Lumipas ang isang linggo at kaarawan na nga ni Emma. Engrande ‘yon at ginanap sa five star hotel. Sinalubong niya ako nang makapasok at iginiya sa table kung saan nakaupo na sina Jasper at Jiro. Wala pa si Ryven.
Umupo na lang ako doon habang nililibang ang sarili. Nagsimula ang program na hindi siya dumadating. Hanggang sa patapos na ito pero wala pa rin siya. Nagsimula na akong kabahan at nagtingin-tingin sa paligid dahil baka nagkasalisi lang kami. Pero wala pa rin siya. Tinext ko na rin siya pero walang reply. Tinanong ko na lang si Jasper kahit na alam kong aasarin din naman ako nito.
“Nakita mo si Ryven?” tanong ko. Napatingin ito sa akin. Akala ko ay aasarin niya ako pero nakita ko rin ang pag-aalala sa mukha niya.
“Hindi nga. Kanina ko pa rin siya hinahanap,” sagot nito. “Ikaw, Jiro?” baling niya naman kay Jiro.
“I’m tracking his location,
I woke up with a hangover. Shit! Ang sakit ng ulo ko! Bumangon ako para tingnan ang orasan and my jaw dropped as I saw what hour is it now. It’s already 3 o’clock in the afternoon! Sinapo ko ang ulo ko.Muli akong nahiga dahil sa hilo. I’m slowly remembering what happened yesterday while staring at the ceiling. Hanggang sa biglang pumasok sa isip ko Si Fevianna.May sinabi ba ako sa kaniya?I can’t remember at all. Tumayo ako para kumuha ng gamot pero kasabay rin non ang pagtunog ng telepono ko. Tiningnan ko ‘yon pero kumunot ang noo ko nang makita ang maraming messages galing kina Jasper, Jiro, Emma at… Fevianna.I immediately checked her message at kahit na walang nakakatawa ay para akong tangang nakangiti habang nagbabasa.From Vanntot:Where the hell r u?!!!Ramdam ko ang inis nito kahit sa text la
“How’s Fevianna?” tanong kaagad nito nang makapasok ako sa malaking office niya.“She’s good,” sagot ko. Nakatalikod ito sa akin habang hawak sa isang kamay ang kopitang may alak. Uminom muna siya bago inikot ang swivel chair at humarap sa akin.“Are you sure?” He directly look into my eyes. Isang tingin lang nito ay malalaman niya kaagad kung nagsasabi ba ako ng totoo o hindi.Sumandal ako sa tapat ng pintuan. “Yes,” prenteng sagot ko.Naging tahimik si Fevianna simula no’ng iniwasan niya ako. I’m observing her every movement and I know she’s observing me too. She looks really fine.Palihim akong napangiti nang maalala na naman ang mukha nitong naasar. Kahit na si Jasper na lang ang nang-aasar sa kaniya ay hindi pa rin talaga niya ito matalo. Madaldal si Jasper, sasabog ka na lang sa inis dahil sa pang
“Ma, si Rem oh, may pinopormahan na.”Agad na tinakpan ni Harem ang bunganga ko dahil sa biglaan kong pagsumbong kay Mama.“Hindi ko pinopormahan ‘yon, kuya!”“Ah talaga? Bakit ka namumula?” asar ko pa rito kaya naman mas lalong namula ang mukha niya dahil na rin sa kaputian.Mabilis naman lumabas si Mama mula sa kusina at nakapamaywang na hinarap kaming dalawa.“Aba’t napakabata pa nitong kapatid mo para manligaw. Sino ba ‘yan, Harem, ha? Bakit hindi mo ipakilala sa ‘min?”I laughed. Akala mo kung sinong istrikta e, gusto rin palang makilala. Nakita ko kasi ang babaeng kalaro nito sa tapat ng bahay. May bagong lipat kasi at nagkataon na kaedad niya ang anak ng may-ari na ngayon ng bahay roon.“H-hindi nga kasi!” Umiwas ito ng tingin kaya mas lalo akong na
“Kuya!”Napalingon ako sa boses ng isang taong matagal ko nang hinihintay na marinig. Malapad ang ngiti nito sa akin habang nakatayo sa harapan ko. He’s still wearing a hospital gown.“H-harem.” Ngumiti ako saka ginulo ang buhok niya.“Nak…”I was stunned when I hear that voice. The angelic voice of my mother. Unti-unti akong napalingon at nakita si Mama na nakangiti sa akin. Napaawang ang labi ko at agad na nag-unahan sa pagtulo ang mga luha.“Si kuya umiiyak. Akala ko ba boys don’t cry, ha?”Muli akong napatingin kay Harem na inaasar ako. Pinunasan ko ang luhang nagsitulo saka sila parehong niyakap. Naramdaman ko ang mahinang pagtawa ni Harem pati na rin ang bungisngis ni mama.Pagkakalas ko ay bigla na lang nawala sa paningin ko si Harem. Natutok kay mama ang atensyon k
