Chapter 7

"Hi love, good morning," masayang pagbati ni Czarina sa asawa. Mabilis niya itong ginawaran ng halik bago naupo sa silya't humarap sa hapag-kainan.

Hindi gumanti ng halik si Alexander, ang maaliwalas at nakangiti nitong mga mata ang siyang sumagot sa masayang bungad sa kaniya ng asawa.

"Wow, omelet ulit love? With cheese on top, hindi ka nagsasawa diyan ah," puna pa ni Czarina. Siya naman ay bacon ang pinili sa nakalatag sa lamesa na may kasamang slice ng tinapay.

"Alam mo na kung bakit," sagot ni Alexander habang nag-i-slice ang kaniyang omelet. Nakasilay ito sa asawa habang ginagawa 'yon, hindi niya kayang hindi tumingin sa asawa sa tuwing kausap ito.

"Yeah, nakuwento mo na nga kung bakit," anito na may pagtaas taas opa ng kilay niya.

Nakangiti lang din si Alexander sa ginawang gesture ng asawa, masyadong cute ang babae sa kaniyang mga mata.

"Pero alam mo love, naiinis ako kapag naiisip ko ang tungkol sa babae sa kuwento mo. Aywan ko ba kung bakit pero hindi ako natutuwa." Ibinaba ni Czarina ang hawak na kubyertos, humarap kay Alexander habang ngumunguya.

"Hmm? But why?" Curious din na tanong ni ALexander rito. He wiped his mouth with tha clean cloth then sipped the coffee he have.

"Eh paano ba naman kasi, pa-epal siya para mag-iwan pa ng memory sa 'yo na siyang dadalhin mo hanggang sa pagtanda mo no. Okay na sana 'yong iniligtas ka niya way back then, pero yung mag-iwan pa siya ng lunch box with a food na magiging favorite mo ngayon ay over na."

Seryoso si Czarina sa mga sinabi niya ngunit kay Alexander naging isang joke iyon. Muntikan pa siyang masamid sa kape na iniinom sa binitiwang sentimento ng asawa.

"What?" Walang bakas ng ngiti sa labi niya, itinago niya 'yon, tinaasan na lang kilay ang asawa.

"Ang gusto ko lang naman sabihin ay papansin siya, super."

Naitikom ni Alexander ang bibig, tumitig kay Czarina, gusto niyang tumawa ngunit pinigilan niya, tataob ang pagiging cool guy niya sa problema ng asawa ngayon.

"Are you trying to say that you're being a jealous wife?" Naka-angat ang kabilang dulo ng labi ni Alexander.

"Hindi kaya, ba't naman ako magseselos? Siya ba ang asawa ngayon? Naiinis lang ako." Puno nang pagkukunwaring sabi ni Czarina.

"Liar."

"Huh! Naging liar pa nga 'no?" Naasar naman na sagot ni Czarina sa asawa.

"Yes. You're acting as one."

"Hmp. Kakain na nga lang ako rito," anito. "Kung hindi lang ako all3lergic sa egg ay titikman ko na rin 'yang omelet na 'yan. I'm going to judge it."

Hindi na sumagot pa si Alexander. Ngunit hindi na rin naalis ang ngiti sa kaniyang mukha hanggang sa matapos kumain. Nadala niya pa nga iyon sa trabaho kaya naman labis ang pagtataka ng mga empleyadong makakakita sa kaniya.

He wasn't a silent boss today. But before going to office, he picked a boquet of lowers for Czarina, the lilies and sent a delivery man to bring those to her on their home. He wants to shower her with love and care.

He then sent a text message for her telling they should have a dinner tonight. Buo ang ngiti na tumambad sa kaniyang mukha nang makita na delivered ang mensahe niya, pagkatapos ay itinuon na ang sarili sa pag-aasikaso sa mga trabahong kailangan niyang matapos ngayong araw.

"Sir, I'm sorry to interrupt but there is someone who wanted to see you."

Kunot ang noo na napa-angat ng tingin si Alexander. Busy siya sa pagbabasa sa mga dokumentong nasa harapan niya. Inutos pa nga nito kay Donny na 'wag muna siyang iistorbohin ngunit heto naman ito ngayon at may sinasabi sa kaniya.

Inalis niya ang silver rimmed na reading glasses, "Who is it?"

"It's your eldest brother sir, he said he wants to talk to you."

"What? He was supposed to be in Germany"

Ngunit hindi pa man natatapos ni Alexander ang ilan pang linya na kaniyang idurugtong ay bumukas na ang pintuan ng kaniyang Opisina, iniluwa niyon ang nakatatanda niyang kapatid na si Jack.

Katulad ni Alexander ay matipuno rin ang

kapatid, magkaparehas ang tangos ng kanilang ilong, ngunit mas makapal naman ang kilay ni Alexander kumpara kay Jack. Ang almond shape na mata at kulay brown naman na mga mata ni Jack ang mas nagpatingkad sa facial features nito. Dadagdag pa sa may nakaka-attarct rito ang dimple na lumalabas paminsan-minsan sa magkabilang pisngi.

Nang tumayo si Alexander sa kinauupuan upang salubungn ang kapatid ay halos nagkatapat lang ang kanilang mga mata. Ang mas nakapagpatangkad lang ng kaunti kay Jack ay ang estilo ng buhok nito na naka-wax ng bahagya at kumukorte pataas.

"What brought you here? You should be in Germany, " iyon ang naging bungad ni Alexander sa kapatid na halos anim na buwan na rin niyang hindi nakita ng personal.

