"Kaya't kayo mga kapatid ay mangagsipag-ingat. Sapagkat hindi lahat ng tupa ay tunay na mabubuti. Marami sa kanila ay nagbabalat-kayo lamang na mga lobo at kinakasangkapan ng demonyo upang tayo ay ipahamak," sermon ni Father Eman sa kanyang pulpito. Unang beses na nakadalo si Minggay sa misa ng pari. Parang naninibago nga siya dahil noon ang tingin niya sa mga ito ay mga totoong banal, hindi madaling magalit at tunay na malapit sa Diyos. Pero nagbago lahat iyon noong tumira siya sa Casa Del Los Benditos kasama ang dalawang pari. Doon nalaman niyang mga normal pa din silang mga tao. May mga pangangailangan, nagkakasala, natutuwa, nagagalit."Anong regalo mo kay Father Tonyo para sa birthday niya mamaya?" Kalabit sa kanya ni Lila noong tapos na ang misa. "Ako, nagpaturo lang ako kay Nana Conrada kung paano magburda. Kaya ayun, tinahi ko 'yung pangalan niya sa panyo. Iyon na ang regalo ko. Ikaw ba?""Wala, simple lang. Gumawa na lang ako ng birthday card. Wala naman din kasi akong pera p
Sabado. Walang klase si Mr. Aragon at lahat bundat pa sa nagdaang piging. Pero naalala rin ni Minggay na ngayon ang kaarawan ni Caloy. Nami-miss na niya ang kapatid niya at wala siyang regalo dito kahit man lang kahit ano. Kahit birthday card. Gumawa siya kahapon ng isa pero binalewala lang ito ni Father Tonyo at ngayon, malungkot na nakapatong lang ito sa kanyang lamesa. Ni hindi man lang ito nabasa ng pinagbigyan niya. Kinuha niya ang card at binura ang pangalan na nakalagay doon. Tinabunan niya iyon ng tinta ng ballpen at ginuhutan na lang ng mga bulaklak at paro-paro para hindi mahalata. Tapos pinalitan niya ng Caloy ang pangalan ni Father Tonyo na nakasulat.Naligo siya at nagbihis. Dahil sa hindi pa gising ang dalawang pari, nagpaalam na lang siya kay Nana Conrada na may bibisitahing kaibigan sa bayan. Pero ang totoo, pupuntahan niya si Caloy para makita at maibigay ang card sa kanya. Hindi niya alam kung paano niya ito makakasama nang hindi sila nahuhuli ni Mama Linda, pero k
Nagbabasa ng librong pambata si Caloy sa isang lamesa. Banaag ang saya sa mga mata nito at manghang-mangha rin siya sa mga nakaguhit na mga duwende sa Snow White and The Seven Dwarfs habang bitbit ng mga ito ang mga piko at pala papunta sa minahan. Samantalang, hindi rin maalis ang atensyon ni Minggay sa larawan ni Father Greg sa may entrada. Anong ginagawa ng larawan ng isang pari sa aklatan? Panay ang sulyap niya rito Hanggang sa hindi na niya natiis at pinuntahan na niya ang librarian para mag-usisa. "Miss, 'di ba po si Father Greg 'yan?"Nakatingin si Minggay sa malaking larawan. Ibinaba ng librarian ang kahon ng mga index card. "Kilala mo siya?""Ummmm... opo. Kaibigan siya ng... Ummmm.. mama ko," pagsisinungaling ni Minggay. Hindi niya puwedeng sabihin na kilala niya ito dahil nakikita niya ang larawan nito sa simbahan kung saan siya nakatira ngayon. Baka mapaghinalaan pa siya nang kung ano-ano. "Bakit po may larawan ni Father Greg dito sa library?""Siya kasi ang nagpatayo nit
"Ano bang sinasabi mo?" Tanong ni Father Eman kay Minggay. Napatakbo sila ni Father Tonyo sa kanyang kuwarto nang marinig nila ang napakalakas niyang sigaw."Minggay, may nararamdaman ka ba? Masakit ba ang ulo mo o nilalamig ka?" Ipinatong ni Father Tonyo ang palad sa noo ni Minggay. "Hindi ka naman mainit.""Pero kitang-kita ko po. Si Mary Beth po talaga 'yung nasa picture. May kasama po siyang lalaki. Tapos... tapos..." hindi na niya alam ang sasabihin. Naaawa siya na kinikilabutan sa tuwing nagre-replay ang imaheng iyon ng kaibigan sa isip niya."Pero anong nakakatakot dito? Kami lang 'to ni Father Tonyo kasama si Father Greg. Mga two years ago pa yata 'to kinunan." Halos halikan na ni Father Eman ang larawan. Sinusuri niyang maigi kung ano, sino o saan ba 'yung sinasabi ni Minggay na nakakatakot sa litrato. Pero wala talaga siyang makita."Tignan niyo po 'yung pinto sa background, Father. May kamay po d'yan. Tapos yung sapatos... yung sapatos po na kulay pula, 'Yung.... 'yung.. ma
