Introduction

"Edcel, Please look at me!" Sabi ko nang may pagsusumamo. Pareho kaming nakatayo habang nakagapos ang dalawang kamay kabilaan.

"Eyes on me, babe. Don't be scared! Everything will be okay. Makakatakas tayo dito."

Sinabi ko lang iyon para pagaanin ang loob ng babaeng pinakamamahal ko. Maging ako man ay binubulag ang sarili sa salitang false hope.

Nanlupaypay na napayuko ang babae.

Hindi ko siya kayang tingnan. Seeing the woman I loved most is more painful than any bullet's hit me.

I have nothing left any hope also.

How were we able to escape here?

Nagkalat ang mga gwardiya ni Kenneth Whin sa labas at sa palibot ng lugar na iyon.

Ensuring that the two of us couldn't find a way anymore to escape.

But before we start here, nasaan nga ba kami ngayon?

Where was the hell we are now?

Let be a flashback.

~

"Wag ka nang pumalag! Kung ayaw mong mapadali ang buhay mo!" maawtoridad na wika ng isang lalaking nakabonet.

Taglay ang 5'feet na taas at balingkinitang katawan, mas nakakatakot ang tindig nito at hugis ng katawan kagaya ng mga kadalasang bouncher sa night clubs.

May mga kasama pa itong dalawa pang lalaki na kapwa itinatago ang identity sa loob ng mga itim na bonet.

"Sino ba kayo at ano ang kaylangan niyo sa akin?" pagpupumiglas na wika ko pero doble ang lakas na nakahawak sa akin kaysa sa lakas na meron ako bilang isang lalaki.

"Wala kaming kaylangan sa'yo." singit ng kasama nito. "Pero sa nag-utos sa akin, mayroon. Kaya sumama ka na lang ng mahusay."

Pilit pa din akong nagpumiglas, pero anong magagawa ko?

Wala akong sapat na lakas para makawala sa mga tila bakal na nakapulupot sa aking magkabilang braso.

Nagmadaling kinalakadkad ako ng mga ito papunta kung saan kasalukuyang nakapark ang puting van na siyang pagsasakyan namin palayo sa lugar na iyon.

Muntik pa akong matumba dahil sa sobrang pigil ko sa sarili ko habang kinakaladkad nila subalit wala na din iyong saysay.

Nagpalinga-linga pa ako at nagbakasakaling may tao roon na nakakita sa amin na maaring makatulong sa akin.

Pero madamot ang tadhana.

At paano nga ba magkaroon ng tao doon ay naalala kong abandonado ang lugar na iyon?

Teka, paano nga ba ako napunta doon?

~~~

Another flashback.

I was heading home when suddenly my phone ringed. Dinukot ko iyon mula sa bulsa ng suot kong pantalon. Noon ay galing pa lamang ako ng school at alas singko na iyon ng hapon.

Sinipat kong mabuti kung sino ang caller.

Unregistered name ang nakalagay doon kaya nawalan ako ng interes para sagutin iyon. Sa isip-isip ko ay estranghero lang iyon na gustong makuha ang pansin ko. O di naman kaya ay mga barkada kong pinagtitripan na naman ako.

Tulad nitong nakaraan lang, pinagtripan ako ni Lance, kunwari ay girl ito at naghahanap ng textmate.

Todo chat naman ako hanggang sa umabot ng isang linggo ang aming palitan ng text.

Hanggang sa dumating na nahuhulog na daw ang loob nito sa akin.

Ipinilig ko na lamang ang aking ulo at lihim na napangiti ng maalala iyon.

'Walanghiyang Lance iyon. Buti nga nabisto na.'

Ang buong akala ko pa naman ay girl nga itong totoo kaya naman di hamak na tuksuhan at asaran ang naganap matapos magtapat si Lance na siya iyon.

Sa sobrang inis ko nga ay binblocked ko ang number nito sa phone ko at idinagdag sa blacklists ko.

Akala ko ay magkakaroon na ako ng katahimikan nang ini-off ko ang tawag pero nagkamali ako.

Patuloy iyong nagriring hanggang sa mainis ako at sinagot ito.

"Hello, sino po ba ito? Ano bang problema mo sa buhay mo at tawag ka ng tawag?!"

Hindi na ko na napigilang magalit at magtaas ng boses rito.

Pero ang nakausli kong pangil gaya sa isang lobo ay parang nabali nang marinig ang boses ni Edcel Kate sa kabilang linya.

"H-hello, J-john Eric.." anang boses sa kabilang linya na parang nahihirapan.

I could even senses the pain in her voice. "D-dont you ever come here! Papatayin ka nila!" kasunod na narinig ko mula sa babae.

Kinabahan ako bigla, na siyang naging dahilan ng pagbilis ng tibok ng puso ko.

I can able sense the danger right now! Isa lang ang ibig sabihin noon, nasa panganib si Edcel.

Narinig ko pa ang d***g nito na parang pinagbuhatan ito ng kamay.

"Do you heard that?" mayamaya ay ibang boses naman ang sumagot. "What now, Eric? Would you just wait there and let your Edcel die horribly here?"

Nangitngit ako sa galit nang marinig iyon. Lalo na nang makilala ko kung sino ang may-ari ng boses na iyon.

"Kenneth Whin Villagracia?" banggit ko sa pangalan nito at pangungumpirma dito.

"Exactly!" mayabang na tugon ng kausap. "Now Eric John, what will you do now? Only in your hands, Edcel's life rely on. Pick answers for yourself, will you go here and take her away safely or let her die while you do nothing there?"

Nagigping ang mga ngipin ko at nagaapoy ang mga mata sa galit.

"F*ck you! Don't you ever hurt Edcel, Kenneth!" I cursed him. "It is the worst thing you will do when you dare to touch her!"

Tinawanan lang nito ang mga sinabi ko. "I promise you, even my shadow won't stop hunting you down, if there were something worse happening to her!"

"Are you threatening me, Eric John Ballesteros?" pang-uuyam nito sa akin at binanggit ang buo kong pangalan. "Do I am that kind of person who would be easily frightened? Look you underestimate me so simple?"

"What the hell are your problem with us?" I shouted at him through phone monitor. "Bakit hindi mo na kami tinitigilan ni Edcel?"

"And why would I do that?" sigaw din ng nasa kabilang linya. "unless you giving up her, I won't stop just to let you both be happy. Edcel is mine! No one can have her but only me!"

Lutang na lutang sa boses ng kausap kung gaano ka-obsessed ito kay Edcel.

Hindi naman ganoon kahina ang isip ko para hindi makuha ang punto nito.

"Now, shut off your fucking phone and go here in a hurry! For in just a single second... you will no longer catched the time before it's gone. Save it while looking at her with her last breath!"

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa magkahalong takot at pag-alala sa nobya.

Alam kong walang kakayahang pumatay si Kenneth pero sa klase ng pagsasalita nito ngayon, para kong nakikita ito habang pinagsasasawaan ang katawan ng babaeng aking pinakamamahal!

At sa bagay na iyon, hindi ako makakapayag!