BAD ENGINEER 6
จากเหตุการณ์ในวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอรุ่นพี่หนุ่มอีกเลยเป็นสัปดาห์แม้แต่ในมหา'ลัยเธอก็ยังไม่เจอหน้า จนกระทั่งวันนี้... โดนัทกับเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อเมจิกยังคงลิงโลดกับการมาเที่ยวผับในยามค่ำคืน เธอทั้งสองปฏิญาณตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ดื่มเด็ดขาด โดนัทเธอชักขยาดเพราะไม่อยากทำตัวเป็นภาระ กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยแบบวันนั้น และการมาผับของเธอกับเพื่อนในครั้งนี้ไม่ได้มาด้วยกันแค่สองคนแต่มีอีกหนึ่งหนุ่มที่ทำให้หัวใจเพื่อนของเธอเป็นสีชมพูตามเธอมาด้วย "เอ่อพี่พีคะ..." "ครับ" "หนูขอโทษนะคะพี่ เรื่องคืนนั้น..." เธอยกมือไหว้ท่วมหัวขอโทษชายหนุ่มที่ทำตัวเป็นภาระ "ไม่เป็นไร พี่เองก็ผิดที่ให้เราสองคนดื่ม ทั้งที่อายุยังไม่ถึงด้วยซ้ำ" "ไม่เลยพี่ หนูผิดเอง ไม่ใช่ความผิดพี่เลย" โดนัทโบกมือรัวๆ ไม่อยากให้ชายหนุ่มคิดว่าเขาเป็นต้นเหตุ แต่จริงๆเธอนั่นแหล่ะที่ควรจะปฏิเสธไม่ควรรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากเขา "งั้นคืนนี้อย่าดื่มเลยเนอะ พี่ขี้เกียจหิ้ว" พีพูดแหย่ แต่สีหน้าของคนโดนแกล้งกลับหม่นลงเพราะเธอรู้สึกผิดจริงๆ เหมือนเขากำลังตอกย้ำเธอว่าเธอคือภาระ "อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่แค่แหย่เล่น" เธอรู้สึกว่าตัวเองทำตัวเป็นภาระจริงๆ อีกอย่างเรื่องในวันนั้นที่เธอนอนกับรุ่นพี่มันยังคงติดตาเธออยู่ตลอด ไม่รู้ว่าถ้าเธอได้บังเอิญเจอรุ่นพี่หนุ่มอีกครั้งเธอจะต้องทำตัวยังไง "หนูขอน้ำส้มแล้วกันนะคะ อยากเป็นนางเอก" โดนัทหันไปทำตาปริบๆบอกกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ระหว่างกลางให้ช่วยสั่งน้ำส้มให้เธอสักแก้ว "สั่งเองไม่เป็นหรือไง" เมจิถามแล้วเกาะแขนพีที่นั่งข้างๆเธอด้วยอาการหึงหวง "ทำไม หวงมากไง๊" โดนัทได้ทีเลยอยากแกล้งเพื่อนของเธอโดยการเกาะแขนตาม แล้วเอาศีรษะซบลงที่ไหล่กว้าง พรึ่บ~ "เอาหัวโตๆของแกออกไปเลยยัยโด" เมจิกผลักหัวโดนัทอย่างแรงแล้วปลายตามองค้อนเพื่อนสาว ผู้ชายของเธอใครก็ห้ามแตะ "แหม~" เธอเบะปากมองบน นึกหมั่นไส้ แต่พอเห็นเพื่อนเธอที่กำลังมีความรักก็นึกอยากจะมีบ้างจัง แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีหนุ่มคนไหนเข้ามาจีบเธอเลยสักคน โดนัทนั่งพิงพนักเก้าอี้พร้อมกับไขว่ห้างสวยๆก่อนจะหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นดื่มที่พนักงานเพิ่งเอามาเสิร์ฟเมื่อครู่ ดวงตาหวานกวาดสายตามองหาหนุ่มหล่อที่ถูกใจ จนสะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เธอรู้สึกคุ้นตาเอามากๆถึงกับวางแก้วน้ำส้มไว้บนโต๊ะแล้วเพ่งสายตามองให้ชัด "พี่เดล" เธอพูดชื่อของรุ่นพี่หนุ่มออกมา เมจิกที่เห็นว่าเธอดูอึ้งๆก็เลยสะกิดถาม "มองอะไร" "..." เธอยังคงอึ้งกับภาพตรงหน้า เพราะรุ่นพี่หนุ่มกำลังยืนนัวเนียอยู่กับสาวเซ็กซี่ในชุดเดรสสีแดง ไหนว่าชอบแคร์เพื่อนสาวของเธอไง แล้วไหงวันนี้ภาพตรงหน้ามันถึงได้... "ยัยโด" เมจิกตะโกนเรียกชื่อเพื่อนเธอเสียงดังจนโดนัทหลุดจากภวังค์แล้วหันมาขานรับ "ห๊ะ ว่าไงนะ" "แกมองอะไร" "อ้อ ปะเปล่าๆ" เธอตอบปัด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมาเจอเขาทีนี่ ดวงตาหวานนั่งมองรุ่นพี่หนุ่มไม่ละสายตาโดยไม่สนใจเพื่อนเธอกับชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกันเลยสักนิด เธอนั่งคิดในใจ แล้วมองรุ่นพี่หนุ่มที่กำลังยืนนัวสาวอย่างไม่อายสายตาใคร พี่คนนี้มันร้ายยย~ จะว่าไปทำไมเธอต้องมาสนใจแล้วคิดแทนด้วย โดนัทสะบัดความคิดออกจากหัวแล้วหันไปมองเพื่อนเธอที่กำลังส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับชายหนุ่มที่นั่งคั่นกลางระหว่างเอกับเพื่อนสาวคนสนิท เป็นภาพที่เห็นแล้วประทับใจ เวลาล่วงเลยมาจนถึงตีหนึ่ง โดนัทจึงชวนให้เมจิกกลับ เพราะพรุ่งนี้เธอมีเรียนเช้า ในทีแรกว่าจะอยู่ไม่นานแต่เพราะติดลมกำลังเพลิดเพลินและสนุกกับเสียงดนตรีในร้าน จนลืมดูเวลาไปว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว "เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ชายหนุ่มที่ชื่อพีขอเป็นสารถีขับรถไปส่งสาวๆด้วยตัวเอง "ค่ะ/ค่ะ" โดนัทกับเพื่อนนอนโรงแรมใกล้ๆสถานบันเทิงเช่นเคย เพราะไม่อยากกลับบ้านในเวลานี้ อีกอย่างป่านนี้ป๊ากับม๊าของเธอคงจะนอนหลับไปหมดแล้ว และเรื่องที่เธอกับเมจิกออกมาเที่ยวผับที่บ้านเธอก็ไม่มีใครรู้ โดนัทบอกเพียงแค่ว่าไปนอนกับแคร์ที่คอนโดเพื่อนสนิทของเธออีกคน เมื่อรถจอดเทียบโรงแรมที่อยู่ใกล้ร้านสถานบันเทิง สองสาวเอ่ยขอบคุณและร่ำลาสารถีหนุ่มหล่อที่มีสถานะเป็นคนคุยกับเพื่อนของเธอ ในขณะที่เธอกำลังเดินเข้าโรงแรมจู่ๆสายตากลับโฟกัสไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนโอนเอนไปมาในสภาพที่เมามาย "นั่นมันพี่เดลหนิ" ทำไมเมาขนาดนั้น แล้วสาวที่เขานัวเนียด้วยไปไหน ทำไมไม่ดูแล "พี่อะไรนะ" เมจิกหันมาถาม เพราะได้ยินเสียงของเพื่อนเธอเอ่ยชื่ออีกคนขึ้นมา "แกเห็นคนนั้นไหม ที่ยืนโซเซไปมา" โดนัทชี้ให้เมจิกดู "อืม ทำไม" "นั่นแหล่ะพี่เดล"BAD ENGINEER 9| ไม่สวยบาดตา แต่ปากหมาบาดใจ |โดนัทคอยหันมองหนุ่มรุ่นพี่เป็นระยะว่าเขาเดินตามเธอมาหรือยัง เมื่อกี้ตอนที่เธอเดินไปในกลุ่มแล้วทุบโต๊ะดังปึง~ ในใจเธอนับหนึ่งถึงสิบ พยายามอดกลั้นไม่อาละวาดกลางโรงอาหาร ไม่งั้นเรื่องของเธอกับรุ่นพี่คนนี้คงได้ดังไปทั่วมหา'ลัย เธอจึงตัดสินใจเรียกให้รุ่นพี่เดินตามเธอออกมาแล้วไปหาที่คุยเงียบๆ "โดนัท" เดลตะโกนเรียกเธอแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตาม เธอจึงหันมองตามเสียงเรียกแล้วหยุดยืนทำตาขวางใส่"จะคุยอะไร" เขาถาม "เดี๋ยวก็รู้ ตามมา" เธอบอกเสียงแข็ง แล้วหันกลับเดินหน้าต่อโดยที่มีรุ่นพี่หนุ่มเดินขนาบข้าง"นี่ มีเรื่องอะไรจะคุยก็พูดมาเลย" เขาถาม เพราะเขาเองก็อยากรู้ แล้วทำไมถึงคุยตอนนี้ไม่ได้ เธอจะพาเขาไปไหนโดนัทหยุดเดินแล้วหันไปถามด้วยสีหน้าเซ็งๆ "จะให้พูดตรงนี้?""ใช่ พูดมาเลย เสร็จแล้วพี่จะได้กลับไปกินข้าวต่อ" "กินตีนหนูก่อนก็แล้วกัน" เธอกัดฟันพูดแล้วมองหน้ารุ่นพี่ด้วยอารมณ์โกรธ เธอโกรธเขามากพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขาทำเธอเกือบจะขาดใจตาย ต่อให้เมื่อคืนเขาเมาจนขาดสติไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอเองปล่อยผ่านไปไม่ได้ และ
BAD ENGINEER 8| อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |โดนัทเธอมีเรียนเช้า วันนี้เธอถึงมหา'ลัยตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าตึกวิศวะหวังจะเจอหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอมีภาพจำอย่างไม่รู้ลืม เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้ารุ่นพี่แล้วบิดคxยเอาให้สืบพันธ์ต่อไปไม่ได้ โดนัทอยากจะสรรหาคำด่ามาด่าแบบเจ็ดชั่วโคตร ไอรุ่นพี่โรคจิตทำเอาเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเพราะภาพมันติดตา มันเหมือนเธอเห็นภาพซ้อน รอบแรกเมาไม่รู้เรื่องทั้งคู่แต่ดันมาเห็นเขานอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ ไหนจะท่อนลำใหญ่ที่ช่วงล่างมันนห่อเหี่ยวเหมือนหนอนน้อยที่ตายไปแล้ว นึกแล้วอี๋~แต่ที่หนักไปกว่านั้นเมื่อคืนเขาจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าไปในปากเธอจนคับแน่นปากมากๆ ทำเอาเธอตาเหลือกเพราะส่วนหัวของแก่นกายมันจุกอยู่ที่คอหอยของเธอ ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ออกแรงผลักเขามีหวังคงมีข่าวเธอลงโซเชียลทุกแพลตฟอร์มนักศึกษาสาวมหา'ลัยชื่อดังดับคาโรงแรมหรูย่าน....สาเหตุการตาย : อมคxยโหดจนตาเหลือกขาดอากาศหายใจตาย วันนี้เธอตั้งใจมาด่าเขาโดยเฉพาะ โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาหรือเปล่า เขาเรียนเช้า หรือว่าเรียนบ่าย เธอเดินไปมาอยู่หน้าตึกอยู่นานเป็นชั่วโมงจนตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดโมงแล
