Maraming tao ang nakatingin sa dalawa, tila naghihintay kung magtatapat nga ba sila sa isa't isa.
Nakapakunot si Karylle, at ngayon ay nakatingin kay Adeliya na parang hindi makapaniwala, “Ano bang dapat kong nakalimutan?”
Tila tumitibok ang puso ni Lady Jessa na parang may sugat, at mahigpit niyang hawak ang kamay ni Karylle, parang doon lang siya nakakaramdam ng kaunting kapanatagan.
Mahigpit ding hinawakan ni Karylle ang kamay ni Lady Jessa at sinabi ng mahinahon, “Lola, lagi akong nandito sa tabi mo, pangako!”
Napabuntong-hininga si Lady Jessa, at nang pumikit siya, bumagsak ang dalawang linya ng luha sa mesa.
Bigla namang nakaramdam ng awa si Joseph at agad siyang nagsalita, “Lady Jessa! Kailangan n'yong lumakas!”
Pumikit si Karylle, para bang pinili niyang tumahimik na lang.Biglang napabuntong-hininga si Adeliya, sa wakas, napatigil din niya ito sa pagsasalita!Mabilis siyang lumapit at sinabi sa matandang babae, “Lola, kasalanan ko rin po ito, kung nag-ingat lang ako, hindi sana mangyayari ang ganito, hindi ba… Ako ang may pagkakamali, lola, huwag niyo po sanang pag-initan si Karylle, kasi… bata pa siya.”“Bata pa?” Halos natawa si Lauren sa inis, “Nasa higit dalawampu na siya, ‘bata’ pa rin ba iyon?”Noon pa man, mababa ang tingin ni Lauren kay Karylle at palaging siya ang pinupuntirya nito, pero dati, sa loob lang ng bahay nangyayari iyon.Ngayon na may ganitong sitwasyon, sobrang nalulungkot at nasasaktan ang matandang babae. Kaya para kay Lauren, pagkakataon na rin ito para ipakita ang pagiging maka-lola niya, at sisihin si Karylle.Matigas ang tono niyang sinabi, “Karylle, tatlong taon ka na sa pamilya Sanbuelgo, hindi na natin pag-uusapan kung paano ka tinrato ng iba, pero si lola mo?
Hindi sinasadyang umiling si Adeliya, “Wala akong ......”Galit na galit si Arianne, alam na niya ngayon ang nangyayari, kaya mariin siyang nagsalita, “Ito’y planong ginawa ni Karylle!” Sinadya niyang sabihin sa harap namin na ito ay para kay lola, kaya akala namin talaga na iyon ang regalo niya para kay lola! Akala namin iyon ang estilo na gusto ng lola, kaya pinaghirapan pa naming hanapin iyon, pero ......”Sa puntong ito, kailangan na nilang sabihin ang totoo at linawin ang sitwasyon.Ngunit ngumisi lang si Nicole, “Ganito talaga ang gusto ng lola ko, si Karylle at ako ay parang magkapatid, at kahapon lang nagdiwang ng kaarawan si lola, kaya ito ang regalong binili ni Karylle para sa kanya! Pero hindi lang kayo walang pakialam sa pagbibigay ng regalo para kay Mrs. Sanbuelgo, kundi ginamit niyo pa ang binili ni Karylle. Hindi ba kayo nahihiya?!”Tumingin si Karylle kay Nicole at umiling, “Huwag na, Nicole......”Mahina lang ang boses niya, kaya ang mga malapit lang ang nakarinig.Ma
Nanginig ang mga binti ng ama ni Nicole! Bunny, pwede bang tumigil ka na sa pagsasalita!Pero patuloy na sinisermunan ni Nicole si Adeliya, at tila natutuwa pa si Mrs. Sanbuelgo sa kanyang nakikita. Kung pipigilan ito ng ama ni Nicole, siguradong mas maiinis ang pamilyang Sanbuelgo!Nataranta si Adeliya at umiling, “Hindi! Wala akong intensyon na magpa-impress! Akala ko lang na bukod sa jade bracelet na ito, may iba pang bagay na ibibigay si Karylle, kaya naghanda ako ng marami. Hindi ko gustong agawan si Karylle ng atensyon!”Ngumisi si Nicole, “’Yan ba ang tinatawag mong may malasakit? Sa totoo lang, ang paliwanag mo ay walang kwenta!”Galit na galit na talaga ang matanda sa mga oras na ito, ngunit pilit niyang pinipigilan ang kanyang damdamin at madiing sinabi, “Dahil ikaw ang nakasagip sa buhay ni Harold, hindi ko na ito palalakihin pa. Pero anak, kung gusto mong humaba pa ang buhay ko, huwag ka nang sumipot sa mga susunod na kaarawan ko, dahil sa tuwing makikita kita, maaalala ko
