EP35 สูญเสีย

อีกด้าน

"ฮรึก ฮือ" หญิงสาวสะอื้นไห้หลังจากที่ธามพาทุกคนกลับมาที่บ้านพักส่วนตัวนอกเมือง ป่านนี้พ่อของลูกเธอจะเแ็นยังไงบ้างไม่รู้

ปัง ปัง ปัง กรี๊ด เสียงกรีดร้องดังขึ้นจากด้านหลังบ้าน ทุกคนเดินออกไปดูปรากฏว่าธามกำลังยิงต่อสู้กับลูกน้องของนนทกุลอยู่อีกสองสามคน

แกร๊ก!! เธอรู้สึกเหมือนว่ามีวัตถุบางอย่างกำลังจ่อศีรษะของเธออยู่

"อึก พี่นนท์" ใบหน้าสวยค่อยๆ หันกลับมากก่อนจะสะดุ้งตกใจกลัวเพราะว่าตอนนี้นนทกุลกำลังใช้ปืนจ่อศีรษะเธออยู่

"อย่าตุกติกยอมไปกับฉันดีๆซะ!"

"นนท์อย่าทำแบบนี้แม่ขอร้อง" มณีนุชร่ำไห้เพราะลูกชายเพียงคนเดียวกำลังจะฆ่าคน

"เอาตัวแม่กูกลับบ้าน!" ชายหนุ่มหันมาสั่งลูกน้องที่เหลือของตัวเอง

"นนท์ลูกแม่ขอร้อง กลับบ้านกันเถอะนะลูก อย่าทำร้ายใครอีกเลย!" นางร่ำไห้อ้อนวอนให้ลูกชายสำนึกเพราะเธอไม่คิดเลยว่าลูกชายที่เลี้ยงมากับมือจะจิตใจเหี้ยมโหดขนาดนี้

"ปล่อยลูกสาวฉันนะ" อรพรรณกำลังจะเข้ามายื้อแย่งลูกสาวแต่นนทกุลใช้ปืนตบหน้าของเธอจนล้มลงกับพื้นพร้อมสามีที่จะเข้ามาช่วยลูกสาวแต่โดนลูกน้องของนนทกุลซ้อมไปเสียก่อน

"มาดามหยุด ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ก็ถอยไปซะ!" ชายหนุ่มตะหวาดลั่นเมื่อเห็นว่าเพรียวร่าจ่อปืนตรงหน้าเขาเช่นกัน

"ปล่อยมุกซะ!" ถึงใจจะกลัวแต่ด้วยเบื้อหลังครอบครัวเกี่ยวกับธุรกิจมาเฟียเธอจึงใช้ปืนเป็น

"อย่าเข้ามานะ" ปัง! เมื่อเห็นว่าชายฉกรรจ์จะเดินเข้ามาทำร้ายจึงเผลอยิงกระสุนออกไปทำให้ลูกน้องหนึ่งในห้าของนนทกุลล้มลง

'แม่งตายยากจริงอีแก่" เพี๊ยะ! ชายหนุ่มตบเข้าที่ใบหน้าสวยตามวัยของเธอจนล้มลงเลือดกลบปากพร้อมปืนในมือที่ตกลงกับพื้นจนอีกฝ่ายแย่งไปได้

"ซ้อมพวกมันซะ!"

"ฮรึก อย่าทำพวกเขา อึก ฉันยอมไปกับนายก็ได้ แต่อย่าทำเขา"

"มุกลูก ฮรึก"

"หึ รักกันจริงๆ เลยนะ ก็ดีไหนๆ ก็จะตายตามไอ้อองเดรแล้วกูให้เวลาร่ำลากันสักนิดก็ได้" 

"มะ หมายความว่ายังไง?!" หญิงสาวแทบไม่อยากจะคิดไปถึงในสิ่งที่เธอกำลังกลัว

"หึ ก็หมายความว่าฉันส่งมันไปรอเธอในนรกแล้วยังไงล่ะ ถ้ามันรอดกลับมาก็บ้าละ"

"ฮรึก ไม่จริง แกอย่ามาพูดบ้าๆนะ" หน้าสาวร้องไห้พรางส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อในคำพูดของอีกคนทั้งน้ำตา

"เลิกมาแสดงความรักโง่ๆ ต่อหน้าฉันได้แล้ว มันน้ำเน่าว่ะ คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกหรือไง"

".."

"มันไม่มีจริงๆ หรอกว่าพระเอกจะรอดตายเพื่อมาช่วยเมียตัวเอง น้ำเน่าว่ะ"

"ไม่จริงตาเดรไม่มีทางยอมตายแน่ถ้าแกยังไม่ตาย!!!" เพรียวร่าตะหวาดลั่น

"รำคาญ เอาพวกมันไปมัดรวมไว้กันดิแหกปากกันอยู่ได้ส่วนเธอมากับฉัน!"

