Chapter 1

Christine's POV

"Nasisiraan ka na ba, Cheery?"

"Sige, itakwil mo ang anak natin, hindi ako magdadalawang isip na hiwalayan ka!" Mommy said while crying, pero wala man lang reaksiyon si daddy sa lahat ng sinabi ni mommy.

"Mommy, you can't do that, nandito pa po kami, oh! Anak mo rin kami! Iiwan mo ba kami dahil Lang kay Tina?!" Sigaw ng maldita kong kapatid na si Christy.

Umiling si Mommy at lumapit sa akin.

"Anak, tumayo ka na d'yan, please, halika na..." sabi ni Mommy at sinusubukan akong tumayo. Para akong wala nang lakas pang tumayo dahil sa lahat ng nangyari.

"Mom, hindi mo 'to kailangan gawin para sa akin. Tama si Christy, nandiyan pa sila. Paano ang mga kapatid ko? I know you love me very much, but Mommy, 'wag mong gawin to..." nanginginig sa sabi ko kasabay no'n ang pagbagsak ng ang mga luha ko. Hindi ko yata matatanggap. Masisira ang pamilya ko kaya nagdesisyon akong harapin si Daddy.

"Jake Downson... siya ang ama ng dinadala ko, Daddy," sabi ko kasabay nang buhos ng mga luha ko na kanina pang walang sawa sa pag-agos. Kita ko kung paano nanlilisik ang mga mata ni Daddy dahil sa sobrang galit. Expected ko naman na ganito ang reaksiyon niya pero natatakot pa rin ako. Isang malakas na sampal muli ang natanggap ko mula sa ama ko. Dapat sanay na ako eh dati pa sa aming tatlong magkakapatid ako ang madalas mapagbuhatan ni Daddy ng kamay mula pagkabata, kaya dapat sanay na ako eh, pero bakit parang ang sakit pa rin dahil alam kong anak niya rin naman ako pero bakit ako lagi?

Kahit ngayon na nasa tamang edad na ako, kapag may nagawa akong mali, madali lang kay Daddy ang pagbuhatan ako ng kamay, pero si Christy at Christian hindi niya man lang masigaw-sigawan. Ako lahat mula noon hanggang ngayon, lahat ng pasakit, kunting kamalian ko lang, ako na ang masama. Lahat naman ginawa ko, lahat ng gusto niya sinunod ko, kahit ang maging doctor ginawa ko kahit gustong gusto ko kumuha ng culinary arts, pero dahil sa pagiging masunurin ko, ginawa ko lahat ng gusto nila, iniingatan ko ang mga galaw ko, pero bakit ganito?

"Isa kang napakalaking stupida!" Itataas na sana ni daddy ang kamay niya upang sampalin ako ng mag salita si mommy, "Sige Ronaldo, isang sampal pa, hindi ako magdadalang isip na mag-file ng divorce bukas na bukas din! "Nabitawan ni Daddy sa ire ang kamay nito at tumingin kay Mommy na parang kumalma.

"Alam kong malaki ang nagawang kasalanan ni Tina, pero Ronaldo anak natin 'yan, wala na tayong magagawa. Makinig ka naman sa akin kahit ngayon lang!"

Ibinaling ni Daddy ang tingin niya sa akin at sinabing, "Tumayo ka d'yan, pupunta tayo sa mga Downson!" Sa narinig ko bigla akong kinabahan.

Ano ang plano ni Daddy?

Baka mag-eskandalo siya sa mga Downson. Anong gagawin ko? Maaaring kumalma si Daddy ngayon, pero alam kong pagdating sa lugar ng mga Downson, hindi ko alam ang magagawa niya. Pero bago pa ako makahuma, hinila na ako ni Daddy papasok sa kotse. Dali-dali namang sumunod si Mommy at tinabihan ako.

"Don't worry, anak, Mommy is here, okay?" Inaalo ako ni Mommy dahil para ko nang ilalabas lahat ng mga luha ko, iyak lang ako ng iyak. "Anak, tumigil kana, makakasama 'yan sa bata, please! "

Narating namin ang mansion ng mga Downson habang si Daddy dali-daling bumaba ng kotse, at sumunod kami ni Mommy.

"Alfredo, ilabas mo ang magaling mong anak!" Sigaw ni Daddy sa labas ng gate ng mga Downson.

"Alfredo! Ilabas mo ang anak mo!"

Kinakalampang na ni Daddy ang gate nang lumabas ang mga guards at sumunod ang matandang Downson pati ang maybahay nito.

"Anong problema, Ronaldo? Bakit kayo nandito?" sabi nito.

"Ilabas mo ang magaling mong anak! Dapat niyang panagutan ang anak ko!"

"Anong sabi mo?" ang ginang na Downson ang nagsalita.

"Binuntis lang nman ng anak n'yo ang anak ko!" Bumaling si Daddy sa akin. "'Yan! 'Yang magaling kong anak binuntis ng anak niyong magaling!" Hindi ko alam pero nanghihina na ako sa lahat ng nangyayaring ito, biglang akong may naramdamang likidong lumabas sa mga hita ko na kinakatakot ko. Alam ko ang mangyayari dahil ang lakas na nangpatulo ng dugo sa hita ko saka ko dahan-dahang na naramdaman ang pagkawa ko sa ulirat.

"Anak! Anak! Ronaldo, ang anak natin! Dinudugo siya!" Rinig kong takot na sigaw ni mommy. Bigla ko nalang naramdaman ang aking pag-angat sa ere at kasabay no'n tuluyan nang nagdilim ang paningin ko.

"The patient and the baby are okay now, Mr. and Mrs. Salazar," the doctor said. Nakikinig lang ako habang nakapikit.

"Thank you, Doctor Mendez," si Mommy.

"Pag may nangyari sa anak natin, Ronaldo, hindi ko alam kung mapapatawad kita! Kahit kailan hindi mo tinatrato ng tama ang anak natin! Dati pa, laging si Christine ang pinagbubuntungan mo ng galit sa lahat ng nagawa ko! Kulang pa ba na kabayaran na hanggang ngayon nanatili ako sa tabi mo?" Naririnig kong sigaw ni mommy, wala akong lakas na dumilat kahit pa gising na ang aking ulirat ay para bang pinagdikit ang aking mga talukap sa mata.

"Hindi mo ako masisi, Cheery, sapagkat siya ang naging bunga ng kataksilan niyo ni Amando. Sa tuwing nakikita ko si Christina, hindi ko mapigilan ang galit ko!" Sigaw ni Daddy, alam kong dati pa hindi na anak ang turing ni Daddy sa akin. Hindi naniniwala si Daddy hanggang ngayon, para sa kanya ako ay bunga lang ng kamalian ni Mommy, at oo alam ko kung anong istorya ng pag-iibigan nila Daddy at Mommy noon.

Ipinagkasundo ang sina Mommy at Daddy ng mga Lolo ko, at si Mommy ay may nobyo noon pero lingid ito sa kaalaman ng mga magulang ni Mommy at ni Daddy, pero nagtakda ang kasal nila. Hiniwalayan na ni Mommy si Tito Amando at nagpakasal siya kay dad. Tatlong buwan lang daw noon ako sa tiyan ni Mommy nang malaman ni Daddy ang tungkol kay Tito Amando kaya pinanghihinalaan na ni Daddy mula noon si Mommy na ako ay hindi niya anak. Masakit isipin na ako ang naiipit sa sakit ng nakaraan ng aking mga magulang pero wala akong magawa.