Biglang nagsalita si Joher, masaya siyang sinabi, "Hindi mo pwedeng sabihin yan, self-inflicted din kasi yan, kaya walang sisisihin kundi sarili niya."……Sa mga sandaling ito, inihatid na ni Karylle si Lady Jessa sa lounge. Habang nakaupo na ang matanda sa upuan, parang bumigat ang puso ni Karylle, dahan-dahan siyang umupo sa tabi ni Lady Jessa at mahina niyang sinabi, "Lola, alam kong malungkot ka araw-araw, pero... sa dami ng taon na lumipas, hindi mo pa rin ba kayang makalimutan ang nangyari noon?"Biglang nanginig ang puso ni Lady Jessa, napatingin siya kay Karylle, “Karylle, ito ang pasaning hindi kayang buhating ng lola mo sa buong buhay niya. Hindi mo ito naranasan, hindi mo alam…"Bago pa matapos ang salita ng matanda, biglang hinigpitan ni Karylle ang hawak sa kamay ni lola at seryosong sinabi, “Lola, alam mo ba kung bakit umakyat ako ng bundok at lumuhod ng ganun katagal ngayon, at bakit dinala kita ng jade toad na ito?” Bahagyang natigilan ang matanda at muling nagsalita s
Sa isang iglap, tumingala siya at tumingin kay Lady Jessa, "Lola, si Harold... bumalik na siya."Biglang nanginig ang ekspresyon ng matanda, "Ikaw, ikaw...!"Pagkatapos ng isang saglit, umiling nang walang magawa si Lady Jessa, bumuntong-hininga at sinabi, "Alam kong gusto mo akong pasayahin at kumbinsihin ako gamit ito, pero sa maraming pagkakataon..."Sa halip, seryosong sinabi ni Karylle, "Lola, alam mo kung anong klaseng tao ang abbot na si Master J, hindi siya nagsisinungaling, at ang mga monghe ay hindi basta-basta nagsasalita. Kung hindi mo man ako paniwalaan, kahit si abbot ay mahirap hindi paniwalaan. Kaya bukas, samahan mo na lang ako kay Master J, at pakinggan mo siya. Ang J Temple ay napakaimportante."Biglang napatingin nang hindi makapaniwala si Lady Jessa kay Karylle, "Karylle, ikaw...?"Ngumiti ng bahagya si Karylle, "Lola, tara na, kilalanin natin ang master na ito. Alam mo, baka hindi siya nagkaroon ng pagkakataon na maging anak mo, pero bilang apo, siya ay laman at
Bahagyang kumibot ang kilay ng matanda, "May punto ka, pero para sa akin, parang hindi kapani-paniwala..."Si lola ay isang taong may pananalig sa Diyos.Kaya naglakas-loob si Karylle na sabihin ito sa kanya sa ganitong paraan.Kung iba ang makakarinig, baka isipin nilang nagsisinungaling lang siya."Lola, ang mundo ay napakalawak at maraming hindi inaasahan, kaya't magtiwala ka sa abbot na master!""Si Master J ay isang napakalakas na abbot, kaya bukas, samahan mo akong makipagkita sa kanya at tingnan natin kung may oras siya."Ngumiti si Karylle at tumango, "Pero lola, sa ngayon, sa iyong birthday banquet, nandoon pa si Harold na naghihintay sa iyo. Hindi mo ba ipagpapatuloy ang pagdiriwang ng iyong kaarawan? Marami pang bisita sa labas."Sa sandaling iyon, tila mas gumaan ang pakiramdam ni Karylle, at masaya siya dahil sa wakas, nagtagumpay siya. Malapit na ring mabigyan ng kapanatagan ang puso ng kanyang lola."Sige, labas na tayo." Ngayon, halatang mas maganda na ang mood ng mata
Napaluha ang matanda, "Matanda na tayo, ......"Akala niya nakalimutan na nito ang kanilang pinagsamahan.Napabuntong-hininga si Joseph, "Halika, tikman mo muna ang luto ko."Ngumiti si Karylle habang pinapanood si Joseph na inalalayan si Lady Jessa papunta sa mesa at pinaupo.Nilibot niya ang tingin sa paligid. Hindi pa umaalis si Arianne, pero hindi na ito kasingsigla ng kanina.Tumingin siya kay Nicole, na abala sa pagkain at pakikipag-inuman kasama ang mga kaibigan.Patuloy na masigla ang pagdiriwang.Biglang tumingin si Harold kay Karylle, "Sumama ka sa akin." Pagkasabi nun, tumalikod na siya at naglakad palabas.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle. Bagaman nagdadalawang-isip siya, kailangan niyang ipaliwanag ang nangyari para walang mapansing kakaiba si lola, kaya sumunod na rin siya.Maraming nakakita na lumabas ulit nang magkasama ang dating mag-asawa, kaya lalong lumalim ang pagtataka ng mga tao.Hindi lumingon si Harold dahil narinig niya ang tunog ng hakbang sa likod niya.