BAD ENGINEER 7| อมของใหญ่ | เดลจับล็อกข้อมือเธอเอาไว้เหนือศีรษะแล้วก้มใบหน้าลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาว"กรี๊ดดดด~ไอขี้เมา ไอคนหื่น ไอเปรต ไอ...." โดนัทสรรหาคำด่าทั้งหมดที่เธอนึกออก เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างพยายามผลักคนเมาที่ไม่ได้สติให้พ้นออกจากตัวเธอ"ไอเมจิกคุยเสร็จยัง มาช่วยฉันก่อน ไอขี้เมาจะจับฉันปล้ำแล้ว" เธอตะโกนสุดเสียง เพื่อให้เมจิกรีบเข้ามาช่วย แต่ทว่าเพื่อนเธอก็ไม่เข้ามาช่วยสักที"เมจิก ไอเมโว้ยยยย ไอบ้าผู้ชายยย~" เสียงตะโกนลั่นห้องทำให้คนเมาที่ไม่ได้สติผละใบหน้าออกจากซอกคอแล้วหรี่ตามองคนที่นอนอยู่ใต้ร่างให้ชัดๆ"นี่ใคร~""โดนัทไงที่น่ารักๆอะ""น่ารัก?" คนเมาทำหน้ายุ่ง ก้มหน้าลงไปใกล้ๆ หวังจะได้เห็นหน้าชัดๆ"น่ารักจริงด้วย มาจุ๊บทีมา~" ฝ่ามือหนายกขึ้นกอบกุมใบหน้าหวานแล้วมอบจุมพิตให้กับเธอ สัมผัสอุ่นร้อนที่ริมฝีปากทำเอาโดนัทสะดุ้งเฮือก เธอตกใจเบิกตากว้างได้แต่นอนตัวแข็งทื่อให้คนเมาจูบทาบทับริมฝีปากอยู่แบบนั้น"อื้มมมม~" คนเมาส่งเสียงในลำคอคล้ายจะถูกใจ มือหนาปล่อยข้อมือเธอที่ตรึงไว้เหนือศีรษะแล้วค่อยๆ เคลื่อนมือลงมาสัมผัสไปตามเรือนร่างก่อนที่หนุ่มรุ่นพี่จะสอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อแ
"ห๊ะ" เมจิกถึงกับตกใจที่ได้ยินชื่อชัดๆอีกครั้ง เธอจำได้ว่าชื่อนี้เป็นชื่อของคนที่เพื่อนเธอไปนอนกับเขาในคืนที่เธอหายตัวไป "ไปช่วยเขาหน่อยไหมแก" โดนัทหันไปถามเมจิกที่กำลังยืนจ้องหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทแบบไม่วางตาเพราะเธออยากจะเห็นหน้าชัดๆ ว่าหล่อเกาหลีอย่างที่เพื่อนเธอบอกจริงหรือเปล่า"อือๆ" เมจิกตอบรับแล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์ "พี่เดลๆ หนูเองโดนัท พี่จะไปชั้นไหน" เธอเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มแล้วประคองเขาเอาไว้เผื่อเขาจะล้มพับลงไปกับพื้น"อ้อ โดนัทนี่เอง~ พี่จาปายชั้น...ชั้น...รักเธออออได้ยินฉันม้ายยยย ทุกอย่างที่หัวใจฉานนนบอก~" เดลตะเบงเสียงร้องเพลงออกมาดังลั่น ทำให้ผู้คนที่เดินไปมาโดยรอบหันมามองพวกเธอ "พี่เดล ถามว่าจะไปชั้นไหน ไม่ได้ให้ร้องเพลง" "อึก~ชั้น~สามสิบ"เมื่อรู้ชั้นที่จะไปนิ้วเรียวสวยกดไปที่ปุ่มขึ้นลิฟท์ แล้วหิ้วปีกหนุ่มรุ่นพี่กับเพื่อนเธอคนละข้างเพื่อพาเขากลับไปยังห้องพัก"ทำไมอยู่สูงจังวะ" เมจิกเอ่ยถามก่อนจะพาตัวหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทเข้าไปในลิทฟ์ที่เปิดประตูรอแล้ว เมื่อประตูลิฟท์ปิดสนิท นิ้วเรียวสวยกดไปยังชั้นสามสิบตามที่รุ่นพี่บอก"พี่ๆคีย์การ์
