บทที่11

อาการไข้ของแองเจิ้ลดีขึ้นตามลำดับหลังจากได้พักรักษาตัวติดต่อกันถึงสามวัน วันนี้เป็นวันแรกที่เธอจะได้กลับมาเรียนอีกครั้งคงต้องขอบคุณเพื่อนทั้งสองที่คอยดูแลเธอไม่ห่างไปไหนยอมขาดเรียนเป็นเพื่อน แตกต่างจากคนที่ทำให้เธอเฝ้าคอยเอาแต่คิดถึง เพลิงกัลป์ ผู้ชายคนนั้นใจดำไม่คิดจะมาเยี่ยมเธอเลยจะมีก็แต่รุ่นพี่ทั้งสามคนที่อุตส่าห์หอบข้าวของมาเยี่ยมเธอเต็มห้อง

"หายดีแล้วเหรอถึงได้มาเรียน"กวินเดินเข้ามาทัก แองเจิ้ลพยักหน้าทั้งสองเดินเข้ามายังใต้ตึกของคณะซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยนักศึกษามากมาย

"งานของอาจารย์ ฉันเก็บไว้ให้"

"ขอบใจนายมากนะ ไว้ฉันจะเลี้ยงข้าวตอบแทน"ทั้งสองยิ้มให้ กวินเดินมาส่งหญิงสาวตรงโต๊ะประจำก่อนจะเดินออกไปเมื่อเห็นว่าพริกไทยและอบเชยมานั่งรออยู่ก่อนหน้านี้

"มีผู้ชายเดินมาส่งถึงโต๊ะเลยนะ ยัง ๆ สองคนนี้"

"แค่เพื่อน"

"แน่ใจ"แองเจิ้ลส่ายศีรษะยื่นเอกสารเกี่ยวกับงานที่อาจารย์สั่งไว้ให้กับเพื่อนทั้งสอง

เช้าวันนี้ไม่มีการรับน้องทั้งสามจึงเข้าเรียนได้ตามปกติ จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเลิกเรียนดาวคณะต้องโบกมือลาเพื่อนทั้งสองเพื่อไปยังห้องฝึกซ้อม ทันทีเมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาก็พบว่ากวินและรุ่นพี่คนอื่น ๆ