Chapter Twelve : Laban lang , Arianne!

HINDI na nakarecover pa ang Itay ni Arianne sa sakit nito. Matapos ang dalawang linggo ay tuluyan na itong pumanaw sa edad na trenta’y otso. Hindi na rin sila pumayag na ma-operahan pa ito dahil wala silang ganoon kalaking pera kahit magambag-ambag pa sila para sa operasyon nito.

Napakasakit nang nangyari sa pamilya niya, mas lalong higit sa kaniya. Pakiramdam niya ay nawalan na siya ng gana na bumalik pa ng Cebu dahil sa nangyari. Pakiramdam niya ay nabalewala lahat ng mga pagod at pagsisikap niya dahil hindi na niya maipaparanas pa sa ama ang lahat ng mga bagay na pinangarap niya para rito. Halos buong araw siyang nagkulong sa kwarto at hindi kumakain. Parang gumuho ang mundo niya dahil sa pagpanaw ng kaniyang pinakamamahal na ama.

Naroong kakatok ang kaniyang kapatid na lalaki upang yayaing kumain na siya, pero nagbingi-bingihan na lamang siya. Wala siyang ganang kumain, kahit pa sabihing kumakalam na ang kaniyang sikmura kanina pa. Hindi pa kasi nakaagahan at noo’y mag-aalas otso n