Chapter 12

Matapos magbihis si Mahalia, bumalik siya sa kusina. Naabutan niya si Gainne na nakaupo sa harap ng hapag-kainan. Umupo siya sa upuan sa harap nito.

“Saan mo nakuha ang mga pagkain na ito?” tanong niya habang tinitingnan ang mga nakalapag sa mesa—may kanin, inihaw na karne, sabaw ng isda, at soft drinks.

“Nagpahatid ako kay Crisostomo,” sagot ni Gainne. “Kain ka na,” dagdag pa niya habang sinisimulan na ring kumain. Gutom na siya at hinintay lang ang babae na matapos magbihis.

“Salamat…”

Natigilan si Gainne sa pagkain at tumingin sa kanya. Nagkatinginan sila, nagtataka si Mahalia sa reaksyon niya.

“Pwede bang huwag mong lagyan ng ‘po’ kapag nag-uusap tayo? Hindi naman ako ganoon katanda,” ani Gainne.

“Sige, Gainne… labingwalong taong gulang na rin naman ako.”

“Okay lang. Dalawampu’t anim na ako... Kita mo, hindi ako ganoon katanda.”

Muling bumalik si Gainne sa pagkain habang si Mahalia ay nagsimula na ring kumain. Naglagay siya ng pagkain sa kanyang plato habang nakatuon ang pansin sa kanyang kinakain.

Ang nakakailang katahimikan ay namutawi habang kumakain sila. Pagkatapos nilang kumain, niligpit ni Mahalia ang mesa habang si Gainne ay nag-iigib ng tubig mula sa ilog. Hindi niya maintindihan kung bakit niya ito ginagawa. Ang pagpunta niya sa El Tigre ay isang malaking katanungan para sa kanya.

Lahat ay bago sa kanya.

Naligo na rin si Gainne at pagbalik niya sa kubo, hindi na niya nakita si Mahalia. Nagbihis muna siya sa kwarto bago niya hinanap ang dalaga sa labas, pero hindi niya ito mahanap.

Umabot siya sa gubat ngunit wala pa rin siyang makita. Parang gusto na siyang mawalan ng pag-asa habang sumisigaw ng pangalan ni Mahalia, pero walang sumasagot.

Unti-unting dumilim ang kalangitan.

"Nasaan ka ba, Mahalia!" sigaw ni Gainne sa gitna ng kagubatan. "Mahalia!" Dumating siya sa dulo ng gubat kung saan may bangin. Nabulabog siya nang makita ang babaeng hinahanap niya; nakaupo si Mahalia sa isang malaking bato sa ilalim ng puno, nakatingin sa malayo.

Dahan-dahan siyang lumapit sa kanya. Tumayo siya sa likuran habang pareho silang nakatingin sa lungsod, isang tanawin na nakakabighani. Ang mga ilaw doon ay parang mga bituin sa kanilang paningin.

"Isa sa mga pangarap ko ay makapunta doon," sabi ni Mahalia ukol sa lungsod. Alam niyang naroon si Gainne sa likod niya. Narinig niya itong tinatawag siya, ngunit hindi siya sumagot. "Dati, madalas akong nandito tuwing gabi para tingnan ang mga ilaw na 'yan."

"Alam mo ba na matagal na kitang hinahanap?" sagot ni Gainne, may galit na tono upang iwasan ang tanong ng babae.

"Oo, narinig ko," sagot ni Mahalia, hindi inaalis ang mga mata sa lungsod.

"Bakit hindi ka sumagot?!" Pinilit ni Gainne na kalmahin ang sarili. "Sige, huwag mo na akong sagutin."

Humarap si Mahalia kay Gainne. Bumuntong-hininga siya at ipinagpatuloy ang kwento na naputol kanina. "Hindi ako pinapayagan ng mama at papa ko na bumaba ng bundok kasi sabi nila maraming tao doon na aabuso lang sa inosensya ko." Yumuko siya habang nilalaro ang kanyang mga daliri. "Mukhang tama sila."

