"Tingnan mo si Alexander, may hawak pa rin siyang kung ano sa kamay niya. Ewan ko kung anong magagandang bagay ang dinala niya para kay Karylle. Araw-araw na lang, pinapabango niya si Karylle sa harap natin, haay... Bakit kaya wala akong lalaking ganyan na nagmamahal sa akin?"Ngumiti lang si Roxanne. "Sige na, alis na tayo."Magulo ang isip niya sa mga oras na iyon kaya hindi na niya inintindi pa ang tungkol sa kay Karylle."Sige~" sagot ni Nicole habang sumulyap muna sa paligid bago tuluyang umalis sakay ng kotse.Napatingin si Karylle sa kanila at napansin niyang kumaway pa si Roxanne bago tuluyang umalis ang sasakyan. Pagkaalis ng kotse, ibinalik niya ang tingin kay Alexander. Ngunit bago pa siya makapagsalita, nauna nang magsalita si Alexander sa mahinahong boses, "Nandito na ako, hindi mo ba ako iimbitahang pumasok kahit sandali?"Napakunot ng bahagya ang noo ni Karylle pero agad din siyang nagsalita. "Ale—""Halika na. Medyo nagugutom pa ako. Kumain tayo."Pagkasabi niyon, bitb
Umiling si Karylle at mahinang sinabi, “Walang anuman.”Sa puso ni Karylle, may nararamdamang pagkakautang siya kay Alexander. Noon pa man ay nangako na siya rito na ang Granle Group ay makikipag-kooperasyon sa kanya. Pero sa huli, nakuha ito ni Harold. Kahit may dahilan siya kung bakit nangyari iyon, hindi maitatangging hindi niya natupad ang kanyang pangako.Madalas, naiisip ni Karylle kung paano siya makakabawi.Pero... iba ang klase ng kabayaran na gusto ni Alexander—ang nais niya ay pakasalan si Karylle.Isang bagay na hindi kailanman maaaring payagan ni Karylle.Tahimik na pinanood ni Alexander si Karylle habang nakaupo ito sa sofa. Wala itong sinabing kahit ano sa kanya.Ngumiti si Alexander at sinabing, “Kung abala ka ngayon, hindi mo na kailangang pag-isipan ang mga plano. Hindi naman kailangan.”Umiling si Karylle. “Kapag may pinangako ako, ginagawa ko. At saka, hindi ako gumagawa ng plano nang libre. Sa hinaharap, kung magtutulungan ang Granlde at Handel Group, nasa inyo an
“May ganyan pa pala!” gulat na sabi ng babaeng nasa kaliwa. Ngumiti naman ang babaeng nasa kanan. “Tingnan mo, magsisimula na ang palabas. Si Jasmine 'yan, hindi 'yan basta-basta sumusuko. Baka may plano na namang gulo ngayon.”Hindi na muling nagsalita ang babaeng nasa kaliwa—halatang inaasahan na niya ang mga susunod na mangyayari. Gusto rin nilang makita kung paano haharapin ni Karylle ang sitwasyon.Simula nang umangat si Karylle sa posisyon, marami na ang hindi natuwa.Maraming nagsasabi na wala raw siyang respeto at hindi raw niya alam kung paano dalhin ang sarili niya bilang isang may mataas na katungkulan. Para sa karamihan, hindi para sa trabaho ang mga ginagawa niya, kundi pakitang-tao lang, kaya hindi nakukumbinsi ang iba.Habang abala ang lahat sa panonood at pag-uusap, bigla na lang nagsalita si Jasmine, malamig ang boses, “Karylle, kontento ka na ba sa ginagawa mo?”Kalma lang ang ekspresyon ni Karylle. Tiningnan niya si Jasmine na may halong pagtataka sa mga mata.“Ano
Unti-unting lumuwag ang pagkakunot ng noo ni Harold.Kasabay nito, tila nawala rin ang malamig na aura na bumabalot sa kanyang katawan.Lahat ng tao ay napatingin sa kanya, sabik na inaabangan kung ano ang susunod na mangyayari.May ilan na inabangan ito na parang isang magandang palabas.May ilan namang napatigil sa pakikichismis, ngunit ang totoo, halos lahat ay parehong opinyon—ibang klase talaga ang lalaking ito!Kahit na empleyado siya ng kumpanya, bihirang-bihira nila itong makita.Kung masuwerte, masisilayan mo siya sa pagpasok o pag-uwi, pero sobrang mailap niya—hindi mo basta-basta malalapitan, ni hindi nga siya tumitingin sa paligid, at para bang hindi ka niya nakikita.Ngunit ngayon, kitang-kita ng lahat—tila ba nananatili siya roon dahil kay Karylle.Makasilip lang siya uli kahit isang beses, masaya na sila.Ang daming nakalimot sa sigalot nina Karylle at Jasmine—lahat ngayon ay nakatutok sa susunod na kilos ni Harold.Ang gusto lang nila ay makita ang matipuno at kagalang
