CHAPTER 4 - Meeting Baraquel

KASALUKUYANG nasa meeting si Mark at tila hindi na makapaghintay si Jade na matapos dahil kumakalam na ang kanyang sikmura sa gutom. Nagbilin naman ito na maaari na siyang kumain kahit hindi pa tapos ang meeting. Tatawagan na lang daw siya nito sa cellphone kapag may kailangan. Ngayon ay isang linggo na siyang nasa opisina at sa kabutihang palad ay maayos naman ang lahat. Medyo nahihirapan pa siya at hindi pa ganoon kabihasa kagaya ni Athena kaya madalas ay marami pa rin siyang katanungan na kailangan niyang ikonsulta kay Mark. Aminado naman siyang tila pabigat siya kay Mark sa unang linggo pero sisikapin niyang makapag-adjust sa lalong madaling panahon.

Halos lahat ng kanyang mga kasamahan sa opisina ay kumain na sa labas dahil may bagong sahod, samantalang siya ay siguradong sa susunod pa na cut-off pa makakatanggap ng kanyang sahod. Nabuo agad sa kanyang isipan ang mga mumunting pangarap para sa kanyang pamilya. Kapag nakapag-ipon siya, plano niyang ayusin ang kanilang barong-barong. Saka na siya bibili ng mga pampaganda dahil ang sabi ng ilan ay maganda naman daw siya kahit hindi palaayos, bagay na ikinatutuwa niya. Subalit nahihiya siya dahil tatlong pirasong damit lamang ang kanyang pinagpapalit-palit. Inisip niyang baka makatipid siya kung bibili muna sa ukay-ukay.

Pagdating niya sa cafeteria, palinga-linga siya habang nakapila para maghanap ng mauupuan, subalit tila napuno na ang lahat. Umaasa siyang pagkatapos niyang mag-order ay may matatapos na ring kumain at makakaupo na rin siya. Nag-order siya ng adobong manok at isang kanin, at nagdagdag pa ng lemon juice.

Bitbit ang tray, naghanap siya ng mauupuan. Hindi niya napansin ang basang sahig kaya nadulas siya at tumilapon sa ere ang hawak niyang tray na may lamang pagkain. Tila naka-slow motion, pumikit siya at hinintay na lang ang kanyang pagbagsak sa sahig. Ngunit nang malapit na siyang bumagsak, may malakas na braso na sumalo sa kanya. Mabilis nitong naagapan ang tray at nasalo ang lahat ng laman nito. Maliban sa tubig na bahagyang natapon, kataka-takang nakatayo pa rin ang baso ng juice nang bumagsak sa tray, ganun din ang pagkain at ulam sa plato. Pigil-hininga, namangha ang karamihan sa kanila na nakapalibot habang nagpalakpakan. Namangha rin siya sa nangyari, tila ba may supernatural power ito. Agad namang tinulungan siya ng lalaki na bumangon.

“Wow! Paano mo nagawa ‘yon?” buong pagkamanghang sambit niya sabay kuha sa tray na hawak nito.

Nagkibit-balikat lamang ang lalaki at sinabing, “Walang anuman.” Ipinagpag nito ang laylayan ng coat na sa tingin niya ay nabasa nang bahagya dahil sa pagkatapon ng tubig.

“Sorry, nabasa ka tuloy,” nahihiyang paumanhin niya.

“Ayos lang. Naghahanap ka ba ng mauupuan? Tara doon tayo,” nakangiting niyaya siya nito sa bakanteng mesa. Sumunod naman siya dahil puno na halos ang mga mesa. Subalit napansin niyang wala pa itong in-order na pagkain.

“Teka nasaan ang order mo?” tanong niya nang makaupo sila habang inililipat niya ang kanyang pagkain mula sa tray.

“Huwag mo akong alalahanin, hindi pa ako gutom,” anang lalaki na tumingin sa paparating na babae na may dalang tray ng juice. Binigyan nito ang kaharap niyang lalaki. Alam niyang pang-isang tao lang ang pagkain niya, pero inalok pa rin niya ito. Napangiti lang ang lalaki at nagpasalamat sa kanyang pag-alok.

LINGID sa kaalaman ni Jade ay si Baraquel ang kaharap niya, ang kanyang guardian star. Madalas ay nakikisalamuha ito at nag-aanyong tao kagaya ngayon. Napansin kasi ni Baraquel na madalas ay sinusundan ni Nikita si Jade mula nang magtrabaho ito sa kompanya nina Mark. Alam nito na may binabalak si Nikita na hindi maganda, hindi lang kay Mark kundi pati kay Jade. Sa katunayan si Nikita ang may kagagawan ng nangyari kanina na muntik nang ikabagsak ni Jade sa sahig.

“Lubayan mo siya,” banta ni Baraquel kay Nikita na noon ay nakatayo sa gawing likuran ni Jade. Dahil hindi ito nakikita ng mga mortal, nag-uusap sila ng direkta mata sa mata na hindi napapansin ng mga pangkaraniwang tao.

“At sino ka naman para pagsabihan ako? Isa ka lang pipitsuging tagabantay. Gagawin ko kahit ano’ng gusto ko at hindi mo ako mapipigilan,” pangisi-ngising sabi ni Nikita, kasunod niyon ay bigla na lang itong naglaho.

Tumikhim si Jade para basagin ang katahimikan sa pagitan nila ng lalaki.

“Salamat nga pala. Ang galing mo naman. Kundi dahil sa pagsagip mo, wala akong kakainin ngayon. Saan ka nga pala nagtatrabaho dito?” usisa niya sa kaharap para lang may mapag-usapan. Sa kasuotan nitong mamahalin at elegante, tiyak na masasabing isa itong pang-eksekutibong empleyado. Hindi sumagot ang lalaki, sa halip ay tumingin ito sa lalaking kararating lang na lumapit sa kanilang mesa. Napatingala si Jade at nagitla siya nang bumungad sa kanya ang mukha ni Mark.

