บทที่ 1

BAD FIANCE #1

[Lanta’s part]

“นี่มันอะไรกัน กูถาม!”

“พะ...พี่เดรค”

“นี่คือสิ่งที่เธอตอบแทนฉันงั้นสิ ห้ะ! ลันตา!”

“มะ...ไม่ใช่ พี่เดรคฟังลันก่อน”

“ฟังหรอ หึ จะโกหกอะไรฉันอีก!”

“เปล่าพี่เดรค ฟังลันก่อน”

“ออกไปจากชีวิตฉันซะ”

“...”

“แล้วอย่ากลับมาอีก!”

ปัง!

เฮือก!

“ผู้โดยสารรบกวนปรับเบาะด้วยนะคะ เครื่องกำลังจะลงจอดแล้วค่ะ”

“อ่อ ค่ะ” ฉันหันไปพยักหน้าให้แอร์โฮสเตสเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ปรับที่นั่งให้กลับมาอยู่ยังตำแหน่งเดิม

“เมื่อไหร่เรื่องนี้จะออกไปจากหัวฉันสักที” ฉันพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะมองลงไปยังนอกหน้าต่าง เห็นแสงไฟมากมายยามค่ำคืน “เจอกันอีกครั้งแล้วนะ...ประเทศไทย” จริง ๆ ฉันชอบประเทศไทยมากกว่าที่อื่น ๆ เนื่องจากพ่อฉันเป็นทูต ทำให้ท่านต้องเดินทางไปประจำยังที่ต่าง ๆ อยู่ตลอดเวลา จนฉันขอท่านที่จะอยู่เมืองไทยเมื่อฉันเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งท่านก็ยอม เพราะฉันโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว แต่มันก็มีบางเรื่องที่ทำให้ฉันต้องจากที่นี่ไปนานถึงสองปี...

2 ปีที่คิดว่าดีขึ้นแล้ว

2 ปีที่คิดว่าลืมได้แล้ว

2 ปีที่จริง ๆ แล้ว...ภาพเขาคนนั้นยังชัดเจนอยู่เหมือนเดิม

ฉันหนีมามากพอแล้ว มันถึงเวลาที่ฉันต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริงสักที

ฉันเดินออกมานอกสนามบิน ก่อนจะมองรถยนต์ที่วิ่งไปมา แสงไฟบนตึก ทุก ๆ อย่างที่ทำให้ฉันคิดถึงที่นี่

“ไง เล่นเอมวีอยู่หรอ”

“เอวา!” ฉันวิ่งเข้าไปกอดเพื่อนรักด้วยความคิดถึง “คิดถึง”

“กว่าจะกลับมานะยัยบ้า ฮึก...” เอวากอดตอบฉันแน่นก่อนจะร้องไห้ขึ้นมา

“ขี้แงไปได้ ฉันกลับมาแล้วนี่ไง” ฉันพูดขำ ๆ พลางลูบหลังปลอบเพื่อนตรงหน้า

“ไปที่รถกันเถอะ แล้วนี่หิวรึเปล่า” เอวาถามขณะเดินไปยังที่จอดรถ “แวะกินอะไรก่อนกลับคอนโดมั้ย”

“ไม่อะ ไม่ค่อยหิว อยากนอนพักมากกว่า”

“อื้มม”

-บนรถ-

“หายไปตั้งสองปี สวยขึ้นนะยะ”

“แน่น้อน” ฉันหันไปยิ้มพลางยักคิ้วให้เอวา

“แล้วนี่กลับมาจะทำอะไร ทำไมไม่ใช้ชีวิตเป็นคุณหนูอยู่ฟินแลนด์ไป”

“คิดถึงแกไง คิดถึงยัยอันดาด้วย”

“คิดถึงพวกฉันจริง ๆ หรอ...”

“...”

“จริง ๆ ตั้งแต่แกไปจากที่นี่ ฉันก็แทบจะไม่ได้ข่าวพี่เค้าอีกเลย เค้าก็เงียบหายไปพร้อม ๆ กับแก”

“...”