อีกด้าน

"ขับเร็วๆ กว่านี้สิวะ" รถสปอร์ตคันหรูวิ่งออกนอกเมืองที่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร

"นายบาดเจ็บ นายต้องทำแผล" เคอาร์เป็นห่วงทั้งสองคนไม่แพ้กัน

"ไม่เป็นไร กูยังไหว จนกว่ากูจะเห็นลูกเมียกูปลอดภัย" แม้กายจะเจ็บปวดแต่ก็ไม่เท่าใจที่เจ็บปวดมากกว่าหากต้องเสียดวงใจทั้งสองดวงของเขา

"แต่เลือดนายไหลไม่หยุด" 

"มึงเคยเห็นกูเป็นอะไรหรอวะ แผลขนาดนี้กูไม่เป็นอะไรหรอก" ตั้งแต่เขาอยู่ในวงการมาเฟียก่อนจะเจอหญิงสาวผู้เป็นที่รักเขาก็โดนลอบทำร้ายบ่อยๆ แต่ก็ยังรอดกลับมาได้จนถึงทุกวันนี้

Rrrrr Rrrrr Rrrrr เสียงมือถือดังขึ้นปรากฏว่าเป็นสายของเพื่อนรัก

[กูกำลังตามไป ทางนี้จัดการเรียบร้อยคนของกูกำลังขับตามมึงอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่]

"อืม ขอบใจมึงมาก"

[มึงบาดเจ็บตรงไหน ทำไมเสียงมึงเป็นแบบนั้น] เมื่อสัมผัสถึงปลายเสียงที่พูดไม่เต็มเสียงนักก็นึกเป็นห่วง

"กูไม่เป็นไร กูต้องช่วยเมียกู"

[กูกำลังไป อดทนไว้] ออสตินเป็นนายแพทย์ใหญ หรือเรียกสั้นๆ ว่า Dr.ออสติน แพตตินสัน

"ขอบใจมึงมาก" เมื่อวางสายก็รับรู้ถึงความเจ็บปวดมากกว่าเดิมเพราะเขาคิดว่าแผลครั้งนี้คงต้องถูกเส้นเลือดแน่ๆ เขาเหลือเวลาไม่มากแล้ว

"ฮรึก"หญิงสาวสะอื้นไห้เมื่ออีกคนพามาที่หน้าผาหลังทะเลสาบเป็นที่ที่มาเฟียหนุ่มพาเธอมานั่งดูพระอาทิตย์ตกดิน

"ฉันขอให้แกไม่ตายดี ไอ้เลว" เธอมองใบหน้าหล่อที่ขัดกับจิตใจด้วยความเครียดแค้นไม่แพ้กัน

"อย่ามาปากดี แม่งจะตายห่าอยู่แล้ว" เพี๊ยะ!! ใบหน้าสวยหันตามแรงตบจนล้มลง

"อึก ลูกฉัน!" เธอโอบกอดตัวเองไว้แน่นเพราะเป็นห่วงลูกในครรภ์

'เอายามา!" ยาที่เขาจะใช้ทำให้ศัตรูมันเสียใจตลอดกาล

อย่าขับเลือดถุงส่งมาให้เขาก่อนจะเปิดออกแล้วบีบคางเล็กจนเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด

"อึก ไม่ฉันไม่กิน" หญิงสาวส่ายหน้ารัวพยายามหนีออกจากการทำร้าย

"กินยากนักใช่มั้ย!!" ชายหนุ่มพูดเสียงรอดไรฟันก่อนจะบีบคางเล็กอีกครั้งและเทยาลงในปากเธอจนหญิงสาวร้องไห้ออกมา

"ฮรึก ลูก ฮืออ ไม่นะ อ้ะ..โอ้ยย" แค่ก แค่ก จู่ๆ หน้าท้องก็บีบรัดแน่นทำให้หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเจียนตาย เลือดสีแดงสดไหลออกมาจนเปอะเปื้อนไปทั่วพื้นหญ้า

"ฮ่าๆ ฮ่าๆ สะใจกูจริงๆ โว้ยยย มึงไม่ต้องห่วงหรอกยังไงลูกมึงมันก็จะตามพอมันไปอยู่แล้ว รายต่อไปก็เป็นมึง เลือกมาว่าจะตายยังไง"

"ฮืออ ไม่จริง ลูกแม่ ฮืออ แกมันไอ้ชั่ว แกฆ่าลูกฉัน ฮืออ กลับมาหาแม่คนดี ฮืออ" หญิงสาวร้องไห้พยายามลุกทำร้ายอีกคนแต่ไม่มีแรงมากพอ มือเล็กไขว่ขว้าเลือดที่ไหลออกมาด้วยความเสียใจปานจะขาดใจเสียตรงนั้น

"นายยใหญ่ตายแล้วครับ" หนึ่งในลูกน้องวิ่งเข้ามาด้วยความเสียใจที่เจ้านายตัวเองตายแล้ว

"โธ่เว้ย!!! งั้นมึงก็ตายเหมือนที่พ่อกูต้องตาย!!" ในขณะที่กำลังจ่อปืนใส่หญิงสาวเสียงรถสปอร์ตหรูหลายคันก็วิ่งเข้ามาล้อมล้อมเสียงปืนดังระงม

ปังง ปังง ปังงง

"มุก!! โธ่เว้ย!!" มาเฟียหนุ่มที่ใจกระตุกวูบเมื่อเห็นว่าหญิงผู้เป็นที่รักนอนจมกองเลือด

"มุก ฮรึก อย่าเป็นอะไรนะ มุก มองตาฉัน อย่าหลับ ฉันขอร้อง ขอโทษที่มาช้าเกินไป ฮรึก" น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่คิดจะไหลกลับร้องไห้ออกมาวจจะขาดเมื่อเห็นว่าคนรักกำลังจะหลับไป

"ฮรึก ละ..ลูกไม่อยู่แล้ว ฮรึก มะ..มุกรักคุณนะ" มือเล็กสั่นเทาเอื้อมขึ้นมาลูบกรอบหน้าชายคนรักอย่างห่วงหาอาวรณ์

"อย่าหลับ ฉันขอร้อง อยู่กับฉันนะที่รัก ฮรึก ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ ฮรึก" อ้อมแขนแกร่งโอบกอดคนรักแน่นราวกับว่ากลัวเธอจะหายไป

"ขอร้อง อย่าไปจากฉัน ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ ฮรึก มุก อย่าไปจากฉัน ฮือ"