"Yeah, I am-suppose to be but I'm here!" He held his arms wide open and waiting for Alexander to welcome him warmer.

But he knew his brother is not the type to show love so he put on his arms done and gave him an okay nod.

"Welcome yourself."

Naupo si Jack sa couch, sumimsim ng kape na kadadala pa lang ng lalaking sekretarya ng kapatid.

"So, why are you here? All of a sudden?" Tanong ni Alexander dito, siya man ay naupo na rin upang daluhan ang kapatid at malaman kung ano ang pakay nito.

"Well, honestly it's not my idea. I am living my lie in Germany happily and peacefully but our father's news put me her now."

Nagsalubong na nga ang mga kilay ni Alexander, hindi mabasa kung ano ang pinupunto ng kapatid kaya naman mas malawak na paliwanag ang hiningi niya. At sa kasamaang palad ay hindi niya nagustuhan ang naging pahayag ni Jack.

"What? Are you serious?" Dumagundong ang tinig niya sa kabuuan ang kaniyang Opisina. "Huh! Bakit ako? Andon ka na ah, or if not you why not out younger brother?" Dugtong pa niya.

"I don't know. Why not ask our father instead?"sagot ni Jack.

"D@amn it!" Naikuyom ni Alexander ang kamao, hindi na maipinta ang ekspresyon ng mukha nito, tila siya nagpait katauhan bilang isang Leon.

Nang malaman niya na nais ng ama na siya ang umayos ng problema ng Kumpaniya sa Germany ay ang asawa agad ang naisip niya. Kung noon siguro ginawa ang desisyon na 'yon ay baka walang pag-aalinlangan siyang sumunod sa ama, ngunit iba na ang takbo ng buhay niya ngayon. May naghihintay na sa bawat pag-uwi niya galing trabaho.

"Isasama ko ang asawa ko," biglag sambit ni Alexander.

Nanlaki naman ang mga mata ni Jack sa tinuran ng kapatid, "Alam mong hindi puwede ang gusto mo, nakakalimutan mo na ba kung ano ang meron sa Germany"

Wala nang nasabi pa si Alexander pagkatposa ng huling kment ng kapatid, mas minabuti niya na lang na mantiling kalmado, mayro'n pa siyang isang linggo upang makapag-isip ng paraan upang makaiwas sa lanong ama sa kaniya .

Nang sumapit ang alas siyete ng gabi ay masayang umalis ang mag-asawa patungo sa reservation nila sa isang restaurant. Ang gabi na iyon ay naging magaan at napuno ng magandang alaala sa dalawa.

"Thank you, love. Maliban sa nabusog ako eh, masaya ako sa quality time natin na ito. Sana ay masundan pa ng masundan ang mga memories na ganito." Ngumingiti ang mga mata ni Czarina sa labis-labis na pagmamahal na nakukuha niya mula sa asawa.

Pinanatili ni Alexander ang masayang aura sa kaniyang mukha kahit na ginugulo pa rin ang isipan niya ng balita na dala ni Jack.

Imbes na magdrama pa man ay mas ginusto niyang yakapin ang asawa. Malamig ang ambiance na dala ng hangin sa kanilang kinatatayuan, hinihintay nila ang sasakyan na kinukuha ng kanilang driver sa parking area ng restaurant.

Ikinulong ni Alexander ang asawa sa kaniyang bisig. Ang mainit niyang katawan ang naging proteksyon ni Czarina.

"Uy! Pakilig ka naman sa akin eh, imbes na nananahimik ako rito pinapatalon-talon mo na naman ang puso ko." Natatawang sabi ni Czarina, na gumanti rin ng yakap.

"Do you trust me?" Biglang tanong ni Alexander nang bitiwan si Czarina sa pagkakayakap niya.

P

Ang babae naman na naguguluhan sa tanong nito ay napatango na lang din bilang sagot.

Wala nang pinalampas na pagkakataon si Alexander, nais niyang maisakaturapan ang isang plano na ilang ulit niya ring pinag-isipan.

Mula sa kaniyang bulsa ay inilabas niya ang isang maliit na kahang pula, kinuha ang kamay ni Czarina't hinayaan munang maglandas ang paningin sa maamo nitong mukha.

"Ano 'yan, love?" Alinlangang tanong ng babae.

"I want to make a promise to you, I want to marry you again. And this time I want it to be in church. Do you like my plan?" Para itong bata na nanghihingi ng Opinion mula sa kalaro niya.

"Seryoso ka ba riyan? Sa totoo lang, hindi ko naman kailangang gawin pa 'to. Maayos naman ang kasal natin kahit madali lang ang naging preparasyon niyon."

"I know, but I still want you to walk in the altar, like most of the woman's dream."

"Sus, ano ba 'yan siya." Kinikilig naman na sambit ni Czarina, na hindi makaiwas ng tingin sa asawa niya. "Yes, of course I want that ring, you and marry you."

Alexander chuckled to Czarina's response. "I'll promise to comeback soon, so that we can prepare for the wedding."

"Wait! Come back soon? Ano'ng ibig mong sabihin, love?"

He sighed. Hindi iyon ang tamang lugar na pag-usapan nila iyon, ngunit naro'n na siya sa sitwasyon kaya itinuloy niya nang sabihin sa asawa ang pagpunta sa Germany.

"Okay, just make sure na babalik ka kaagad ha." Wala nang maraming paliwanagan o drama pa, naintindihan ni Czarina ang ibig sabihin ng asawa. May tiwala siya rito, maghihintay siya.