Chapter Two

Masakit na ang mga paa niya sa walang habas nilang kalalakad na tila wala nang katapusan sa madawag na kagubatan.

Muling nagmaka-awa ang dalaga sa mga taong bumitbit sa kanya.

Subalit mistulang bingi ang mga ito sa kanyang pakiusap.

Bagkus ay siyang-siya pa ang mga bruho habang pinagmamasdan siya sa napaka-miserable niyang kalagayan.

Naramdaman ni Rose ang pagsabit ng jeans sa mga sangang nakausli sa daraanan.

Gumuhit ang kirot sa kanyang binti nang dumaplis iyon sa balat niya.

Gusto niyang humiyaw sa sakit.

Habang daan ay nasampal niya ang lalaking naka-itim at naka kupasing itim na jacket.

Tinawag itong Batik ng mga kasama. Siguro ay dahil sa mga patsi-patsing kulay itim nito sa mukha.

Diring-dire siya nang subukan siya nitong halikan sa labi.

Mabuti na lamang at sinaway ito ng isang kasamahan.

Anang sumaway ay isurender daw muna siya sa kanilang pinuno na nangangalang si Horan.

Kailangan raw mag pigil ng lalaki at baka samain sila pare-pareho.

Saka na raw sila magpyesta pagkatapos ng pinuno.

Nag-alburoto si Batik at sinabing lagi nalang ay tira-tirang buto na lamang ang naiiwan sa kanila gayong sila naman raw ang unang nakakita sa dalaga.

Hindik na hindik siya sa mga naririnig.

Kinilabutan ang buong pagkatao niya habang nakikini-kinita ang maaring sapitin sa grupong ito na pawang mga manyakis.

Maaari siyang malapastanganan ng walang kalaban-laban.

Gusto niyang panghinaan ng loob sa kawalan ng magawa.

Subalit pinanatili niyang alerto ang isip at pakiramdam kahit na may pananakit sa iba't-ibang bahagi ng kanyang katawan.

Kung magpapatalo kasi siya sa takot ay hindi na sya makakapag-isip ng tama na siyang ikapapahamak niyang tunay.

Maglalaho siyang parang bula sa kawalan ng walang makakaalam ng ganun- ganun na lamang.

Naikuyom na lamang ni Rose ang mga palad.

Gustuhin man niyang pairalin ang galit ay paano?

Ano ang magiging laban niya sa mga taong labas na nakapaligid sa kanya?

Hindi naman siya si darna na may kagila-gilalas na lakas na sa isang pitik ay kaya nang patalsikin ang mga kalaban.

Kung minamalas ka nga naman ang pinananabikan na bakasyon ay sa bangungot pala ang tuloy.

Tuloy ay sising sisi siya sa naging kapasyahan.

Kung nakinig lamang siya sa Tiya Linda niya hindi niya sasapitin ang ganitong karahasan.

Sa wakas ay narating nila ang kuta ng mga buhong pagkatapos ng halos apat na oras na lakaran.

Hindi niya ma-aninag ang paligid, ngunit base sa mga munting liwanag, alam niyang may mga ilang kubol sa paligid.

Ramdam niya pa rin ang panginginig ng mga tuhod, maging buong katawan. Sumasagad iyon hanggang kaloob-looban ng internal organs niya.

Nanghihina na siya gawa ng sobrang pagkapagod at pagkauhaw.

Pakiramdam niya anumang oras ay maaari siyang mabuwal at takasan ng ulirat.

Ang suot niyang gomang sapatos bagamat mahal niyang nabili ay tila sumuko at halos mapudpod.

Sabug-sabog na rin ang kanina'y nakatali pa niyang buhok.

Dinala siya sa isa sa mga kubong naroon. Kulang hilahin sya papasok.

Sa pabilog na kawayang lamesa ay may naratnan silang limang lalaki na mga nakaupo.

Pawang mga armado rin ng mga de-kalibreng armas. Sadyang hinihintay ang kanilang pagdating.

Ano ito execution? Pakiramdam tuloy niya ay isa siyang akusadong gagawaran ng hatol na kamatayan.

Tumayo ang tingin niya ay lider ng grupo. Hula ni Rose ay ito ang pinunong Horan na tinutukoy ng mga bumitbit sa kanya.

Malaki itong lalaki na may matapang at maangas na pagmumukha. Malago rin ang buhok nito at balbas sarado.

Kapansin-pansin ang malaking pilat nito sa pisngi na nagpadagdag sa mabangis nitong awra.

Hinagod siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa.

Tila siya specimen na sinusuri nitong maige.

