SABAY SILANG pumasok sa grocery store pagkarating, si Venedict at kumuha ng cart at nagtulak doon habang nag-focus naman si Blythe sa hawak niyang listahan pero kalaunan ay na-walan din iyon ng saysay dahil memoryado ng binata ang mga kailangan nila sa bahay lalong-lalo na ang mga paborito ni Dame.Dahil sa binata ay hindi na nahirapang mamili si Blythe, madalas naman iyong mangyari basta kasama niya ito at tunay na malaking tulong si Venedict sa buhay niya. Hangga't maaari ay nais niya itong ingatan at alagaan, pero kung ganitong sinusubukan ng binatang guluhin ang kaniyang mga plano ay wala talaga siyang pagpipilian. Keeping him and Zandro at the same time is like playing with a scorching fire!Nang magawi sila sa section kung nasaan ang mga chocolate bars, sprinkles at kung ano-ano pang cake decorations ay muli niyang inumpisahan si Venedict ng usapan tungkol kay Elaine. She remembers that her cousin is not much fond of chocolate because she's health conscious just like the man beh
MOONLIGHT CAFE has been flooded by plenty of orders for the next three days and it made Blythe the busiest person again. She was starting to bake her goods at five in the morning and finished it by nine or sometimes ten o'clock in the evening... It's been wearisome yet, it saved her from the sadness she's trying to escape since that day. It's a blessing in disguise for her, she doesn't actually find any problem with it. Aside from her list of customers getting wider, she's also mastering her skills further.Pagkatapos niyang ihatid ang huling ilang kahon ng cupcakes sa isang children's party ay tsaka pa lamang kumalma si Blythe. Puyat pa siya at pagod ngunit ang makitang lahat ng iyon ay hindi na-punta sa wala ay nakakapagbigay ng tuwa sa kaniya. Sa kabila ng lungkot na itinatanggi niyang maramdaman ay nagawa pa rin niyang ngumiti lalo nang matagpuan niya ang numero ng kaibigan niyang si Stormi sa kaniyang telepono.Maingat siyang nagmaneho habang sinasagot ang tawag ng kaniyang kaibi
ANOTHER DULL week started, the emptiness around is getting wider that it's starting to occupy Blythe's little room of peace. It's wrong to feel this way, but Blythe has to admit that days without Venedict everywhere are somehow incomplete. Para bang sa ikalawang pagkakataon ay nararamdaman ni Blythe na mamatayan ng asawa. The pain, the longing; the tears and everything go back like those waves trying to touch the shore. It didn't end fast, it kept punishing her hard. Nevertheless, Blythe goes on with her positive mindset. Sooner, things will get better and this music of desolation flowing inside her body will turn into a livelier one and when that happens, she will surely just dance the negativities away. The road might be dark and scary right now, but with Dame by her side plus her family winning will be certainly on her side. Napatulala si Blythe sa dumating na message sa kaniya isang araw nang muli niyang matagpuan ang numero ng V building na muling umo-order sa kanila ng special
"BLYTHE, your skin is burning," anito sa gitna ng kaniyang galit."Stop playing another role again, Claudia! I've had enough of your acting, tama na..." she muttered furiously under her breath. "Noong gabing iyon, sinubukan kitang iligtas. Inilatag ko sa'yo ang kamay ko para tulungan ka! Hanggang sa huling sandali ay naging mabuti ako sa'yo pero bakit mo ito ginagawa sa akin?"Their eyes watered together as if their hearts were wrapped by same emotion. Mabilis na umiling si Claudia nang maka-bawi ito. Inabangan ni Blythe ang kung ano na namang kasinungalingang lalabas sa labi nito ngunit nanatili iyong tikom at nangangatal. Bullsh*t!"Magsalita ka! Bakit sa dinamirami ng lalaki ay si Zandro pa? You are aware of our marriage, right?" One more step closer, just enough for her to reach the collar of her blazer and gripped it so tight. "Ganoon ba ang pagka-uhaw mo na saktan ako? Hindi ka ba mabubuhay kung hindi ako miserable? Magsalita ka!""Blythe... I'm so sorry—""F*cking sorry!" Her t
