ISANG KATOK ang pumukaw sa aking pagkakatulog. Mabilis akong napabalikwas kasabay ng paglibot ng paningin ko sa paligid.
Nagulat ako nang mapagtantong ako’y nasa aking silid pa rin. Kagigising ko pa lamang.
“It means, lahat niyon panaginip lang?” ang tila wala sa sarili kong sabi. Kasabay niyon ang pamumula ng aking magkabilang pisngi.
“I-it’s a bad dream,” I finally stated. But deep inside, kabaliktaran niyon ang aking nararamdaman.
Parang totoo . . . na kasama ko siya sa napakagandang lugar na iyon. Ang lugar na parang paraiso.
“Hinding-hindi ko malilimutan ang panaginip na iyon. I swear,” mahina kong bulong sa aking sarili.
Muling nabaling sa ibang atensyon ang aking pag-iisip. Naulit ang katok sa aking pinto. Kasabay niyon ang pagtawag sa aking pangalan. Kailangan ko na raw mag-almusal
SABI KO NA nga ba magugulat siya. Hindi lang siya kun’di lahat ng kasama namin sa lamesa. I even saw the reaction of the great Xander Luis Montenegro. Hindi ako bobo at lalong hindi ako tanga para hindi matunugang nagkakagustuhan na sila Luis at Armina.Hinding-hindi ako papayag na mawala si Armina. Ang tagal ko nang naghihintay na magdalaga siya. Ilang taon na lang.After three year, eightheen na siya. That was the right age. Ayaw kong masalisihan ng sino man. I will do everything to win her dahil ang akin ay aking lamang!Wala akong pakialam kung manggamit ako ng iba to win her! I will do everything to win Armina’s love . . . isinusumpa ko sa aking sarili.“Yeah, we’re cousins,” tila may bikig sa lalamunang sabi Vanessa.“So, cousins pala kayo,” walang anu-anong sabi ni George.“Yup, pare! Sor
PAGKATAPOS ng mga nangyari sa amin ni Xander noong wala sina Dad at Mama Ysa . . . feeling ko ay naging mas close kami ni Xander. O mas tama bang mas naging open kami sa isa’t isa? Yes, takot talaga akong sumakay at lumapit sa mga kabayo. But because of Luis ay na-overcome ko ang fear ko.Pagkatapos naming magdinner ay nagpresinta si Bobby na si Vanessa na lang ang ihatid. Habang ako na lang daw ang isasabay ni Xander, tutal one way lang daw ang daan namin. So, iyon nga, umuwi na kami.Habang nasa daan ay mapapansin na ang mga pamaskong dekorasyon na nagkalat sa buong siyudad.Tila kumikislap na bituin ang mga christmas lights na dinadaanan namin. Hanggang sa mariing tinapakan ni Xander ang break ng kotse. Oh! Nagulat ako pero agad akong naka-recover. Mabuti na lang at naka-seat belt ako. Kung hindi ay tumilapon na sana sa harap ng wind shield ang face ko.Kaskasero talag
PAGKATAPOS naming kumain ay agad kaming pumaikot sa bonfire. Si Alex ang kumuha ng isang bote at inilagay sa gitna namin."Spin the bottle tayo, guys. Truth or dare lang ang pagpipilian.""Alangan," sabad naman ni Nicko na natatawa.Marahan naman siyang kinutusan ni Alex. Agad namang inilapag ni George at Bettina ang mga alak na dala-dala ng una."Uy, bawal ang alak," ani Armina."Huwag ka ngang KJ, Armina! Iyong mga may gusto lang ang puwede, okay?" sabad ni Vanessa habang sinasalinan ang sarili niyang baso."Huwag kang mag-alala, punch drink lang ang pupuwede sa inyong mga girls," ang pamamagitan ko sa usapan nila.Si Geo ay sinalinan ang baso na tangan-tangan, habang si Bettina naman ay binigyan si Alexandra ng punch drink. Pati ang mga kaibigan ni Armina ay kumuha rin ng kaniya-kaniyang iinumin.S
ANDITO ako ngayon sa place nina Nicko. Kasalukuyang bumabanat sa billiards table si Nicko, habang hinihintay ko ang turn ko. Hindi ko pa rin makalimutan ang ginawa kong paghalik kay Armina. Halos apat na araw na ang nakalilipas nang mangyari iyon pero parang kahapon lang iyon naganap dahil ramdam ko pa rin sa buong sistema ko ang malambot niyang mga labi. Ang mabango niyang amoy at napakalambot na katawan habang nakakandong ito sa akin ay dama ko pa rin.Kahit halos bumagsak na ako ng gabing iyon dahil sa kalasingan ay parang gising na gising naman ang diwa ko. Siya ang una kong halik kaya hindi ko makakalimutan ang halik na iyon.Bahagya akong binatukan ni Nicko kaya nagising ako sa pagda-daydreaming."Aray ko! Ano ba, Nicko?!""Ikaw kasi, Xander, kung saan saan lumilipad iyang utak mo. May hang-over ka pa yata!""Hindi ah, hindi pa nga ako umiinom
