Kabanata 4 - Bone Marrow Transplant

Hindi na nag-aksaya ng panahon si Blaire, kaagad siyang sumugod sa hospital nang malaman niya ang kinaroroonan ng anak. 

Parang pinunit ang puso niya nang makita ang anak na nakaupo sa isang silid, yakap-yakap nito ang paboritong manika. 

Napakunot ang noo niya nang makita ang babaeng kausap nito. Kilala niya ang babaeng iyon, si Selene. Ito ang ina ng anak ni Samuel na si Enzo. 

“Tita Selene, kapag ba ibibigay ko ang bone marrow ko ay hindi na kami iiwan ng mommy?” Nakatingala si Nica sa babae, ang mga mata nito ay puno ng pag-asa. 

“Oo, naman. Basta magpapakabait ka at tutulongan mo ang kuya Enzo mo ay matutuwa ang mommy mo. Kaya gawin mo lahat ng sasabihin ko ha? Sigurado ako na iyon ang gusto ng mama mo, Nica.” 

Masayang tumango si Nica sa babae. “Opo! Gagawin ko po iyan para matuwa ang mommy at hindi niya kami iiwan!” Masayang saad ni Nica. 

Nagtagis ang mga bagang ni Blaire sa narinig. Sino ba ang nagsasabi na pwede maging donor ng bone marrow ang isang anim na taong gulang na bata? Sigurado hindi kakayanin ng maliit nitong katawan ang operasyon. Demonyo lang ang gagawa ng bagay na iyan. 

“Anong ginagawa mo?” Binato niya ng masamang tingin si Selen. 

“Blaire? Ano ang ginagawa mo dito? Hindi ka dapat nandito?” Gulat na bulalas ni Selene. Namutla ito nang makita ang galit na mukha ni Blaire. 

“Ikaw? Ano ang ginagawa mo sa anak ko? Walang hiya ka, dinamay mo pa talaga ang bata sa mga kalokohan mo,” asik ni Blaire sa babae. 

“Mommy, ‘wag po kayo magagalit kay tita Selene, sinusunod ko po ang sinabi niya.” 

Napakagat si Blaire sa kanyang labi at lumuhod sa harap ni Nica. 

“Nica, paano ka ba napunta dito? Hindi ka dapat sumasama kahit kanino dahil delikado iyon.” 

“Mommy, nagpapakabait po ako. Huwag n’yo na po iwan kami ni Rafael.” 

Hinalikan ni Blaire ang noon ni Nica. “Hindi ka iiwan ni mommy, Nica. Pero may gusto akong gawin mo.” 

“Ano po iyon, mommy?” inosente nitong tanong. 

“Close your eyes, Nica. May gagawin lang si mommy. Pero promise me, huwag kang titingin ha?” 

“Hindi ka po aalis, mommy?” Bakas sa boses nito ang takot na baka iiwan niya. Gusto maiyak ni Blaire. Paano ba naging ganito ang anak niya? Bakit parang ang laki ng trauma nito? Mag-iimbestiga siya, aalamin niya ang lahat, at babawiin niya ang lahat na nawal sa kanya, at kasama na doon ang tiwala ng asawa at anak niya.

“Don’t worry, baby. Hindi ka iiwan ni mommy. Mahal na mahal kita, anak.” 

Marahan itong tumangon at saka ipinikit ang mga mata. 

Nilagyan ni Blaire ng headphones ang tainga ng bata bako hinarap si Selene. 

Nalukot ang mukha nito. “Ang drama mo naman. Hindi ko alam na ganyan ka pala ka-OA, Blaire.” Tumawa ito. 

Walang pasabi na hinila ni Blaire ang buhok ni Selene at hinampas niya ang ulo nito sa pader. Hindi pa siya nakuntento ay sinampal pa ni Blaire ng maraming beses ang babae bago niya ito pinakawalan. 

“Walang hiya kang babae ka! Ang kapal ng mukha mo para sampalin ako!” 

Tumayo ito at doon na nagsabunutan ang dalawa. Hindi nagpatalo si Blaire, ilang beses niya rin sinipa at sinuntok ang babae. 

“What the fuck is happening here?”

