Share

Capítulo 0002

Author: Scarlett Rossi
last update Huling Na-update: 2023-10-20 14:09:50
En ese momento, mientras se sentaba con otros, no pude evitar pensar en cómo habría sido mi vida si hubiera abandonado este lugar. Si hubiera incendiado esta barra, cobrado el seguro y desaparecido.

Lamentablemente, esa opción ya no estaba sobre la mesa. La relación con mi padre, y el sentimiento que tenía por este lugar, se estaban convirtiendo en mi perdición en lugar de mi salvación.

—Y ya estoy de vuelta. —Dahlia regresó detrás de mí con una caja de cerveza en equilibrio en sus manos, cada botella de vidrio marrón chocando contra la otra—. Lo siento, estos estaban bien guardados atrás. Necesitaremos buscar otro proveedor, Rave.

Genial, otro gasto más que se suma a la montaña de facturas que ya estoy tratando de sortear. La pila de papeles en mi escritorio amenaza con derrumbarse en cualquier momento, llenando por completo mi oficina y mi bar.

—Está bien, tomaré nota. —Respondí con una sonrisa forzada—. Gracias por informarme.

—En cualquier momento. —Dahlia comenzó a guardar la cerveza mientras yo tomaba otro pedido.

Terminando con una ronda de limpieza, vi a un hombre, de unos treinta años, entrar con otras dos personas. Era increíblemente atractivo, vestido con un traje negro a medida y cabello de un tono ónix que era más largo en la parte superior y corto en los lados. Se pasó los dedos delgados por el cabello, dejando que un anillo de oro en su meñique brillara bajo las luces. Me atrajo de inmediato, pero lo que realmente llamó mi atención fue su mirada oscura y melancólica.

Hacía tiempo que no veía a un hombre tan apuesto entrar a mi bar, y maldita sea, esos ojos podrían cautivarme solo con la forma en que exploraban su entorno, como si él fuera el dueño del lugar.

Se sentó en una mesa en la parte trasera, rodeado de oscuridad en contraste con las otras mesas iluminadas por las luces de la barra. Sus dedos largos y delgados jugaban con las solapas de su chaqueta mientras tiraba de ella para acomodarla, y una sonrisa astuta se dibujaba en sus labios carnosos.

El sonido de alguien golpeando la barra para llamar mi atención me devolvió a la realidad. Aclaré mi garganta.

—¿En qué puedo ayudarte?

—Necesito cerrar mi cuenta, nena. —El hombre se humedeció los labios, tambaleándose un poco y emanando un fuerte olor a alcohol y tabaco.

Sonreí y le entregué el vaso más pesado que tenía en la barra, haciendo que sus nudillos crujieran bajo la presión.

—¡Maldición! —exclamó el hombre.

—Deberías considerarte afortunado de que esté de buen humor y no te haya roto los dedos. —Mantenía mis ojos fijos en los suyos, viendo al hombre de traje sonreír mientras conversaba con sus dos compañeros en la mesa.

—¿Qué demonios, perra? Solo quería cerrar mi cuenta. ¡Jesucristo! —El hombre retiró la mano de debajo de la barra y la sacudió.

Nuestra mirada se encontró.

—Regla número uno: no me llames nena. Regla número dos: no seas un maldito imbécil. ¿Tus padres no te enseñaron modales?

Cerré su cuenta mientras él se frotaba el dorso de la mano, tratando de aliviar el dolor. Después de verlo alejarse, volví mi atención a la mesa en la oscuridad donde estaban sentados los tres hombres.

Los otros dos hombres no se quedaban atrás en términos de atractivo. Uno tenía cabello rubio de longitud media y ojos azules de acero que brillaban con la luz adecuada, mientras que el otro tenía cabello castaño corto y ojos de un verde profundo que recordaba a un oscuro bosque. Eran hombres increíblemente atractivos con tatuajes asomando debajo de sus camisas, lo que me hizo preguntarme si tenían todo el cuerpo tatuado o solo algunas partes.

Los tatuajes siempre me habían fascinado. El dolor me enfocaba cuando lo necesitaba. La adrenalina y las endorfinas que fluían con cada punción de la aguja en mi piel me hacían sentir viva. Nunca entendí por qué algunas personas usaban crema anestésica antes de tatuar, ya que yo ansiaba el dolor, las vibraciones en mis huesos causadas por la máquina de tatuar y la sensación ardiente cuando el diseño se grababa en mi piel.
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • Atrayendo a la clandestinidad   Capítulo 0126

    —Quédate. Yo me encargaré de ello.Al salir de la cama, me agarró la muñeca y sacudió la cabeza. —No lo hagas.—Necesitas descansar.—No descansaré si sé que potencialmente vas a resultar herido otra vez. —Adriano me miró con expresión seria.—No dejarán que me lastimen. Tú los conoces. —Me incliné

  • Atrayendo a la clandestinidad   Capítulo 0125

    —Bien.— Me rendí. De todos modos, era más fácil que discutir con él. — ¿Necesitas algo? —Estoy bien. Pero gracias.— Se aclaró la garganta. — Tengo muchas ganas de trabajar, pero no me dejas, así que... —Maldita sea, no lo haré. Necesitas relajarte. No sé por qué insististe en estar levantado de to

  • Atrayendo a la clandestinidad   Capítulo 0124

    RAVENObservar cómo el médico trabajaba para salvar a Adriano fue la experiencia más angustiante que jamás había vivido. Luché con la sensación de náusea en el estómago y las lágrimas resbalando por mis mejillas. Los sollozos pugnaban por salir, pero me resistí.¿Había sentido Adriano algo así cuand

  • Atrayendo a la clandestinidad   Capítulo 0123

    El dolor agudo en mi pecho empeoraba con cada respiración. Estaba de verdad jodido. No sabía si siquiera llegaría a casa, pero iba a intentarlo por ella. Tuve que intentarlo por ella.—Solo... dame... algo de tu terquedad. Bromeé con muy poca energía, sin aliento.—Te golpearía ahora mismo si no est

  • Atrayendo a la clandestinidad   Capítulo 0122

    ADRIANOAnte la mirada del mismísimo demonio, levanté mi arma y la apunté.—Bien, bien, bien. Supongo que viniste a buscar a tu amigo. Debería haber sabido que vendrías de todos modos, Rave. Damian se pasó la lengua por un diente superior con una sonrisa siniestra. —Vamos... admítelo. Sabías que est

  • Atrayendo a la clandestinidad   Capítulo 0121

    ¿Cuánto más tardaría esto? Pensé que este habría sido un trabajo rápido, pero de inmediato se estaba volviendo más difícil de lo que había imaginado que fuera posible. ¿Qué pasa si ella murió antes de que lleguemos a ella? ¿Qué pasaría si apenas pudiera aguantar mientras hablábamos? ¿Qué haría enton

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status