บทที่10

"แล้วเช็ดตัวคนป่วยมันต้องทำยังไงวะ ต้องถอดเสื้อผ้าหรือเปล่า"เพลิงกัลป์นั่งเปิดคลิปวิธีสอนการเช็ดตัวในโทรศัพท์พลางใช้ผ้าชุดน้ำเช็ดไปตามเนื้อตัวของคนป่วยบนเตียง

"ฮึก คุณแม่ขา นางฟ้าหนาว"ผ้าเช็ดตัวเปียกน้ำยามเมื่อสัมผัสกับเนื้อตัวยิ่งเพิ่มความหนาวสั่นแต่ถึงอย่างนั้นเพลิงกัลป์ยังคงไม่หยุดเช็ดตัวให้แม้ว่าแองเจิ้ลจะพยายามพลิกตัวหนีความหนาวเย็นจากตรงนั้น

"อยู่นิ่ง ๆ สิยายบ้าอย่าตายหรือไง"เขาอดไม่ได้ที่จะบ่น เธอปล่อยให้ตัวเองเป็นไข้หนักแบบนี้ได้อย่างไรมันน่าจับมาตีก้นเสียให้ลายเลยจริง ๆ

ปิ๊ง ป๊อง

เพลิงกัลป์วางผ้าเช็ดตัวลงดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเซ็กซี่ก่อนจะรีบเดินไปรับของซึ่งเขาโทรสั่งพนักงานของคอนโดให้ออกไปซื้อมาให้ ทั้งยาแก้ไข้ สารพัดยาที่หามาได้พร้อมกับอาหารสำหรับคนไข้

"นี่เธอ ลุกขึ้นมาจะได้กินข้าวกินยา"ชายหนุ่มเขย่าปลุกร่างเล็กของคนไข้ แองเจิ้ลได้สติแต่เธอตื่นพยายามเปิดเปลือกตาขึ้นมามองหน้า อาการปวดศีรษะเล่นงานหนักจนเธอไม่สามารถลุกขึ้นไหวแต่รับรู้ได้ว่าใครเป็นคนเอ่ยขานเรียกชื่อเธอ

"พะ...พี่เพลิง"

"ฉันเอง ลุกขึ้นมากินข้าวจะได้กินยา"ตอนนี้เธอไม่มีแรงมากพอจะต่อล้อต่อเถียง เพลิงกัลป์สอดแขนเข้าไป