Hmm? Ano kaya ang truth? -Deeply appreciated po ang lahat ng gems, comments, rates, and follows! Luvyuh~
“Good morning, Lance!” magiliw na bungad ni Yasmien sa bagong gising na bata kinaumagahan.Humikab ito sa harapan niya. Nakasuot parin ng pajama na may disenyong spiderman si Lance na saktong kabababa lang din mula sa kwarto nito.Subalit hindi kagaya ng nakasanayan, hindi pinansin ni Lance si Yasmien ngayong umaga. Nilagpasan lamang siya nito at nagtungo sa sala para maupo sa sofa at manood ng palabas na cartoons sa TV.Napapakamot sa ulo na sumunod si Yasmien sa bata at naupo sa tabi nito. Tamad namang umurong si Lance palayo sa kanya nang hindi parin siya binabalingan ng pansin.Karaniwan na pagkagising sa umaga ay bagong ligo at nakabihis na ng pambahay na damit si Lance. Pero ngayon ay nakasuot parin ng pajama, magulo ang buhok, may natuyo pang laway sa gilid labi at muta sa gilid ng mata.Batid ni Yasmien na nagtatampo parin sa kanya si Lance dahil sa ginawa niyang pagtago mula rito kahapon. Nasaksihan pa nitong ‘nakikipaglaro’ siya kay Rence. Kaya ganito na lang kung hindi siy
“Anong klaseng ulam ‘to?! Pagkain pa ba matatawag dito, ha?!” Galit na tinapon ng asawa ni Yasmien ang pagkaing kanyang inihain para dito.Nagkalat ang mga bubog ng plato sa sahig, gayundin ang baso na sunod nitong hinagis sa kanya.“A-Ah!” Hindi siya kaagad nakaiwas, at ang piraso ng bubog ay sumugat sa kanyang makinis na pisngi dahilan ng pagdurugo niyon.“Kung ano-anong dahon pinapakain mo sa ‘kin! May balak ka bang lasunin ako, Yasmien? Pasalamat ka nga at inuuwian pa kita, tapos ganito lang ang aabutan ko?! Lintek na buhay ‘to!”Napaintag si Yasmien sa takot nang ikalabog ni Carding ang pintuan ng kubo-kubo nilang bahay, at muli na naman siyang naiwan mag-isa sa loob.Sanay man sa pagmamalupit ng asawa ay hindi parin niya mapigil ang pagbabagsakan ng kanyang mga luha sa dalawang mga mata. Sa huli ay wala siyang magagawa kundi damputin sa sahig ang mga bubog habang humihikbi. Winalis din niya ang nilagang talbos na kanina'y hinanda niya kay Carding pagkagaling nito sa trabaho bil
“Naaalala mo na ako, Mommy?” nagliwanag ang mukha ng umiiyak na bata. Puno ng pag-asa siya nitong tinitigan. “I knew it! Mommy will never forget me!”Sunod-sunod na napalunok si Yasmien at napahiwalay ng yakap sa batang lalaki. “Nasaan ang Daddy mo, bata?”“It's Lance, hindi bata!” muli na naman itong nanlumo. “Hindi mo ako na-remember… you…”Natikom niya ang bibig. Mas nag-aalala siya para sa sitwasyon ng bata ngayon. Dahil gabing-gabi na at delikado ang lugar nito. Paano na lang kung nadampot ito ng mga masasamang tao at ibenta?Ano ba namang klaseng mapagbaya na mga magulang mayroon ang batang ito?Tumayo siya para pumunta sa kalapit na kusina at kumuha ng mineral na tubig saka iyon inabot sa batang lalaki.“Tahan ka muna. Paano ka ba napadpad sa lugar na ito?” tanong niya.May pag-aalinlangang tinanggap ng bata ang baso ng tubig saka iyon tinitigan. “Is this safe to drink, Mommy? Madumi ‘yung glass.”“P-Pasensya na. Luma na kasi ‘yang baso pero ‘wag kang mag-alala, hindi naman siy
“Miss, please don't believe what this Moron, Lance told you. Hindi niya lang matanggap na matagal nang patay ang Mommy namin. Kaya nagsinungaling si Dad na meron nang ibang pamilya si Mommy at matagal na kaming kinalimutan para lang hindi siya gaanong masaktan dahil mag-aasawa na si Dad ng bago. He’s too emotional; that's why he does stupid things behind his big brain.”Iyon ang paliwanag kay Yasmien ng batang si Leo, nang mapakalma niya ang mga batang ito na kanina lang ay nagkakagulo sa kubo niya. Nagawa niyang paupuin ang triplets sa mahabang kahoy niyang upuan.Nagsalubong ang dalawang kilay ni Yasmien habang nakaupo rin siya kaharap ang tatlong bata at na kay Leo ang tuon.“Kamukha ko ba ang Mommy niyo, kaya sa ‘kin tumakbo si Lance?” kuryoso niya pang tanong.Nakita niya ang paglunok ni Leo at pagkuyom ng kamao nito habang direktang nakatitig sa kanya. “Unfortunately, yes. But you're not her.”“She is!” muli na namang giit ni Lance. “I know Mommy is not dead. Daddy was just lying
