it would mean a lot to read comments from you po :)) also dont forget to drop a review. what do you think about this chapter?
SHE ROLLED THE windows open. Hindi siya mapakali. It’s been weeks since she was ignoring her father, at mukhang in-game naman ang kanyang daddy sa kanyang laro. Hindi niya tuloy alam kung paano niya pagagalawin ang kanyang plano.How is he going to make this work if her father is being distant to her?She opened the sunroof and increased her speed. Sobrang bilis ng kanyang pagpapatakbo at parang mabubuwag na ang kanyang buhok mula sa pagkakatali. Hindi masyadong traffic dahil alas dyes na ng gabi. Five sana ang kanilang out ngunit nagwala pa si Pauline sa kanyang office at nagkaroon pa ng meeting.The road is almost empty. At ‘yon ang gusto niya. Mas lalong bumilis ang takbo ng kanyang sasakyan. Sa sobrang bilis ay agad din siyang nakarating sa bahay ng kanyag mommy. She pulled inside the garage and stepped out of the car.Sobrang tahimik ng bahay. Mukhang tulog na ang mga bata. Speaking of the kids, na-miss niyang bigla ang mga ito. Paano ba naman kasi, kahit sa bahay ay hindi niya p
“AYOS KA LANG po ba, Miss Delancy?”Yan ang naging bungad sa kanya ng kanyang mga kaibigan nang makapasok ito sa loob ng kanyang opisina. Bakas sa mukha ng mga ito ang pag-aalala. For the past weeks, sila lamang ang nakakausap niya. Wala nang iba pa. Hindi na rin sila nagkakaron ng Friday gimmick dahil masyado siyang busy. Ayaw na rin niyang mangyari uli ang nangyari nang nakaraan.And, yes. Hindi niya pa rin nakakalimutan kung sino si Merida.She nodded her head with a smile on her lips. “Yes, I am fine.”“Grabe,” ani Cleo at in-adjust ang suot nitong glasses. “That was the very first time I saw Pauline being so mad.”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Vanessa. “Ano ba kasi ang pinuputok ng butsi ng babaeng ‘yon? Akala nga namin ay sasabunutan ka niya. Mukhang takot pa rin naman pala siya sa ‘yo kahit papano.”Mahina siyang natawa sa naging reaksyon ng mga ito. She took a very deep breath and forced a smile. You guys don’t have to worry about me or anything. I am totally fine. Hindi niya r
HER PHONE KEPT RINGING ngunit hindi niya ito sinasagot. She’s focused. Kung may iba pang term bukod sa focus, hindi na niya alam kung ano. Right now, she wanted this to get done as soon as possible.She already spent more than two weeks. Contacting different agencies, different companies that will provide them the materials and the people who are going to build this project, and lastly, allocating the budget. Hindi niya naman plano ito. Wala rin siyang pakialam kung mapapatayo ito o hindi. Ngunit ito ang inatas ni Cydine sa kanya.“Food delivery!”Saka pa lamang siya nag-angat ng tingin. Hinubad niya ang suot niyang anti-radiation glasses sa mesa at humugot ng malalim na hininga. Napahilot siya sa kanyang sintido at sinagot ang delivery rider.“Come in!” she chanted.Agad namang nagbukas ng pinto ang delivery rider at maingat na nilapag ang pagkain sa mesa. Hindi siya ang umu-order ng pagkain. It’s still Cydine. Hindi niya alam kung caring lang ba ito o sadyang ito lang ang paraang al
DELANCY SPENT THE whole day overthinking who the hell Merida is. Hindi rin siya lumalabas ng kanyang opisina at tanging delivery boy lang na nagpadala ng pagkain sa kanya ang nakapasok sa kanyang office ngayong araw. Everyone is busy. And she’s busy too. Busy thinking about who Merida is and how old is she.Tumingin siya sa wall clock at napansing malapit na mag-five. Hindi niya nakitang dumalaw rito ngayon ang kanyang baklang mentor. Pati na rin si Cydine ay mukhang wala sa opisina. Saan kaya nagpupunta ang lalaking ‘yon?Binaba niya ang kanyang hawak na ballpen at tumayo na. Nagtungo siya sa labas ng kanyang opisina at sakto namang isa-isa nang tumayo sina Vanessa sabay inat ng katawan. Unang nakapansin sa kanya si Cleofe.“Good afternoon, Miss Delancy. Going home na po ba?” nakangiting tanong nito.Agad na nabaling sa kanya ang tingin ng kanyang mga kasamahan. She smiled at them. Ngunit laking gulat niya nang biglang malakas na tumili si Vanessa at lumapit sa kanya.“Ikaw, Miss Del
SHE’S SPEECHLESS.After that conversation they had, agad na umalis si Cydine na hindi man lang siya nililingong muli. Kumunot ang kanyang noo.Is it just her or did his ears turned red?Baka naman namamalik-mata lang siya?Binitiwan na niya ang neckline ng suot na damit at humugot ng malalim na hininga. Nilibot niya na lang ang tingin sa buong paligid at pansing sobrang dull ng paligid. Kakaunti lang ang mga gamit na animo’y mahilig sa minimalist ang binata.Malaki ang bahay, but not that big. Enough lang para sa apat na miyembro ng pamilya. Nilapitan niya ang isang counter na napupuno ng mga picture frames. Isa-isa niyang tinignan ang mga ‘yon at nakitang puro litrato lang ito ng mga bansa.No pictures of him. What a weird guy.“Miss Delancy?”Wala sa sarili niyang nilingon ang may-ari ng tinig na ‘yon at nakita ang isang ginang. Mukhang na sa mid-fifties na ito. Mayroon itong ngiti sa labi at mapapansin sa kanyang aura na friendly ito. Lumapit ito sa kanya.“Are you Miss Delancy?” t
“YOU’RE GOING to eat your breakfast here, Mr. Andreev?” tanong ni Manang Ligaya sa kanya.Agad siyang umiling sa tanong nito. “No. It’s for Delancy.”“Ay, kay Miss Delancy pala. Does she have ano po… allergies? I am going to cook this shrimp I bought this morning,” wika nito.“I don’t know if she’s allergic to something. But, sure. Please make her something. Also give her a medicine for headache and some soup to lessen her hangover,” utos niya.Sunod-sunod namang tumango ang ginang sa kanya. Tipid niya itong nginitian bago siya lumabas ng kusina. Sakto namang paglabas niya ay ang pagbaba ng dalaga mula sa hagdanan. Iniwas niya ang tingin dito ngunit nauna itong bumati sa kanya na may ngiti sa labi.“Thank you for the clothes,” she said. “Isasauli ko ito mamaya. Thank you for letting me stay the night, N-ninong.”His jaw clenched. And now she’s calling him Ninong like she did not do something last night that almost made him lost his last straw of self-control.Tipid siyang tumango rito