Mag-log inAlas-singko ng madaling-araw. Sa maliit na villa sa France, biglang nag-vibrate ang relo ni Liam. Agad siyang napabangon, ang kanyang mga kalamnan ay awtomatikong pumuwesto para sa isang tactical defense. Ang kanyang mga mata ay matalas na nag-scan sa dilim ng silid, hinahanap ang source ng panganib.
"Liam... ano na naman 'yan?" ungol ni Elena, habang pilit na iminumulat ang isang mata.
"May signal, Elena. Isang vibration pulse sa perimeter," seryosong sabi ni Liam. "Baka may breach sa main gate."
![]()
Ang Unang Pagkikita: Isang "Asset" at Isang "Guardian"Hindi nagsimula ang kwento nina Billie at Mariel sa isang romantikong dinner. Nagsimula ito sa amoy ng antiseptiko, sa loob ng isang safehouse sa labas ng Madrid. Si Billie noon ay isang sugatang arkitekto na nalaman ang mga bagay na hindi niya dapat malaman tungkol sa isang korporasyon. Ang Ghost Team ang nagligtas sa kanya, at si Mariel ang itinalaga para maging anino niya.Nakatitig si Billie sa bintana, tinitingnan ang ulan. Ang kanyang kanang braso ay nakabanda. Pumasok si Mariel, bitbit ang isang tray ng pagkain at isang laptop."Kailangan mong kumain. Hindi gagaling ang mga galos mo kung k
Alas-singko ng madaling-araw. Sa maliit na villa sa France, biglang nag-vibrate ang relo ni Liam. Agad siyang napabangon, ang kanyang mga kalamnan ay awtomatikong pumuwesto para sa isang tactical defense. Ang kanyang mga mata ay matalas na nag-scan sa dilim ng silid, hinahanap ang source ng panganib."Liam... ano na naman 'yan?" ungol ni Elena, habang pilit na iminumulat ang isang mata."May signal, Elena. Isang vibration pulse sa perimeter," seryosong sabi ni Liam. "Baka may breach sa main gate."
Sa isang mataas na burol sa Tuscany, kung saan ang mga hanay ng ubasan ay tila mga guhit ng tadhana sa lupa, matatagpuan ang isang lumang farmhouse. Dito, malayo sa ingay ng fiber optic cables at satellite signals, naninirahan ang lalaking dating kinatatakutan ng mga gobyerno at korporasyon. Si Marcus, ang Mastermind, ay isa na ngayong ganap na "multo."Wala nang asul na liwanag mula sa mga monitors na tumatama sa kanyang mukha. Sa halip, ang tanging tanglaw niya ay ang malambot
Berlin, 1998. Ang lungsod ay tila isang malaking sugat na nagsisimula pa lamang maghilom matapos ang pagbagsak ng pader. Ngunit sa ilalim ng mga bagong kalsada at modernong gusali, ang mga lumang ugat ng espiya at lihim na operasyon ay nananatiling buhay.Sa isang abandonadong radio station sa gilid ng Spree River, ang hangin ay amoy kalawang, lumang papel, at ang kakaibang init na nagmumula sa mga naglalakihang mainframe servers. Walang kuryente ang gusali, ngunit ang ikatlong palapag ay nagliliwanag dahil sa mga improvised batteries at mga monitors na nagpapakita ng tumatakbong code na kulay berde.Dito, sa gitna ng kadiliman, unang nagtagpo ang tatlong kaluluwang hindi akalain na sila ang magiging arkitekto ng pinakamalaking underground network sa kasaysayan.“Marcus, dahan-da
Ang disyerto ng Sahara ay hindi na ang malupit na libingan na iniwan nina Liam at Elena tatlong taon na ang nakararaan. Sa gitna ng malawak na karagatan ng buhangin, itinayo ang Aten Memorial for Global Transparency. Ito ay isang arkitektural na milagro—isang serye ng mga naglalakihang haligi ng sand-blasted glass at white concrete na tila mga daliri ng isang higanteng umaabot sa langit.Ang bawat anggulo ng gusali ay sadyang idinisenyo ni Rafael para mag-reflect ng liwanag ng araw sa paraang bumubuo ng mga geometric patterns sa sahig. Ngunit higit sa sining, ang Memorial ay isang dambuhala at pisikal na hard drive. Sa ilalim ng bawat pundasyon ay nakabaon ang mga quantum servers na naglalaman ng Phoenix Protocol archive—ang lahat ng dumi, sikreto, at katotohanan ng Lazarus at ng Ghost Team.
Ang umaga sa villa ay hindi nagsimula sa huni ng mga ibon, kundi sa isang katahimikang tila bumibitay sa bawat hininga. Ang langit ay kulay abo, nagbabadya ng ulan na tila makikiramay sa bigat ng damdamin sa loob ng tahanan nina Liam at Elena.Sa dulo ng mahabang kahoy na mesa sa sala, nakaupo si Rafael. Sa harap niya ay ang kanyang laptop, ngunit ang liwanag na nagmumula sa screen ay hindi ang pamilyar na asul ng kanyang mga architectural designs. Ito ay isang madilim na berde, mabilis na tumatakbo ang mga linya ng code na tila mga uod na kumakain sa katahimikan ng silid.Pumasok si Liam (Billie), bitbit ang dalawang tasa ng kape. Huminto siya sa may pintuan. Ang kanyang mga mata, na sanay nang makakita ng panganib sa gitna ng kadiliman, ay agad na kumilala sa interface na nasa harap ng kanyang anak. Ang Phoenix Protocol. Isang ghost program na binuo nila ni Marcus bilang huling sandata—isang programang hindi sana dapat magigising kung naging matagumpay ang kanilang pagtatago.“Isara