“Ikaw pala, sir! Kain po tayo!” ang sabi niya na agad nagbigay espasyo sa katabing upuang bakante.

Walang imik na umupo sa tabi niya si Mark at napalinga-linga sa paligid. Tumayo si Jade para mag-order ng makakain nito. Para sa kanya, bilang sekretarya, dapat maayos ang pakikitungo niya sa kanyang boss kahit nasa labas pa sila ng opisina. Subalit hindi niya masigurado kung galit ba ito dahil iniwan niya ito at nauna na siyang kumain. Naisip niyang baka may gusto pa itong ipagawa sa kanya kanina at hindi siya nito mahanap dahil naiwan niya ang kanyang cellphone sa bag. Bahagyang napakamot siya sa ulo. Napansin din niya na tila masama ang tingin nito sa kaharap niya. Malalagot na yata siya sa pagkakataong ito.

“Ikukuha kita ng makakain, sir. Ano po’ng gusto niyo?” tanong niya.

            “No need, I have already placed my order,” anang lalaki. Pinigilan nito si Jade at sinenyasang maupo na lang. Dahan-dahan siyang umupo at hinintay ang susunod nitong sasabihin, ngunit hindi ito nagsalita. Kaya naman naisip ni Jade na ipakilala na lang ang lalaking sumagip sa kanya kanina.

“By the way, sir—” naputol ang sasabihin niya nang biglang sumabat ang lalaking kaharap.

“Baraquel, pare,” pakilala nito sabay naglahad ng pakikipagkamay kay Mark. Tiningnan muna ito ni Mark bago mahigpit na nakipagkamay.

“Mark,” pakilala din nito na hindi kakikitaan ng anumang reaksiyon ang mukha.

“I hope I’m not bothering the two of you,” makahulugang sabi nito kay Baraquel pagkuwa’y tumingin din sa kanya.

“No, you're not," ani Baraquel na tumayo sa kinauupuan nito, "I need to go. Maiwan ko na kayo."

Noon lang nalaman ni Jade na Baraquel pala ang pangalan ng lalaking tumulong sa kanya. Naisip niyang baka na-offend ito dahil sa sinabi ni Mark. Napatingin siya sa paligid at nakita niya ang grupo ng mga kababaihan na nagbubulong-bulungan habang nakatingin sa kanila. Lumilipad ang kanyang imahinasyon kung ano ba ang iniisip ng mga ito tungkol sa kanila.

Sinundan niya ng tingin ang lalaking kaaalis lang.

“Are you okay?” pumitik si Mark gamit ang mga daliri sa harap ng kanyang mukha, “iniwan ka lang natulala ka na d’yan.” Alam niya na ang tinutukoy nito ay si Baraquel.

“Si Baraquel po ba ang tinutukoy niyo, sir?” patay malisyang tanong niya.

“Who else?” umarko ang sulok ng mga labi nito.

“Hindi ko po kilala ‘yon. Actually, kanina ko lang po nalaman na Baraquel pala ang pangalan niya nung nagpakilala siya sa’yo,” paliwanag niya. Nakita niya ang pagguhit ng ngiti sa labi nito.

"So, you're saying that it would have been better if I hadn't come so that he could personally introduce himself to you? Is that it?"

Hindi niya malaman kung bakit tila sarkastiko ang dating nito sa kanya. Mabuti sana kung alam niyang may gusto ito sa kanya, baka isipin pa niyang nagseselos ito. Pero imposible iyon. Kilala sa pagiging hard-to-get itong kanyang boss, at ayon sa mga kasamahan niya ay naiinis ito sa mga babaeng nagpapakita ng unang motibo sa lalaki. Iyon agad ang itinanim niya sa kanyang utak para maiwasan na huwag iyon makita sa kanya. Gusto niyang ipakita kay Mark na hindi lahat ng babae ay bumibigay sa guwapo.

“Hindi naman po sa ganon, sir. Nagkataon lang na walang maupuan kaya nagkasama kami,” magalang na sagot niya sa kabila ng pagkainis. Lumapad lalo ang mga ngiti nito sa kanya.

“What if hindi ako dumating at nagpakilala siya sa’yo tapos inalok ka ng date?” anito. Noon ay umalsa lalo ang pagkainis niya dahil mukhang pinag-iisipan siya nito ng masama.

Ngumiti siya ng pilit, “Sir, kahit guwapo 'yon ay wala po akong balak makipag-date. At hindi po ako basta-basta nakikipag-date sa lalaki kahit siya pa ang pinakaguwapo sa buong mundo.”

“Oh! Really? Kaya pala sa edad mong 'yan ay wala ka pang boyfriend, masungit ka siguro,” natatawang sabi nito. Sinabayan niya rin ito ng pagtawa kahit hindi niya gusto.

“And what qualities does a man need to have for you to date him?” dugtong pa nito na lalo yatang natuwa na asarin siya. Dumating ang crew na may dalang tray ng mga pagkain kaya saglit na nabaling ang atensiyon nito sa pagkain, pagkuwa'y kinulit muli siya nito.

“Simple lang, sir, ayoko sa guwapo,” tugon niya para matigil na ang pang-aasar nito sa kanya. Pero sa kaloob-looban ng kanyang puso at isipan ay sumisigaw na gustong-gusto niya ng isang guwapong katulad ni Mark. Noon pa man ay pinangarap na niyang magkaroon ng isang prince charming na boyfriend. Subalit malayo talaga ang kanyang pangarap sa realidad, at si Mark ay isa lamang sa mga bida sa kanyang mga fantasy na isinusulat.