6. HELLO 2

ALGUIEN

“Tara.”

Nauna na akong naglakad palabas ng mansion at sumunod naman ang isang tauhan ko. Nasa parking area na kami nang huminto ako at nilingon si Rogelio. Nagbago bigla ang isip ko. Hindi pala siya ang gusto kong isama. 

“Maiwan ka rito,” sabi ko. 

Tumango lang siya at agad tumalikod. Rogelio seems a good assistant. Walang tanong-tanong. Kung ano ang sasabihin ko ay iyon lang ang gagawin niya. Medyo tanga lang minsan at kailangan specific ang utos dahil kapag senyas-senyas lang ay namamali. 

Like there was a time na sabi ko lunurin niya hanggang umamin iyong nagtangkang i-double cross ako. Nilunod talaga ng literal at nang balikan ko ay patay na ang nahuling tauhan ng sindikato nina Medina. Nalunod na lang na hindi pa umamin. 

Ayon nga… kagaya ng sabi ko…dapat specific. 

Kagaya rin no’ng ginawa niya kay Freya. Ang senyas ko ay ilayo niya si Freya sa akin. Pinapalayo ko lang dahil kung ano-ano na ang nasasagi sa pagpunas sa nabuhos na red wine sa hita ko. Ilayo lang dapat pero tinutukan ba naman ng baril si Freya. Mabuti na lang at hindi niya pa tinuluyan.

OA sa pagka-hyper masyado si Rogelio. At iyon ang nagpabago sa isip ko kaya ayaw ko na siyang kasama ngayon sa lakad ko. Baka pinapaamin pa dapat ang kakausapin ay pinatay na niya. 

Favorite ko naman si Rogelio. Kapag gusto ko ng madaliang usapin o transaksyon ay si Rogelio na ang solusyon. If I want to task him to kill someone ay wala pang twenty-four hours ay tapos na ang utos.

“Carlos!” tawag ko. Nakita kong lumalabas siya sa gilid ng mansion na nagtataas ng zipper ng pantalon. Mukhang may binira na naman na katulong. 

“Boss?” tanong niya habang papalapit.

“Tawagin mo ang kapatid mo at kayong dalawa ang isasama ko.” Sumakay na ako sa Hummer H1, ang paborito ko sa lahat ng sasakyan ko. Ako na lang ang magda-drive muna. 

Hindi naman ako naghintay nang matagal at mabuti na lang. Ayaw kong pinaghihintay ako. Sumakay na rin silang magkapatid, at si Benjamin ang naupo sa frontseat. 

“Akala namin si Rogelio ang isasama mo, boss,” Benjamin stated. He was checking his gun’s mags if it’s loaded.

“Siya sana kaso baka hindi na naman maintindihan ang utos at iba ang gawin. Masasayang lang ang lakad ko.”

Nagtawanan ang dalawa. 

I drive. Hindi ko na pinansin ang magkapatid na nagbibidahan. Ito ang dalawa na kahit puro kalokohan at pambababae ang gawa ay gusto ko pa ring isama. For they could act like robots in an instant. Yes, these two are among the best of my men. Alert always. They could be happy-go-lucky they may seem but they know the game. 

Ilang saglit pa ay tumawa nang malakas si Benjamin at napasulyap ako sa kaniya. He was watching a news at iyon ang tinatawanan niya.

“Ano ‘yan, gago?” tanong ni Carlos sa kapatid nto.

“Iyong kababata ni boss,” tugon ni Benjamin na natatawa. “Lodi talaga!”

“Bakit? May scandal na naman?” Inagaw ni Carlos ang phone ng kapatid. “Tang ina. Lupit!”

“Ano na naman ang iskandalo ni Dimagiba ngayon?” tanong ko. 

“Iyong kandidata para sa Binibining Pilipinas. Ang Miss Salvacion nila. Binira ni Dimagiba. Outdoor.” 

I sneered. Wala na ba ibang alam gawin si Trace ngayon? Hindi na nagsawa. Mula pa sa HCU hanggang maka-graduate na lang ng college ay puro sex scandal na lang ang mababalitaan tungkol sa kaniya. 

And that ‘amazing’ father of mine is always proud of Trace’s antics. Siguradong mamaya lang ay tatawag na naman si papa at sasabihin na nakakatuwa ang anak ng best friend niya. Na sana ay anak niya si Trace kung hindi inagaw ni Patricio Salvacion Dimagiba sa kaniya si Ana. 

Kasawa kausap…

Hindi ko na pinansin ang dalawa. Naririnig kong gusto nilang hanapin kung saang porn site makikita ang sex scandal ni Trace. Napailing na lang ako.

“Saan pala tayo pupunta, boss?” tanong ni Carlos. 

“Kay Elon.”

“Ipapasa mo na ba sa amin ‘yang boy toy ni Sheena, boss?” tanong naman ni Benjamin. “Excited na akong mabugbog ‘yan.”

