Chapter 3

Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas. Ano kaya kailangan ni Sir Jake?

Pagbukas ko ng gate nakita ko kaagad si Sir Jake nakatalikod ito at tila may kausap sa kaniyang cellphone. Pasimple kong pinagmasdan ang katawan nitong alaga sa gym. Nang matapos itong makipag-usap sa cellphone, agad akong tumikhim para hindi halata na pinagnanasaan ko siya, este pinagmamasdan pala.

"Good morning po Sir, may mali po ba sa report ko kaya kayo naparito?" agad na tanong ko.

Hindi pa naman ito nakasagot dinugtungan ko na kaagad. "Itinawag niyo na lang po sana Sir, para ako na po ang pupunta roon at nang hindi na kayo nag-abalang pumunta rito o di kaya'y ipinag-utos niyo na lang po."

"Hindi ako makasingit ah," nakangiti nitong saad. "Good morning!"

"Ay sorry po," nahiya kong sambit.

"No, it's okay. Actually hindi pa ako dumaan sa station.." tumikhim ito na parang tinatanggal ang bara sa kaniyang lalamunan.

Naghihintay rin ako sa sasabihin nito kaya napatingin ako sa kaniya.

"Ano kasi.." 

"Say it Sir!"

"Kuwan kasi..yayain sana kitang mag-almusal," mahinang bigkas nito sakto lang na maririnig ko. 

Kumunot naman ang noo ko sa tinuran niya. Alam kong wala namang masama ang pagyaya niyang kumain, ngunit hindi lang ako sanay na bigla-bigla lang ito pupunta rito, not unless kung may iba pa itong pakay.

"Umamin nga po kayo Sir, nanliligaw po ba kayo?" diretsahang tanong ko sa kaniya.

Napakamot ito at ngumiti. "Sana."

Ngumiti rin ako. "Sir, pasensiya na po ha, didiretsahin ko na po kayo 'yong totoo po kasi hindi po ako tumatanggap ng manliligaw, madami pa po kasi akong obligasyon sa buhay kaya wala pa po talaga sa isip ko ang pumasok sa isang relasyon. Sana maintindihan niyo po ako."

Dugtong ko pa. "At isa pa po sir, talagang inagahan niyo po ah mabuti at gising pa ako."

"Inagahan ko nga kaso bokya pala," bahagya itong ngumiti. "Okay lang naman, at least nag try ako. Sinadya talaga kita rito sa boarding house mo para pormal kitang ligawan. Gayon pa man naiintindihan kita. Please let me know kung ready ka na, I'm willing to wait. Liligawan ulit kita." 

"Aamin ko po Sir, may crush po ako sa inyo, pero hanggang doon lang po kasi 'yon," pag-amin ko sa kaniya.

Crush ko naman kasi talaga si Sir Jake kasi ang bango-bango niya at 'yong katawan niya pang malakasan.

"Sorry po talaga Sir, hindi ko rin po mapapaunlakan ang paanyaya niyong mag breakfast," hinging paumanhin ko sa kaniya. Nahiya rin naman akong yayain siya na pumasok sa loob ng bahay dahil hindi naman akin 'yong bahay at nakakahiya rin kay Nanay Cita. 

"Okay lang! Pasensiya ka na ha. Sige, hindi na kita aabalahin pa. Aalis na rin ako. Salamat!" nakuha pa nitong ngumiti kahit dismayado siya sa sagot ko.

Nahihiya ako ngunit wala akong magawa dahil wala naman akong nararamdaman sa kaniya hanggang crush lang talaga.

"Pasensiya rin po sir. Sige po, ingat po kayo!" 

Sumakay kaagad ito sa sasakyan niya saka pinaharurot. Napapailing na lamang ako.

Pumasok din kaagad ako sa gate ar isinarado ito. Napapaisip ako habang naglalakad papasok sa loob ng bahay. Seryoso ba siya? Kaya siguro madalas nasa labas ito kapag ako ang naka-duty sa umaga. Ayon naman kasi sa mga kasamahan ko, hindi naman daw talaga ugali ni sir Jake ang lumabas, palagi itong nasa loob ng office nito. At napapansin ko rin minsan ang lagkit ng tingin nito sa akin, hindi ko naman binibigyan ng kahulugan bagkus nginingitian ko na lang. Hay naku nga, ang awkward nito kapag nagpangita kami sa trabaho. Sana lang, hindi sumama ang loob niya sa pangba-basted ko sa kaniya. 

Napabuntong hininga na lang ako.

"Aray!" Bumangga ako sa haligi papasok ng kusina.

"Tumingin kasi sa dinadaanan hindi 'yong nakatingala ka. Ano ba ang tinitingnan mo riyan sa taas?" tanong ni Nanay Cita at napasilip din ito sa itaas.

"Po? W-wala po," nauutal kong sambit.

"Umupo ka na rito, saluhan mo ako. Saan na ang bisita mo?" 

"Umalis na po." Umupo ako sa tapat ni Nanay Cita.

"Hindi mo pinapasok?"

"Hindi na po, nagmamadali rin po kasi siya, may pasok pa po kasi si Sir, may sinabi lang po tungkol sa trabaho."

"Sinadya ka talaga ah." 

"Kaya nga po eh." 

