“Hindi kita sinusundan, kinuha ko lang 'yung gusto kong kuhanin.”
Napa-irap ako, “Ewan ko sa'yo,” ani ko at tinulak siya.
Tinignan ko ang kabuuan niya, ang isang kamay niya ay nakahawak sa libro at ang isa naman ay nasa loob ng pantalon. Umayos siya ng tayo, at nakagising tumingin sa'kin.
“Akin na 'yang libro,” sabi ko sa kaniya at inilahad ang kamay ko.
“Ayoko,” nang-aasar na utas niya
I sighed, “Ano na namang pang-aasar ang naisip mo ngayon?” nauubos na ang pasensya na sabi ko.
“Wala, gusto ko lang din magbasa,” simpleng sagot niya
Inirapan ko siya, ayokong makipagtalo sa kaniya.
“Okay whatever!” ani ko at tinalikuran siya.
Nagsimula akong lumakad para maghanap ng ibang mababasa. Pasimple kong tinig
“Ano? I didn't text him. Wala sa'kin ang cellphone ko kanina, na kay kuya Damon.”Nangunot lalo ang noo ko, she didn't text him? Eh ano 'yung ipinakita sa'kin ni Damon na text ni Ariana sa kaniya?“T-talaga? Hindi mo siya ni-text?”“Yup, nagmamadali akong umalis kanina, hindi ko na nakuha 'yung cellphone ko kay kuya. Bakit? Ano bang nangyare? Sabi mo ay pinasabay kita sa kaniya?”Napasampal ako sa noo ko, “Wala wala, may pagkakamali lang, kalimutan mo na lang 'yon,” awkward akong tumawa, “Sige na, maglilinis muna ako ng sarili,” I didn't wait for her answer, basta ko na lang ibinaba ang tawag at baka dagdagan pa niya ang tanon niya.That Damon. He fooled me! Bwiset!Naglinis ako ng katawan at nagpalit ng damit. Mabilis akong kumain at dumiretso na sa kwarto ko.Maaga akong matutulog dahil maag
“Sa tabi ko.”Napatitig ako sa kaniya. Seryoso lamang ako habang siya naman ay naka-ngisi. Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming magkatitigan. Kung hindi ko pa narinig ang tikhim ni Ariana ay hindi pa namin aalisin ang titig sa isa't isa.Iniwas ko ang tingin sa kaniya at binalingan si Ariana. Kunyari akong umubo para mawala ang awkwardness sa pagitan namin.“A-ayokong tumabi sa'yo,” sagot ko at mas lumayo sa kaniya.“You have no choice,” aniya.“I have!” matapang na sabi ko.“Naka-upo na silang dalawa diyan, wala ka ng choice.”“P-pwede naman kaming magpalit ni Marco, kung iyan ang pinoproblema mo. Papayag naman siya,” sabi ko at tumingin kay Marco, tumango naman siya sa'kin.“Ang kulit,” mahahalata mo ang pagka-irit
Nang makalabas ako ng restaurant ay mabilis akong pumunta sa pinaka-malapit na Comfort Room. Ang galit ay hindi nawala sa aking sistema. Galit na galit pa din ako sa ginawa ni Damon.Naghilamos ako ng ilang ulit at bago tumingin sa salamin.Hindi ko talaga mapapatawad si Damon. He's really a jerk. I hate him so damn much. Damon, rot in hell!Dapat talaga ay hindi na ako sumama. Alam ko naman na hindi ako titigilan ng Damon na 'yon hanggang hindi niya ako napapagalit. Kung hindi ko lang inisip ang mararamdaman ni Ariana ay hindi na sana ako sumama, at sana nga ay hindi ko na lang muna inintindi ang mararamdaman ni Ariana, edi sana hindi nangyari 'to. Kasalanan ko din kung bakit naging ganito.Kinapa ko ang bag ko sa tabi ko, pero wala akong makapa, "Fuck," mahinang bulong ko, naiwanan ko pa yata doon, "Great," mangiyak-ngiyak kong sabi.Pinagpala ka sa lahat amber, napaka-swerte mo.Napailing ako, ayoko ng bumalik doon, ayoko ng
Hindi pa rin nawala ang lagnat ko kahit na uminom n ako ng gamot, pero hindi na ako kasing init katulad kahapon, medyo sumasakit pa rin ang ulo ko, inuubo at sinisipon pa rin ako, pero ngayon ay maayos naman na akong nakakagalaw.Naligo ako at nag-ayos ng sarili. Napagdesisyunan kong pumasok, wala naman akong gagawin sa bahay, maboboring lang ako dito, 'saka kaya ko naman na ang sarili ko. Wala naman akong gagawin dito, tutunganga lang ako.Tinignan ko ang cellphone ko at nakita ko ang ilang missed calls at ilang text ni Ariana sa'kin. Hindi ko nareplyan si Ariana kahapon dahil hirap akong makabangon, hindi rin ako makatayo dahil sa tuwing tumatayo ako ay umiikot ang paningin ko, pinilit ko na nga lang na gumalaw kahapon para makakain. Nireplyan ko siya na ayos lanh akong naka-uwi, mamaya na din ako magpapaliwanag sa kaniya ng buong nangyari.Nagbaon ako ng gamot at pagkain. Pumara ako ng taxi para makadiretso na sa Academy.Sana naman ay h'
“Alright,” pagkasabi niya non ay tumayo siya, inilapag niya sa side table ang tasa at 'saka humarap sa'kin, naubos ko ang binili niyang lugaw.Naka-tingin ako sa kaniya habang umiinom ng tubig.“Oh,” napababa ang tingin ko nang may ilapag siya sa side table. Ibinaba ko ang baso at nakita ko ang gamot don, “Inumin mo,” utos niya, tumango ako at kinuha ang gamot at 'saka ito ininom.“Bakit mo ginawa 'to?” I asked him. Hindi naman niya gagawin 'to sa'kin. We're enemy. We hate each other.“Don't get me wrong,” maangas na sabi niya, “It's a request,” dagdag niya.“From whom?” nakakunot ang noo kong tanong.“Ariana,” simpleng sagot niya.I knew it. Ngumiwi ako sa kaniya at humiga sa kama.“Hindi mo na dapat ginawa, kaya ko naman alagaan ang sarili ko,” pagdadahilan ko.“If you can take care of yoursel
“Bakit ba sobrang tigas ng ulo mo?” naiinis niyang tanong, ang kamay ay nasa bewang ko pa din.“Ano na namang ginawa ko?” naiinis ko din na tanong.“Balak mo bang magpa-ulan? Hindi ka pa nga ganong gumagaling,” panenermon niya, nanay ko ba 'to?“Wala akong choice. Wala akong dalang payong,” pagdadahilan ko.“Stupid reason,” aniya at pinisil ang bewang ko dahilan para mapapitlag ako. Lalong lumakas ang tibok ng puso ko.“Pwede ba bitawan mo 'yung bewang ko? Baka kung ano pang sabihon nila kapag may nakakita sa'tin dito,” bulong ko at luminga linga.“Wala akong pakialam,” mahinang bulong niya at ilang beses pinisil ang bewang ko. Malakas ko siyang hinampas sa braso at pilit tinanggal ang kamay niya sa bewang ko.“Ano pang ginagawa niyong dalawa dito?” narinig ko ang boses ni Ariana.Mabilis kaming napahiwalay ni Damon sa
Ibinalik ko ang litrato sa drawer, kinuha ko ang Laptop na nakapatong sa side table at mabilis na lumabas ng kwarto. Nakita ko ang tatlo sa sala na nanonood ng TV, napatingin ako kay Damon na seryosong naka-tingin sa TV, mukhang hindi naiintindihan ang pinapanood at parang may malalim na iniisip. Napakagat ako sa labi ko.Nang makababa ako ay pilit ko silang nginitian, "L-let's eat?" anyaya ko sa kanila at itinuro ang kusina."Let's go!" maligayang sabi ni Ariana at masayang pumunta sa kusina, sumunod sa kaniya si Marco at ang pang-huli ay si Damon.Tinignan ako ni Damon at inirapan 'saka dire-diretsong nagpunta sa kusina.Napasinghal ako, "Anong problema ng isang 'yon?" inis kong bulong sa sarili at 'saka sila sinundan.Kumuha ako ng apat na plato at nilagyan iyon ng carbona."Kain," masiglang sabi ko at 'saka umupo sa upuan, katabi si Ariana.Masayang kinuha ni Ariana ang tinidor at nagsimulang kumain. Tignan mo ang is
"Ang manhid mo.""W-what?" gulat na tanong ko at kinunutan siya ng nooNapa-nganga ako, eh?Parang may iba pa siyang ibig sabihin sa sinabi niyang iyon. Hindi ko lang matukoy kung ano, o baka naman naga-assume lang ako dahil wala naman talagang ibang ibig sabihin ang sinabi niya.Tumayo siya at kinuha ang t-shirt na suot niya kanina, ang t-shirt ng ex-boyfriend ko. Hinagis niya ito sa'kin na mabilis ko namang sinalo."I don't like that shirt," maarteng sabi niya, napairap ako.No one said you should like this shirt."Paki ko," mataray na sabi ko at humiga sa kama, hindi ko na maramdaman ang sakit sa paa ko."It's not that beautiful. It's not cool," ani niya, lumapit siya sa'kin at nagulat ako nang biglang siyang humiga sa tabi ko, "My shirt is more beautiful and cool," aniya at tumagilid 'saka ako tinignan.Nahugot ko ang hininga ko dahil sa sobrang lapit niya, "Are you wearing that?" mahinang bulong niya,