BAD ENGINEER 6 จากเหตุการณ์ในวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอรุ่นพี่หนุ่มอีกเลยเป็นสัปดาห์แม้แต่ในมหา'ลัยเธอก็ยังไม่เจอหน้า จนกระทั่งวันนี้... โดนัทกับเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อเมจิกยังคงลิงโลดกับการมาเที่ยวผับในยามค่ำคืน เธอทั้งสองปฏิญาณตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ดื่มเด็ดขาด โดนัทเธอชักขยาดเพราะไม่อยากทำตัวเป็นภาระ กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยแบบวันนั้น และการมาผับของเธอกับเพื่อนในครั้งนี้ไม่ได้มาด้วยกันแค่สองคนแต่มีอีกหนึ่งหนุ่มที่ทำให้หัวใจเพื่อนของเธอเป็นสีชมพูตามเธอมาด้วย "เอ่อพี่พีคะ..." "ครับ" "หนูขอโทษนะคะพี่ เรื่องคืนนั้น..." เธอยกมือไหว้ท่วมหัวขอโทษชายหนุ่มที่ทำตัวเป็นภาระ "ไม่เป็นไร พี่เองก็ผิดที่ให้เราสองคนดื่ม ทั้งที่อายุยังไม่ถึงด้วยซ้ำ" "ไม่เลยพี่ หนูผิดเอง ไม่ใช่ความผิดพี่เลย" โดนัทโบกมือรัวๆ ไม่อยากให้ชายหนุ่มคิดว่าเขาเป็นต้นเหตุ แต่จริงๆเธอนั่นแหล่ะที่ควรจะปฏิเสธไม่ควรรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากเขา "งั้นคืนนี้อย่าดื่มเลยเนอะ พี่ขี้เกียจหิ้ว" พีพูดแหย่ แต่สีหน้าของคนโดนแกล้งกลับหม่นลงเพราะเธอรู้สึกผิดจริงๆ เหมือนเขากำลังตอกย้ำเธอว่าเธอคือภาระ "อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่แค
BAD ENGINEER 5| ขาว...แน่น... | พอกลับมาถึงบ้านโดนัทกับเมจิกก็พากันวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน โดยมีเสียงเตือนของหญิงวัยกลางคนตะโกนลั่น"โอ๊ยย กลับมาก็ตึงตัง เบาๆหน่อยไอสองคนนี้นี่""สวัสดีค่ะม๊า" เมจิกไม่ลืมที่จะเดินถอยหลังลงบันไดมายกมือไหว้แม่ของเพื่อนสนิทก่อนจะรีบเดินตามเธอไปที่ห้องไม่รอช้าเมจิกรีบเล่าเรื่องราวเมื่อคืนให้โดนัทฟังก่อนเป็นอันดับแรก โดนัทที่ตั้งใจฟังเรื่องราวทางฝั่งเพื่อนของเธอ ก็นึกอยากขอโทษที่ทำให้เพื่อนต้องเป็นห่วง รวมถึงอยากขอโทษชายหนุ่มคนเมื่อคืนด้วย โดนัทนึกกร่นด่าตัวเองในใจเธอนี่มันภาระเสียจริง"ไปเจอกับรุ่นพี่คนนั้นได้ยังไง""ก็..." เธอจะเล่าเท่าที่เธอจำได้ แต่ภาพแรกที่อยู่ในหัวของเธอมันเป็นภาพที่ติดตาไม่ลืม "ไข่ดำ" นึกแล้วก็ขยะแขยง เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้ชายนอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ"ห๊ะ" เมจิกที่เพิ่งฟังไปได้ไม่กี่นาทีถึงกับต้องร้องลั่น ยกมือขึ้นปิดปากสนิทก่อนจะถามเสียงเบา"แล้วยังไงต่อ""ฉันจำก่อนหน้าไม่ได้หรอก เอาจริงๆมันแทบไม่มีอะไรจะเล่าเลยนอกซะจากตื่นมาก็มีผู้ชายมานอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ แล้วฉันเองก็นอนเปลือยอยู่บนที่นอนกับเขาแค่สองต่อสอง แล้วคนที่นอนด้วยกลับเป็นรุ่น