เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 3
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-02-03 17:41:42Huwebes Santo. Alas singko na ng umaga nang makalarga kami.
Planado ang lakad na ito dahil bakasyon ang mga estudyante at wala rin namang pasok sa trabaho kaming mga empleyado na. Marami lamang naging aberya. Tatlong araw bago ang usapang ito, nagkatrangkaso si Max. Muntik namang hindi payagan si Ira ng kanyang mister na makasama sa pag-aakalang hindi aabot ang kanyang byenan sa pagluwas mula sa probinsya. Ang ibang pamilya naman ay pinagbabawalan sumama ang ilan sa kanila dahil sa Mahal na Araw nga iyon at dapat raw ay nagmumuni-muni kami. Pero pinalad naman na matuloy kahit na ibang sasakyan ang aming gamit.
Urvan 15 seater ang aming pinangbyahe kaya't may espasyo para sa aming mga bagahe.
Anaki'y napagod si Jing-Jing sa aming "naughty-good deed" kanina kaya hiniling niyang sa likod kami pumwesto upang maayos makaidlip. Sa tabing bintana sya naupo (mula sa likod) habang sa kabila ko'y si Pete at si Eloisa naman sa kabilang bintana. Nasa harap namin si Chyna, Ira at si Brix sa tapat ni Eloisa. Sa sumunod na hilera naman ay si Max, Chadie, at Emong habang si Ian ang nasa front seat dahil siya ang nagsisilbing gabay ng aming driver.
Sandali pa lamang ang byahe ay nakaidlip na si Jing-Jing. Nakadantay siya sa dala naming throw pillow na nakapatong sa aking mga hita.
Noong una'y nawiwili pa ang karamihan sa pagkanta habang sumasabay sa Himig ng Kabataan ng Rivermaya at iba't ibang mga bagong tugtugin. Maingay at masaya. Sinigurado ng aking mga pinsan na hindi maiilang ang mga kaklase ni Jing-Jing kaya nililibang rin nila ito sa kanilang mga kwento. Sa haba ng byahe, humupa rin ang kanilang enerhiya at di naglaon ay kasama na nilang naglalakbay sa panaginip si Jing-Jing.
Maya maya, naramdaman kong humimpil pansamantala ang aming sasakyan. Nasipat ko na bumaba si Kuya Bobby at sumunod naman si Ian. Naglakad sila sa magkabilang direksyon at sumilid panumandali upang umihi. Mula sa bintanang katabi ng aking sinta, kita ko ang nakatalikod na si Kuya Bobby. Mapuno ang paligid at maliwanag na ng mga oras na iyon. Matalahahib ang lugar. Dama ko na malayo na kami sa syudad.
Umihip ang hangin at sipat ko nang biglang lumingon ang aming driver sa kanyang kaliwa....wari'y may naaninag siya sa di kalayuan at pilit na tinititigan. Dahan-dahan siyang lumapit sa tinitignan. Nagimbal na lamang ako nang tila may aninong kamay na humawak sa bintana. Para bang hamog na biglang nawala rin sa isang kisap-mata. Muli akong nagulat nang bumukas ang makina ng van. Nakabalik na pala si Kuya Bobby ay Ian at muli kaming umarangkada.
Naintriga akong alamin sa driver ang kanyang sinisipat noon.
"Kuya, ano po yung nakita ninyo sa talahiban?," usisa ko.
"Ah yun ba?," pauna niya. "Aso...nasagasaan yata yung paa kasi nakita ko dinidilaan niya yung sugat niya doon...kaya lang nang lalapit na ako, bigla nakatakbo, natakot yata sa akin...," paliwanag ni Kuya Bobby.
"Hindi ko na lang din sinundan kasi masama rin makatingin, akala yata ako nakasagasa sa kanya....hahahaha,"dugtong niya sabay tawa.
"Mabuti na lang, kuya lumayo sa'yo...mas delikado kung lumapit 'yun at baka makagat ka pa...," pag-aalala ni Ian sa driver.
"Baka natakot sa akin, akala niya kakainin ko siya...hahaha..," pagbibiro ni Kuya Bobby.
Nilingon ko ang aming hinimpilan at naruon nga ang asong sinabi ng aming driver. Malumbay ang mga mata na tila may pagluha. Kulay itim na brown na batik sa bandang ulo patungo sa kanang tainga. Pumikit muli ako at nang magdilat ay nawala na ang imahe na parang isang bula.
Muli akong napasandal sa aking kinauupuan, napatingala, at napaantanda. Sa munti kong kilos ay naalimpungatan si Jing-Jing.
"Malayo pa tayo, Bhy?," garalgal na pagtatanong ni Jing-Jing habang nakatingin sa akin. Sabuy-saboy ang buhok niya kaya nangiti ako.
Hinaplos ko ang magkabila niyang pisngi at humalik sa kanya:
"Malayo pa, Bhy....matulog ka pa..."