Dumampi ang hintuturo nito sa kanyang labi. Agad siyang naalarma.

"Get your hands off of me, you damn bastard." angil niya rito.

"Oy... Ingleserang tigre ha!" bulalas ng lalaki.

Inikutan siya nito. Napaismid naman siya sa pandidiri. Iniiwas niya rito ang mukha. Ngumisi ang lalaki tila nasiyahan.

Interesanteng nilaLang." Anito. "Saan niyo nadampot ang isang ito?" Tanong nito sa mga tauhan nang hindi sya nilulubayan ng tingi.

"Sa bus patungong bayan ng San Fabian pinuno. Mukhang dayo," sagot ng lalaking nagtangkang humalik sa kanya na walang iba kundi si Batik. Ipinakita nito ang kanyang maliit na traveling bag at binuksan.

Mula roon ay inilabas nito ang kanyang hybrid camera at iniabot kay Horan.

Kumunot ang noo ng tulisan habang sinusuri ang gadget.

Pagkatapos ay muling tumitig sa kanya. Nagplaster ang pagdududa sa mabalasik nitong mukha.

"Reporter ka ba?" Tanong nito.

"Alam mo bang kinakatay na parang manok ang mga nahuhuling media sa lugar na ito?" patuloy ng lalaki. Nagtawanan naman ang mga tauhan nito.

Napalunok si Rose. Nagsimulang kumabog ang dibdib sa takot.

Pero hindi siya nagpahalata. Sa mga oras na iyon ay wala na siyang pakialam sa kamera niya kahit na mahal pa ang pagkakabili niya rito.

Lumilipad ang isip niya sa kung paano siya makakatakas sa kinakaharap na panganib.

Iginala niya ang tingin sa palibot ng kubol.

Muntik na siyang mapasinghap nang maabot ng tanaw ang isang malaking bulto.

Nagtama ang kanilang mga mata ng lalaking naka-leather jacket na nasa dulong bahagi ng lamesa.

Pormal itong nakaupo at tahimik lang na nakamasid.

Gusto niyang ginawin sa paraan nito nang pagtitig. Masyadong malalim at malisik.

May kahabaan ang buhok nito na sa tingin niya ay nakatali sa likod.

Lutang ang kagandahan nitong lalaki sa kabila ng mga tumutubong pinong balbas sa mukha.

He was tall. Puna niya kahit na nakaupo ito.

Malaki rin ang built ng pangangatawan nito katulad nang kay Horan. Tila mga batak.

May bandanang nakapalibot sa leeg ng lalaki kaya't nagmukha itong terorista sa mga palabas.

Guato niyang umungol ng protesta. Hindi ito nababagay sa liblib na pook na ito. Mas bagay rito ang ma-feature sa mga magasin bilang modelo o di kaya ay artista. Bulong niya sa sarili.

She shook her head nang may mapagtanto.

Anong pag-iisip mayroon siya?

Nasa kalagitnaan na siya ng panganib ay napagkaabalahan pa niyang bigyan ng compliments ang lalaking iyon?

Ngunit ano ang ginagawa nito sa masukal na kagubatang pinagdalhan sa kanya ng mga ulupong.

Stupid of her.

Malamang ay isa sa mga h*******k na buwitre. Sa isiping iyon ay gusto niyang madismaya rito.

"Ikulong ang babaing ito at bantayang mabuti."

Narinig ni Rose na utos ni Horan. Naputol nito ang lihim niyang obserbasyon sa lalaki.

"Hanggang sa muling pagkikita magandang binibini." wika pa ni Horan sabay ang pagpisil sana sa kanyang pisngi subalit naiiwas niya ang mukha. Ngumisi ang lalaki at inilapit ang mukha sa kanyang taynga. "Ihanda mo ang iyong sarili at maglalaro tayo babae." bulong nito.

Napakislot si Rose nang maramdaman ang hininga ng lalaki sa kanyang balat.

Gusto niyang panindigan ng balahibo sa katawan dahil sa mga narinig mula kay Horan.

Malisyoso na ang paraan nito nang pagtitig, may kaakibat ng pagnanasa.

Nagpakawala ito ng nakakalokong halakhak nang mahalatang natigagal siya sa takot.

Bago siya tuluyang mailabas ng kubol ay muli niyang nahagip ng tanaw ang lalaki sa dulo.

Mataman pa rin itong nakatitig ngunit blangko ang ekspresyon ng mga mata.

Tila balong walang buhay. Bigla ay nakaramdam siya nang pagsikdo ng dibdib, sa 'di mawaring kadahilanan.