"Ano bang ginagawa mo? Bakit 'di ka sumusunod sa pinapagawa ko sa'yo, anak? 'Yung mga kapatid mo ang papayat na. Hindi ka ba naaawa sa kanila?" Hininaan ni Mama Linda ang boses para hindi sila pag-suspetsahan ng mga dumadaan."Mama, pasensya na. Nahuli kasi ako ng pari dito, si Father Tonyo, nu'ng kinukuha ko 'yung korona. Buti nga hindi ako pinakulong. Tapos sabi niya dito na lang ako tumira. Bale pareng inampon na niya ako. 'Pag tumanggi naman ako sabi niya isusumbong niya ako sa pulis. Kaya ayun, di na ako nakaalis. Hindi ko po alam gagawin ko." Totoo naman din ang sinabi ni Minggay. Naipit siya sa alok ng pari. Pero ang hindi niya sinasabi sa ina-inahan, gusto na rin niyang tumira sa simbahan. Na sa piling ng mga pari, hindi na niya kailangan pang magnakaw o makaranas pa ng gutom. Hindi nga lang niya ito maibulalas kay Mama Linda dahil natatakot siyang masabihang makasarili nito."Pero pa'no kami Minggay? Pa'no kami ng mga kapatid mo? Anong sinasabi mo? Na okay lang ka lang kasi k
Wala ng pakialam si Minggay kahit pagtinginan pa siya ng mga tao habang umiiyak. Nakaupo siya sa pinakalikod ng simbahan habang nakatingin sa Birheng Maria Ng Villapureza at sa makislap nitong korona. Nagdarasal siya sa mahal na ina na sana tulungan siya nito sa kanyang problema. Ayaw niyang magnakaw at umalis sa simbahan, pero kung hindi naman siya susunod sa utos ng ina-inahan, gano'n din ang kalalabasan. Siguradong makukulong din siya at ang mga kapatid niya ay magkakawatak-watak."Mama Mary, tulungan mo po ako. Litong-lito na ako kung ano ba ang dapat kong gawin," pagsusumamo ni Minggay. Bumalik siya sa simbahan pagkatapos niyang itago ang mga pang-linis sa lagayan nito.Nag-uumpisa nang mag-alisan ang mga maninimba. Tapos na ang misa na pinamunuan ni Father Eman. Wala naman talagang pakialam si Minggay sa mga naging sermon at pangaral ng pari. Masyadong nang magulo ang utak ni Minggay para intindihan pa ang mga ito."Kanina pa kita pinagmamasdan. Bakit ka umiiyak? Puwede kang mag
Tarantang pinihit ni Minggay ang doorknob pero hindi niya magawang buksan ang pinto dahil panay ang dulas ng kanyang mga kamay dala ng pawis. Napaka-init ng silid na tila ba may nag-iihaw ng barbecue sa harap niya."Minggay! Sandali lang. Anong problema?" Pagtataka ni Father Tonyo."Father, gusto ko na pong lumabas. Please po, Father. Parang awa niyo na po," pakiusap ni Minggay na gusto ng umiyak."Bakit? Alin? Dahil ba sa istatwa? Anong... Hindi kita maintindihan," sinusubukan ng pari na maging mahinahon. Ayaw na niyang dumagdag sa panic ni Minggay."Kamukha po niya 'yung pumapasok sa kuwarto namin ni Lila. Siya po 'yun. Ayan po. Tingnan niyo po 'yung sapatos. Katulad na katulad nu'ng nakita namin." Huminto muna si Minggay sa ginagawa at hinarap si Father Tonyo."Ano bang sinasabi mo? Alin? 'Eto ba?" Pinuntahan ng pari ang istatwa at kinatok-katok ang paa ng rebulto. Nagtunog kahon ito na walang laman sa loob. "Paano makakapasok or better yet, pa'no gagalaw 'to Minggay? Eh kahoy 'to.
"Father, hindi pa po ba tapos? Masyado na po kasing marami," nag-aalangang tanong ni Minggay. Napuno na ng dugo niya ang platito at ito ay umaapaw na. Limang patak na nito ang tumulo sa sahig.Parang hindi siya nadinig ng pari. Patuloy ito sa pagpisil nang madiin sa kanyang daliri. "Father, tama na po. Masakit na po," iyak muli ni Minggay. Saka niya binawi ang daliri.Doon lang tila nagising ang pari. "Ah, oo. Pasensya na. Patawad." Inabutan niya ng panyo si Minggay at sinabing doon ipahid ang daliring may sugat."Ano pong gagawin sa dugo ko, Father?" Panay pahid ni Minggay sa sugat na nagkulay pula na.Ipinatong ni Father Tonyo ang platito sa may paanan ng santo. "Ilalagay lang natin 'to. Simbulo ito ng marubdob mong pananampalataya sa ating patron. And then ikaw, lumuhod ka sa harap niya at magpasalamat ka muna sa opportunity ipinagkaloob na mabisita mo siya rito at pagkatapos, sabihin mo na ang kahilingan ng iyong puso."Parang kakaiba na ang nararamdaman ni Minggay noong mga sand