"ayLabyu, Bhy...," paglalambing niya.
"ayLabyumor, Bhy...," agaran kong winika.
Natuwa siya sa aking sinabi. Tumugon ng halik at muling yumuko sa unan na nasa aking mga hita. Hinagap niya ang aking kanang kamay at inistilong payapos sa kanya.
Tinopak ng kakulitan, kinuha niya ang aking kamay at ipinasok sa ilalim ng kanyang tshirt papunta sa kanyang bra.
Napalingon ako agad sa katabi kong si Pete. Mabuti at mahimbing rin sa pagkakatulog kadantay ang kanyang syota.
Tumingala ng tingin sa akin ang aking babae na kagat ang kanyang labi. Nakangiting nanunukso. Maya maya ay pasimple niyang tinanggal ang hook ng bra niya mula sa harapan, dahilan upang malaya kong mahawakan ang kanyang suso. Nagustuhan niya iyon. Mapanuksong tumingin muli siya sa akin at nagtanong: "Gusto mo?"
Nilakihan ko lamang siya ng mata at inilingan ng pagtanggi. Sa sandaling ito, hindi ko nais na makaraos sa loob ng aking suot na short at underwear.
Ngumuso siya sabay alis ng aking kamay sa kanyang dibdib. Umangat siya at bumulong sa akin:
"Tama na rin yung paglamas, baka mabitin lang tayo..."
Simpleng ngitian at tinginan lang ang nangusap sa amin. Sumandal lang muli siya sa akin at nilibang ang sarili sa pagtingin sa mga makikita sa labas ng bintana nang biglang....
"Ahhhhhh!!!!," nahintakutan ang lahat sa tiling iyon ni Jing-Jing.
Napabalikwas ang lahat at luminga sa aming direksyon.
Lahat ay agarang napatanong habang ako'y gulat na gulat rin sa kanyang reaksyon.
"Bakit? Anong nangyari? Bakit, Jing-Jing?"...
"It's a prank! Hahahaha," ang pagti-trip na naman ng loka-loka na hawak ang kanyang cellphone na nakatutok sa pagmumukha ng aking mga kasama.
May inis at may natawa rin. Nabulabog ang lahat sa kalokohan ng irog ko.
"Lakas Tama ka talaga...," nasambit ko na lamang sa kanya na patawa-tawa.
Isang malaking ngiti lamang na pang-aasar ang ibinalik niya sa aming lahat.
บทล่าสุด
BAGAC Chapter 107
Hindi tumila ang taglay na liwanag ng medalyon. Bagkus, mas lumala pa ang inaalok nitong sinag sa harap ng kalaban. Nanatili ang angil ng elemento dahil sa hapdi nito sa mata nang para bang may usok o ulap na iniluwal ang medalyon hanggang sa humulma ito ng isang di inaasahang katauhan. Kung ang mga kaluluwang naroon ay himala na sa mga mata namin, mas napadilat kami sa sopresang alok ng medalyon. "Manong!," bilib na bilib at maluha-luhang bigkas ni Mang Rodrigo nang magisnan ang iniidolong Batlaya. "Mang Lindo!!?!," sabay-sabay naming gulat na pagsasalita na pagkaraka'y naging pangumpletong silay ng pag-asa sa aming mga puso. Ngumiti siya at isa-isa kaming sinilayan bago itinuon ang pansin sa halimaw na nasa kanyang harapan. "Ang akala mo ba ay sa'yo ang huling halakhak? Akala mo ba hindi na tayo magkikita pang muli?," matalim na tingin ni Mang Lindo sa kalabang ngayon pa lang madidilat ng maayos pagpikit ng ilaw na nagmumula sa medal
BAGAC Chapter 106
Subalit ano ang magagawa nilang natitirang tatlo kung ang kailangan ay labin-dalawang nilalang sa bawat kanto ng pulang lambat. Ano pa ang magiging silbi namin kung may mga nawalan na ng malay, napilayan, nasugatan, at hindi na makaya pang makatayo sa aming hanay. Habang patuloy sa pagwawala ang halimaw na natakluban ng net, blanko pa ang utak nila Tito Ato, Tatay Bong, at lalo na si Brix sa kung anong solusyon pa ang maaari nilang maihain sa kasalukuyang sitwasyon. "Ian, hindi mo na ba talaga kaya makatayo diyan? wika ni Tito sa aking pinsan sapagkat tanto niya na iyon lamang lambat ang magiging kasagutan ngunit kailangan makumpleto ang may hawak sa mga kanto nito. Hindi na nakuha pa makasagot ni Ian dahil sa labis na sakit ng katawan bunga ng pagbagsak mula sa bubong. Magkatinginan man ang magkapatid na si Tatay Bong at Tito Ato, wala silang ideya na maisip paano pa wawakasan ang giyerang ito. Kaunti na lang at tatablan na rin si Tito ng pag
BAGAC Chapter 105