Patuloy pa rin ang palihim na pagsunod ni Jasmine kay Harold, ngunit wala siyang lakas ng loob na habulin talaga ito. Ayaw pa niyang sumuko, kaya’t tahimik niyang sinundan ang dalawa habang nakikita niyang sabay na pumasok sa elevator sina Harold at Karylle."Harold..." mahinang tawag ni Jasmine, puno ng panghihinayang, para bang umaasang babalikan siya nito.Sa mga oras na iyon, lahat ng mga taong nasa paligid ay nakatingin sa kanya—iba’t ibang uri ng tingin, karamihan ay may halong panghuhusga at pagdududa.Lumapit ang manager ng HR department at malamig ang pagkakasabi, "Sa nangyaring ito ngayon, Jasmine, kailangan mong magbigay ng maayos na paliwanag sa lahat. Ayokong umabot pa sa punto na ako mismo ang magsalita nang mas marami. Alam mo kung gaano ka-strikto si Mr. Sanbuelgo."Pagkasabi niya noon, tumalikod na ito agad at hindi na hinintay pa ang sagot ni Jasmine.Samantala, ang ilang empleyado na noon pa man ay hindi na gusto si Jasmine, ay nagsimulang magbulungan at magparinig
Napakunot-noo si Karylle ngunit hindi siya nagsalita.Iniisip niyang baka may kinalaman ito sa pag-turnover ng trabaho ni Harold.Tahimik lang siyang sumunod sa lalaki papasok ng opisina. Pagkasara ng pinto, tiningnan siya ni Harold ng malamig.Nagtaka si Karylle, nanatili siyang nakatayo at naghintay ng sasabihin nito.Ngunit lumapit si Harold sa kanya at malamig na sinabi, "Hanggang kailan mo balak guluhin ang buhay ko?""Guluhin?" Napakunot lalo ang noo ni Karylle. "Bakit ka nagsasalita ng ganyan? Ano’ng ibig mong sabihin?"Sa isip niya, mula noon hanggang ngayon—bago pa sila ikinasal, habang kasal, at hanggang sa maghiwalay—wala naman siyang ginawang gulo.Tahimik lang siyang namuhay ayon sa tamang daloy. Kahit noong pumayag si Harold na pakasalan si Lin Youqing, hindi siya nanggulo. At lalong wala siyang ginawang ingay matapos ang kanilang diborsyo.Tinitigan siya ni Harold, ngunit ang kalmadong ekspresyon ni Karylle ay para bang sinasabi na wala siyang alam—na tila si Harold an
Napakunot ang noo ni Karylle habang malamig na tinitigan si Harold. Hindi niya talaga maintindihan ang lalaking ito. Ano raw? Bigyan siya ng pagkakataong umatras ng maayos? At ano bang meron sa kanila para siya pa ang kailangang “pabayaan” o "pagbigyan"?Habang tumatagal, lalo lang nauubos ang pasensiya ni Karylle sa matalim na titig ni Harold. Hanggang sa tuluyan na siyang nagsalita, "Ano ba talaga ang gusto mo?"Sa mga oras na 'yon, nakahiga pa rin si Karylle sa sofa. Si Harold ay nakapatong pa rin sa kanya, at hindi man lang siya nakawala sa pagkakakulong.Lalong lumamig ang mga mata ni Harold habang tinititigan si Karylle—tila hindi makapaniwala na parang wala itong alam sa nangyayari. Lalong nag-alab ang galit sa dibdib niya, at hindi niya na rin maintindihan kung bakit.Kailan pa ba siya ganito kaapektado ng isang babae?At kahit alam niyang hindi ito magandang senyales, hindi niya napigilan ang sarili.Sa malamig na tinig, sinabi ni Harold, "Ano sa tingin mo? Buong kumpanya p
Lalong lumalim ang pagdilim ng mukha ni Harold. Ilang ulit na rin siyang sinigawan at inalipusta ni Karylle—at sa bawat pagkakataon, mas lalong lumalakas ang pagnanais niyang parusahan ang babae.At sa muling pagbuka ng mga labi ni Karylle, agad siyang hinalikan ni Harold—walang pasabi, walang pag-aalinlangan."Karylle, ganyan ang nangyayari kapag hindi ka marunong sumunod," malamig nitong bulong.Pagkasabi niyon, mas pinadiin pa niya ang halik, sabay hawak sa batok ni Karylle para hindi ito makakawala. Kasunod nito, marahas na pumasok ang isang kamay ni Harold sa loob ng kanyang damit.Nang maramdaman ni Karylle ang daliri ng lalaki na dumampi sa kanyang ibabang tiyan—walang hadlang, walang pasintabi—nayanig ang kanyang buong katawan. Para siyang nanlamig, at sa isang iglap, namutla ang kanyang mukha.Doon siya tuluyang nanahimik. Tumigil sa pagpupumiglas. Nanginginig ang kanyang tinig nang magsalita siya, pilit humahabol ng hininga sa gitna ng halik."Harold... Ang galing mo talagan
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A