“ลองดูอีกสักรอบมั้ยลัน ฉันรู้ว่าใจแกไม่เคยก้าวออกไปจากวันนั้นได้เลย”

“เค้าไม่ฟังฉัน ไม่เคยฟังเลย”

“ฉันอยากให้แกก้าวไปข้างหน้าสักที”

“ฉัน...พยายามอยู่”

“ถ้าก้าวไม่ไหว กลับไปเคลียร์ให้มันจบ ๆ มันจะได้เดินต่อไปโดยไม่มีอะไรมารั้งแกไว้อีก”

“อื้มม...ถ้าฉันได้เจอเค้านะ”

“แกต้องได้เจอแน่” เอวาเอ่ยเสียงนิ่ง “เค้าเป็นคู่หมั้นแกนะ”

“คู่หมั้นที่เค้าไล่ให้ออกไปจากชีวิตอะนะ หึ” ฉันพูดขึ้นก่อนจะขำแห้ง ๆ อย่างรู้สึกสมเพชตัวเอง

“ให้ฉันนอนเป็นเพื่อนมั้ย”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันอยู่ได้”

“แน่ใจ?”

“อื้ม...อยากให้อันดามาอยู่ด้วยจัง”

“พรุ่งนี้เดี๋ยวนางก็บินกลับมาแล้วย่ะ!”

“แล้ว...ฟ้าล่ะ เป็นยังไงบ้าง”

“ก็ปกติ ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร แกจะไปถามถึงมันทำไม”

“เอวา...ยังไงวันนั้นฉันก็ผิดทะ...”/“หยุด! อย่าไปพูดถึงมันอีก”

ฉันนิ่งก่อนจะมองไปยังนอกหน้าต่าง ถนนที่นี่เปลี่ยนไปเยอะมาก ๆ ก็คงต้องเป็นแบบนั้น วันเวลาผ่านไปทุก ๆ อย่างย่อมเปลี่ยนแปลงไปเสมอ...

-ผ่านไปสักพัก-

เอี๊ยด!

“ขอบคุณมากนะ” ฉันหันไปยิ้มให้เอวา

“สบายมาก” เอวายิ้มแบบกวน ๆ “นอนพักเยอะ ๆ”

“อื้ม เจอกัน” ฉันปิดประตูมองรถเอวาที่ขับออกไป ก่อนจะหันไปมองคอนโดที่ฉันจากไปนานตั้งสองปี

[End]

-อีกด้าน-

“ไงมึง...”

“...”

“กว่าจะลงมาได้” แทนพูดก่อนจะหันไปมองหน้าเดรคอย่างหงุดหงิด

“มานานยัง” เดรคพูดก่อนจะนั่งลงพลางรินเหล้าใส่แก้วอย่างใจเย็น

“สักพักแล้ว” แทนตอบก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม “ไอ้วินมามั้ยวะวันนี้”

“หึ หลงลูกขนาดนั้น มึงว่ามันจะมามั้ยล่ะ”

“แล้วมึงไม่คิดจะมีเมียบ้างหรอวะ กูเห็นตั้งแต่เรื่องนั้นมึงก็ไม่มีใครอีกเลย...”

“...”

“ยังไม่ลืมหรอวะ”

“...” เดรคนิ่งก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกด้วยแววตาเจ็บปวด

“ถ้ายังรักอยู่ก็หาคำตอบเรื่องคืนนั้นซะ”

“มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว จะหาอะไรอีก”

“เมียมึง มึงรู้ดีที่สุด”

“ไม่ใช่เมียกู”

“หึ แล้วกูจะคอยดู!” แทนพูดขึ้นกวน ๆ พลางยกเหล้าดื่มอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟที่ยืนอยู่ “เอาเด็กมาให้กูคนนึง”

“ครับ”

“หึ” เดรคส่ายหัวอย่างเอือม ๆ ก่อนจะพูดขึ้น “วันนี้จะนอนนี่มั้ย”

“ไม่อะ พรุ่งนี้กูมีประชุมเช้า”

“เออ” เดรคตอบก่อนจะกระดกเหล้าในมือจนหมด

“มานี่มา” แทนนั่งพิงเบาะก่อนจะกวักมือเรียกหญิงสาวที่เดินเข้ามาในห้องด้วยสายตายั่วยวน

เดรคเหลือบมองเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นพลางหันไปบอกเพื่อนรัก “กูไปละ ถ้าขับไม่ไหวให้ลูกน้องกูไปส่ง”

“เออ” แทนหันมาพยักพเยิดหน้าก่อนจะก้มลงไปนัวเนียกับหญิงสาวตรงหน้าต่อ

เดรคขึ้นมาบนห้องทำงาน ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาพลางหวนคิดถึงคำที่แทนพูด “หาคำตอบงั้นหรอ เหอะ!” เดรคพูดก่อนจะส่ายหัวอย่างสมเพชตัวเอง ก่อนจะหยิบกุญแจรถหรูแล้วเดินไปยังลานจอดรถทันที