Gulat na gulat si Samuel nang madatnan niya na nagsabunutan ang dalawang babae. Sabog ang buhok ni Blaire at namamaga ang mukha ni Selene dahil sa natanggap na mga sampal. 

Kaagad na tumakbo si Selene kay Samuel para magsumbong. 

“Sam, that evil woman beat me! Walang hiya ang babaeng iyan! Call the police now, I want that woman in jail!” Parang bata ito na nagsumbong. 

“Blaire, what did you do to her? How dare you beat Selene!” Dumagundong ang boses nito sa buong silid. 

“She deserved it! Hindi pa nga ako tapos d’yan! Kulang pa nga iyan sa ginawa niyang panglilinlang sa anak ko!” 

Natigilan si Samuel. Hindi niya inasahan ang pagsagot ni Blaire sa kanya. He was used to her acting like a dog when he’s around. She would do anything he commands, and now she seems different. 

“Kneel and apologize to her now, Blaire. Kung hindi mo gagawin iyan, hinding-hindi kita mapapatawad. Selene is my child’s mother, you shouldn’t hurt her.” 

Ngumisi lang si Blaire kay Samuel. 

Umalingawngaw sa buong silid ang lakas ng pagsamapal ni Blaire kay Samuel. 

Hindi nagdadalawang-isip si Blaire na sampalin at sipain niya ang maselang bahagi ng katawan ni Samuel. Hindi niya alam kung paano siya na-in love sa lalaking ito. Unang-una hindi niya type ang itsura nito, lalong-lalo na ang ugali nito. 

Napaluhod si Samuel dahil sa sakit. 

Napasinghap si Selene. 

“What the fuck?! How dare you slap me, bitch!” Puno ng galit ang boses nito. Namumula ang mukha nito, iniinda ang sakit ng pagsipa ni Blaire sa pagitan ng mga hita nito. 

Pero bago pa man maka-react si Samuel at kaagad niyang hinila ang buhok ng lalaki at sinampal ulit iyon ng pagka lakas-lakas. 

“Kung may luluhod man sa ating dalawa ay ikaw iyon!” 

“Samuel! Oh my god! Walang hiya ka talaga, Blaire. Pagbabayaran mo itong mga ginawa mong hayop ka!” 

Blaire just smirked. Masarap sa pakiramdam na makitang nakaluhod ang Samuel na iyon.

“Kulang pa iyan! Sa oras na lalapit ulit kayo sa anak ko ay hindi ako magdadalawag-isip na ipakulong kayong dalawa!” 

“Pero kailangan ni Enzo ang bone marrow. Nangako ka kay Samuel na tutulongan mo si Enzo. Sam, kailangan ni Enzo ang bone marrow ni Nica. Do something! You can’t just let our son die!” 

Tumayo si Samuel, tinangka pa nitong hawakan si Blaire pero maagap na lumayo si Blaire sa lalaki. 

“Blaire, mahal. Bakit naman bigla na lang nagbago ang isip mo? You promised, right? That you would help Enzo in his disease. Diba sabi ko sayo magpapakasal tayo kapag magaling na si Enzo? Iyon ang gusto mo diba?” Maamong saad ni Sam. 

Bigla na lamang nagbago ang tono ng boses nito, naging mabait.

Nalukot ang mukha ni Blaire. Kahit kailan ay hindi siya magpapakasal sa demonyong ito. 

“Kasal? Sayo? Nahihibang ka na ba? Bakit ako magpapakasal sayo, e wala ka naman kwentang tao. Kahit kailan ay hindi ako magpapakasal sayo. At saka, may asawa na ako at mahal ko ang asawa ko!” 

Dumilim ang mukha ni Samuel, hindi nagustohan ang mga salitang binitiwan ni Blaire. 

“Bitch!” 

Sasampalin na sana ni Samuel ni Blaire, nang bigla na lamang itong lumipad at nasubsob sa semento. 

“Ryker!” 

“No one’s hurting my wife and daughter.” Madilim na saad nito. 

Hindi pa nakontento si Ryker at tinapakan nito ang braso ni Samuel. “If you hurt my daughter again, I will never forgive you. And stay away from Blaire, she’s still my wife. She’s Mrs. Ryker Montefalcon!”