Chapter 5

"Sabrina!" Tinig ng ama ni Sab sa kabilang linya ng telepono. "Inuna mo pa ang pagbabakasyon kaysa sa pag-aaral mo?!"

Napapikit si Sab, kailangan niyang magsinungaling ng paulit-ulit. Patagong makipag-usap rito sa telepono, wala itong kaalam-alam sa pinaggagagawa niya at tiyak na malilintekan siya. Ipinagpapasalamat niyang pinagtakpan siya ni Criselda kung nasaan man siya ngayon. Tinapos niya na ang pakikipag-usap dahil baka abutan siya ng mag-iina na umalis para mamasyal sa mall.

Hindi pa bumabalik si Vladimir mula sa training nito sa University. Nagmadali siyang tapusin ang paglilinis ng buong-bahay, isinunod niya ang munting silid nila ni Vladimir. Napabuntong-hininga ang dalaga nang palitan ang bedsheet ng kama nito. Akala niya ay doon din siya matutulog ngunit pinaglatag lang siya nito ng banig sa sahig. At ni minsan ay hindi siya nito tinabihan man lang mula ng iuwi siya nito sa bahay na iyon. Akala niya pa naman ay mayayakap niya na ito sa bawat pagtulog nila ngunit tila nandidiri na itong hawakan man lang siya. Ang pagnanasang nakikita niya noong nasa boarding house pa siya ay napalitan na ng pagkairita.

Ilang buwan na siyang tila katulong kung ituring sa tahanang iyon. At wala siyang lakas ng loob na magreklamo kahit pa nahihirapan na. Pikit-matang tinitiis niya ang pang-aalila ng ina't mga kapatid nito alang-alang sa binata. Tinitigan niya ang malaking larawan ni Vladimir sa wall, napaka-gwapo ng kaniyang mahal. Sapat na para sa kaniya na nakikita niya ito at nakakasama. Niyakap niya ang mga nakahanger na polo nito. Ngunit nagitla nang may humablot ng buhok niya at hilain ng malakas, napatili siya at natumba sa sahig ng isalya pa ng mapangahas na mga kamay. Naluluhang tumingala ang dalaga at tumutulo ang luhang tiningnan ang mukha ng kapatid ni Vladimir na si Nene. Ilang beses na siya nitong sinaktan at nagiging mas malupit pa ito habang tumatagal lalo na kapag hindi niya nasusunod agad ang mga ipinag-uutos nito.

"Hindi ka pa nakapagplantsa, napakatamad mo!" Singhal nito. "Gusto mong ipalamon ko sa'yo 'yung mga plantsahin, Sabrina?!"

"H-hindi pa kasi ako tapos maglinis," naluluhang sagot ni Sab.

"Kumilos ka na!" Asik nito na tinalikuran na siya saka lumabas ng silid. Nananakit pa ang anit na tumayo si Sab. Magulo ang buhok at pawisan na lumabas. Nanlilimahid pa siya sa dumi ng alikabok dahil maghapon siyang naglinis ng bahay at wala ng oras pang maligo. Mula nang dumating siya roon ay siya na ang gumagawa ng lahat ng gawaing-bahay. Bumabagsak na rin ang katawan niya dahil madalas siyang nalilipasan ng gutom, at kung minsan natutulog ng walang lamang pagkain ang sikmura.

Napangiti si Sabrina nang makitang nasa sala pala si Vladimir, nilapitan niya ito para alukin ng maiinom ngunit tila hindi siya nito nakikita at naririnig man lang. Umingos lang ang ina nito habang sarkastikong ngumiti si Ness.

"Nakakadiri, napakabaho!" Irap ni Nene na sinamaan ng tingin ang nakayukong si Sab. "Bakit kasi inuwi mo pa 'yan dito, Kuya?" Parinig pa nito. Tila piniga ang puso ni Sab. Kinagat ang pang-ibabang labi upang pigilan ang pagtulo ng luha.

"Hubarin mo ang sapatos ko," malamig na utos ni Vladimir, natatarantang sumunod si Sabrina. Nakaluhod na hinubad ang sapatos ng binata. "Umalis ka na sa harapan ko." Pagtataboy nito matapos niya ipaghubad ng suot nitong sapatos.

Tahimik na sumunod si Sabrina. Nasasanay na siya sa pakikitungo nito sa kaniya. Wala siyang hindi matitiis para rito. Napalunok siya nang maamoy ang mga pagkaing nasa lamesa. Matagal na siyang hindi nakakatikim ng masasarap na pagkain mula ng tumira siya sa bahay na iyon. Kadalasan ay mga tira-tirang pagkain lang ang nakakain niya. Gusto niya mang bumili sa labas ay wala naman siyang pera, lahat ng credit card, maging ang atm card niya ay iniwan niya sa vault niya sa mansion.

Nagpaplantsa siya habang masayang kumakain ang mag-iina. Pasulyap-sulyap siya sa kinakain ng mga ito, palihim na humihiling na sana ay may matira pa para may makain siya pagkatapos niyang magplantsa. Nanginginig ang mga kamay na natapos niya naman, dama niya ang pagod sa araw-araw. Tinungo niya ang kusina, at tumambad sa kaniya ang lamesang hindi man lang naligpit ang pinagkainan. Nagpapahinga na ang mga ito sa kani-kanilang silid habang siya tiyak matutulog na naman ng hating-gabi at gigising ng maaga.

Gusto niyang maluha, pero pinigilan niya ang sarili. Natutunan niyang kumain ng tirang-pagkain na ni minsan ay hindi naranasan ng mga kasambahay nila sa mansion. Nairaos niya ang gutom, mabilis na hinugasan ang mga plato saka nilinis ang sarili. Sinisikap niyang matulog na mabango kahit pa hindi siya tinatabihan sa pagtulog ni Vladimir.

Naghihilik na ito ng pumasok siya sa silid, tinitigan niya ang gwapo nitong mukha saka napangiti. Baka umiiwas lang itong matuksong tabihan siya dahil marami pa itong pangarap, pampalubag-loob niya sa sarili. Alam niyang mataas ang ambisyon ng binata, mataas ang pangarap nito at naghahangad na mapabilang sa ilang sikat na basketball player at maging international basketball player. Naglatag siya ng banig saka humiga. Pumikit at hinayaang tumulo ang luha nang maalala ang mga magulang, namimiss niya na ang mga ito pati ang kaniyang dalawang kuya na nasa ibang bansa.