba ako o mapapalapit pa lalo sa kanya dahil sa sinabi niyang iyon. He’s the father of my children… hindi ko pa man gaano pinapaniwalaan pero yung mga anak ko sa loob parang kiti-kiti kung maka-react. Well, mukhang ito nga talaga ang tatay nila. Ito nga yata ang tinatawag na lukso ng dugo. Lumapit siya ng kaunti, halos magkalapit na ang mga mukha namin. Hinawakan niya ang aking ibabang labi. Gustuhin ko mang ilayo ang mukha pero tila naging estatwa ako sa kanyang mga mata. Punong-puno ito ng sinseridad at takot. "I know I sound like a monster. But you married me knowing who I am. And you loved every dark, twisted part of me." Napalunok ako sa sinabi

  • A Night Worth Millions   Chapter 65

    Raisha's POVAng dilim ng paligid ay tila sumasalamin sa gulo ng isipan ko. Nasa loob kami ng isang abandonadong safehouse—sira-sira ang mga pader, may mga basag na bintana, at ang amoy ng amag ay kumakapit sa bawat sulok. Pero sa kabila ng lahat, dito ako dinala ni Terrence matapos kaming habulin ng mga tauhan ni Xander."You need to rest," sabi niya, habang inaayos ang lumang sofa na may punit-punit na upholstery. "It’s not much, but it’s safe—for now."Umupo ako, hawak-hawak ang tiyan ko. Ramdam ko ang pagod ng mga anak ko sa loob. "Salamat," mahina kong tugon.Tahimik siyang umupo sa tabi ko, ang mga mata'y nakatuon sa akin. "Raisha, I know this is overwhelming. But I need you to trust me."Tumingin ako sa kanya, pilit inaalala ang mga alaala na tila nawala. "I want to, Terrence. But I don't remember anything."Huminga siya ng malalim, ang kanyang mga mata'y puno ng sakit. "I understand. But know this—I will do everything to protect you and our children."Napayuko ako, pinipigilan

  • A Night Worth Millions   Chapter 64

    Raisha's POVMABILIS ANG HAKBANG ko kahit hindi ko alam kung saan ako patungo. Parang ang ingay ng mundo kahit tahimik naman ang paligid. Pati ang mga huni ng ibon sa Malesice Park, parang biglang naging sigaw na humahabol sa akin. Tuluy-tuloy ang iyak ko habang pinipilit kong itago ang sarili sa lilim ng mga puno. Kahit sobrang sakit ng puson ko, hindi ako huminto. Kinakabahan na baka maabutan ng mga humahabol sakin. Mabuti na lamang at nakalayo ako sa isang lalaki kanina, narinig ko na tinawag niya ako sa aking pangalan. Mukhang hindi rin mapagkakatiwalaan. Madami talaga ang gusto akong saktan pati na ng mga anak ko. Kailangan naming makalayo. Kailangan ko silang protektahan. “My twins… kapit kayo kay Mommy ha… kailangan nating lumayo, kailangan nating maging ligtas…”Bawat hakbang ko ay parang may tinatakasang multo. Hindi lang si Xander. Hindi lang 'yung mga kasabwat niya. Kundi pati ang sakit ng mga kasinungalingang tinanggap ko bilang totoo. Bakit ba kasi nawalan ako ng alaala?

  • A Night Worth Millions   Chapter 63

    Raisha’s POVGAYA ng inaasahan ko ay sinamahan ulit ako ni Xander. Pero sa ibang park niya ako dinala, dito sa Malesice Park. Hindi ko alam kung bakit pero ang tahimik ng lugar na ’to. Para bang... pinipilit akong kalmahin kahit ang gulo-gulo sa loob ko. The trees sway lazily, and the scent of fresh grass lingers in the air. Nakakagaan. Nakakapanatag. For the first time in weeks, parang nakakahinga ako nang maluwag.I look down at myself. Suot ko pa rin ’yung simple cream-colored knitted dress na pinili ni Xander para sa akin kaninang umaga. Soft, stretchy, and comfortable for my seven-month baby bump. Sabi niya bagay daw sa ’kin. That it makes me look calm and gentle—exactly what I don’t feel inside.Napahawak ako sa tiyan ko. My baby. The only thing that keeps me grounded. The only proof that I had a past before everything blurred into nothing.“Are you okay?”Napalingon ako kay Xander. Nakaupo siya sa tabi ko, isang siko nakapatong sa backrest ng bench habang nakatitig sa akin. His

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status