Napakurap-kurap si Yasmien at naitabingi niya ang kanyang ulo habang nakikipagtitigan sa lalaki. Yvainne?Naramdaman niya ang paghigpit ng pagkakapulupot ng maiikling braso ni Lance sa leeg niya at ang pagbaon nito ng sariling mukha sa leeg niya, tila'y nagtatago.“Mommy…” Kinarga niya ito ng maayos at niyakap din ng mahigpit. Mukhang ayaw nitong bumaba para salubungin ang lalaki, ‘di tulad nila Rence at Leo.“Ano,” may nahihiyang pagkausap ni Yasmien sa lalaki. “Ikaw ho ba ang ama ng mga bata?”Matagal na sandaling hindi tumugon ang lalaki sa kanya, sa halip ay nanatili itong nakatitig sa kanya na animo napako na parang isang estatwa. “Um, hello?” bahagya siyang lumapit dito. “Pasensya na, pero kasi nasa loob kayo ng pamamahay ko ngayong gabi at naguguluhan ako sa nangyayari. Bakit hindi ho muna kayo maupo at magkaroon tayo ng pag-uusap.”“Y-Yvainne…” nangilid ang mga luha ng lalaki na kinagulat pa ni Yasmien. “Yvainne!”“Daddy, no, she's not—!!”“!!” Nanigas siya sa kinatatayuan n
Sa isang iglap, ngayong gabi rin mismo, nakasakay si Yasmien sa isang mamahaling van na sasakyan na hindi niya pa nakita sa tanang buhay niya.Napakabango sa loob, at kahit na kulay itim ang mga kagamitan sa loob ay kitang-kita niya ang kanyang repleksyon sa sobrang kinang niyon. Inisip niya, na pwedeng-pwede siyang manirahan sa loob ng van.“Masaya ako na kasama na natin si Mommy pabalik sa mansyon!” habang nakakandong si Lance sa mga hita ni Yasmien ay hindi maitatago ang masaya nitong mukha.Si Rence, na siyang hindi nakakaintindi sa mga nangyayari ay natutuwa ring pumalakpak nang makitang masaya si Lance sa tabi nito.Samantalang sa kaharap nilang upuan, ay madilim ang pagmumukha ng lalaking nakasuot ng suit. Magkakrus ang mga braso nito habang nakaupo ng de kwatro. Sa tabi rin nito ay ang nakasimangot na si Leo.“Ano, um, salamat.” nahihiya man ay pilit kinakapalan ni Yasmien ang mukha. “Salamat sa pagpayag sa munting kahilingan ni Lance sa pagsama niyo sa akin.”“Hindi naman ‘yo
Napapatakip ng bibig si Yasmien nang masaksihan ang napakalaking gusali na pinagbabaan nila ng sasakyan. Nakatingala siya ngayon sa napakagandang mansyon. Oo, mansyon!Hindi masukal ang lugar, hindi madumi, hindi puro kawayan o yero, kundi kabaliktaran niyon at times ten pa sa ganda!“A dreams come true…” bulong niya pa sa hangin.Hindi naman iyon nakatakas sa pandinig ng matalinong ssi Leo. “You mean, a dream came true?” masungit na anito. “Please don't speak English when you know you're grammatically incorrect.”Naputol ang pagpapantasya ni Yasmien sa sungit ng batang ito. Nakayuko niya itong tiningnan at ngumiti parin ng matamis. “Eh pa'no, ‘di ko naman alam na mali grammar ko. Pwede mo ba ako turuan mag-ingles magmula ngayon? Tutal dito na rin ako titira.” makapal na mukhang aniya.Nagsalubong ang kilay ni Leo. “Not for long! Sisiguraduhin ko na paglabas na paglabas ng DNA test ay hindi ka na magtatagal dito, po!” “You!” dali-daling bumaba ng sasakyan si Lance para lumapit kay Ya
Sa loob ng mansyon ni Lucas Del Ville, nakahilera ang lahat ng mga katulong nang ipatawag sila ng headmaid sa pag-uutos mismo ng kanilang amo.“Simula sa araw na ‘to, ayaw kong makarinig ng anumang pag-uusap tungkol sa babaeng titira na mismo sa loob ng mansyon ko.” napakalamig ngunit may banta sa tonong saad ni Lucas. “Ayaw kong pag-usapan ninyo ang babaeng iyon at magkalat ng mga tsismis patungkol sa kanya. Ayaw ko na kinakausap niyo siya, kinikibo, o pinagtutuunan ng pansin. Sinumang mahuhuli kong gagawa niyon ay mapaparusaan at agad na mapapalayas sa mansyon ko nang hindi nababayaran!”Napaigtad ang lahat ng katulong, babae o lalaki man, matanda o mga binata’t dalaga. Iisa lang ang katanungang nabubuo sa isipan nila. Sinong babae ang tinutukoy ng kanilang amo?“Nagkakaintindihan ba tayo?” masungit na tanong pa ni Lucas.“Opo, Maestro!” Kahit naguguluhan ay iyon ang tugon ng lahat sa takot na baka mapatalsik pa sila bigla sa mansyon.Inutusan ni Lucas ang mga katulong na ihanda ang