6. Honeymoon??!

"Haynaku, Rheana! Tigilan mo na ang kakahintay diyan. Wag ka nang umasa na pupunta pa 'yung lalaking 'yon!" sigaw ni Sabrina, habang kinukuyakoy ang paa sa inis.

"Tignan mo nga, mag-a-alas dose na! Diyos ko! Baka nga fake pa ang kas—"

Peeeeep... Peeeeep... Peeeep!

Sunod-sunod na busina ang umalingawngaw sa harap ng boarding house.

Napatigil si Sab. Napalingon silang pareho ni Rheana.

"Sabi ko na sayo, Sab! Darating talaga ang asawa ko!"

Nangingiti na halos lumundag si Rheana, ang kaninang namumutlang mukha ay biglang nagliwanag, parang batang nakakita ng paboritong laruan.

Tumakbo siya palabas. Kumakabog ang dibdib niya habang pinagmamasdan ang pamilyar na kotse.

"Darvey... D-dumating ka!" bulong niya, halos maluha na sa saya.

"I'm sorry, sweetie. Na-late lang ako ng dating. May inayos lang kasi ako kaya nataga—"

Hindi na siya natapos. Mahigpit siyang niyakap ni Rheana.

"Oooops..." gulat ni Darvey, ngunit mabilis ding gumanti ng yakap.

"Thank you, Darvey... A-akala ko h-hindi ka na darating."

"Iniisip mo ba 'yon, Sweetie? Na hindi kita susunduin? Wag kang mag-isip ng ganyan, honey. Darating at darating ako. Asawa kita, 'di ba? Remember that," malambing na bulong ni Darvey habang pinapahid ang luhang namuo sa mga mata ni Rheana.

"Ready na ba lahat ng gamit mo?" tanong pa nito habang yakap-yakap siya.

Biglang sumabat si Sab. "Wag na wag mong sasaktan ang kaibigan ko, ha?"

Napalingon si Darvey. Kumunot ang noo, tinaasan ng kilay si Sab.

Agad namang nagsalita si Rheana, halatang nailang sa tensyon.

"Aa-ah, siya nga pala... Si Sabrina, kaibigan ko."

"Nice to meet you, Sab," ani Darvey, pilit ang ngiti.

"Wag kang mag-alala. Aalagaan ko siya. At salamat sa pag-aalaga mo sa kanya. Uuwi na kami ng asawa ko sa bago naming bahay."

Tahimik lang si Sab. Walang nasabi, pero ang mga mata niya'y nakamasid. Nagsasalita sa tahimik na pagdududa.

"Sab... aalis na kami. Dadalawin kita palagi, promise!" sabay yakap ni Rheana sa kaibigan bago sila tuluyang sumakay sa sasakyan.

Habang nasa daan na, patungo sa Bulacan Village…

Tahimik si Rheana. Mahigpit ang hawak sa kamay ni Darvey habang binabaybay ang mahabang kalsada.

"Galit ka ba sa'kin, Sweetie?" tanong ni Darvey habang nakasulyap sa kanya.

"Huh? Ako? Magagalit? Hindi a. Sobrang saya ko nga ngayon, Darvey..." sagot ni Rheana, pilit pa ring sinasabi sa sarili na totoo ang lahat ng ito—na mahal siya, na pinili siya.

"Okay. Seatbelt mo, ha? Pupunta na tayo sa honeymoon natin," malambing na wika ni Darvey.

"H-honeymoon?" Napakagat-labi si Rheana. Naalala niya ang unang gabi nila sa hotel—ang init, ang halik, ang biglaang p********k. Kinilabutan siya.

"Yes, sweetie. Dapat kahapon pa, kaso hindi natuloy. Kaya ngayon… buong araw, akin ka. Paliligayahin kita nang labis."

Mula sa tono ng boses ni Darvey, alam niya—walang kawala.

Napangiti si Darvey habang pinagmamasdan si Rheana na parang kinakabahan.

Alam niyang natatakam na ito sa kung anong maaaring mangyari sa honeymoon nila.

Habang lumilipas ang mga kilometro, hindi niya namalayang nakatulog si Rheana sa biyahe. Tahimik, mahimbing, parang sanggol.

"Makalipas ang isang oras..."

Kringg... Kringgg... Kringgg...

May tumatawag sa cellphone ni Rheana na nasa handbag.

"May tumatawag..." bulong ni Darvey habang ipinarada ang sasakyan.

"Sweetie..." tinangka niya itong gisingin, pero mahimbing ang tulog. Kaya't nagdadalawang-isip siya.

"Sabagay... mag-asawa na kami. Wala namang masama..."

Binuksan niya ang bag ni Rheana at kinuha ang phone. Number lang ang naka-display, walang pangalan.

"Hindi naka-save? Panay tawag pa rin. Baka importante..."

Sa bandang huli, sinagot niya.

"Hello?"

"Bakit ang tagal mong sumagot?! Katapusan na bukas! Akala ko ba magpapadala ka? Bakit hanggang ngayon, wala pa kaming natatanggap na reference number ng padala mo, anak?!"

Sigaw ng matandang babae sa kabilang linya.

"Excuse me?" sagot ni Darvey, kunot-noo.

"Lalaki?! Bakit lalaki ang may hawak ng cellphone ng anak ko?! Sino ka?!"

"Ah… sorry, tulog po si Rheana. Sasabihin ko nalang na tumawag kayo."

"HELLO?! HOYYYY LALAKI! NATUTULOG SI RHEANA NA MAY KASAMA?! ANO KAYO, MAGKASAMA SA I—"

Click.

Binaba ni Darvey ang tawag.

"Grabe naman 'yung matanda. Ang lakas humingi ng pera kay Rheana, parang siya pa ang may utang," iritadong bulong niya habang ibinabalik ang phone sa bag.

"Anong ginagawa mo?"

Boses ni Rheana. Gising na ito, gulat ang mga mata.

"Oh, Sweetie! Gising ka na pala! Hehe. May tumawag lang. Wrong number ata. Binaba ko na agad."

"Ahh... okay."

Tahimik na lang si Rheana, hindi na nagtanong pa.

Hindi alam ni Rheana — ang taong tumawag ay ang sarili niyang ina.

At si Darvey? Piniling ilihim ang lahat. Dahil ayaw na ayaw niya ng may sabit.

Samantala...

Si Cindy, tahimik ngunit desidido, ay bumiyahe na papuntang Cubao. May hawak siyang address at misyon — hanapin ang babaeng pinakasalan ng nobyong si Darvey.

Pero bago siya nagtungo roon, dumaan muna siya sa simbahan kung saan naganap ang kasal.

"Hello, Father. Good morning. Natatandaan niyo pa po ba ako?"

"Oo naman! Sino ba namang lalaki ang makakalimot sa kagandahan mo?"

May ngiting mapanukso si Father — halatang may pagkamalandi rin.

"Ay si Father talaga!" biro ni Cindy.

"May hinahanap po kasi akong kaibigan. Ikakasurprise ko po siya."

"Hmm... Cubao, Overpass Boardinghouse. Dun siya galing. Hindi naka-detalye ang address, pero iyon ang nakalagay sa papel."

"Thank you, Father..."

At dali-dali na siyang umalis. Determinado.

Makalipas ang ilang oras ng byahe...

Nakarating si Cindy sa Cubao.

Nag-ikot-ikot. Nagtanong. Hanggang sa mismong si Sabrina ang napagtanungan niya.