Nablanko kami sa aming mga dila. Walang tinig ang maibulalas nang iyo'y maganap sa amin mismong harapan. Tanging mga pagkagitla at pagpatak ng luha ang banaag sa aming mga mukha. Sa loob ng mahigit isang linggong dinamayan kami at pinakaisahan ni Kuya Bobby, nagwakas ang kanyang buhay sa isang marahas na paraan. At ngayon, habang nakatindig ang elementong humihinga sa putik sa gitna, tatlo kaming naiwan na nasa tiyak na kapahamakan. Ako na nasa mga basag na paso at taniman ni Nanay Belsa sa kaliwang gilid, si Emong na nakatago lamang sa isang tabla ng nasirang ataul, at si Tito Ato na nagkubli sa isang malapit na puno sa kanan. Isang bagay lamang ang gumugulo sa isip ngayon ng halimaw sa aming harapan. Sino sa aming tatlo ang isusunod niyang utasin? Sa kadiliman ng gabi at sa di maipaliwanag na lagim sa paulit-ulit na pagkurap ng langit, apat na nilalang ang nag-aala-tsamba sa pagkakataon. Makitid ang mga pagitan sa aming compound at tanging a
BAGAC Chapter 104
Habang nakatulala kami sa eksena nila Tatay at Nanay, naglalawa naman ang tubig na umaagos mula sa hose na hawak ni Max at kapansin-pansin na naitutulak na nito ang ilang butil ng buhangin na malapit sa bahay. Nang dagling muling magpumiglas ang Taong Buhangin, nagulat kaming lahat maging si Max na napakislot ang pag-amba ng hose at umabot ang talsik nito sa paanan ng kalaban. Sa anggulong kinalalagyan ko, kitang kita ko ang waring pagkatunaw ng ilang daliri nito sa paa at para bang nalusaw ang ilang parteng tinamaan ng tubig. Sa natagpuan kong kondisyon ng Taong Buhangin, agad kong inagaw ang hose kay Max at maliksing itinuon sa kalaban. "Max, isagad mo ang lakas ng tubig!," sigaw ko na nagpapanic sa aking pinsan na nagkandarapa sa pagmamadali. Ang naggugumalit na pagtayo ni Mang Hamin at balak niyang pagsugod sa aking magulang ay naantala nang maramdaman niya na nalulusaw na ang ilang bahagi ng katawan niya na tinamaan ng tubig na winawagayw
BAGAC Chapter 103
Buo ang galak ng konsentrasyon ni Hamin sa kanyang pagpapaabo sa bangkay ng aking ama nang mula sa katawan ni Tatay Bong ay sumulpot ang isang kamay upang kapitan ang braso ng kalaban. Sa lakas na taglay ng pumipigil sa braso ng Taong Buhangin, unti-unting naalis sa mukha ni Tatay Bong ang palad nito at paunti-unti ring napausog. "Akala mo ba hahayaan ko na ganoon mo lang maaabo ang lahat?," pasigang tinig ng pabangon na si Tatay Bong. Dahan-dahan na nakabwelo ang aking ama na makaangat upang makaupo hanggang sa bigyan niya ng isang malakas na patagilid na sipa sa batok ang aming kalaban. Agad na tumimbuwang ang Taong Buhangin at mabilis na nakabangon si Tatay upang siyang magtanggol sa amin. Namangha ang mga babaeng kasama namin na siyang saksi lamang ng sandaling iyon dahil pare-pareho kaming mga lalake na nawalan ng malay sa pagkakaitsa gawa ni Mang Hamin. Bagamat kaluluwa lamang ang nakikita nilang buhay na buhay sa kanilang paning
BAGAC Chapter 102
Sumigla ang paningin ni Hamin nang sumambulat mula sa loob ng kabaong ang bangkay ng aking ama. Para sa kanya, mas magiging madali ang kanyang kinakailangang gawing pag-aabo rito. Sa pagkakabunyag nito sa mata ng kalaban, wala kaming ibang maisip kundi isaalang-alang na ang aming buhay para lamang masiguradong hindi siya magtatagumpay. Mabilis na pinagtulungang maibalik ni Chadie, Max, at Kuya Bobby ang bangkay ni Tatay Bong habang ako, si Tito Ato, at si Emong ang lakas loob na tumindig at humarang upang takpan sila. "Ohhhh!!!! Hahahaha... At kayong mga ordinaryong nilalang ang nagmamatapang sa aking harapan ngayon!!!! Hahahaha...," malagim na tinig ni Hamin na siyang Taong Buhangin. Muling tumayo si Dennis sa pagkakahiga at nagsaboy ng liwanag sa harap ng kalaban. Dahilan upang panandalian ay masilaw ito. "Papasukin n'yo silang lahat sa loob pati na ang bangkay ni Tatay mo!," matinis na pagsigaw ni Dennis sa akin. Lahat ay inudyukan
