Chapter 4

"Sasama na ako kay Vladimir," seryosong saad ni Sabrina makalipas ang ilang buwang pakikipagrelasyon nito kay Vladimir.

Napamaang si Criselda, napakatigas ng ulo ng alaga niya. Tila nakawalang ibon ito mula sa pagkakalaya sa hawla.

"Señorita!"

"Buo na ang desisyon ko, ipapakilala niya na ako sa pamilya niya."

"Paano ang Mommy't Daddy mo? Naisip mo bang kamatayan ko ang katumbas kapag may masamang nangyari sa'yo?" nagtitimpi lang na huwag mainis na saad ni Cris.

Umiling si Sabrina. "Hindi nila malalaman," Naglabas ng checkbook mula sa bag ang dalaga. Matapos magsulat ng halaga ay pinirmahan nito ang tseke saka iniabot sa assistant.

"Nasa tamang edad na ako, isang milyon para sa kalayaan mo bilang konektado sa buhay ko."

Natigagal si Criselda, akala niya ay isang teen-ager na kulang sa atensyon lang ang kaniyang alaga. Hindi niya inaasahan na may sarili na itong paninidigan. Sarkastikong ngumiti si Criselda, saka umiling.

"Kahit gawin mo pang limang-milyon hindi ako aalis sa buhay n'yo. Pananagutan kita sa mga magulang mo."

Gustong alugin ni Criselda ang kaharap, nababaliw na ba ito? Nagtagis ang bagang ni Cris, gusto niyang durugin ang pagmumukha ni Vladimir. Napakalaki ng impluwensya nito sa dalaga. Isang bulag na pag-ibig na walang nakikitang mali kundi puro kilig. Gusto niyang magmura ng paulit-ulit.

"Kahit ano pa ang sabihin mo, wala ka ng magagawa."

Natigilan si Cris, nakita niya sa mga mata nito ang determinasyon na sundin ang gusto nito. Nanlalambot na idinayal niya ang numero ng cellphone ng ama ng dalaga. Nagpaalam siya ng maayos sa mga ito na nagulat sa ginawa niyang pagbibitiw bilang personal assistant ng bunsong anak ng mga ito. Mabilis na nagfile ng formal resignation sa e-mail si Criselda saka malungkot na inayos na ang gamit upang iwan na ang dalaga. Hindi na siya lumingon pa kaya hindi niya na nakita ang mga luha ng dalaga na nag-unahan sa pagpatak.

MATAPOS ayusin ang ilang gamit sa boarding house ay eksayted na hinintay ni Sabrina ang pagsundo ni Vladimir. Alam niyang mula sa araw na iyon ay magbabago na ang takbo ng buhay niya. Napasinghap ang dalaga nang bumaba mula sa kinalululanan nitong taxi ang binata, araw-araw itong lalong gumugwapo sa paningin niya. Kinilig siya nang alalayan siya nitong makapasok sa sasakyan.

Konkreto ang bahay na pinagdalhan sa kaniya ni Vladimir, maayos naman. Halos kasinlaki lang ito ng maids quarter nila sa mansion. Ipinakilala siya nito sa ina nitong si Aling Marsha. Ulila na sa ama at may dalawa pa itong kapatid na sina Nene at Ness. Dama agad ng dalaga ang pagka-disgusto ng mga ito sa kaniya.

"Hirap na nga tayo, nagdala ka pa ng palamunin?!" talak ni Marsha saka tiningnan mula ulo hanggang paa ang dalaga.

Kagat-labi na yumuko lang si Sabrina. Iniiwasan niya ding tingnan ang mukha ng dalawa pa nitong anak, ang pagtataas ng kilay ng mga ito at pag-ismid.

"Hindi siya magiging pabigat, masipag 'yan." sagot ni Vladimir na hindi niya inaasahan. Nag-angat ng tingin si Sabrina, nagsimula na siyang kabahan. Mukhang hindi magiging madali ang buhay niya sa piling nito. Ngunit kung ang kapalit naman ay makakasama niya ang binata, lahat ay kakayanin niya.