Pagkatapos naming kumain, tumayo agad si Nanay Cita at lumabas papunta sa mga halaman niya. Naiwan ako sa kusina at naghugas ng pinagkainan namin. Muntik ko nang mabitawan ang platong sinasabon ko nang biglang tumabi sa akin si Josie, isa sa mga boarder ni Nanay Cita. Nagulat pa ako sa biglaang pagsulpot nito sa tabi ko. Isa siya sa dalawang teacher na boarders ni Nanay Cita. 

" 'Wag ka namang manggulat, paano kung nabitawan ko itong plato at nabasag? Mukhang mahal pa naman, wala akong pambayad," biro ko rito.

"Patingin ng gulat!" natatawa nitong sambit.

Ito lang din ang kasundo ko sa mga kasamahan kong boarders ni Nanay Cita. Wala rin kasi itong social life katulad ko. Pagkagaling nito sa school, uumuwi kaagad ito hindi katulad ng iba na may pinupuntahan pa kung saan-saan. Dahil sabado kaya nandito lang siya sa boarding house.

Tumawa na lang ako rito.

"May kailangan ka 'day?" tanong ko rito habang nilalagay ko sa lalagyan ang mga plato.

"Nahulaan mo kaagad ah." 

Hinarap ko ito. "Base kasi sa pagkakangiti mong iyan mukhang may gusto kang itanong. Tama ba ako o tama ako?"

Tumawa ito at humarap sa akin. "Girl, sino 'yong poging kausap mo kanina?" 

Sabi ko na nga ba at hindi ako nagkakamali. Hindi nga ito mahilig makipag sosyalan pero mahilig naman itong maki chismis lalo na kapag nakakita ng pogi.

"Type mo? Gusto mo ipakilala kita kay Sir Jake?" tanong ko rito.

"So, Jake pala his name?" ngumiti ito. "Infairness bagay sa kaniya ang name niya lalo na sa matipuno niyang katawan." 

"Day, puso mo nahulog. Ibigay ko na ba sa kaniya?" natatawa kong sambit.

"Sira! Dapat makilala muna namin ang isa't isa para ako na ang magbigay ng puso ko sa kaniya," kinikilig nitong saad.

"Push mo yan 'day, I got your back."

Ngumuso ito. "Kaso paano naman namin makikila ang isa't isa?" 

"Iyon lang. Try mo kaya siyang i-message?" Napapaisip din ako.

"Ayoko nga, kahit pa naman type ko siya binibining marikit pa rin ako."

Kinanta ko ang Binibining Marikit, aba ang loka sumayaw rin. Napasayaw na rin ako kahit paulit-ulit lang ang lyrics ng kanta ko, hindi ko kasi kabisado iyon.

Bigla namang pumasok si Nanay Cita at bigla rin kaming dalawa napatigil sa pagsasayaw. Nagulat pa kami ng sumayaw rin ito kahit walang tugtog kaya kumanta ulit ako ng paulit-ulit kahit iba na ang lyrics. Sinabayan na rin namin itong sumayaw hanggang sa napagod ako sa pagkanta at tumigil na rin kami sa pagsayaw.

"Ang galing niyo ro'n 'nay, ah!" hingal kong saad. 

Hingal din ito kaya umupo agad ito sa malapit na upuan. Millennials din talaga itong si Nanay Cita alam na alam ang kanta at ang stepping nito.

Pagkatapos ng dancing session naming tatlo nagsipasukan na rin kami sa aming mga silid at nagpahinga.

Medyo madilim na nang magising ako. Ito na yata ang pinakamahaba kong tulog na hindi nagigising sa kalagitnaan ng aking mahimbing na pagtulog. May tatlong oras pa ako para mag-ayos at makapagluto ng hapunan. Kapag ka ganoong gabi hindi ako naglalakad papunta sa trabaho ko, sumasakay ako ng tricycle o jeep. Kahit na may street lights at maliwanag ang daan hindi pa rin ako kampanteng maglakad ng mag-isa. Madami pa rin kasing mga siraulo ang naglipana kaya hindi safe ang maglakad ng mag-isa lalo na sa gabi.

Sumunod na araw palitan na ulit ng schedule at nagkataon na pay day pa kaya napag desisyunan kong mag grocery at bumili ng mga personal kong pangangailangan.

Pumunta ako sa mall, nag-ikot-ikot muna ako bago pumunta ng supermarket. Dumaan ako sa bilihan ng mga cellphone.

"Balang araw mabibili din kita," sambit ko sa aking sarili habang tinitingnan ko ang isang Android cellphone. Paano kasi makaluma pa rin ang cellphone ko, de keypad.

Lumapit sa akin ang isang sales lady.

"Good morning ma'am, maganda po ang cellphone na 'yan 128 gb ang internal memory at maganda rin ang camera kung mahilig kayong mag selfie..." hindi pa nito natapos ang sasabihin nito nang bigla kong pinutol.

Ngumiti ako rito. "Tumitingin pa lang po ako." 

Ngumiti rin ang sales lady ngunit hindi na umalis sa tabi ko. Sinusundan ako nito kung saan ako pupunta, iniisip yata nito magnanakaw ako. Gayon pa man naintindihan ko siya. Hindi nagtagal lumabas din ako sa bilihan ng mga cellphone.