NAKAKA-BINGING katahikan ang sumalubong kay Blythe nang magmulat siya ng kaniyang mga mata, mabigat pa iyon at papungas-pungas. Nang tuluyan siyang magising ay mabilis na gumala ang mga iyon sa kabuan ng silid kung saan siya naka-tulog. The whole wide room is cute and so refreshing to the eye since it's made up of bamboo and tropical hardwoods, while the walls are made up of glasses only covered of white lace curtains.Nang hawiin ito ni Blythe ay mabilis niyang sinalubong ng malawak at kulay bughaw na karagatan, ilang metro ang layo sa kaniyang kinaroroonan. Hindi niya gaanong dinig ang pagaspas ng mga alon gano'n din ang malamig na hanging umiihip, subalit sapat na ang nakakamanghang tanawin sa kaniyang harapan para kumalma nang kaunti.Binalikan niya sa likod ng kaniyang isipan ang mga nangyari kanina sa labas ng cafe. Nag-uumpisa na namang magliyab ang sakit sa kaniyang dibdib at ang mugto pa rin niyang mata'y pinamumugaran na naman ng luha. Hinayaan lang sila ni Blythe, sa pinagd
BLYTHE DIDN'T wait too long for him to finally come to light. Hindi na nag-abala pa si Blythe na lingunin ito, nanatili sa i-taas ang kaniyang mga mata. Nang umupo ito sa tabi niya'y alam na niya kaagad na si Venedict ang kanina pa naka-sunod sa kaniya. He can hide all he wants, but his fresh scented and sweet blood will always give him away."Bakit hindi ka pa umuuwi? Ang sabi ko ay ihatid mo lang ako rito, 'di ba?" she said without looking at him. Ipinikit niya ang kaniyang mga mata at mas dinama pa ang hangin. "Elaine must be looking for you by now.""But you need me the most," he just said, precise and firm.Umiling si Blythe at pilit na tumawa. "Who says? Kaya ko ang sarili ko at kung hindi man ay ikaw ang huling taong guguluhin—"But he cut her off by ripping his own skin and letting his blood run out, and before Blythe could react further, he already shoved his wrist in her mouth. It's the third time that Venedict did this to her and just like the first times, Blythe does enjoy
NAPUTOL ANG pag-uusap ng dalawa nang may maingay na jet ski ang bigla na lamang dumaong sa kanilang harapan. Sabay nilang pinanood ang pagbaba roon ng lalaking naka-goggles at life vest pa. Hindi nagtagal ay tumayo si Venedict mula sa kanyang tabi para salubungin ang kabababa lamang na lalaki, nakipag-fistbump ito at bago sila magawi sa tunay na pakay ay ipinakilala muna siya rito."I don't really think this will work, dude. Sa ingay ng motor ng jetski, baka magising ninyo pati mga shokoy diyan sa loob ng karagatan," pabiro nitong aniya."So, be it. That's gonna be more adventurous." Kapagkuwan ay bumaling ito kay Blythe. "Naka-tikim kana ba ng dugo ng shokoy?"Nalilito pa si Blythe sa pinag-uusapan ng dalawa, pero nakuha pa rin niyang ilingan si Venedict sa itinanong nito. "Wala namang gano'n, hindi ba?""We don't know?" Venedict shrugged, a playful smile playing on his lips. "But I hope there are some, I miss fighting enemies with you."Natatawang umiling si Blythe. "Ang weird mo!"
IF ZANDRO was Blythe's own version of the moon who stood beside her during her dark and scary times, who shares light on her cloudy world before. Then she must say that Venedict is the sun who gives her a new view of her life, a new hope for living; and the strength for everything. Venedict is the sun who broke the lonely nights of the past years. The light he carries has this amazing wamth that magically thaws all the negativities in her life, especially all the barricades she had built around her heart for so long. The only problem is that she can't admire the sun a lot, it's bad for a vampire like her...Tunay ngang pagkamulat ng mga mata ni Blythe ay si Venedict at ang ma-aliwalas nitong mukha ang sumalubong sa kaniyang paningin. Nang magbukas ito ng bintana sa pader na yari sa salamin ay kaagad na tumambad kay Blythe ang kaaya-aya at kamangha-manghang dalampasigan, ngunit hindi iyon ang nakapagpabangon sa kaniya. Kakaumpisa pa lang ng araw niya ay para bang buo na iyon kaagad,