“Sabihin mo excited kang matikman si Sheena.”

“Gago!” sabi ni Benjamin sa kapatid.

“Malapit na,” sabat ko. “Malapit ko nang ipasa sa inyo si Elon. Pero ngayon ay bigyan niyo na muna ng sample, tatlong buwan na at hindi pa rin niya masabi kung nasaan si Freya.” 

Elon is such a fucking dumbass. Pasalamat na lang siya at humihinga pa siya ngayon dahil may importansya pa siya sa akin. Pero sadyang tanga siya. Akala niya ba ay hahayaan ko na lang ang panggagago niya sa akin. Hinayaan ko lang ang pagkakaila niya na hindi niya alam kung nasaan si Freya. Kung nauto niya si Sheena na tonta ay ibahin niya ako.

Si Freya… that stupid woman! Stupid dahil nagkagusto sa gaya ni Elon. 

I sighed boringly thinking of Freya. Naiisip ko lang si Freya ay inaantok na ako. Nakakaantok ang katangahan din ng babae na iyon. Ako na nag-interes sa kaniya ay tinakasan pa ako. Tanga lang? Pasalamat na nga siya na kahit mukha siyang mahina, lampa, at walang pera… ay nakuha niya ang atensyon ko. Tapos ano? Tatakasan niya lang ako. 

That morning… the morning after I had Freya the whole night, ay umakyat lang ako sa 26th floor dahil hinahanap ako ni Willow. 

Umakyat ako agad sa 26th floor dahil alam kong puro mga tauhan ko lang ang naroon ng mga oras na iyon at nakadroga pa ang ilan. And Willow is such a beautiful creature na kadalasan ay mahilig magpahamak ng lalaki. Ayoko naman malagasan ng tao kaya pinuntahan ko agad ang pinsan ko na iyon. At isa pa, kahit gaano kam*ldita si Willow ay hindi ko rin gusto na kursunadahin siya ng mga tao ko. Ayoko makipag-away sa mga kuya niya at sila lang ang kasundo ko sa mga kadugo ko.

Pagbaba ko ay wala na si Freya. Magaling sa katangahan na nilalang. Pero kung paano nakatakas ay kasalanan ko rin. Nawala sa isip ko na utusan ang kahit sino na bantayan ang Room 2510 kung saan ko siya iniwan. 

Akala ko kasi ay tulog pa, iniwan ko siyang tulog na tulog at ang summer dress na iniwan ko roon sa kuwarto ay pinabili ko lang kay Rogelio sa boutique sa baba ng Sacrebleu. The size ay binase ko lang sa lingerie na suot niya. The underwear ay si Rogelio na rin ang bumili. 

“Carajo…” mahinang mura ko sa inis ko sa nangyari.

Tumigil naman ang dalawa sa kakaingay.  Akala siguro ay napapamura ako sa pagyayabangan nila. Hindi na sila nagbidahan pa at okay na rin iyon. Dumiretso na kami sa parking area sa underground ng condominium building na sadya namin. 

After I parked my Hummer ay bumaba na ako ng sasakyan pero nauna na ang dalawa. Diretso na ako sa elevator at sumunod na lang sila. 

“Number, boss?” 

“39.”

Benjamin immediately pressed the button for 39th floor. Ang sabi ni Bruno ay 3906 ang unit ni Elon kaya sorpresahin ko nga ang kupal. 

Nang bumukas ang elevator ay nanlaki ang mga mata ko na makita si Freya. Agad itong tumingin sa baba pagkakita sa amin at pumasok na sa loob ng elevator. I grinned. Mukhang hindi ko na kailangan si Elon at narito na ang hinahanap ko. Pero bakit pala siya narito? Nakikipagkita pa ba siya kay Elon? 

Naningkit ang mga mata ko sa asar sa naisip kong dahilan kaya narito si Freya. Lumabas naman agad ang dalawang kasama ko kaya hinahayaan ko na sila. This woman is irritating. Ni hindi man lang tumingin sa akin at basta na lang pumasok sa loob ng elevator at pumwesto sa likuran ko.

Napatingin sa akin sina Benjamin at Carlos habang pasara ang pinto ng elevator. I just cocked my head upward to them at alam na nila agad ang utos ko. Bahala na sila kay Elon at sumunod na lang sila sa akin sa baba.

Pababa na ang elevator pero si Freya ay kagaya ng dati ay parang… parang ewan na nasa sulok. Kasuya ang pagkamahina nito. At kung bakit ako interesado sa kaniya ang hindi ko rin maunawaan sa sarili ko. 

“Hello again, Freya.” Hindi ko na natiis na nagpapansin na ako sa kaniya.

She didn’t respond. Nilingon ko siya at nagkatinginan kami. Ang panlalaki ng mga mata niya ang agad kong napansin. She has an interesting eyes. Maganda ang mga mata niya ang her greenish eyes are amazingly beautiful. 

