EP.3 ผู้หญิงร่าน

บีลีฟกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เธอนิ่งไปเมื่อได้ฟังอย่างนั้น ทว่าสัญชาตญาณในการเอารอดทำให้เธอเล่นทีเผลอใช้เฮือกสุดท้ายดีดดิ้นขึ้นมาอีกครั้ง

รอยยิ้มและสายตาเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าพายุ เขารับมือกับสถานการณ์นั้นได้ ยกตัวขึ้นเล็กน้อยและเอื้อมมือไปที่กระเป๋าใบเดิม“จะเอาโซ่มาใส่ข้อเท้าดีไหมหรือจะเอามีด”

“ไม่เอา”ใบหน้าสวยส่ายไปมา เธอหอบหายใจแรงขึ้นด้วยความผวากลัว

พายุมองหญิงสาวใต้ร่างด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เขาลุกจากตัวเธอ ถกกระโปรงตัวสั้นมาเหนือเอวคอด แล้วอ้าขาเธอออก มือหนากดหน้าท้องแบนราบไว้

“ใช้มีดกับตรงนี้ได้ป่ะ เคยช่วยตัวเองด้วยมีดป่ะ”

บีลีฟแทบขาดใจเมื่อปลายมีดจ่อไปที่ใจกลางสาวของเธอ ใบหน้าของเธอซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด หัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นระรัว เหงื่อผุดทั่วร่างเมื่อเกิดอาการผวากลัว

ท่าทางหวาดกลัวของเธอทำให้รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยคมมีดของพายุกรีดยิ้มชั่วร้ายออกมา แววตาของเขาน่ากลัวไม่แพ้กัน“ฮ่าๆๆๆ”

“กรี๊ดดด”บีลีฟกรีดร้องลั่นเมื่อพายุปามีดเฉียดใบหน้าของเธอไปนิดเดียวและมันก็ปักลงไปที่โซฟาใกล้กับใบหน้าของเธอ

“นี่หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่าใจกากแล้วปากเก่ง กระจอกจริงๆ แค่เอามีดขู่ก็กลัวจนตัวสั่นแล้ว ถ้าโดนเข้าจริงๆจะเป็นไงนะ”พูดจบพายุก็นั่งลงบนโซฟา รอยยิ้มสะใจก็ปรากฏขึ้น ส่ายใบหน้าไปมาด้วยความเวทนา

บีลีฟถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกที่เขาแค่ขู่เธอเท่านั้น เธอปิดกระโปรงตัวเองไว้ มือเรียวที่ถูกกุญแจล่ามดันพยุงตัวลุกขึ้นมานั่งข้างๆพายุ ใช้ลูกอ้อนมาอ้อนพายุเพื่อให้พายุลดความรุนแรงลงเมื่อเห็นว่าเธอไม่น่าจะรอดจากตรงนี้ไปง่ายๆ

“บีลีฟขอโทษที่ทำพี่พายุเสียเวลานะคะ บีลีฟเอาตัวเองเป็นค่าเสียเวลาก็ได้ แต่คือบีลีฟยังไม่เคยมีอะไรกับใคร อย่างมากสุดก็แค่ช่วยตัวเอง พี่พายุเอาเข้าแค่นิ้วได้ไหมคะ บีลีฟกลัว”มือเรียวจับมือหนามากุมไว้ เธอทำท่าทางออดอ้อนหว่านล้อมเขาด้วยรอยยิ้มหวาน ทว่าข้างในยังหวาดกลัว น้ำเสียงของเธอตะกุกตะกักเล็กน้อย

“เธอร่านดีนี่ ร่านอย่างเธอเนี่ยนะ จะไม่เคยเอากับใคร”

“ค่ะ บีลีฟแค่อยากให้คนชอบบีลีฟ บีลีฟแค่หว่านเสน่ห์ใส่ผู้ชายไปทั่ว อย่างมากแค่คุยและดื่มกัน บีลีฟไม่ได้หวังเรื่องแบบนั้น”สายตาออดอ้อนส่งไปปะทะกับสายตาดุดัน แต่เขากลับเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอและผลักเธอให้นอนลงบนโซฟา

พายุหยิบมีดเล่มเดิมที่ปักอยู่บนโซฟาขึ้นมาแล้วจ่อไปที่หน้าอกบีลีฟ“แค่บริหารเสน่เฉยๆ ไม่ได้เอาไปทั่วงั้นเหรอ งั้นก็สมแล้วที่เธออ่อยไปทั่ว ฉันจะให้บทเรียนเธอเอง”