Hindi makapaniwala si Gainne sa narinig. Naisip niya kung siya ba ang tinutukoy niyang masamang tao na aabuso sa kanya. Galit ba siya sa ginawa ko kagabi? tanong ng kanyang isip.

Umupo si Gainne sa tabi ni Mahalia. "Siguro ako ang tinutukoy mo... Galit ka ba sa akin dahil sa nangyari kagabi?"

Nagkibit ang mga kilay ni Mahalia at tumingin siya kay Gainne. Hindi siya makasagot. Hindi niya alam kung galit siya o nahihiya. Ang nangyari sa kanila kagabi ay nagbigay sa kanya ng pagkalito.

"So, galit ka ba? Hindi mo iyon nagustuhan?" hindi makapaniwala si Gainne. "Parang hindi mo naman ito nagustuhan."

Lalong nag-igting ang mga kilay ni Mahalia, na lalong nagpagalit kay Gainne. Nakatakbo na siyang magsalita pero naunahan siya ng lalaki.

"Sa pagkakaalam ko, nasisiyahan ka sa mga daliri ko at sa unan!" binitiwan ni Gainne ang bawat salita na parang apoy.

"Ano bang sinasabi mo? Hindi kita maintindihan," tanong ni Mahalia na may pagkagulo sa isipan.

Nag-isip si Gainne kung ano ang hindi naiintindihan ni Mahalia. Tungkol ba ito sa usapan nila ngayon... o sa nangyari kagabi? Tumingin siya sa kawalan at tumawa. Hindi niya alam kung talagang hindi ito alam o kung nagkukunwari lamang ito.

Naging seryoso ulit si Gainne. Tumingin siya sa harapan nioa. "So, wala ka nang balak bumalik?"

"Wala na," sagot ni Mahalia na puno ng determinasyon. "Dito ako nabibilang, Gainne."

Nanlaki ang mga mata ni Gainne. Hindi niya alam ang sasabihin sa sagot ni Mahalia. Kung talagang desidido na siya, pipilitin niyang magbago ang isip nito. Tiniyak niya sa sarili na pagkalipas ng mga araw o linggo, babalik siya sa Maynila kasama si Mahalia.

Tiyak si Mahalia na hindi siya bababa ng bundok. Umaasa pa rin siyang babalik ang kanyang mga magulang. At kung babalik sila, hindi niya hahayaan na wala siya rito.

"A-ano bang magagawa ko para magbago ang isip mo?" biglang tanong ni Gainne. "Pakinggan mo ako, Mahalia, kung sasama ka sa akin, magkakaroon ka ng magandang buhay. Makukuha mo ang lahat ng gusto mo. Kung gusto mong mag-aral, tutulungan kita."

Nagningning ang mga mata ni Mahalia sa huling sinabi ni Gainne. Gusto niyang mag-aral pero hindi siya pinayagan ng kanyang mga magulang na bumaba.

"Ibibigay ko sa iyo ang lahat. Pera, kotse, bahay, basta akin lang... Kung nasaan ako, nandoon ka rin. Ano, deal?" Kahit mukhang sugar daddy si Gainne sa alok niya kay Mahalia, wala siyang pakialam. Ang tanging iniisip niya ay tatanggapin ni Mahalia ang alok niya. Alam niyang hindi tatanggi si Mahalia sa alok niya dahil masyado itong malaki.

Mapaklang ngumiti si Mahalia. Gusto niya ang alok ni Gainne, lalo na ang pag-aaral, pero mas mahalaga pa rin sa kanya ang kanyang mga magulang.

"Papayag ka na? Pumayag ka na." Pangungulit ni Gainne.

"Pasensya na pero ayoko."

Nabigla si Gainne. Ngayon lang siya naka-incounter ng babaeng katulad nito. Lahat na ata ay na-offer niya, pero tumanggi pa rin. Babaero siya, kaya marami siyang nakilalang mga babaeng pumapayag kahit alak lang ang i-offer niya para makasama siya. Akala niya ganun din ang babaeng kaharap niya ngayon. Akala niya madali lamang niya itong mapapa-oo. Pero hindi pala.