Habang sinasabi niya iyon, nagpupumiglas pa rin siya, ngunit dahil sa laki ng agwat ng lakas nila, nainis si Karylle, "Bitawan mo ako!!"Nakangitngit ang mukha ni Harold, at bawat salitang sinasabi niya ay puno ng sarkasmo, tumatagos sa puso niya!"Karylle! Huwag mong isipin na hindi ko alam ang mga taktika mo! Bibigyan kita ng pagkakataon, pwede tayong magpakasal ulit! Pero pagkatapos nun, bawal ka nang gumawa ng kahit anong drama, lalo na ang lumapit kay Alexander!"Medyo naguluhan si Karylle ngayon, at mas lalo niyang tinitigan nang malalim si Harold, na nasa harapan niya.Agad na kumunot ang noo ni Harold. Kaya ba ang gusto lang niya ay makuha ang atensyon niya? Yung ekspresyong iyon, parang hindi niya inasahan na bibigay siya agad?Sa isang iglap, biglang bumilis ang inis ni Harold.Biglang tinaas ni Karylle ang paa niya at pinatama ito sa sapatos ni Harold!Manipis na nga ang takong ng high heels niya, at ginamit pa niya ang buong lakas. Napa-aray si Harold at umatras agad. Sina
Biglang sumama ang timpla ng mukha ni Nicole, halatang pigil na pigil na ang inis. Maging ang tingin niya kay Roy ay punong-puno ng iritasyon.“Lumayas ka nga!” mariing sabi niya. “Bahay ‘to ni Karylle, at kalahati ng pagmamay-ari nito, akin din! Ikaw ang hindi welcome dito!”Bigla namang natawa si Roy—pero hindi sa tuwa, kundi sa galit. Unti-unti niyang ibinaba ang nakataas niyang binti at tumayo.“Eh bakit hindi ako pinaalis ni Karylle kanina, ha? So ano ‘yang sinasabi mo? Walang kwenta!”Napanganga si Nicole sa sobrang inis. Hindi na siya nag-aksaya pa ng salita. Mabilis siyang tumalikod at tumuloy na lang sa kusina.Kalma, Nicole. Anger hurts the body, anger hurts the body!Wala nang silbi na patulan pa niya ang taong ‘to. Hindi siya papatol sa isang engot. Ignore and stay classy!Pagdating sa kusina, agad niyang hinugasan ang kamay, kinuha ang ilang sangkap sa refrigerator, at nagsimulang magluto ng sarili niyang noodles.Gagawa na lang ako ng sarili ko. Kaya ko ‘to. Kahit sabihi
Mas lalong lumalim ang kunot sa noo ni Harold. Kita sa mukha niya ang pagkainis, at ang malamig niyang tingin ay diretsong ibinato kay Roy—isang malinaw na pahiwatig na ayaw na niyang marinig pa ang kahit ano mula rito.Pero gaya ng inaasahan, walang pakialam si Roy sa nararamdaman ni Harold. Sa halip, kalmado pa rin siyang nagsalita, “O baka naman matagal mo na talagang gusto si Karylle, pero masyado mong na-misunderstand. Lagi mong iniisip na nakipagsabwatan siya sa ama niya para pilitin kang pakasalan siya. Galit ka sa ganung klaseng kasunduan dahil para sa’yo, interest lang ang basehan. Pero sana maintindihan mo na…”Napahinto siya saglit sa gitna ng sinabi, tila sinasadya ang pagpigil ng susunod na linya.Matalim ang tingin ni Harold habang tinitigan si Roy. “Tama na, Roy,” malamig niyang sambit.May CCTV sa lugar na ‘yon. Ayaw ni Harold na mas marami pang masabi si Roy, pero ang pagpapatuloy nito kahit alam niyang may surveillance ay nagpapakitang sadyang gusto ni Roy na marinig
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang