Chapter 17

Lahat ng mga mata nila ay isa lamang ang pinaniniwalaan, mabuti na lamang at hindi na naapektuhan ng mga iyon si Ruth.

"Ikaw lang ang lumapit sa desk ko kahapon, umamin ka na Ruth." Ilang beses na atang narinig iyon ni Ruth, kanina pa pinaalala ng guro na si Sir Banerra na siya lang ang lumapit sa desk nito kahapon at siya lang din ang posibleng kumuha ng nawawalang pera nito.

Hindi siya nagsalita, sa halip ay nakipagsukatan lamang ng tingin sa guro.

"Huwag mo akong tignan ng masama, mabuti pang umamin ka nalang dahil kung hindi,mas lalong maraming makakaalam ng ginawa mo."

Bahagya siyang natawa, pinagbabantaan ba siya nito? Hindi parin ba nito alam na wala ng epekto sa kanya ang lahat ng pananakot nito sa kaniya?

Tila lalo namang napikon ang guro sa inasta ng dalaga, "at ngayon tumatawa