Chapter 1

“UNCLE thank you for coming here,” salubong ni Amara sa uncle niya at hinalikan ito sa pisngi. 

“Don’t mention it my niece, so why do you want to talk to me?” her uncle asked. 

“Uncle I want you to pay a visit everyday here in my company, because I do not trust the vice president who will manage my company while I’m gone,” seryosong sabi ni Amara sa uncle niya na para bang nakikipag-usap lang sa isang business partner.

“Where are you going?” nagtatakang tanong ng uncle niya. She massages her temple when she remembers why she needed to leave for a while.

“Something happened in my company in Hong Kong, that’s why I need to go there. Ayokong ipagkatiwala sa iba at baka mas malugi pa ako,” walang emosyon niyang sabi sa kaniyang uncle. 

She’s very hands-on when it comes to work. Kaya nang malaman niya na may nangyaring hindi maganda sa kumpanya sa Hongkong ay hindi siya nagdalawang isip na ipahanda ang private jet niya. 

At mamayang gabi ang alis niya, gusto niyang bago siya umalis ay maihabilin muna sa uncle niya ang naiwang kumpanya. Wala siyang tiwala sa Vice President ng kumpanya niya.

“Just say yes uncle,” dagdag niya habang pinaglalaruan ang ballpen sa kamay.

Nakangiting napailing nalang ang uncle niya bago sumagot. “Okay then, wala naman akong magagawa ikaw na ang sumagot. Anyways be careful okay? Bumalik ka rito ng ligtas,” 

Umikot ang mata niya. “Of course I am uncle, babalik ako,” 

She can trust her uncle because when her parents died her uncle there for her, but still not enough to take away the pain inside her chest when her parents died. 

She start to manage the company when she was 18 years old lahat ay nakaatang sa kaniya. And now she’s 24 years old higit pa sa malago ang kumpanyang itinayo ng mga magulang niya. 

She sigh nang makalabas na sa opisina niya ang kaniyang uncle. Three days lang naman siyang mawawala pero ganito na lang ang pag-aalala niya sa kompanya. 

Sumandal siya sa kanyang swivel chair habang pinaglalaruan pa rin ang ballpen sa kanyang kamay, after this trip to Hong-Kong she will go to the bar. 

…

Kalalapag pa lang ng eroplanong sinakyan niya papuntang Hongkong, akmang aalalayan siya ng mga bodyguard niya para bumaba ng matalim niyang tinignan ang mga ito. 

May naghihitay ng sasakyan sa tapat ng eroplano, taas noo siyang naglakad papasok ng sasakyan ng pagbuksan siya ng isa sa mga bodyguard niya. 

“In my company,” magtatanong pa lang sana ang bodyguard niya ng unahan na niya ito sa pagsasalita habang nakatingin sa labas ng bintana. 

Nang makarating sila sa tapat ng sarili niyang kumpanya rito sa Hongkong ay taas noong naglakad siya papasok ng entrance ng kumpanya. 

Awtomatikong nagsiyukuan ang mga tao ng makita siya, well they all know that she is the queen of that company where they working. 

Nang makarating siya sa tapat ng elevator, ang bodyguard niya mismo ang nagpindot ng floor na pupuntahan nila, sa pinaka huling floor iyon.

Nang tumunog ang elevator hudyat na nasa destinasyon na nila sila ay siya ang naunang lumabas habang nakasunod sa kaniya ang mga tauhan niya.

Muli ay pinagbuksan na naman siya ng kaniyang mga tauhan ng pinto nang nasa tapat na sila ng conference room na pagdadausan ng pagpupulong. 

Awtomatikong nagsitayuan ang mga business partner niyang nakaupo sa kani-kaniyang kinauupuan nang makita siya. 

“She’s arrived,” bulong ng isang business man. 

Umupo siya sa kaniyang pwesto at walang emosyong tumingin sa mga taong kaharap niya. 

“You all disappointed me. How come it have a problem in this company when I am gone?” madilim ang mukhang tanong niya, she hates it when something bad happened on her business kung kaya ganito na lang ang pagtitimpi niya habang kaharap ang lahat ng business partner niya. 

“It’s a part of a business Ms. Amara,” anang isa sa mga business partner niya. 

“No, it’s not. I want it to be fixed  now,” galit na galit niyang sabi, she can’t control her tempered.

Pagkalipas ng tatlong araw, ngayon na ang flight niya pabalik ng Pilipinas, nang ianunsyo na ng piloto na nasa parteng bahagi na sila ng Pilipinas ay may pangyayaring hindi niya inaasahan.

The plane crashed.

…

Samantala galit na itinapon ni Dominic ang bote ng alak sa dalampasigan ng wala na itong laman. 

He’s drunk and waisted. Ilang alak na ba ang naubos niya isa, dalawa, tatlo, apat, lima but still the pain in his chest still there. Masakit pa rin ang puso niya dahil sa pangloloko ng babaeng mahal niya.

“Ano bang mali sa akin? May kulang ba ako?” Iyan ang paulit-ulit na tanong ni Dominic sa sarili kung bakit siya niloko ng babaeng minamahal niya.

Iisang bote na lang ng alak ang may laman, inis niya itong binuksan at ininom pasuray-suray siyang naglakad sa gilid ng dalampasigan habang iniinom ang alak na dala niya. Magtatakip silim pa lang pero ito siya at nagpapakalasing dahil sa ginawa sa kaniya ng isang babae. 

Nang makarating siya sa medyo tagong bahagi ng dalampasigan ay tumigil siya at tumabi sa malapit na puno. Dahil naiihi na siya at kailangan na niyang mailabas ‘yon. 

Nakahinga siya ng maluwag ng matapos na siyang umihii. Muli na naman niyang ininom ang alak na hawak, nang maubos na niya ito ay napailing siya.

Nang akmang itatapon niya na ito ay naiwan sa ere ang kamay niya dahil sa nakita, isang babae at duguan ito habang nakahimlay sa lupa, may mga puno pa ng dahon ang nasa paa nito. 

Agad na nawala ang pagkalasing niya at parang binuhusan siya ng isang timba na puno ng yelo dahil sa nakita, agad siyang lumapit sa walang malay na dalaga. 

“Miss gising!” mahinang sabi niya, duguan ang ulo ng babae at may mga dugo ang kasuotan nito. 

“Anong gagawin ko?” pagkausap niya sa kaniyang sarili. 

Tinignan niya kung may pulso pa ba ito, ikinahinga niya ng maluwag ng mayroon pa. Maingat niyang binuhat ang walang malay na dalaga. Nakaramdam siya ng awa at matinding pag-aalala rito. 

“Ililigtas kita, miss,” mahina niyang pagkausap sa dalaga. 

Tila nakalimutan niya ang sariling problema ng makita ang walang malay na babae at nawala rin ang pagkalasing niya. Napabuntong hininga nalang siya at nag-umpisang baybayin ang daan.