At mukhang nababaliw na ako at agad nabubuhay ang pagka—

“¡M!erda!” 

Nahimatay. Tiningnan ko ang mukha ko sa salamin ng elevator. Nakakainsulto ang babaeng ito. 

Nilapitan ko siya at binuhat. May kabigatan pa. Payat pero mabigat. And her eyes… Naisip ko na naman ang mga mata niya. Hindi pangkaraniwan kagaya sa mga normal na mata ng mga Pilipino. Siguradong foreigner ang isa sa mga magulang nito.

I glanced at her face now serenely unconscious. She’s very pretty. Hindi na masama. Maganda pa rin ang taste ko. 

As the elevator door’s open. Lumabas na ako agad. Nagtinginan pa ang mga guards sa akin na naroroon pero wala akong pakialam. Nasa sasakyan ko na ako nang tumunog ang phone ko. Siguradong ang dalawa na iniwan ko sa taas ang tumatawag. 

Hindi ko inintindi ang tawag at inuna ko munang maipasok ng sasakyan ang mahinang nilalang na karga ko. Nasa loob na si Freya nang ako na ang tumawag kay Carlos. 

“Boss.” Natatawa ito. “Nandito pala ang pinsan mo. Anong gagawin namin sa kanila nitong si Elon?” 

Napasulyap ako kay Freya. Ang plano ko ay paaminin si Elon kung nasaan si Freya pero nandito naman at kasama ko na. 

“Nabugbog niyo na ba?” tanong ko.

“Kiliti pa lang.” 

I chuckled. Ang kiliti na sinasabi nila ay duguan na ito. 

“Si Sheena?”

“Dito nakatingin lang at umiiyak. Ibigay mo na ba sa amin?”

“Huwag at buhay pa ang nanay niya. May utang na loob ako roon. Kung hindi dahil sa nanay niya ay baka hindi ako lumaki sa poder ni papa.”

“Ano nang gagawin namin sa mga ‘to?” 

“Iwan niyo na at bumaba kayo rito. Nakuha ko na si Freya kaya wala na akong pakialam sa dalawa na ‘yan.”

I ended the call and wait for the two. Habang hinihintay ko sila ay napatitig ako kay Freya. She has a flawless white skin. Makikita lang ang kahirapan sa kaniya sa mga damit niya na mukhang basura. At ang kamy niya na magaspang at pudpod ang mga kuko. 

But overall, she’s a beauty. Pwedeng bihisan at ayusan. Tinititigan ko siya nang mapansin ko na parang mas payat siya ngayon. Wala na yatang kinakain sa kahirapan sa buhay. I look at her lips. Maputla na siya. 

Hindi siya mukhang hinimatay dahil nakita ako. Nahimatay yata sa gutom.

“Tsk… poor girl, but you’re lucky now.”

Inayos ko pa ang higa niya hanggang sa makita ko ang dalawa na papalapit. 

“Sa Sacrebleu, boss?” tanong ni Benjamin pagkatapos kong ibigay ang susi ng sasakyan sa kaniya. 

“Sa bahay.”

Nagkatinginan ang magkapatid at hindi ko gusto ang uri ng ngiti na pinipilit nilang huwag ipahalata sa akin. Alam ko ang iniisip nila. Hindi kasi ako nag-uuwi ng babae sa bahay. May pumupunta pero hindi ako magdadala ng kusa.

“May problema?” tanong ko sa kanila.

“Wala, boss.” Duet nilang sagot.

Nasa kalsada na kami nang titigan ko ulit si Freya. She looked fragile, at kaya pala napahamak dati ay dahil ganito katanga. Inuna pa mahimatay. 

Then my eyes squinted. She will be my woman at ayaw ko na tatanga-tangang babae. Hindi pwede ang kahit sino na lang magbuhat sa kaniya dahil lang hinimatay siya. 

“Sinapak mo ba ‘yan, boss?” tanong ni Carlos. 

“Hinimatay lang.” 

“Tang ina, boss. Natakot sa ‘yo?” Natawang tanong nito at nagtawanan na naman sila. 

“Que te jodan, Carlos. Manahimik ka…” tinatamad kong sabi. “Bilisan mo pagda-drive, Benjamin. Gusto ko nang umuwi,” ani ko naman sa kapatid niya. 

“Hindi kaya buntis ‘yan, boss?” tanong naman ni Benjamin. 

Doon ako napaisip. Buntis? What if… Oo nga. Pwede…

“Baka naman may sakit…” wika naman ni Carlos.

Napaisip ako sa mga sinasabi nila. Mukha ngang may sakit at maputla. Pero paano kung buntis?

“Sige, sa ospital na muna tayo,” sabi ko na lang. “Sa pinakamalapit, Benjamin.”