Chapter 38

“Kuya!”

Napalingon ako sa boses ng isang taong matagal ko nang hinihintay na marinig. Malapad ang ngiti nito sa akin habang nakatayo sa harapan ko. He’s still wearing a hospital gown.

“H-harem.” Ngumiti ako saka ginulo ang buhok niya.

“Nak…”

I was stunned when I hear that voice. The angelic voice of my mother. Unti-unti akong napalingon at nakita si Mama na nakangiti sa akin. Napaawang ang labi ko at agad na nag-unahan sa pagtulo ang mga luha.

“Si kuya umiiyak. Akala ko ba boys don’t cry, ha?”

Muli akong napatingin kay Harem na inaasar ako. Pinunasan ko ang luhang nagsitulo saka sila parehong niyakap. Naramdaman ko ang mahinang pagtawa ni Harem pati na rin ang bungisngis ni mama.

Pagkakalas ko ay bigla na lang nawala sa paningin ko si Harem. Natutok kay mama ang atensyon k