Iginiya siya nito sa isa sa maliit na silid na naroon. Umikot ang paningin ni Sabrina sa silid. Manipis na sapin ng kamang pang-isahan, isang 'sintaas niyang durabox, lumang electric fan, maliit na sidetable na may nakapatong na ashtray. May maliit na bintana na may nakasabit na lumang kurtina. Mga nakasabit na sumbrero sa wall ng silid. Napalunok siya ng tuyong-laway nang maisip na baka may ipis ang ilalim ng kama nito kung saan naroon ang mga sapatos ni Vladimir.

Ito ba ang ipinagpalit niya sa marangyang buhay? Bulong ng kabilang-bahagi ng utak niya. Ngunit isinantabi niya ang alalahanin, may mas mahalaga pa ba sa pagkakataong makasama ang lalakeng pinangarap niyang makasama. Huminga siya ng malalim saka ngumiti, inayos niya na ang mga gamit niya sa bakanteng kahon na naroon. Wala siyang hindi kakayanin para sa lalakeng minamahal.

Lumabas na siya ng silid, hinanap ang binata ngunit wala na raw ito dahil may training. Nagitla siya nang ihagis sa kaniya ni Nene ang laman ng laundry basket. Nagkalat ang laman nitong mga maruruming damit.

"Maglaba ka na!" utos nito saka tinalikuran na siya nito. Natitigilang dinampot niya ito saka ibinalik sa basket.

"S-saan ho ang laundry area?" tanong niya kay Ness na naka-dekwatro at nanonood ng TV.

"Sa likod ng bahay, tanga!" singhal nito. Tahimik na tinungo ni Sab ang likod-bahay. Madadaanan niya ang ina nito na tinaasan siya ng kilay at inirapan.

"Pagkatapos mong maglaba, magluto ka na! Ayoko ng tamad sa pamamahay ko!" asik nito na ikinatango ng mabilis ni Sabrina.

Unang beses na naglaba sa buong-buhay niya si Sab, mabuti na lang pala at madalas niyang panoorin kung paano maglaba ang yaya niya noon kaya kahit papaano ay may ideya siya.

Natapos niya ang gawain, binalewala ang hapdi ng mga naging sugat sa manipis na palad. Hinahayaan lang siya ng mga ito na kumikilos sa kusina habang nanonood ang mga ito ng TV. Natutunan niya sa pamamagitan ng panonood sa y*u tube ang pagluluto kaya nakahinga siya ng maluwag dahil gamay niya naman kahit papaano.

"Hindi pa ba luto?!" sigaw ni Ness habang nagbu-lower ng buhok.

Natatarantang inayos ni Sab ang hapag-kainan. Naghahain na siya nang bumalik si Vladimir, pawisan ito. Napangiti ang dalaga nang makitang papalapit na ito sa lamesa. Hinintay niyang halikan siya nito sa pisnge tulad ng ginagawa nito sa nakalipas na mga buwan ngunit tila hindi siya nito nakikita na umupo sa upuang naroon. Nakadama siya ng lungkot.

Nanatiling nakatayo si Sab habang kumakain na ang lahat. Ni hindi siya inalok man lang ng mga itong kumain, at dahil wala ng bakanteng upuan pa tiniis niya na lang ang tumayo na tila katulong na naghihintay ng mga ipinag-uutos ng mga ito. Tila hangin lang siya na naroon na hindi napapansin ng lahat hanggang sa matapos ang mga itong kumain. Umalis na ang mga ito sa harap ng lamesa saka iniwan siya upang magligpit ng pinagkainan ng mga ito.

Nakaramdam na siya ng gutom ngunit wala ng natirang pagkain para sa kaniya. Awtomatikong nanubig ang mga mata ng dalaga, unang araw niya pa lang sa piling ni Vladimir at ng pamilya nito ay tila ramdam niya na tama nga si Criselda. Uminom siya ng tubig upang mapigilan ang pagpatak ng mga luha. Ginusto niya ito, paninindigan niya.