“กรี๊ดดดด”เสียงกรีดร้องลั่นด้วยความไม่พอใจเมื่อเขาถอดเสื้อผ้าของเธอออกหมด เขาถอดกุญแจมือและใส่กลับไปเหมือนเดิม ดวงตาคมกริบสำรวจเรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นอนแผ่หลาอยู่บ่นโซฟา เขากัดริมฝีปากอย่างยั่วยวน ปามีดทิ้งไป แล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออก

ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นแผงอกของเขามีรอยสักขนาดใหญ่รูปหัวกระโหลกกระดูกไขว้ คล้ายกับสัญลักษณ์ในขวดยาพิษที่เธอเคยเห็น อีกทั้งยังมีรอยแผลเป็นตรงเอวข้างขวาและมีรอยสักรูปปืนไขว้กันตรงใต้สะดือเพียงครึ่งอีกครึ่งมีกางเกงปิดอยู่

“แล้วบอกว่ากลัว จริงๆแล้วเธอก็ร่านอยากได้ฉันนี่แหละ อยากโดนฉันเอามากล่ะสิ”พายุสถบคำหยาบใส่หญิงสาวที่กำลังมองแผงอกของเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม

บีลีฟหลุดจากภวังค์ทันทีที่พายุเอ่ยขึ้น เธอสะดุ้งเฮือกด้วยตกใจที่พายุอ้าขาข้างหนึ่งของเธอไปพาดกับพนักโซฟา พายุกระดิกนิ้วเรียวยาวให้เธอดูหลายครั้ง ก่อนจะลูบไล้กลีบอวบอูมที่ไร้ขนปกคลุมและสอดสามนิ้วเรียวยาวเข้าไปข้างในจนสุดความยาวของมัน

“ละ…เล็บ..ยะ…ยาวจัง….อ๊าาาา”บีลีฟดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลหยดที่หางตา เมื่อปลายเล็บของเขาขูดกับผนังด้านในอย่างแรง เมื่อเห็นอย่างนั้นพายุจับไหล่บีลีฟไว้มั่น กระหน่ำนิ้วระรัวยิ่งขึ้นจนมีเลือดสีสดผสมกับน้ำหล่อลื่นเพียงนิดติดกับนิ้วมา

“บะ..เบาๆ…จะ…เจ็บ”บีลีฟโวยวายลั่น

พายุแสยะยิ้มเมื่อมองใบหน้าเหยเกที่กำลังร้องขอชีวิต เธอพยายามหุบขาแต่เขาก็อ้าขาเธอออกโดยใช้เข่ากดทับขาเธอไว้ กระหน่ำนิ้วอย่างหนักหน่วงต่อ“อ๊าาาาาาา เจ็บ”

“อย่าเกร็งสิ ร้องทำไมนี่แค่นิ้วเอง ร่านนักต้องโดนซะบ้าง”

“อะ…เอาออกไป พอแล้ว มันเจ็บ”

“แค่นิ้วเธอก็ร้องขอชีวิตแล้วเหรอ อยากรู้จังว่าถ้าโดนฉันเอาจะเป็นไง”พายุเอานิ้วออกมาจากร่องสวาทตามคำร้องขอและลุกขึ้นมาถอดกางเกงของตัวเอง

บีลีฟหายใจแรงขึ้นเมื่อเห็นแก่นกายขนาดใหญ่ที่เกินมาตรฐานชายไทยของพายุและเห็นรอยสักรูปปืนทั้งหมด

“พี่พายุนี่ครั้งแรกของบีลีฟ เบามือด้วยนะคะ”บีลีฟร้องขอออกไปเมื่อคาดเดาได้ว่าเธอไม่น่ารอดไปง่ายๆ

นัยน์ตาดุจ้องใบหน้าบีลีฟแล้วหยิบยาปลุกเซ็กซ์ชนิดน้ำในกระเป๋าเป้ออกมา “ถ้าอยากมีความสุขด้วยกันก็อ้าปาก”

“ถ้าพี่พายุใส่ยาปลุกเซ็กซ์ มันก็จะเหมือนว่าพี่พายุกำลังข่มขืนบีลีฟโดยที่บีลีฟไม่เต็มใจนะคะ บีลีฟยอมแล้วแต่ไม่เอายาปลุกเซ็กซ์ได้ไหม”บีลีฟเอามือปิดปากตัวเองด้วยความหวาดกลัวและต่อรองกับเขาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอู้อี้

“งั้นไม่ใส่ยาปลุกเซ็กซ์ให้เธอก็ได้”

บีลีฟยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจกับคำพูดของเขา แต่รอยยิ้มนั้นก็หายไปเมื่อพายุทานยาปลุกเซ็กซ์เข้าไปเอง พายุกลืนมันลงคอไปช้าๆและแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมาจนบีลีฟหน้าเสียไปอีกครั้ง“เธอเลือกเองนะ ขอให้เธอมีความสุขกับสิ่งที่เธอเลือกละกัน”