KABANATA 44

Hindi pa man nag-a-alarm ang naka-set sa alarm clock sa relo ni Antoine ay kusang ng nagmulat ang mga mata niya. Nanghahapi pa ang mga mata niya dahil sa iilang oras pa lang ang kaniyang naitutulog. Hindi nga niya sigurado kung nakatulog nga ba talaga siya. Pakiramdam niya kasi dinuduyan pa siya sa antok at parang lumulutang pa ang diwa niya.

Napahilamos siya ng mukha at tumagilid para kapain ang cellphone sa may nightstand.

Tiningnan niya ang oras.

Sampung minuto bago mag-alas singko ng umaga ng mga sandaling iyon. At kung bibilangin niya ang oras simula ng ipinikit niya ang mga mata. Mahigit dalawang oras pa lang ang lumipas.

F**k! Mahinang mura ang pinakawalan niya ng mapagtanto na parang hindi nga siya nakatulog. Dahil kada gagalaw siya sa higaan niya kusang nagmumulat ang mga mata niya para silipin ang oras. Kaya pala sumasakit ang ulo niya.

Napasapo siya ng kaniyang ulo at hinilot-hilot ang sentido.

Ayaw naman niyang pilitin ang sarili na makatulog muli baka tanghalii