NAG-UMPISA na ang laro ng mga bestfriend kong sina Xander Luis at George. Kagagaling ko lang kasi sa field. Katatapos din ng practice game namin sa soccer. Basa pa nga ang buhok ko. Katatapos ko lang kasing mag-shower. Nakita ko ang stepsister ni Xander na matamang nanonood din habang katabi naman nito ang dalawa niyang bestfriend.Habang sa ikalawang hanay ay nakaupo naman sina Bettina at Vanessa. Siyempre, mawawala ba si Alexandra? Siyempre naroon din siya.Kakaumpisa pa lang ng laro pero maririnig na ang hiyawan ng mga manonood. Nagmadali na rin akong umupo sa tabi ni Alexandra.“Hoy, bakit ngayon ka lang? Saan ka galing?” malakas na tanong nito sa akin.“Galing din ako sa practice game namin.”Agad kong tinakpan ang tainga ko nang marinig ko ang malakas na tili ni Alex.“Jusko! Alex, nag-uumpisa pa lang ang l
February 18, 1970. ANDITO AKO ngayon sa Francine’s Salon kung saan suki si Mama. Andami-andami nilang nilalagay sa mukha at buhok ko. Wala rin namang magbabago dahil matagal na akong guwapo. Matapos spray-an ng baklang hair stylist ang pinakamamahal kong buhok ay pinayagan na niya akong magbihis. Pumasok ako sa fitting room nila at isinuot na ang Americana na binili ng Mama ko bago ako nagpasyang lumabas na. Muli kong pinasadahan sa malaking salamin ang aking porma. Isang simpatikong ngiti lang ang pumaskil sa aking mga mamula-mulang labi. Ibig sabihin niyon ay ganap kong nagustuhan ang repleksiyong nakita ko sa salamin. Paglabas ko sa fitting room ay nalabasan ko si Mama na kinakausap si Bruno, ang baklang nag-aasikaso sa akin at may-ari rin ng Francine Salon. Agad ko ring nakitang naghihintay si Daddy Armando at si Armina na suot na rin ang gown niya. Itim ang kulay ng suot nito. Nagkatinginan kami at sa pamamagitan ng aming mga tingin ay tila nag-uusap na
MAIKSI kong tinapunan ng tingin ang esposa kong nasa aking tabi.“Ano ang nararamdaman mo, honeyblood?”“I’m perfectly okay, honeymunch! Medyo nakaka-hassle lang kasi ang mga nadadaanan natin sa daan.”Napatango-tango ako. Magaan kong hinimas ang maumbok niyang tiyan. Natutuwa ako dahil sa halos magdadalawang taon na paghihintay namin ay sa wakas! Biniyayaan na kami ng anak ng Diyos.“Gusto mo, bumaba muna tayo at kumain sa isang restaurant, honey blood?”Napailing lang siya. Patuloy lang ako sa maingat na pagda-drive. Maingat naman talaga akong magmaneho. Mas lalo pa ngayong lumalala ang krisis pang-ekonomiya.Mainam at tumigil na sa pag-aartista ang esposa ko. Dahil sa mga panahon na ito, sadyang mainit sa mga mata ng Pangulong Ferdinand Marcos ang mga taong nagtratrabaho sa media.Nakabukas ang
MALUNGKOT akong nakatitig sa repleksiyon kong nasa salamin. Halos dalawa ang nag-aayos sa akin ngayon. Isa para sa make-up ko at ang isa naman ay para sa buhok ko. Yes, it’s my Wedding Day! Since that day ay marami na ang nagbago. Isa nga roon ay ang pakikipagkalas ko kay Xander Luis. Kahit labag sa loob ko at sobra-sobra ang sakit na idudulot nito sa aming dalawa ay kailangan kong gawin ito. I have no choice that time. Muli ay napalingon ako sa pintuan kung saan iniluwa niyon ang bestfriend kong si Mikaela. Mapait akong napangiti. Maski siya’y tila maiiyak din. Hindi dahil sa masaya siya para sa akin . . . kun’di dahil ikakasal na ako. Naiiyak siya dahil sa awa sa akin. Sapagkat hindi si Xander Luis ang maghihintay sa akin sa harap ng altar, kun’di si Bobby. Tatlong buwan na ang nakakaraan nang huli kaming mag-usap ni Xander. Ang tatlong buwang nakalipas ay maraming nangyaring hindi ko inaasahan. Isang butil ng luha ang humulagpos sa ak