Fevianna’s POVNakataas ang kilay ko ngayong nakatingin kay Ryven. Nagbago ang ekspresyon nito nang ibaba niya ang telepono. Nang tumingin siya sa akin ay agad din itong napaiwas at parang may gustong sabihin pero hindi niya masabi.Alright. I think I know what that means. Nagpakawala ako ng malalim na hininga saka humarap sa daan.“Go,” I said.Hindi siya sumagot. Hindi niya alam kung ano bang gagawin niya kaya hinilot lang nito ang sintido.“Fev…” muling tawag niya.“I’m fine. You can go if that’s important. We can talk next time.”He look at me apologetically. Iniwasan ko lang ang tingin niya at inayos ang pagkakaupo sa sasakyan.“I-I’m sorry. Next time, Fev. I promise. I’m really really sorry.” Saka ito nagmamadaling bumaba pero b
Hindi ko alam kung maniniwala ba ako kay Fellin dahil iyon ang katotohanan, o hindi ko lang talaga kayang tanggapin ang katotohanan? I just found myself at the bar. Nakakatawa. We’re in the middle of turbulence and yet here I am. Nagpapakalunod sa alak na minsan kong pinangakong hindi ko na uulitin. Natatawa na lang ako sa sarili ko dahil hindi ko na makontrol pa ang ginagawa ko. Is this because of alcohol? Tuloy-tuloy lang ang pag-inom ko na animo’y tubig lang iyon. Nakakaramdam na rin ako ng hilo at hindi na diretso ang tingin ko. I cross my arms over the counter and let my head fall for it. Isinubsob ko ang ulo ko pero mas lalo akong nahilo kaya muli akong nag-angat ng tingin. Kumunot ang noo ko. I’m seeing an image of someone beside me. Am I hallucinating? Baka dahil lang sa kalasingan ‘to kaya muli kong kinuha ang baso at iinumin na sana iyon nang hawakan niya ang palapulsuhan ko para pi
I was staring at the ceiling while lying on my bed. On his bed, rather.Kanina pa ako gising pero hindi pa rin ako bumabangon hanggang ngayon. It’s already eleven o’clock in the morning pero masyado akong komportable sa higaan para tumayo.Ilang minuto lang akong nakahiga rito, disappointed at myself. Why do I even remember what happened last night? I was drunk yet I remember all I did last night.Unti-unti na akong ginapangan ng hiya at isa iyon sa dahilan kung bakit hindi ako makabangon. I don’t wanna face him. Hindi ko alam kung anong sasabihin. I just hope that he won’t get here to find out I’m already awake.I’m even wearing his shirt. Naalala ko kung paano ako suka nang suka kagabi na pati damit niya ay nasukahan ko. He just offered me a change of clothes and that’s how I ended up sleeping on his bed.My self never failed to disappo
I am now starting to love the moon. He made me love the moon. Dati akala ko may dalang kapahamakan ang bilog na buwan, pero kabaliktaran ang nangyayari ngayon.I am staring at them. At my friends. Here at the rooftop of Jasper’s house. Hindi pa rin ako makapaniwala na nagkaroon ako ng kaibigang tulad nila, it’s because of Ryven.Hindi ko mapigilan ang ngiti ko habang nakatingin kay Jasper at Ryven na nag-aasaran habang nag-iihaw. Si Jiro naman ay kumuha ng ice sa baba at kaming dalawa ni Emma ang naghahalo ng alak na iinumin. We’re not experts, though. May kaunting alam lang si Emma at tinuturuan niya ako.“Gago, sunog na!”Sabay kaming napalingon ni Emma sa gawi nina Ryven nang marinig ang boses niya. Nakapamewang ito sa harap ni Jasper habang tumatawa lang ang huli.“Tanga, toasted ‘yan.”“Anong toasted?